Stowarzyszenie Psychoanalityczne Francji
Stowarzyszenie Psychoanalityczne Francji
| Fundacja | 26 maja 1964 |
|---|
| Rodzaj | Wyuczone społeczeństwo |
|---|---|
| Pole aktywności | Psychoanaliza |
| Siedzenie | 24, umieść Dauphine |
| Kraj | Francja |
| Język | Francuski |
| Założyciel |
Daniel Lagache Juliette Favez-Boutonier Georges Favez Wladimir Granoff |
|---|---|
| Prezydent | Claude Barazer ( d ) (od2019) |
| Przynależność | Międzynarodowe Stowarzyszenie Psychoanalityczne |
| Opublikowanie | Roczny APF |
| Stronie internetowej | Oficjalna strona |
Psychoanalityczna Stowarzyszenie Francji , stworzony na26 maja 1964, to szkoła myślenia w psychoanalizie, której celem jest udział w badaniach z zakresu psychoanalizy oraz w kształceniu psychoanalityków.
Historia
Kiedy Francuskie Towarzystwo Psychoanalizy zwróciło się w 1959 r. O oficjalne uznanie i przynależność do Międzynarodowego Stowarzyszenia Psychoanalitycznego , API zażądało odsunięcia Jacquesa Lacana jako nauczyciela na boczny tor. Zderzyły się wtedy dwa nurty Francuskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego : jeden, który stał się większością w SFP wListopad 1963, prowadzili Daniel Lagache , Juliette Favez-Boutonier , Georges Favez, Wladimir Granoff, Didier Anzieu , Robert Pujol i pięć „wniosków” z lipca 1963 r. (Jean-Louis Lang, Jean Laplanche , Jean-Bertrand Pontalis , Victor Smirnoff i Daniel Widlöcher ), podczas gdy drugi nurt, który stał się mniejszością, zjednoczył zwolenników Jacquesa Lacana .
Powstanie APF mogą tłumaczyć inne powody: poza wydarzeniami, które miały miejsce w SFP, konfliktami instytucjonalnymi czy osobistymi rywalizacjami, istniały kwestie doktrynalne dotyczące szkolenia kandydatów. Jean-Louis Lang pisał na ten temat: „Trening” w APF stanowi jedną z jej głównych oryginalności […] Można je podsumować następująco: zniesienie tzw. Analizy „dydaktycznej” pod kontrolą instytucjonalną oraz zniesienie uczelni „dydaktyków”; całkowite oddzielenie organów instytucjonalnych od analizy osobistej […] Zatwierdzenie kontrolowanych kuracji jest ogłaszane przez członków Komisji ds. Szkoleń […] Za certyfikację kursu (w tym udział w kursach) odpowiada kolegium posiadaczy kandydat jest następnie proszony o przedstawienie pracy dyplomowej w celu uzyskania dostępu do członkostwa, która jest poddawana pod głosowanie posiadaczy. "
Działalność naukowa
Działalność naukowa APF obejmuje grupy badawcze, seminaria i spotkania, dni otwarte, konferencje naukowe we wtorek, debaty naukowe w sobotę oraz „Wywiady Vaucresson”. Odbywają się one dwa weekendy w roku, w czerwcu i grudniu: w soboty debata otwarta dla uczestników następuje po porannej i popołudniowej konferencji; w niedzielne poranki nowa konferencja wywołuje nowe dyskusje.
Czasami dni obracają się wokół bardzo konkretnego tematu, takiego jak: „Co nazywamy procesem psychoanalitycznym?” ”Lub„ Historia i przeznaczenie w psychoanalizie ”.
Publikacje
- Biuletyn wewnętrzny APF , od 1964 do 1969 (5 numerów)
- Documents & Débats , od 1970 do 2003 (61 numerów)
- New Revue de psychanalyse (1970-1994), stworzone przez Jean-Bertranda Pontalisa
- Psychoanaliza na uniwersytecie (1976-1994) stworzona przez Jeana Laplanche'a
- L'Écrit du temps, a następnie L'Inactuel , czasopisma stworzone przez Marie Moscovici
- International Journal of Psychopathology (1990-1996) pod redakcją Pierre'a Fédida i Daniela Widlöchera
- Fakt analizy (1998-2001?)) Następnie myślenie / śnienie (2002-2015) Michel Gribinski.
- Libres Cahiers pour la psychanalyse (2000–2014), redaktorzy: Catherine Chabert i Jean-Claude Rolland.
- Rocznik APF , protokoły z posiedzeń naukowych stowarzyszenia (od 2007)
Uwagi i odniesienia
- Jean-Louis Lang, AFP , kliknij Historia , strona odwiedzona 19 czerwca 2012 r
- Lore Schacht i Jean-Claude Rolland, w dokumentach i Débats, Wewnętrzny Biuletyn APF, N o 45, kwiecień 1966.
- Laurence Khan, w dokumentach i Débats, wewnętrzna Biuletynie APF, n ö 47, kwiecień 1997, s. 33-45 .
- Magazyn Thinking / Dreaming (2002-2015) [1] .
- The Annual of the APF, przeglądano online 28 września 2014 r.).