Urugwaj : kraj ma liberalną konstytucję i zasoby ekonomiczne z portu Montevideo i eksportu produktów rolnych (zwierzęta gospodarskie). Ale lokalne spory podzieliły Urugwaj na dwa obozy od 1836 roku . W colorados , które opierać się o kapitale symbolizują nowoczesności i idei liberalnych. Cierpiąc z powodu konkurencji z Buenos Aires i handlu z Brazylią , są śmiertelnie anty-argentyńscy. W Blancos bronić władzy obszarników z wnętrza i są ostrożni wzorów ekspansjonistycznymi z Brazylii .
Pierwsze wtargnięcie arabskich kupców do królestwa Lounda w Kazembe (na wschód od Angoli ). Przyzwyczajeni do systemu trybutów, Lounda zostaną przytłoczeni duchem wolnej przedsiębiorczości kupców, co jest preludium do rozwoju handlu na dużą skalę, który wkrótce zakłócił polityczne struktury królestwa.
Po utracie Brazylii Portugalczycy powrócili do polityki ekspansjonistycznej w Angoli . Od 1836 do 1839 roku , załączony terytoria Matamba i Ginga i stworzył stanowisko w Duque de Bragança (Pt) 400 km na wschód od Luandy (1838).
Rządowy monopol na kość słoniową w Angoli został zniesiony w 1834 roku . Ceny w Luandzie rosną o 300% , powodując boom eksportowy: 3000 funtów w 1832 r. , 105 tys. W 1844 r. , 190 tys. W 1859 r . Od 1850 r. Przewyższali wartość niewolników. Chokwe , który wycofał się w okresie niewolnikami w zalesionych wzgórz u źródeł Kwango , Kwilu i Kasai ( Angola ), skorzystać z kości słoniowej boomu , aby wzbogacić się. Kupują broń, dzięki której polowanie jest bardziej opłacalne i pozwala na kupowanie niewolników, zwłaszcza kobiet. W latach 1850 i 1890 , wyczerpanie polowanie i zbieranie zasobów i presji demograficznej pchnął je do migracji na północ i wschód od Angoli, w południowej części Demokratycznej Republiki Konga , aby skorzystać z Imperium Lounda i podporządkować większości swoich sąsiadów .
W Południowej Afryce zniesienie niewolnictwa (1833), kontrola reżimu majątkowego i angielska imigracja skłoniły dużą liczbę Burów do emigracji na wewnętrzne płaskowyże.
Pomimo zakazu handel niewolnikami był kontynuowany: około 1830 r. Około 1830 r. Wyjeżdżało 60 000 ludzi rocznie.
W Europie kontynentalnej pierwsza linia została zainaugurowana w 1835 roku , między Brukselą a Mechelen , przy użyciu sprzętu wyprodukowanego przez Johna Cockerilla .