Artykuł 15 Konstytucji V Republiki Francuskiej jest częścią tytułu II na obowiązki Prezydenta Republiki Francuskiej .
Odnosi się do obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej jako szefa sił zbrojnych .
„Prezydent Republiki jest szefem armii . Przewodniczy wyższym radom i komisjom Obrony Narodowej . "
- Artykuł 15 Konstytucji z 4 października 1958 r
Artykuł ten należy czytać w świetle artykułu 5 Konstytucji, który w ustępie 2 stanowi, że Prezydent Republiki „jest gwarantem niepodległości narodowej, integralności terytorium i poszanowania traktatów”., Artykułu 13 Konstytucji, który stanowi, że Prezydent Rzeczypospolitej „powołuje na stanowiska cywilne i wojskowe w państwie” oraz art. 16 Konstytucji, który przyznaje Głowie Państwa ważne uprawnienia w przypadku poważnego kryzysu. Ponadto należy to pogodzić z art. 20 Konstytucji, który stanowi, że Rząd posiada administrację i siły zbrojne, oraz z art. 21 Konstytucji, który stanowi, że Prezes Rady Ministrów „odpowiada za obronę narodową i powołuje do spraw cywilnych i wojskowych stanowiska podlegające przepisom art. 13 ”. Wszystkie te liczne przepisy konstytucyjne dotyczące roli władzy wykonawczej w sprawach wojskowych, kontrastujące z ograniczoną rolą parlamentu w tej dziedzinie, prowadzą do dwutorowego kierunku francuskich spraw wojskowych. Jednak przewaga Głowy Państwa w ramach V Republiki sprawia, że Prezydent Rzeczypospolitej staje się prawdziwym mistrzem w tej sprawie, także w okresach wspólnego pożycia, gdyż sprawa militarna jest częścią tzw. Zastrzeżonej domeny Prezydenta. .
Prymat głowy państwa w tej sprawie tłumaczy się okolicznościami w chwili uchwalenia Konstytucji. Francji grozi powstanie zbrojne, a słabość rządów IV RP uniemożliwia podjęcie skoordynowanych działań. W rzeczywistości generał de Gaulle, który objął przewodnictwo w Radzie w maju 1958 r. I zachęcił do opracowania projektu nowej konstytucji, chciał, aby „głowa państwa była naprawdę szefem sił zbrojnych, krótko mówiąc, aby każda ważna decyzja wynikała z go. jak i wszystkich innych autorytetów ” . Potrzeba jednolitego kierunku armii, zwłaszcza w przypadku kryzysu, przemawia za przeważaniem Prezydenta Republiki, który uosabia jedność Narodu, podczas gdy za „normalne” prowadzenie polityki obronnej odpowiada bardziej logicznie. Rząd, który w ramach funkcjonowania V Republiki realizuje politykę ustaloną przez Prezydenta Republiki.
Prymat prezydenta mierzy się bardziej konkretnie jego kluczową rolą w użyciu broni jądrowej . Dekret z 1964 r. Wskazuje, że może on zaangażować francuskie siły nuklearne. 12 czerwca 1996 r. Wydano nowy dekret określający odpowiedzialność za siły jądrowe. Ta ostatnia precyzuje, że decyzje dotyczące zasad i warunków zaangażowania tych sił podejmuje Rada Obrony, której przewodniczy Szef Państwa. Tylko ten ostatni może decydować o zaangażowaniu sił jądrowych (art. 5 dekretu z 12 czerwca 1996 r.).
Wyższymi radami i komisjami, o których mowa w artykule, są:
Ustawa o programowaniu wojskowym na lata 2009–2014 przewidywała zreformowanie komitetów obrony i wyższej rady ds. Obrony, w szczególności poprzez powołanie krajowej rady ds. Obrony i bezpieczeństwa, która powinna również zajmować się bezpieczeństwem wewnętrznym. Ta reforma została wdrożona w 2010 roku.
Żaden żołnierz nie może zostać wysłany za granicę bez zgody Prezydenta RP . Od 2008 r. Wymagana jest również zgoda parlamentu po upływie czterech miesięcy obecności.