Anu (rzecz.)
| Rok | |
|
Archaiczne zapisanie logogramu klinowego używanego do oznaczania boga An, a także ogólnie Nieba ( AN ) i boskości ( DINGIR ). Pierwotnie jest to gwiazda symbolizująca niebo. | |
| Charakterystyka | |
|---|---|
| Nazwisko | Anu |
| Główna funkcja | Dobry panie |
| Parèdre | Antu (en) , Inanna / Ishtar |
| Kult | |
| Region kultu | Mezopotamia |
| Skronie) | Uruk |
| Symbolika | |
| Atrybut (y) | Rogata tiara |
| Numer | 60 |
(W sumeryjskim ), Anu (w akadyjsku ), została uznana w mezopotamskiej mitologii jako boga z nieba , roślinności i deszczem; był postrzegany jako ojciec bogów. Mieszkał w królestwie niebios; mówiono o nim, że ma władzę osądzania wszystkich przestępców. Był zwłaszcza ojcem Enlila i Enki . Jest zatem przodkiem, źródłem i gwarantem władzy.
Chociaż początkowo uważany za pana bogów, był stopniowo zastępowany przez Enlila, a następnie Marduka , aż do roli metafory wyznaczającej niebiosa. Ta jesień jest często przypisywana do upadku miasta Uruk , miejsca jego głównego kultu. Bardzo rzadko reprezentowane w sztuce, jej atrybuty pozostają niejasne; tiara może reprezentować symbolicznie.