Vernon Duke

Vernon DukeVladimir Dukelsky

Sfotografowany w 1937 roku Kluczowe dane

Imię urodzenia	Vladimir Alexandrovich Dukelsky (Владимир Александрович Дуке́льский)
Narodziny	10 października 1903 Parafianowo ( rząd Wilna ) Następnie Imperium Rosyjskie Obecna Białoruś
Śmierć	16 stycznia 1969 Santa Monica ( Kalifornia ) Stany Zjednoczone (Amerykanin naturalizowany w 1939 r.)
Lokalizacje mieszkalne	Nowy Jork , Paryż ...
Podstawowa działalność	Kompozytor
Styl	Musical Film Muzyka Muzyka klasycznaMuzyka klasyczna: balet , koncert , melodia , fortepian solo, symfonia ...
Dodatkowe zajęcia	Liryk
Miejsca działalności	Broadway , Hollywood , Paryż ...
Lata działalności	1918-1968
Współpraca	George Balanchine Serge de Diaghilev Ira Gershwin Yip Harburg Serge Koussevitzky ...
Redaktorzy	Boosey & Hawkes ...
Mistrzowie	Reinhold Glière Joseph Schillinger ...
Małżonka	Kay McCracken (1957-1969)

Podstawowe prace

The Goldwyn Follies ( musical do filmu , 1938 )
Mały zakątek w niebie (musical, 1940 )
Koncert na wiolonczelę ( 1945 )

Vernon Duke to kompozytor i autor tekstów pochodzenia rosyjskiego , Amerykanin naturalizowany , urodzony Vladimir Alexandrovich Dukelsky (po rosyjsku : Владимир Александрович Дуке́льский) w Parafianowie ( rząd Wilna , w Imperium Rosyjskim , obecny okręg miński na Białorusi )10 października 1903, zmarł na raka w Santa Monica ( Kalifornia , Stany Zjednoczone ) dnia16 stycznia 1969.

Biografia

Urodził się niedaleko Mińska, a następnie w Imperium Rosyjskim, Vladimir Dukelsky studiował w konserwatorium w Kijowie od 1916 do 1919 , w tym składzie od Reinhold Glière . Po rewolucji rosyjskiej on i jego rodzina opuścili kraj w 1920 r. I po przejściu przez Europę wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych w 1921 r. , A następnie osiedlili się w Nowym Jorku . W następnym roku ( 1922 ) Dukelsky spotkał George'a Gershwina (który zasugerował, aby przyjął imię „Vernon Duke”), z którym się zaprzyjaźnił; związał się także z bratem George'a, Irą Gershwinem (jednym z jego późniejszych współpracowników).

Od 1924 do 1929 roku Vernon Duke przebywał w Europie, podzielony między Paryż i Londyn . W francuskiej stolicy , poznał w szczególności jego wygnani rodaków Sergiusza Prokofiewa , Serge de Diaghilev (kto mu zlecone, za jego Baletów Rosyjskich The balet ZEPHIR et Flora , utworzona w 1925 roku ), a zwłaszcza dyrygent Siergiej Kusewicki , z którą zaczyna owocna współpraca. I tak pierwsza symfonia młodego kompozytora została prawykonana w Paryżu w 1928 roku pod kierunkiem dyrygenta w ramach jego „Koussevitzky Concerts” (uwaga: druga symfonia Duke'a również będzie miała prawykonanie w Paryżu w 1937 r. , Tym razem pod dyrekcją od Albert Wolff ). Później w Stanach Zjednoczonych Koussevitzy zapewni stworzenie na czele swojej bostońskiej orkiestry symfonicznej : of Dedications (tytuł oryginalny), na fortepian , obowiązkowy sopran i orkiestrę (w 1939 r. W Nowym Jorku); koncert skrzypce (w roku 1943 , w Boston z skrzypka Ruth Posselta ); Koncert na wiolonczelę (w 1946 roku w Bostonie, z wiolonczelistą i zlecone prace Grigorij Piatigorski , inny na obczyźnie). Na razie, w czasie swojego pobytu w Europie, Vernon Duke współpracował w Londynie, w teatrze , w kilku różnych produkcjach muzycznych między 1925 i 1929 ; jeśli te wkłady są generalnie skromne (kilka piosenek ), to dwa mają większy zasięg: operetka Yvonne z 1926 r. , z której realizuje adaptację muzyczną do tego londyńskiego dzieła (początkowo chodzi o niemiecką operetkę z 1925 r., zatytułowaną Uschi , skomponowany przez Jeana Gilberta ); a przede wszystkim The Yellow Mask , stworzony w 1928 roku , jego pierwszy musical jako pełnoprawny kompozytor.

Po powrocie do Nowego Jorku w 1929 roku Vernon Duke rozpoczął karierę na Broadwayu w 1930 roku ; do 1958 roku komponował głównie dla musicali i recenzji (w tym dwóch Ziegfeld Follies ), współpracując m.in. z choreografem George'em Balanchine'em oraz autorami tekstów Ira Gershwin i Yip Harburg - sam będzie sporadycznie autorem tekstów. Jednym z jego wielkich sukcesów jest musical Un petit coin aux cieux ( Cabin in the Sky ), stworzony w 1940 roku w choreografii Balanchine'a, z wyłącznie afroamerykańską obsadą (w tym Ethel Waters i Rex Ingram , którzy powtórzy swoje role w adaptacja filmowa z 1943 roku , prod. Vicente Minnelli ). Jego ostatnia składka na Broadway jest muzyka etap w grze przez Jean Anouilh Leokadia z Toledo , przystosowany pod tytułem Czas zapamiętany (przeprowadzonej w 1957 -1958). Później premiery dwóch innych musicali na Broadwayu ( The Pink Jungle w 1959 i Zenda w 1963 ) zostaną odwołane, po wcześniejszych występach na trasie po Stanach Zjednoczonych.

Zauważmy tutaj, że Duke wznowił studia muzyczne w 1934 - 1935 i wziął orkiestracja lekcje z Joseph Schillinger , w oczekiwaniu, w szczególności jego przyszłej pracy na Broadwayu. W 1939 r. Uzyskał obywatelstwo amerykańskie pod oficjalnym nazwiskiem Vernon Duke (niekiedy jednak w przypadku niektórych swoich „klasycznych” kompozycji nadal używał nazwiska rodowego).

Po II wojnie światowej (był wtedy służbę w US Coast Guard ), zrobił nowy pobyt w Paryżu od 1946 do 1948 roku , podczas którego balet Le Bal des blanchisseuses (oryginalny tytuł) został stworzony - przez Balet des Champs-Élysées , w 1946 -, a także kantata Paryż tam iz powrotem (tytuł oryginalny) - w radiu , w 1948 -. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych opuścił Nowy Jork i osiadł na stałe w Kalifornii . W 1957 roku ożenił się z piosenkarką Kay MacCracken, która została wdową w 1969 roku i przekaże Bibliotece Kongresu ( Waszyngton ) w latach 80. rękopisy, korespondencję i inne dokumenty kompozytora, które można teraz swobodnie przeszukiwać.

Vernon Duke współpracuje także z Hollywood . Prócz kilku oryginalnych wkładów (między 1929 i 1948 ), wiele z tych piosenek, które napisał na Broadwayu zostaną wykorzystane w kinie , jak w Avril à Paris ( kwiecień w Paryżu ) to amerykański musical filmowy , wydany w 1952 roku , pożycza swój tytuł od tytułowa piosenka (napisana dla Walk a Little Faster , premiera na Broadwayu w 1932 roku ). Bardzo szybko kwiecień w Paryżu (teksty autorstwa Yip Harburga) stanie się standardem jazzowym i zostanie nim przyjęty w szczególności przez Louisa Armstronga , Billie Holiday czy Charliego Parkera . Inny przykład, piosenka Autumn in New York (zaczerpnięta z Thumb Up! Review , premiera na Broadwayu w 1936 roku ) również stanie się standardem jazzowym.

W dziedzinie muzyki klasycznej Vernon Duke (pod wpływem neoklasycyzmu - którego Serge Prokofiew jest jednym z najbardziej znanych zwolenników - i neoromantyzmu ) jest autorem utworów na fortepian, niektórych utworów muzyki kameralnej , kompozycji na orkiestrę (koncerty, symfonie, balety ...), a także liczne partytury na głos (y) solowe i / lub chóry (w tym melodie i operę ).

Wreszcie jest autorem autobiografii opublikowanej w 1955 roku .

Dzieła klasyczne (wybór)

Utwory fortepianowe

1918 : 3 utwory ( preludium , nokturn i studium ) opus (op.) 1;
1919 : Novellas , 5 utworów op. 6; 4 preludia op. 9;
1921 : Sonata n O 1 G-moll op. 1; 2 utwory (preludium i etiuda) op. 5;
1933 : Spring 1931 (tytuł oryginalny);
1940 : Barrel-Organ Barkarola ; Muzyka dla współczesnych , 6 utworów;
1943 : Brooklyn Barcarolle ;
1945 : Homage to Boston , ciąg dalszy;
1948 Sonata n O 2 w piano lub klawesyn (ed - wydanie - 1955);
1955 : Walc Anyone ;
1956 : Malibu Elegy ; Apartament paryski ;
1957 : Serenade do San Francisco ;
1958 : Balboa Barcarolle .

Muzyka kameralna

1930 : Trio (temat i wariacje ) na flet , obój i fortepian;
1949 : Sonata na skrzypce i fortepian D-dur (wyd. 1960);
1956 : Kwartet smyczkowy C-dur;
1957 : Hommage to Offenbach (tytuł oryginalny) na skrzypce i fortepian.

Utwory na orkiestrę

Concertante działa

1923 : Koncert fortepianowy C-dur;
1931 : Ballada na fortepian, orkiestrę smyczkową i kotły obligés (rew. - rewizja - 1943);
1943 : Koncert skrzypcowy g-moll;
1945 : Koncert wiolonczelowy;
1955 : Nasze ostatnie tango z fortepianem; Wariacje na temat pieśni staroruskiej na obój i orkiestrę smyczkową.

Symfonie

1928 : Symphony n O 1 F major;
1937 : Symphony n O 2 dur (Rev. 1945 i 1952);
1946 : Symphony n O 3 e w głównym.

Muzyka baletowa

1925 : Zéphir et Flora (tytuł oryginalny);
1935 : Ogród publiczny (tytuł oryginalny) (rew. 1945, potem 1954);
1938 : Entr'acte (tytuł oryginalny) (rew. 1947, a następnie 1968);
1946 : The Laundromat (tytuł oryginalny);
1949 : A Winter's Night's Dream (tytuł oryginalny);
1954 : cesarz Norton , po Offenbach;
1961 : Lady Blue .

Inne zajęcia

1919 : Verlainiana , mała suita;
1922 : Gondla , preludium op. 4;
1945 : Oda do Drogi Mlecznej , premiera w Nowym Jorku w 1946 roku pod dyrekcją Leonarda Bernsteina .

Utwory na głos (y) solo i / lub chóry

1921 : 6 melodii na głos i fortepian (wyd. Nowy Jork 1930);
1928 : 5 wierszy Alexandre Pouchkine na głos i fortepian;
1931 : 6 wierszy Kevgeny Baratyńskiego na głos wysoki i fortepian; Epitat na sopran, chór i orkiestrę (rew. 1962);
1932 : Podróż do Włoch lub włoska podróż , suita na głos i fortepian; The End of St. Petersburg , oratorium na sopran, tenor , baryton , chór i orkiestrę (rew. 1937, potem 1960), prawykonanie w Carnegie Hall w Nowym Jorku w 1938;
1937 : Dedykacje (tytuł oryginalny) na fortepian, obowiązkowy sopran i orkiestrę (rew. 1965);
1943 : Victorian Street Ballads , 6 piosenek na głosy żeńskie i fortepian;
1944 : Pieśń o sobie na chóry i orkiestrę;
1945 : Park Avenue Lyrics , 12 piosenek na głos i fortepian; Sześć pieśni z „A Shropshire Lady” na głos i fortepian; Ballada zrobiona w czasie upałów na głosy żeńskie i małą orkiestrę ;
1948 : Paris to go and back (tytuł oryginalny), kantata na zespół wokalny i fortepian;
1949 : La Bohème et mon coeur (tytuł oryginalny), 7 wierszy Francisa Carco na głos i fortepian; Muzyczne zoo Ogdena Nasha na głos i fortepian; Trzy pieśni na tenor, trzy głosy żeńskie i fortepian;
1953 : Sześć melodii autorstwa Tristan L'Hermite na głos i fortepian;
1955 : Cztery pieśni do wierszy Williama Blake'a na głos i fortepian;
1956 : 4 chóry (pierwszy a cappella , pozostałe trzy z fortepianem);
1957 : Siedem duchowych wieków pani Marmaduke Moore na głos i fortepian;
1958 : Mistress into Maid , opera w dwóch aktach po Puszkinie, dedykowana Serge'owi de Diaghilevowi (rozpoczęta w 1928; rew. 1967);
1964 : 6 romansów Michaiła Lermontowa na głos i fortepian;
1965 : Dziesięć pieśni po amerykańsku na głos i fortepian;
1966 : Anima eroica (Oda do św. Brygidy) na sopran, dwa flety, obój, klarnet i fortepian.

Teatr muzyczny (wybór)

Musicale na Broadwayu, jako pełnoprawny kompozytor, chyba że zaznaczono inaczej

1926 : Yvonne , operetta (adaptacja niemieckiej operetki Uschi , skomponowanej przez Jeana Gilberta w 1925), teksty i libretto zaadaptowane przez Percy'ego Greenbanka ( w Londynie )
1928 : The Yellow Mask , tekst Desmond Carter , libretto Edgara Wallace'a ( w Londynie )
1930 : Garrick Gaieties , recenzja , muzyka z różnych, w tym Vernon Duke, teksty z różnych, w tym Ira Gershwin i Yip Harburg , libretto różnych, ze Sterling Holloway
1931 : Shoot the Works , recenzja , muzyka różnych, w tym Vernon Duke i Irving Berlin , teksty różnych, w tym Ira Gershwin i Yip Harburg , libretto różnych, w tym Nunnally Johnson
1932 - 1933 : Spacer trochę szybciej , rewia , teksty autorstwa Yip Harburg , libretta SJ Perelman i Roberta MacGunigle , orkiestracji przez Robert Russell Bennett i Conrad Salinger
1934 : Ziegfeld Follies z 1934 , magazyn wyprodukowany przez Billie Burke , muzyka różnych artystów, w tym Vernon Duke, teksty Yip Harburg , szkice HI Phillipsa , Freda Allena i Davida Freedmana (w środku ) , z Eve Arden , Fanny Brice
1934 - 1935 : Kciuk w górę! , rewia , muzyka Jamesa Hanleya i Henry'ego Sullivana , teksty Ballard MacDonald i Earle Crooker , libretto autorstwa HI Phillipsa , Harolda Atteridge'a i Alana Baxtera , orkiestracje Hansa Spialka , Conrada Salingera i Davida Raksina , dodatkowa muzyka i teksty różnych utworów, w tym Vernona Duke'a , Irving Caesar i Ira Gershwin
1936 : Ziegfeld Follies od 1936 roku , przegląd , teksty autorstwa Iry Gershwina , libretta Davida Freedman (PL) , scenografia Vincente Minnelli , kostiumy Vincente Minnelli i Raoul Pene Du Bois , choreografii Roberta Alton i George Balanchine , wystawiając przez Frederick De Cordova , z Fanny Brice , Eve Arden , Bob Hope , Joséphine Baker , Gypsy Rose Lee
+1.936 - +1.937 : The Show jest włączona , rewia , teksty autorstwa Teda Fetter , szkice autorstwa Davida Freedman (en) , zestawy i reżyseria Vincente Minnelli , z Reginald Gardiner , Bert Lahr , Charles Walters
+1.940 - 1.941 : Zdarza się na lodzie , lód koncert , muzyka przez Vernon Duke, Fred E. Ahlert i Peter De Rose tekstami, Albert Stillman i Mitchell Parish
1940 - 1941 : Un petit coin aux cieux ( Cabin in the Sky ), teksty autorstwa Johna La Touche , libretta Lynn korzenia , choreografia George Balanchine , z Rex Ingram , Ethel Waters , Dooley Wilson , Katherine Dunham
1941 - 1942 : To dzieje się na lodzie , wspomniany wcześniej lodowy pokaz , okładka
1.941 - 1.942 : Banjo Oczy , teksty autorstwa Johna La Touche , librettem Josepha Quillan i Izzy Ellinson , choreografii Charles Walters , kostiumy autorstwa Irene Sharaff , z Eddie Cantor , Virginia Mayo , Richard Rober
1942 : The Lady comes ahead , słowa Johna La Touche , libretto Freda Thompsona i Dawn Powell , reżyseria Romney Brent , choreografia George'a Balanchine'a , z Mischa Auer , Gower Champion
1944 : Jackpot , słowa Howarda Dietza , libretto: Guy Bolton , Sidney Sheldon i Ben Roberts , z Wendellem Coreyem , Nanette Fabray
1.944 - 1945 : Sadie Thompson , odtwarzania (z muzyką) przez Howarda Dietz i Rouben Mamoulian , tekstami Howard Dietz reżyserii Rouben Mamoulian z June Havoc
1952 : Two's Company , rewia , słowa Ogdena Nasha i Sammy'ego Cahna , szkice Charlesa Shermana i Petera DeVriesa , choreografia i inscenizacja numerów muzycznych Jerome'a Robbinsa , inscenizacja szkiców Julesa Dassina , z Bette Davis
1956 : The Littlest Revue , rewia , muzyka i teksty Vernona Duke'a i Ogdena Nasha , szkice różnych
1.957 - 1958 : Leokadia z Toledo ( czas pamiętał ), gra (z muzyką) przez Jean Anouilh , adaptacji przez Patricia Moyes , muzyki scenicznej, teksty i orkiestracji Vernon Duke, z Richardem Burtonem , Helen Hayes , Susan Strasberg
1959 : The Pink Jungle , muzyka i słowa Vernona Duke'a, libretto: Leslie Stevens ( w San Francisco , przed premierą zaplanowaną na Broadway, odwołane);
1963 : Zenda , teksty autorstwa Lenny Adelson , Sid Kullera i Martin Charnin , libretta Everett Freeman , na podstawie Anthony Hope za powieść więzień Zendy ( więzień Zendy ) w reżyserii George Schaefer , z Alfred Drake ( touring USA, pre- premiera na Broadwayu, odwołana)

Muzyka filmowa

Oryginalne wkłady

1929 : Taniec Życia przez John Cromwell i A. Edward Sutherland
1930 : The Sap from Syracuse autorstwa A. Edwarda Sutherlanda
1930 : Śmiech ( Śmiech ) Harry'ego d'Abbadie d'Arrast
1930 : Follow Thru autorstwa Lloyda Corrigana i Laurence'a Schwaba
1931 : Honor Among Lovers autorstwa Dorothy Arzner
1931 : Tarnished Lady autorstwa George'a Cukora
1931 : Anioł nocy ( Anioł nocy ) Edmunda Gouldinga
1938 : Goldwyn Follies przez George Marshall
1943 : Mały zakątek w niebie ( Cabin in the Sky ) Vincente Minnelli i Busby Berkeley
1944 : Battle Station by Garson Kanin ( krótki film dokumentalny )
1948 : Angry Bóg przez Van Campen Heilner .

Uwagi

Vernon Duke, Paszport do Paryża , Little - Brown, Boston, 1955, 502 str.
Vernon Duke napisał swój koncert fortepianowy dla Artura Rubinsteina na prawykonanie w Paryżu w 1924 roku, które nie miało miejsca; utwór pozostawał napisany odręcznie i nie był zorkiestrowany do 1998 roku, kiedy to amerykański pianista i dyrygent Scott Dunn wykonał orkiestrację i prawykonał ją na fortepianie w 1999 roku w Carnegie Hall, zanim dokonano nagrania., wydanej na płycie kompaktowej przez Naxos , pod ref. 8.559286 (płyta CD zawierająca również Koncert wiolonczelowy i Homage to Boston Suite na fortepian solo ).

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :
(en) Vernon Duke (lista dzieł…) na stronie internetowej wydawcy muzycznego Boosey & Hawkes ;
(fr) The Vernon Duke Collection (bardziej kompletna lista prac, elementy biografii…) na stronie internetowej Biblioteki Kongresu ;
(w) Vernon Duke w internetowej bazie danych Broadway ;
(w) Vernon Duke w internetowej bazie danych filmów