Oblężenie Moguncji (1793)

Oblężenie Moguncji (1793) Opis obrazu Die Belagerung von 1793 a.jpg. Ogólne informacje
Przestarzały 10 kwietnia - 23 lipca 1793
Lokalizacja Moguncja
Wynik Zwycięstwo sojuszników
Wojujący
Flaga Francji.svg Republika Francuska Królestwo Prus Arcyksięstwo Austrii Saksonia-Wittemberg Hesse-Darmstadt Hesse-Cassel Saxe-Weimar-Eisenach Electorate palatine
 
Sztandar Świętego Cesarza Rzymskiego (po 1400). Svg


Flagge Großherzogtum Sachsen-Weimar-Eisenach (1813–1897) .svg
Wappen Kurpfalz.svg
Dowódcy
• François Ignace Ervoil d'Oyré
• Alexandre de Beauharnais
• Jean-Baptiste Kléber
• Annibal Aubert-Dubayet 		• Friedrich Adolf von Kalckreuth
• Fryderyk Wilhelm II z Prus
• Charles-Guillaume-Ferdinand z Brunszwiku
Zaangażowane siły
23 000 mężczyzn
184 pistolety		 36 000 mężczyzn,
a następnie
44 000 mężczyzn
207 pistoletów
Straty
4000 zabitych lub rannych 3000 zabitych lub rannych

Pierwsza koalicja

Bitwy

Wojna koalicyjna   Wojna Roussillon   Włoska wieś   Współrzędne 50 ° 00 ′ 00 ″ północ, 8 ° 16 ′ 16 ″ wschód Geolokalizacja na mapie: Nadrenia-Palatynat
(Zobacz sytuację na mapie: Nadrenia-Palatynat) Oblężenie Moguncji (1793)
Geolokalizacja na mapie: Niemcy
(Zobacz sytuację na mapie: Niemcy) Oblężenie Moguncji (1793)

Ufortyfikowane miasto Moguncja , ufundowane we wrześniu 1792 roku przez Francuzów, zostało w lipcu 1793 roku zwycięsko oblężone przez Prusaków i Austriaków.

Proces

Miasto zostało otoczone dalej 14 kwietnia 179332 tys. żołnierzy I Koalicji (głównie Prusaków ); 23 000 Francuzów broniło miasta, co wystarczyło do utrzymania fortyfikacji, nawet gdy oblężnicy otrzymali posiłki w postaci 11 000 Austriaków. Najpierw Prusacy podjęli bezskutecznie szereg manewrów zmierzających do zajęcia fortów. Następnie w nocy17 czerwca 1793podjęli bombardowanie miasta. Ten epizod szczegółowo opisał Johann Wolfgang von Goethe w swojej książce Die Belagerung von Mainz .

W mieście oblężenie i bombardowania spowodowały narastające napięcie między mieszczanami, gminą i francuskim sztabem, który od początku 2 kwietniapraktycznie przejął władzę. W ten sposób13 lipcawprowadzono stan wojenny , co jeszcze bardziej drażniło pozostałą ludność. Posiłki nie dotarły, sztab generalny musiał zrezygnować17 lipcarozmawiać z oblegającym. Skapitulował23 lipca, dzięki czemu 18 000 żołnierzy wciąż broniących miasta może wyjść na wolność. W zamian sztab generalny obiecał nie atakować obcych armii. Pokonana armia, dowodzona przez generała Klébera , przybyła do Nantes dalej6 września. W ten sposób twierdza Moguncja stała się przyczółkiem pruskim.

Konsekwencje

Bombardowanie zeszpeciło miasto: czcigodne dwory, mieszczańskie lub szlacheckie, szaleństwo La Favourite , przeorat, prepozyt katedry w Moguncji , kościoły Marii na Marchii , dawny klasztor dominikanów Moguncji i jezuici zniknęli na zawsze.

W dłuższej perspektywie oblężenie i okupacja odciągnęły struktury szlacheckie i symbole od ich pierwotnego znaczenia. Tak więc wydarzenia roku 1793 oznaczały upadek szlachty Moguncji: miasto utraciło status siedziby arcybiskupstwa, elektoratu Moguncji, a tym samym jego największego atutu.

Artykuły zrzeczenia się

Zaproponowane przez generała d'Oyré głównodowodzącego Moguncji, Cassela i pokrewnych stanowisk, oraz podpisane przez pruskiego generała Kalkreutha w Marienborn dnia23 lipca 1793. Traktat zawiera czternaście artykułów, z których dwa zostały odrzucone lub przyjęte pod pewnymi warunkami.

„Artykuł I.

Armia francuska dostarczy HM Królowi Prus miasta Mainz i Cassel, a także ich fortyfikacje i wszystkie zależne od nich stanowiska wraz z bronią, zapasami amunicji i żywności, z wyjątkiem obiektów tutaj zarezerwowanych. -po.

Artykuł II.

Garnizon wyjdzie ze wszystkimi zaszczytami wojny, zabierając broń, bagaż i inne rzeczy należące do członków garnizonu oraz żywność na podróż.

(Na marginesie doprecyzowanie: „Pod warunkiem, że garnizon nie będzie służył przez rok przeciwko wojskom mocarstw koalicyjnych” oraz z zastrzeżeniem prawa kontroli wagonów krytych.)

Artykuł III.

Garnizon otrzyma prawo zabrania ze sobą kawałków pola i kesonów.

(odrzucać).

Znajdują się tam artykuły ustalające losy koni i powozów, a także limit czasu na opuszczenie placu.

Artykuł IV.

Wymiana waluty oblężniczej , rozkaz marszu na Francję, transport chorych i rannych. Mieszkańcom spoza Moguncji zabroniono wracać tam przed całą ewakuacją armii francuskiej. Planowane jest zajęcie fortów przez „oblegającą armię” i powołanie komisarza wojennego do przekazania sklepów. - Przyznał.

Artykuł V.

Siły okupacyjne pozostaną w cytadeli 48 godzin po kapitulacji, a jeśli ten czas nie wystarczy na ewakuację ostatnich dywizji, gwarantowane będzie przedłużenie o 24 godziny. - Przyznał.

Artykuł VI.

Dopuszcza się, aby dowódca miasta wysłał jednego lub więcej pełnomocników wyposażonych w przepustki podstemplowane przez Jego Królewską Mość Prus w celu zwrotu kwot niezbędnych do spłaty długów wojska i do czasu ich spłaty. długi., lub do czasu zmiany tej umowy, okupanci zapewniają zakładników, którzy mogą liczyć na ochronę Jego Królewskiej Mości. - Przyznał.

Artykuł VII.

Siły okupacyjne Moguncji i zależne od niej posterunki, z chwilą wycofania się, natychmiast wyruszają w drogę Francji w kilku oddzielnych kolumnach i kilkakrotnie. Każda kolumna skorzysta na swoim bezpieczeństwie z pruskiej eskorty do granic. Generał d'Oyré ma pozwolenie na wysyłanie oficerów porządkowych i komisarzy wojennych, aby zapewnić zaopatrzenie i zakwaterowanie wojsk francuskich. - Przyznał.

Artykuł VIII.

W przypadku, gdy konie i wozy armii francuskiej, których dotyczą poprzednie punkty, nie wystarczą do przemieszczenia obozów i transportu sprzętu, zapewnimy je w ilościach w krajach, które będą przez nie przekraczać. - Przyznał.

Artykuł IX.

O ile chorych, a zwłaszcza rannych, nie można transportować po całym kraju bez narażania ich życia, łodzie używane do ich ewakuacji będą czarterowane na koszt narodu francuskiego, aby je przewieźć do Thionville i Metz oraz zapewnić tych dzielnych ofiar z należytą troską. - Przyznał.

Artykuł X.

Wszystkim Mayençais, którzy obecnie znajdują się poza miastem, nie wolno wracać przed całkowitym wycofaniem się francuskich sił okupacyjnych. - zaakceptowano.

Artykuł XI.

Zaraz po podpisaniu kapitulacji oblężnicy mogli przejąć ze swoimi żołnierzami następujące placówki: Fort Charles, Fort des Wallons, Fort Elisabeth, Fort Saint-Philippe, podwójny szczypce, Linsenberg, Hauptstein , Fort de Mars , Île Saint-Pierre i dwie bramy Kastel prowadzące do Frankfurtu i Wiesbaden. Mogliby także wraz z siłami francuskimi zająć Neutor i koniec mostu na prawym brzegu Renu. - zaakceptowano.

Artykuł XII.

Pułkownik Douay, dowódca pociągu , jego zastępca podpułkownik La Riboissure i podpułkownik Varin, dowódca inżynierów, przekażą swoje plany, broń, amunicję itp. niezwłocznie do szefa artylerii i inżynierów armii pruskiej, zgodnie z wiążącymi ich warunkami kapitulacji. - zaakceptowano.

Artykuł XIII.

Ponadto zostanie powołany komisarz wojenny odpowiedzialny za zwrot zapasów i amunicji, które się w nich znajdują.

Dodatkowy artykuł: XIV

Dezerterzy z armii sojuszniczych zostaną przekazani bezbłędnie.

wykonane w Marienborn , na22 lipca 1793 podpisał hrabia von Kalckreuth podpisany przez Oyre ”

Osobowości oblężenia Moguncji

Uwagi i odniesienia

  1. Relacje z głównych oblężeń przeprowadzonych lub wspieranych w Europie Tom 2 przez Victora Donatien de Musset-Pathay
  2. Privilegierte Mainzer Zeitung , N O  1 z 29 lipca 1793.

Zobacz też

Literatura

Link zewnętrzny