Annick Pizigot

Annick Pizigot czarno-białe zdjęcie, twarz młodej uśmiechniętej kobiety, owalna twarz, włosy zaczesane wysoko i opadające do tyłu w szerokie loki Annick Pizigot, początek 1944 r. Biografia
Narodziny 16 września 1924
Locmine
Śmierć 26 listopada 1945 r(w 21)
St.Gallen
Pogrzeb Locminé (od13 stycznia 1950 r)
Narodowość Francuski
Czynność Oficer w Resistance
Inne informacje
Organizacja Biuro operacji lotniczych
Stopień wojskowy Porucznik
Różnica Medal Ruchu Oporu (1945)

Annick Pizigot , ur16 września 1924w Locminé ( Morbihan ) i zmarł dnia26 listopada 1945w St. Gallen w Szwajcarii, wkrótce po uwolnieniu z Mauthausen , jest francuskim bojownikiem ruchu oporu , oficerem i łącznikiem Biura Operacji Powietrznych w Morbihan , organizatorem spadochronów. Potępiona, została aresztowana, a następnie torturowana i deportowana.

Biografia

Annick Augustine Marie Pizigot urodziła się przy rue de Verdun w Locminé. Jest córką Alberta Pizigota i jego żony Françoise Lasselin, którzy prowadzą hotel-restaurację Voyageurs w Locminé , zakładzie, w którym pracuje Annick Pizigot.

Aktywny opór

Wstąpiła do Resistance wMarzec 1943. W tym miesiącu założyła stację nadawczą w oficynie swojego hotelu, w której mieszkali zarówno niemieccy oficerowie, jak i francuscy tajni agenci.

Annick Pizigot robi kolejny krok naprzód 1 st czerwiec 1943zostając oficerem łącznikowym w Morbihan Air Operations Office (BOA). Wypełnia różne misje i zapewnia kilka transportów broni. Zapewnia bezpośrednie kontakty z szefem wydziału BOA, bojownikami ruchu oporu i spadochroniarzami.

W swojej sieci nosi przydomek „Nickette”. Zostając oficerem, nosi stopień podporucznika . Wyszkolona w posługiwaniu się bronią, zorganizowała cztery główne zrzuty sprzętu i broni ze spadochronem w Moustoir-Ac .

Aresztowanie, tortury, deportacja

Annick Pizigot została aresztowana w tym samym czasie co jej rodzice 28 kwietnia 1944, prawdopodobnie w następstwie donosu. Jego rodzice słyszą, jak krzyczy pod torturami. Według doktora Devau i jej rodziców, którzy słyszeli jej krzyki, była do tego kilkakrotnie torturowana2 maja : „W tym czasie była pobity i miał siniaki na twarzy . ” Pomimo bicia, tortur, a nawet pozorów egzekucji, udaje jej się nie zdradzić i milczy, aby zachować swoją sieć i swoich towarzyszy. Była przetrzymywana w Port-Louis do1 st lipca, kiedy została przeniesiona do obozu Romainville w regionie paryskim wraz z sześćdziesięcioma innymi bojownikami ruchu oporu z Morbihan.

Oskarżony o szpiegostwo , była skazana na śmierć na31 lipca 1944, ale jego wyrok zamienia się na ciężką pracę . Plik2 sierpnia 1944, została deportowana „  NN  ” z Paryża do Kassel ( Cassel ). Następnie zapoznała się z innymi miejscami przetrzymywania, w szczególności z więzieniem Lübeck- Lauerhof w Holsztynie, więzieniu w Cottbus  „położonym na północ od Drezna, komandem Siemensa niedaleko Ravensbrück  ”, do którego dotarła.21 listopada 1944. Tam stan jego zdrowia gwałtownie się pogorszył z powodu złego traktowania, przeziębienia i niedożywienia. Następnie została przewieziona do Mauthausen, gdzie 21 lub 21 czerwca ją zwolnił Czerwony Krzyż24 kwietnia 1945 r.

Choroba, śmierć

Bardzo osłabiona, ważąca zaledwie 36  kg , chora również na gruźlicę . W śpiączce została przeniesiona przez Czerwony Krzyż w Szwajcarii do szpitala kantonalnego w St. Gallen . Zmarła tam w listopadzie 1945 r . Na krwotok płucny.

Po raz pierwszy pochowany w St. Gallen, jego ciało zostało repatriowane 11 stycznia 1950w Locminé , gdzie dwa dni później odbywa się jego pogrzeb.

Daniny

Bibliografia

  1. Le Guénic 1998 , str.  154.
  2. "  Annick Pizigot, łącznik z BOA Morbihan  " na www.resistances-morbihan.fr (dostęp 16 maja 2016 ) .
  3. „  Grande Résistante, Annick Pizigot miałaby dziś 90 lat  ” , ouest-france.fr , 16 i 18 września 2014 r. (Konsultacja odbyła się 17 maja 2016 r . ) .
  4. „  hołd zwrócić odpornej Annicki Pizigot  ” na Ouest-France.fr , 20 i 22 listopada 2015 r (konsultowany 16 maja 2016 ) .
  5. „  Życie Annick Pizigot wyjaśnione uczniom szkoły  ” , ouest-france.fr , 22 i 24 maja 2015 r. (Konsultacja 17 maja 2016 r . ) .
  6. Devau 1945 , s.  59.
  7. http://memoiredeguerre.free.fr/biogr/pizigot.htm#deb
  8. „  The Locminois oddają uderzający hołd Annick Pizigot  ” , ouest-france.fr , 28 i 30 listopada 2015 r. (Dostęp: 17 maja 2016 r . ) .
  9. „  Witamy na stronie publicznej szkoły Annick Pizigot w Locminé  ” , na pharouest.ac-rennes.fr (dostęp: 16 maja 2016 ) .

Bibliografia