Denis Perier Daville

Denis Perier-Daville Funkcje
Prezes
Krajowego Związku Dziennikarzy
1972-1973
Prezydenckie
Stowarzyszenie Prasowe
1964-1972
Biografia
Narodziny 24 stycznia 1916
Paryż
Śmierć 18 marca 1996(80 lat)
Paryż
Narodowość Francuski
Czynność Dziennikarz
Rodzina Rodzina Casimir-Perier
Inne informacje
Pracował dla Franc-Tireur , Le Figaro
Członkiem Francuska Federacja Stowarzyszeń Dziennikarzy
Nagrody Kawaler Legii Honorowej Kawalera
Orderu Zasługi

Denis Périer-Daville , urodzony dnia24 stycznia 1916w Paryżu i zmarł dalej18 marca 1996, jest francuskim dziennikarzem . Jest prezesem Towarzystwa Redaktorów dziennika Le Figaro i jednym z liderów ruchu Towarzystw Wydawców w latach 60. i 70. XX wieku .

Biografia

Dziennikarstwo

Denis Perier-Daville pracował dla gazety Franc-Tireur po wyzwoleniu, zanim dołączył do dziennika Le Figaro w 1947 roku , gdzie spędził większość swojej kariery, w szczególności w służbie politycznej i w sekcji wymiaru sprawiedliwości.

Będąc delegatem związkowym SNJ , został wybrany na prezesa Society of Editors od 1965 do 1975 roku, sprzeciwiając się przejęciu tytułu przez Roberta Hersanta .

W roku 1965 we Francji powstały cztery firmy pisarzy z tytułami, które ryzykowały przejściem z rąk do rąk:

W latach 60. był prezesem Prezydenckiego Stowarzyszenia Prasowego .

Plik 1 st grudzień 1967, wraz z Jeanem Schwœbelem z dziennika Le Monde i Rémy Le Goffem z Ouest-France założył Francuską Federację Stowarzyszeń Dziennikarzy .

W 1975 roku Denis Périer-Daville opuścił Le Figaro, kiedy to ostatnie zostało ostatecznie kupione przez Roberta Hersanta , co również doprowadziło do odejścia Raymonda Arona , aby dołączyć do Le Monde .

Denis Périer-Daville przez długi czas pracował w Narodowym Związku Dziennikarzy (SNJ), którego był prezesem w latach 1972-1973.

Inne działania

Denis Périer-Daville jest także doradcą prawnym Christine Boutin i katolicki stowarzyszenie Familles de France , na telematycznego kiosku z France Telecom . Wielki koneser francuskich graczy telematyki, doskonale zna działania prawne (sprawy karne) zarówno przeciwko Xavierowi Nielowi , prezesowi firmy Free , jak i przeciwko innym graczom. Zostawił wspomnienie o swoich wrażeniach z początków francuskiej telematyki, w rzymskiej róży noir du Minitel , z którą walczył z całej siły.

Nagrody

Jest kawalerem Legii Honorowej i Narodowego Orderu Zasługi .

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. „Wiele i zmieniające się organy reprezentacji pracowników w sektorze mediów we Francji: konkurencja, komplementarność i ustalenia w sytuacji kryzysowej”, autor: Camille Dupuy, doktorant socjologii w École normale supérieure de Cachan [1]
  2. „Śmierć Denis Perier Daville”, w wyzwoleniu z20 maja 1996[2]
  3. „Stowarzyszenia wydawców, wyjątek francuski”
  4. „Media we Francji, chronologia (1953-2005)” Bénédicte Delorme-Montini [3] .