Arthur Meyer

Arthur Meyer Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 16 czerwca 1844
Le Havre
Śmierć 2 lutego 1924(79 lat)
Paryż
Pogrzeb Cmentarz Pere Lachaise
Narodowość Francuski
Zajęcia Dziennikarz , dramaturg
Małżonka Marguerite de Turenne d'Aynac ( d ) (od1904)
Dzieci Jacqueline Antoinette Francoise Meyer ( d )
Francoise Meyer ( d )
Inne informacje
Religia Katolicyzm (od1901)
Partia polityczna Monarchizm
Père-Lachaise - Dział 93 - Meyer 02.jpg Widok na grób.

Arthur Meyer , urodzony w Le Havre dnia16 czerwca 1844i zmarł w Paryżu dnia2 lutego 1924Jest właścicielem mediów i francuskim pisarzem .

Biografia

Arthur Meyer był dyrektorem Le Gaulois , prestiżowego konserwatywnego i światowego dziennika, który w 1929 roku został wchłonięty przez Le Figaro , a następnie kierowany przez François Coty .

Charakter nadzwyczajny, moszcz, na skrzyżowaniu życia społecznego, prasie i polityce w III th Rzeczypospolitej , że niewiele syn rabina , syn alzackim domokrążca stał rojalistów , anty-Dreyfus i katolikiem .

Po uzyskaniu matury, student prawa, został urzędnikiem adwokackim, a następnie sekretarzem Blanche d'Antigny , w której domu poznał paryską wyższą klasę średnią. Moïse Polydore Millaud prosi go, wraz ze swoim synem Albertem , o opracowanie dystrybucji Petit Journal . Oni uruchomiła La Nouvelle Revue de Paris w 1864 roku , który trwał tylko rok.

W 1868 roku jego przyjaciel Edmond Tarbé des Sablons , założyciel Galii , powierzył mu kronikę społeczną. Ale w październiku Meyer podpisał kontrakt z Le Soir , konkurencyjnym tytułem. Po wojnie francusko-niemieckiej w 1870 roku Meyer, kurator i monarchista, przejął kierownictwo nad Paris-Journal .

W 1881 roku Meyer wpadł na pomysł, aby przedstawić osobowości, które „trafiają na nagłówki” wiadomości, karykaturowane przez Alfreda Grévina w postaci woskowych manekinów, co pozwala zwiedzającym w czasie, gdy fotografia nie jest jeszcze używana w naciśnij, aby nadać twarz nazwom wiadomości. To początek Muzeum Grévin , które otwiera swoje podwoje5 czerwca 1882wzorami prezydenta Julesa Grévy'ego , Léona Gambetty , Sarah Bernhardt i od razu odniosła sukces. Kilka dni później Meyer, który dwa lata wcześniej zatrudnił Octave Mirbeau na stanowisko sekretarza, połączył Paris-Journal z Le Gaulois , przejęty w 1879 r. Od swojego założyciela i Henry de Pène , i został dyrektorem zarządzającym tego ostatniego, a właściwie wielkiego towarzystwa codzienne życie szlachty i wyższej klasy średniej. W 1883 roku Le Gaulois du dimanche został wypuszczony na błyszczącym papierze, z dużym miejscem w fotografii, piórach, takich jak Anna de Noailles , Gyp, a następnie Colette , reklamach podpisanych przez Sema i Paula Iribe .

25 kwietnia 1886 roku na terenie dawnego hotelu barona Hirscha stoczył pojedynek na miecze z Édouardem Drumontem , nowym dyrektorem Le Monde, który obraził go za jego pochodzenie w żydowskiej Francji . Podczas pojedynku Arthur Meyer lewą ręką chwycił miecz Drumonta, co jest surowo zabronione i jednocześnie zranił jego nogi. Drumont zgubił spodnie i krzyknął: „W getcie, brudni Żydzi, jesteście zabójcami… to wy wybraliście ten dom, który należał do Hirscha”. Meyer został ukarany grzywną w wysokości 200 franków, zgodnie z wyrokiem, „ponieważ nie można ustalić, czy rana i chwyt miecza skarżącego były równoczesne”.

Chociaż Arthur Meyer jest pochodzenia żydowskiego, popiera winę kapitana Dreyfusa .

W 1888 r. Poparł generała Boulanger i wraz z księżną Uzès spiskował w sprawie powrotu monarchii do Francji. W tym czasie otrzymał 72 000 franków i 189 000 franków swojej gazety od Panama Canal Company .

W 1890 roku, wraz z Honoré Charlesem d'Albertem, księciem Luynes (1868-1924), w nieudanej próbie odbycia służby wojskowej we Francji, odegrał rolę młodego „księcia” Philippe'a d'Orléans, następnie zesłanego na wygnanie. bez wiedzy ojca, przygoda, która przyniosła przyszłemu orleanskiemu pretendentowi do tronu Francji przydomek „Prince Gamelle”…

Elitarny tytuł Le Gaulois ma stosunkowo niewielki nakład, między 20 a 30 000 egzemplarzy, ale ma realny wpływ. ZCzerwiec 1897 w Sierpień 1914, Le Gaulois du Dimanche jest tygodniowy dodatek codziennie i oferuje wiele seriali (jest w literackim Le Gaulois du Dimanche że Locus Solus przez Raymond Roussel pojawia ). Jest to pierwsza gazeta codzienna z felietonem o kinie wMarzec 1916.

W 1901 roku przeszedł na katolicyzm, nie przestając być celem Akcji Francuskiej . Ożenił się w 1906 roku do Marguerite de Turenne (potomek generała Henri-Amédée rtęcią Turenne i wnuczka z 8 th księcia Fitz-James ), 37 lat swojego juniora, który wywołał skandal z powodu dużej różnicy wieku między dwoma małżonkowie.

Meyer zadebiutował jako dramatopisarz What Should Be Taire , sztuką wystawioną w Théâtre des Bouffes-Parisiens w 1914 roku .

W lutym 1917 r. Wziął udział w pogrzebie swojego dawnego wroga Édouarda Drumonta, który odbył się w Saint-Ferdinand des Ternes .

Chcąc wyróżnić swoje książki, aby odróżnić je od książek innych bibliofilów, zlecił artystom swoich czasów rysowanie i malowanie do rozmiarów jego dzieł; tak właśnie jestGrudzień 1908, poprosił Claude'a Moneta , za pośrednictwem marszanda Durand-Ruela , o dwa małe obrazy, które miały ozdobić okładki okładki jego kopii oryginalnego wydania La Terre de Zola: jeden, zatytułowany Meule, soleil couchant ( olej na welinie wykonany w Giverny w 1909 r.), trafił do sprzedaży po śmierci w Drouot w 1924 r., był przez pewien czas przechowywany w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Lucernie, trafił do sprzedaży w Paryżu w 1959 r ... potem ponownie wMarzec 1995.

Arthur Meyer zmarł dalej 2 lutego 1924w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Pere Lachaise ( 93 th dział).

Publikacje

Teatr:

Uwagi i odniesienia

  1. Zofia Desormes "Arthur Meyer juif i Gaulois" LHistoire , kwiecień 2003 r.
  2. François Guillet, La Mort en face. Historia pojedynku we Francji od rewolucji do dnia dzisiejszego , Aubier,2008( czytaj online ) , s.  431.
  3. Wikipedia: Pojedynki
  4. Bernanos, Georges (1888-1948), autor. , Wielki strach przed Edouardem Drumontem o dobrych intencjach , The pocket book,1998( ISBN  2-253-93302-3 i 978-2-253-93302-1 , OCLC  490684616 , czytaj online )
  5. Jeden ze 150 egzemplarzy tej wyjątkowej edycji (tej Meyera?) Został wzbogacony o 78 listów z autografami, w tym 2 na maszynie, dzięki za przesłanie tego katalogu podpisanego przez członków Gotha, takich jak kolekcjoner Camondo, malarze Monet, Le Sidaner, Leloir, Flameng, Forain, Rochegrosse, the bibliografs Rahir, Seymour de Ricci, Vandérem, L. Carteret, the bibliophiles H. de Rothschild, Barthou, Béraldi (por. Katalog księgarni Florence Hatier w Troyes z 2004 r., S. 67).

Załączniki

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne

Bibliografia