Związek Oceaniczny (UO) jest najstarszą etniczną partią polityczną w społeczności Walii i Futunii w Nowej Kaledonii (około 25 000 osób).
Przed 1989 rokiem głosowanie Wallisian i Futunians było uważane za rzecz oczywistą przez partie anty-niepodległościowe. Pierwsze dwa Oceanii przedstawiciele terytorialne zostali wybrani w 1972 roku na listach w Demokratycznej i Ententy Społecznej , poprzednika Rally dla Kaledonii z Jacques Lafleur , i Caledonian ruch liberalny . Od 1976 do 1978 roku partia " lojalistyczna " (anty-niepodległościowa) Ensemble All Ethnicities zajmowała się w szczególności mniejszościami etnicznymi pozaeuropejskimi, ale od 1978 r. RPCR była uważana przez Wallisians i Futunians za partię wieloetniczną. . W 1982 roku tylko Wallisian terytorialny wybrany element z RPCR , Petelo Manuofiua, zrezygnował siedzieć jako niezależny. Na następny rok Kalépo Muliava, były kolega z klasy Jean-Marie Tjibaou w seminarium Uvea mo Futuna (Wallis-et-Futuna), na wybory samorządoweMarzec 1983, gdzie ta nowa partia, wciąż „lojalistyczna”, otrzymuje 464 głosy (2,4%) w Nouméa . W wyborach terytorialnych doListopad 1984UF prezentuje listę w prowincji południowej i uzyskuje 566 głosów (1,4%). W związku z tym próba wzmocnienia pozycji politycznej Wallisian i Futunians nie powiodła się na szczeblu wyborczym, a doświadczenie to nie powtórzyło się między 1984 a 1989 rokiem.
W Maj 1989Kalépo Muliava stworzył jednak nową partię, Związek Oceaniczny, który zdystansował się od RPCR i ogłosił pokrewieństwo Polinezyjczyków i Kanaków, a miesiąc później uzyskał 2 mandaty na 32 w Południowym Zgromadzeniu Prowincji z 2429 głosami (6,1%), czyli około 40% potencjalnego elektoratu w Walii i Futunii . Kalépo Muliava umieraSierpień 1989 raka.
W Kwiecień 1992OU jest podzielona na dwie frakcje, z których każda zachowuje tę samą nazwę i występuje w wyborach parlamentarnych w 1993 r., uzyskując 4,2% głosów. Frakcja niepodległościowa, kierowana przez Aloïsio Sako, wiceprzewodniczącego partii przed rozłamem, uzyskała 1255 głosów, bardziej centrową frakcję Mikaele Hema, przewodniczącego partii przed rozłamem od czasuWrzesień 1989zbiera tylko 943.
Plik 12 lutego 1994Grupa Aloisio Sako założyła Oceanian Democratic Rally na rzecz niepodległości i jest zrzeszona od 1998 roku przy Narodowym Związku Niepodległości , jednym z elementów Kanaka i Socjalistycznego Frontu Wyzwolenia Narodowego .
W raporcie francuskiej delegacji senatorskiej do Nowej Kaledonii w 2000 r. Wspomniano, że Związek Oceanii „zniknął w 1995 r.”.
Pod koniec 2003 i na początku 2004 roku UO Mikaele Hema reanimowała w związku z wyborami prowincjonalnymi Maj 2004i publicznie opowiada się zarówno za spisem etnicznym, odrzuconym przez Jacquesa Chiraca , jak i za systemem pozytywnej dyskryminacji, który pozwoliłby mniejszościom etnicznym, w szczególności społeczności Wallisian i Futunian , na reprezentowanie na wysokich stanowiskach w administracji i sektor prywatny.
Lista UO Prowincji Południowej, prowadzona przez Soanę Simutogę, uzyskała 749 głosów (1,37%), na Rajdzie Oceanian w Kaledonii (ROC) - 429 głosów, a na Kaledoński Ruch Obywatelski (MCC) - 1 140 głosów. Do zdobycia miejsca potrzeba było 3 633, czyli 5% zarejestrowanych wyborców. Jedyni wybrani „Oceanianie” z południowej prowincji znaleźli się zatem na listach nieetnicznych: Anne-Marie Siakinuu (AE) i Ana Logologofolau (RPCR).
Od Kwiecień 2005Unia Oceanii jest częścią MUR wraz z Ruchem Obywateli Kaledonii i Rassemblement des Océaniens dans la Calédonie.
W wyborach prowincjonalnych w 2004 roku: