Tadeusza Kantora

Tadeusza Kantora Obraz w Infoboksie.
Narodziny 6 kwietnia 1915 r.
Wielopole Skrzyńskie Austro-Węgry
Śmierć 8 grudnia 1990
Kraków Polska
Pogrzeb Cmentarz Rakowicki
Okres działalności 1956-1990
Narodowość  Polskie
Czynność Teatr, malarstwo, pisanie, nauczanie
Trening Krakowska Szkoła Sztuk Pięknych
Miejsce pracy Kraków (1956-1990)
Ruch konstruktywizm , surrealizm
Tata Marian Kantor ( d )
Nagrody Kawaler Sztuki i Literatury
Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
Medal X-lecia PRL ( fr )

Tadeusz Kantor , urodzony w Wielopolu Skrzyńskim dn.6 kwietnia 1915 r., zmarł w Krakowie dnia8 grudnia 1990 jest reżyserem polskim , reżyserem happeningów , malarzem, projektantem , pisarzem, teoretykiem sztuki, aktorem i profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie . Jego postawa artystyczna inspirowana jest konstruktywizmem i dadaizmem , malarstwem nieformalnym i surrealizmem . Kształcił się na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie .

Biografia

Tadeusz Kantor urodził się dnia 6 kwietnia 1915 r.w Wielopolu Skrzyńskim, wsi w Galicji na południe od Ropczyc i Sędziszowa Małopolskiego . Studiował malarstwo i scenografię w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie . Karierę rozpoczął od teatru eksperymentalnego w ramach awangardowej Grupy Krakowskiej  (pl) , której był współzałożycielem. W latach 1934-1939 kostiumy i dekoracje tworzyła malarka Maria Jarema .

Podczas okupacji hitlerowskiej założył Niezależny Teatr (Teatr Niezależny) w Krakowie . W 1947 przebywał w Paryżu, gdzie przeniósł francuskie życie kulturalne do Polski.

Największymi triumfami Tadeusza Kantora będzie premiera Umarłej klasy ( Umarła klasa , 1975), opowieści o zbiegu i tym, co stałe.

Zmarł nagle w dniu 8 grudnia 1990w Krakowie , po sesji próbnej . Został pochowany na cmentarzu Rakowickim .

Grafika

Twórczość plastyczna Kantora pozostaje pod silnym wpływem Polski i jej kontekstu politycznego. Powracające tematy to dzieciństwo (w czasie wojny 1940-45), rodzinna wieś Wielopole, śmierć… Zajmuje się takimi tematami jak władza i jej nadużycia, przemoc, trwałość wspomnień.

1965-1970 Otrzymuje stypendium Forda i wyjeżdża do Nowego Jorku, gdzie odkrywa minimalizm , pop-art i happening ; napisał Manifest Teatru-Happeningu i wyprodukował serię opakowań (Le Grand Emballage) i Happening (Lekcja anatomii według Rembrandta ); idzie w górę Kokoszka z Witkiewicz (Witkacy) .

1970 Pisze Manifest 70, w którym broni idei dzieła prawie niemożliwego, bez wartości, opartego wyłącznie na akcie twórczym.

1971-1988 Projektował inscenizację, scenografię i kostiumy do Les Cordonniers de Witkiewicz, prezentowanych po francusku w Théâtre 71 w Malakoff w 1972. Stworzył cykl spektakli: Les Mignons et les Guçons w 1973, prezentowany w Paryżu i Nancy; La Classe morte en 75, sztuka, która zyskała sławę zwłaszcza na Festiwalu Teatralnym w Nancy, gdzie została zaprezentowana francuskiej publiczności; Gdzie są śniegi z minionego „cricotage” (działającego w teatrze Cricot) wyprodukowanego w Rzymie w 1979 roku; Wielopole-Wielopole , powstałe we Florencji w 1980 roku; Niech umrą artyści! ("Niech zdechną artyści") z 1985 roku (którą zaprezentował na festiwalu w Awinionie tego samego roku) i już nigdy nie wrócę w 1988 roku.

1990 Tworzy pokazu o słodka noc z francuskich aktorów, na Festiwalu w Awinionie i Doświadczalnej Akademii Teatralnej z Michelle Kokosowski  ; prowadzi próby do Dziś są moje urodziny w Tuluzie i Krakowie.

Inscenizacja

cytaty

„Wolność sztuki nie jest ani darem polityki, ani władzy. To nie z Rąk Mocy sztuka uzyskuje wolność. Wolność istnieje w nas, musimy walczyć o wolność sami z Sobą, w naszym najbardziej intymnym wnętrzu, w samotności i cierpieniu. To najdelikatniejsza Materia w sferze ducha. »Tadeusz Kantor

Bibliografia

Bibliografia krytyczna

Uwagi i referencje

  1. „  Maria Jarema  ” , o AWARE Women artists / Femmes artistes (dostęp 21 stycznia 2019 )

Zobacz również

Linki zewnętrzne