Skrzydlak

Samara
(ru) Самара
Herb Samary
Heraldyka
Flaga
Skrzydlak
Port w Samarze nad Wołgą
Administracja
Kraj Rosja
Region gospodarczy Wołga
Okręg Federalny Wołga
Temat federalny Obwód Samara
Burmistrz Dmitri Azarov  (ru)
Kod pocztowy 443000 - 443125
Kod OKATO 36401
Orientacyjny +7 846,
Demografia
Miły Samarianin, Samarianin
Populacja 1.169.719 mieszk  . (2017)
Gęstość 2510  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 53 ° 12 ′ szerokości geograficznej północnej, 50 ° 11 ′ długości geograficznej wschodniej
Powierzchnia 46 600  ha  = 466  km 2
Strefa czasowa UTC + 04:00
Rzeka Wołga , Samara
Różnorodny
Fundacja 1586
Status Miasto od 1688 roku
Poprzednie imię (imiona) Kujbyszew (1935-1990)
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Rosja
Zobacz na mapie administracyjnej Rosji Lokalizator miasta 14.svg Skrzydlak
Geolokalizacja na mapie: Samara Oblast
Zobacz na mapie administracyjnej obwodu samarskiego Lokalizator miasta 14.svg Skrzydlak
Geolokalizacja na mapie: Europejska Rosja
Zobacz na mapie administracyjnej europejskiej Rosji Lokalizator miasta 14.svg Skrzydlak
Geolokalizacja na mapie: Europejska Rosja
Zobacz na mapie topograficznej europejskiej Rosji Lokalizator miasta 14.svg Skrzydlak
Znajomości
Stronie internetowej Oficjalna strona
Źródła
Lista miast w Rosji

Samara ( ros  . Самара ) (w latach 1935-1991 Kujbyszew ) to miasto w Rosji i administracyjna stolica obwodu samarskiego . Jego populacja wynosi 1169719 ( 2017 ), co czyni go dziewiątym co do wielkości miastem w Rosji. Początkowo była to twierdza zbudowana w 1586 roku po podboju chanatu kazańskiego . Położona u zbiegu Wołgi i Samary rozwinęła się później jako węzeł kolejowy. Decentralizacja moskiewskich fabryk w czasie II wojny światowej , bliskość pól naftowych doprowadziły do ​​powstania firm przemysłu chemicznego i maszynowego (lotnictwo), które odegrały kluczową rolę w jego rozwoju.

Geografia

Pozycja

Samara położona jest w południowo-wschodniej części europejskiej Rosji , 862  km w linii prostej na wschód-południowy wschód od Moskwy i 167 km od granicy z Kazachstanem na południowym-południowym-wschodzie. Samara jest zbudowana na lewym brzegu Wołgi , głównej rzeki europejskiej Rosji. Miasto zajmuje trójkąt o długości około 15 kilometrów z boku ograniczonego lewym brzegiem Wołgi na zachodzie i rzeką Samarą na południu. Samara jest otoczona przez kilka miast satelickich: Nowokouïbychevsk , Syzran , Tchapaïevsk , Togliatti, które tworzą konglomerat. Jest częścią szeregu miast liczących milion mieszkańców, zbudowanych na brzegach środkowego biegu Wołgi: Niżny Nowogród (529 km w linii prostej) na północny zachód, Kazań (298 km) i Uljanowsk (ok. 170 km). na północy Saratów (ok. 350 km) na południowym wschodzie i Wołgograd (ok. 500 km) na południowym wschodzie.

Geologia i hydrografia

Miasto położone jest na wschodnim krańcu niemal zamkniętej pętli, którą Wołga jest zmuszona opisać, aby ominąć góry Jigouli, które utrudniają jej postęp w kierunku południowym i które wynikają z poprzecznego uskoku. W Samarze Wołga znajduje się bezpośrednio poniżej najszerszej części jej dorzecza. Jej bardzo nieregularny naturalny przepływ osiąga szczególnie wysoki przepływ podczas powodzi (gdy topnieje śnieg) (maksimum odnotowane 60 000 m³). Rzeka została zbudowana od końca do końca, aby regulować przepływ, umożliwić żeglugę w okresie niskiego stanu wody i nawadniać duże obszary lądu. W całej Wołdze zbudowano tamy do magazynowania wody w bardzo dużych jeziorach zbiornikowych ze względu na bardzo niskie nachylenie rzeki. Rzeka jest żeglowna tylko przez pół roku, ponieważ przez kilka miesięcy jest zamarznięta.

Pogoda

Klimat typ Samara jest wilgotny kontynentalny ( DFB według Koppen ), charakteryzuje się wysokimi kontrastów termicznych między zimą i latem. Śnieg pokrywa ziemię średnio 146 dni w roku od końca października do początku kwietnia. Głębokość śniegu w środku zimy może osiągnąć 91  cm . Średnia roczna suma opadów wynosi 567  mm .

Pogoda w Samarze
Miesiąc Sty Lut. Marsz kwiecień może czerwiec Lip. sierpień Wrz. Paź. Lis. Grudzień rok
Średnia minimalna temperatura ( ° C ) −14.2 −13,8 −7,6 2.7 9.6 14.3 16 13.8 8.7 2 −5,2 −11.1 1.3
Średnia temperatura (° C) −11.1 −10,4 −4,1 6.9 14.8 19.4 20.9 18.6 12.9 5.1 −2,9 −8,2 5.2
Średnia maksymalna temperatura (° C) −7,8 −6,6 −0,3 11.8 20.6 25 26.3 24.3 18.2 8.9 −0,3 −5,3 9.6
Opad ( mm ) 47 41 31 40 36 60 58 53 46 51 51 53 567
Źródło: Klimat w Samarze (w ° C i mm, średnio miesięcznie) Pogoda.ru.net


Historia

Pre-historia

Region Samara jest uważany za pierwotny dom Indoeuropejczyków zgodnie z hipotezą Kurgana .

Bułgarski Chanat Wołgi

Khan Koubrat, przywódca Turków - mówi Proto-Bułgarów z Pontyjskiego Stepu mówiąc o Oghur język, stworzony około 630 stanem efemeryczne, Greater Bułgaria , którego terytorium Zdecydowana rozciąga się na dalszych kursach z Donem , na Dniepr i Wołgi między Morze Azowskie i Morze Kaspijskie . Kiedy zmarł, spory między jego spadkobiercami doprowadziły do ​​rozpadu państwa. Kotrag  (en) , jeden z pięciu synów Koubrata, prowadzi część Bułgarów na północ, gdzie założył bułgarski chanat Wołgi , u zbiegu Kamy i Wołgi . Terytorium okupowane obejmuje obecne położenie Samary, a stolica Bolgar znajduje się około 200 kilometrów od tego miasta. Islam stał się religią państwową, gdy Khan Almuch staje 922. Od przełomu tysiąclecia, konfliktu Chanat z rosyjskich księstw Rusi usytuowanych na granicy zachodniej.

Okupacja mongolska

W Wrzesień 1223, awangarda mongolskiej armii Czyngis-chana pod dowództwem Subötaia i Dżebego , wkracza do Wołgi w pobliżu Samary, ale zostaje pokonana w bitwie pod Kernek  ( fr ) . Mongołowie wrócili w 1229 roku i pokonali Bułgarów. Kilka lat później, w 1232 roku, kawaleria mongolska zajęła od Wołgi południową część Baszkirii i południową Bułgarię. W 1236 r. Siły mongolskie dowodzone przez Batu obległy i zdobyły stolicę oraz cały kraj. Według niektórych historyków ponad 80% ludności kraju ginie podczas inwazji, a pozostała ludność wiejska jest zmuszona opuścić stepy. Mongołowie osiedlili się w regionie na stałe, tworząc państwo zwane Złotą Ordą, rozciągające się od Uralu do bram Europy Zachodniej. Umieszczają swoją stolicę Saraj na dolnym biegu Wołgi. Bułgaria nad Wołgą jest podzielona na kilka autonomicznych księstw wasali Złotej Ordy . W 1367 roku kupcy włoscy wspominali o istnieniu na terenie miasta wioski Samar.

Chanat Kazański: stworzenie i upadek

Księstwa rosyjskie, które stały się wasalami Złotej Ordy, od 1370 r. Stopniowo próbowały odzyskać autonomię pod przywództwem Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, a udało im się to przejściowo po pokonaniu Mongołów w bitwie pod Kulikowem. Terytorium Złotej Ordy zaczyna się rozpadać od 1430 r. Wraz z utworzeniem Chanatu Krymskiego, następnie Chanatu Kazańskiego w 1438 r. I wreszcie Chanatu Astrachańskiego między Wołgą, Donem, Kubanem i Terekiem w 1466 r. Chanat kazański, który obejmuje region Samary na południowym krańcu, utrzymuje burzliwe stosunki z księstwami rosyjskimi. Naloty z chanatu regularnie ograbiają ich i chwytają niewolników. Rosja stopniowo zyskuje na sile, jednocząc wszystkie księstwa rosyjskie i przesuwając granice z powrotem na wschód. W 1552 r. Car Iwan Groźny zajął Kazań . W 1586 r. Na miejscu Samary zbudowano fortecę i założono tam garnizon.

XVII th  century XIX th  century

Ale przez kolejne dwa stulecia region ten miał złą reputację. Meandry rzeki i doliny służyły jako schronienie piratom, którzy atakowali statki handlowe. Region ten był miejscem buntów prowadzonych przez Stépane Razine (1670-1671) i Yéméliane Pougatchev (1773-1775). Armie kozackie i chłopskie, uciekające spod pańszczyzny, przejmują miasta leżące na biegu Wołgi i przejmują kontrolę nad ważnymi terytoriami. Wojska carskie z trudem stłumiły buntowników. Razine i Pugaczow zostają straceni w Moskwie. Od końca XVIII -tego  wieku , w „ Ziguli ” przestanie stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa pasażerów. W 1851 roku Samara została stolicą rządu Samary . Od końca XIX -tego wieku, stało się jednym z największych rosyjskich ośrodków zbierania i transportu zboża.

XX th  century

Samara staje się ważnym portem wzdłuż Wołgi , główną arterią rzeczną dla transportu w Rosji oraz węzłem komunikacyjnym na przecięciu linii kolejowej Moskwa - Czelabińsk . Musiał stawić czoła ruchom agitacji podczas i po rewolucji 1905 r. (Zabójstwo gubernatora Ivana Bloka latem 1906 r.). Podczas rosyjskiej wojny domowej Samara została zajęta przez bolszewików pod koniec 1917 roku; potem wCzerwiec 1918, przez swoich socjalistyczno-rewolucyjnych wrogów (wspomaganych przez czeskich legionistów), którzy utworzyli tam Komutch . W odwecie Samara została „ukarana” i przemianowana w latach 1935-1991 na Kouïbychev , nazwany imieniem Waleriana Kouïbycheva , bohatera Rewolucji.

Druga wojna światowa: instalacja fabryk samolotów

Drugie narodziny Samary związane są z inwazją Niemiec na Związek Radziecki. Pod groźbą szybkiego natarcia wojsk niemieckich na terytorium ZSRR, wiele fabryk broni zostało rozebranych i ewakuowanych poza zasięg niemieckich bombowców w położonych na tyłach miasteczkach. Wśród nich są dwie fabryki samolotów, jedna w Woroneżu, a druga w Moskwie, które wraz z personelem zostają przeniesione do Samary i które będą źródłem przyszłej „specjalizacji” przemysłu tego miasta. Fabryka Aviation State n o  1, który znajdował się w Moskwie, który produkował samoloty i sterowce dla wojskowa sowieckiej od 1920 fabryce podczas II wojny światowej , od 1941 do 1945 , 11 000 Ił-2 Sturmovik , jeden z najlepszy samolot szturmowy tamtych czasów. Następnie prowadzi się w produkcji MIG-9 i MIG-15 strumieniowych zawodników , jak IL-28 i Tu-16 bombowców strumieniowych .

W Październik 1941Stalin wydaje rozkaz przekazania Samarze / Kouïbyshevowi rządu Związku Radzieckiego, aparatu Komitetu Centralnego Partii Bolszewickiej i ambasad. Oczekuje się, że osiedli się tam również Stalin. W ciągu kilku miesięcy zbudowano dla Stalina bunkier - podziemny schron - głęboki na 37 metrów, który wciąż istnieje. W Samarze znajdują się placówki kulturalne w Moskwie, w tym Teatr Bolszoj . To jest wMarzec 1942że słynna VII Symfonia Szostakowicza (poświęcona oblężonemu Leningradowi ) ma swoją premierę w teatrze operowym i baletowym . Muzyk osobiście prowadzi prawykonanie swojego utworu.

Rozwój powojenny

Wołga, która od czasu powstania Samary była ważną osią ruchu, charakteryzuje się bardzo nieregularnym przepływem. Napędzana głównie przez topnienie śniegu i lodu, połowa objętości wody przepływa w maju i czerwcu. Urzędnicy Związku Radzieckiego rozpoczęli przed II wojną światową plan zagospodarowania rzeki, który obejmował budowę szeregu tam na całym jej biegu, mających na celu zatrzymanie części wody w czasie powodzi i jej odwodnienie. niska woda (od lata do zimy). Celem jest uczynienie z niej drogi wodnej dla dużych statków, produkcji energii elektrycznej i nawadniania terenu położonego w dole rzeki od Samary, który jest narażony na niewielkie lub prawie żadne opady. Zapora Samara zbudowana około 50 kilometrów w górę rzeki od miasta w latach 1950-1957 jest jedną z największych zapór na Wołdze, produkującą 11 000 gigawatów rocznie. Zbiornik Kuïbychev stworzony przez zapory jest istnym morzem śródlądowym o powierzchni 6450 km². Rezultaty tych zmian są mieszane, ponieważ jeśli istnieje produkcja energii elektrycznej i poprawa warunków żeglugowych, rozwój rolnictwa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, a wpływ na środowisko i ludzi jest szczególnie negatywny.

Kiedy Związek Radziecki postanowił zbudować bardzo dużą fabrykę do produkcji samochodów osobowych, wybrano miasto 100  km od Samary i nazwane Togliatti na cześć Palmiro Togliatti , historycznego przywódcy Włoskiej Partii Komunistycznej . Rzeczywiście, ta fabryka, która produkuje gamę Lada , opiera się na transferze technologicznym z włoskiej firmy ( Fiat ). Dlatego model tego pasma nosił nazwę „  Lada Samara  ” , inna nazwa „Jigouli” , czyli wzgórza, które zajmują drugą stronę Wołgi naprzeciw Togliatti i do których docieramy drogą do Kujbyszewa. zapora.

W 1957 decyduje masowej produkcji rakiety R-7 , opracowany przez OKB-1 (Projekt doświadczenia Urząd N O  1), kierowany przez inżyniera Sergei Korolev . R-7 Semiorka został zaprojektowany jako międzykontynentalny pocisk balistyczny (ICBM). Fabryka lotniczy n o  1, odbywa się w fabryce silników n O  24, przylegają do siebie. W ciągu dziesięciu miesięcy, zakład został przebudowany i personel wysłany na szkolenie do OKB-1 i fabryki n o  88, w Moskwie. Produkcja R-7 rozpoczęła się w 1958 roku w Kujbyszewie, a pierwszy udany test odbył się w centrum testowym Bajkonur na17 lutego 1959. Fabryka poświęciła się wówczas masowej produkcji pocisków rakietowych R-7 i R-7A. Niektóre pocisk R-7 i 7A-R zostały następnie przekształcone w pojazdach nośnych w fabryce n ö  88. To jest fabryka, która produkuje postępu wyrzutni pakowanej Jurij Gagarin na orbitę w 1961 roku posąg kosmonauta został zbudowany na brzegach Wołgi dla upamiętnienia tego wydarzenia. W 1965 roku Zakłady Lotnicze n o  1 jest przyłączony do Ministerstwa ogólnej inżynierii mechanicznej i przybrał imię postępu. Fabryka zrezygnowała z produkcji międzykontynentalnych pocisków balistycznych, aby całkowicie poświęcić się budowie rodziny wyrzutni kosmicznych wywodzących się z R-7. Łącznie w ciągu 35 lat fabryka Progress zbudowała 1600 wyrzutni:

Od rozpadu Związku Radzieckiego

Rozpad Związku Radzieckiego mocno ucierpiał na przemyśle zbrojeniowym, lotniczym i kosmicznym . Na zmniejszenie tych zamówień składa się kilka czynników: kryzys gospodarczy, zmniejszenie budżetu związanego z budżetem kraju, zmniejszenie udziału budżetu przeznaczonego na uzbrojenie, dezorganizacja związana z rozproszeniem dostawców w krajach, które przyjęły autonomię itp. . W 1994 roku zakład Progress został przyłączony do Rosyjskiej Agencji Kosmicznej (1994). Liczba zamówionych rakiet Sojuz gwałtownie spadła, a fabryka musiała zdywersyfikować swoją produkcję, specjalizując się w produkcji jednorazowych strzykawek.

Samara odbyła się 19 th  szczyt UE-Rosja (17 w18 maja 2007). Szczyt ten zakończył się niepowodzeniem, ponieważ tematów sporu między Rosją a Unią Europejską jest wiele. W 2018 roku miasto Samara jest jednym z miast-gospodarzy Mistrzostw Świata FIFA.

Podziały administracyjne

Samara jest podzielona na 9 okręgów lub dzielnic miejskich:

  1. Okręg Kouïbychev (87647 mieszkańców w 2014 r.): Położony na południe od miasta na lewym brzegu Samary, podzielony na 5 mikroreonów i kilka miast.
  2. Okręg Samara (30 910 mieszkańców): jest to centrum miasta położone na południowy zachód, z ulicą Leningrad (nazywaną „Arbatem” Samary), Placem Rewolucji i placem Chlebnaïa (lub du Pain) nazwanym tak od chleba i zboża handel, który miał tam miejsce.
  3. Hrabstwo Lenin (65 073 mieszkańców): jest historycznym i kulturalnym centrum miasta ze starymi ulicami handlowymi, wzdłuż których stoją dwory lub stare drewniane domy. Jest Plac Kouïbychev, jeden z największych placów w Europie ( 17,4  ha ) i Ogród Strukov .
  4. Dzielnica kolejowa (Jeleznodorojny raïon) (120.345 mieszkańców): tu znajduje się dworzec centralny i trzynaście najważniejszych fabryk miasta.
  5. Październik Raïon (Oktiabrski raïon) (120 345 mieszkańców): w tej dzielnicy znajduje się wiele muzeów i placówek edukacyjnych oraz ogród botaniczny Uniwersytetu w Samarze (40 ha).
  6. Raïon of the Soviet (Sovietsky raïon) (179 972 mieszkańców): przed wojną znajdował się na wsi. Obecnie ma uniwersytety i parki.
  7. Raïon Industriel (Prom'chlenny raïon) 276540 mieszkańców): znajduje się w północno-wschodniej części miasta i obejmuje park Yuri-Gagarin .
  8. Kirov Raion (87 647 mieszkańców) jest największą dzielnicą miasta z lotniska n °  2 i piętnastu mikro rejonów.
  9. Rejon Krasnaja Glinka (lub Czerwona Glina) (86 457 mieszkańców): leży najbardziej na północ i jest pokryty parkami przyrody i malowniczymi wioskami.

Gospodarka

Miasto położone jest w sercu ważnego kompleksu petrochemicznego, hydroelektrycznego i przemysłowego (konstrukcje mechaniczne).

Główne zakłady zlokalizowane w Samarze to:

Infrastruktura

Sieć dróg

Miasto jest połączone z oddaloną o około 1050 km Moskwą autostradą M5 (zwaną także autostradą Ural), która rozciąga się na wschód do Ufy i Orenburga, położonych odpowiednio 500 i 850 km od Samary.

Sieć kolejowa

Około czterdziestu pociągów międzymiastowych codziennie odjeżdża lub przyjeżdża na główny dworzec Samary znajdujący się w centrum miasta i mieszczący się w kompleksie budynków zbudowanym w 2001 roku, o wysokości 101 metrów. Jednym z głównych kierunków jest Moskwa . Czas podróży do tego miejsca wynosi od 13 do 16 godzin. Podróż do Sankt Petersburga trwa około 30 godzin. Pociągi podmiejskie obsługują również różne dzielnice miasta, a także aglomeracje peryferyjne.

Transport publiczny

Miasto posiada szeroką gamę systemów transportu publicznego: ciężkie metro, tramwaje, trolejbusy, autobusy, łodzie pasażerskie, pociąg podmiejski. Metro, zainaugurowane w 1987 roku, składa się z pojedynczej linii o długości 12,7 km składającej się z 10 stacji. Sieć tramwajowa powstała w 1915 roku. Obejmuje 23 linie i 67 kilometrów torów. Jest głównym środkiem transportu publicznego (42% udział w rynku).

Transport publiczny (dane z 2011 r.)
Rodzaj transportu Liczba linii Zatrzymuje się Liczba pasażerów / dzień
Tysiące 		Liczba pasażerów rocznie
Miliony 		Udział w rynku
Tramwajowy 22 216,5 78.4 42,7%
Metro 1 9 42.3 15.4 8,4%
Trolejbusowy 14 76.5 27.6 15%
Autobus 48 171,3 62 25,9%
Taksówki zbiorowe 160 8%

Lotnisko

International Airport Kouroumotch położony na północ od Samara łączy go przez regularne loty z głównych miast Rosji w szczególności Moskwie i Sankt-Petersburgu. W 2016 roku ruch przekroczył 2 miliony pasażerów.

Porty rzeczne

Wołga jest używana zarówno do transportu towarowego, jak i pasażerskiego, gdy nie jest zamarznięta. Udogodnienia portowe dla podróżnych to 605-metrowe nabrzeże położone na lewym brzegu Wołgi, z miejscami do cumowania dla 6 statków. Małe promy obsługują kilka razy dziennie do miast położonych w górę iw dół rzeki od Samary do Togliatti (72 km) w górę rzeki.

Port handlowy służy do transportu zboża, materiałów budowlanych i produktów ropopochodnych.

Populacja

Demografia

Sytuacja demograficzna Samary gwałtownie się pogorszyła w latach 90 . Podczas gdy w 1990 roku na urodzeń i zgonów były mniej więcej równe (11 i 11,1 na tysiąc odpowiednio), wskaźnik urodzeń spadł gwałtownie wzrosła i śmiertelność. W 2005 r. Bilans naturalny wykazał znaczny deficyt w wysokości 7,1 na tysiąc (przy współczynniku urodzeń 9,4 na tysiąc i śmiertelności 16,5 na tysiąc).

Ewolucja demograficzna
1811 1840 1856 1897 1913 1923 1926
4400 13,700 24,400 89,999 106,800 147 000 171,952
Zmiany demograficzne, ciąg dalszy (1)
1931 1939 1959 1970 1979 1989 2002
222,300 390 488, 806,356 1,044,849 1,216,233 1,254,460 1,157,880
Zmiany demograficzne, ciąg dalszy (2)
2010 2012 2013 2014 2015 2016 2017
1,164,896 1,169,184 1,171,598 1,172,348 1,171,820 1.170.910 1,169,719
(Źródła: (*) lub szacunki populacji)

Narodowości

W spisie powszechnym z 2002 roku różne narodowości zostały podzielone w następujący sposób:

Religia

Samara skupia kilka grup wyznaniowych. Najważniejsze z nich to prawosławie rosyjskie z kolorowymi kościołami i klasztorami, ale są też kościoły staroobrzędowców, kościoły katolickie lub luterańskie, meczety, synagoga i niedawno pojawiły się domy modlitwy dla wspólnot baptystów i zielonoświątkowców , ufundowane przez Stany Zjednoczone.

Edukacja i badania

Samara ma 12 szkół wyższych, z których najważniejsze to:

Działalność głównych instytutów badawczych miasta koordynuje oddział Samara Research Center Rosyjskiej Akademii Nauk ((RAS SamNTs) - Instytut Inżynierii Teoretycznej oraz Instytut Przetwarzania Obrazu.

Dziedzictwo kulturowe

Miejsca dziedzictwa


Wydarzenia kulturalne

Lokalne produkty

Sukcesy naukowe


Sport

Miasto jest siedzibą klubu piłki nożnej z Krylja Sowietow Samara , który regularnie gra w rosyjskiej Premier League .

Arena Samara

Samara została wybrana na gospodarza 6 meczów Mistrzostw Świata FIFA 2018, w tym 4 mecze grupowe (w szczególności mecz reprezentacji Rosji) oraz ⅛ i ¼ finałowe mecze. Aby ich pomieścić, miasto zbudowało nowy stadion o pojemności 45 000 miejsc, zwany Samara Arena . Początkowo stadion miał powstać na wyspie na południe od Samary. Jednak ze względu na izolację i brak mostu koszt operacji został skrytykowany i ostatecznie projekt jest realizowany w północno-zachodniej części miasta, na osiedlu położonym w najwyższej części miasta. Stadion znajduje się około 15 kilometrów od głównego dworca kolejowego w mieście, a tym samym od centrum miasta. Architektonicznie stadion ma kształt latającego spodka i gwiazdy. Ten projekt, a także nazwa nadana stadionowi (kosmos), przypomina o centralnej roli miasta w programie kosmicznym kraju . Konstrukcja stadionu składa się z owalnej metalowej kopuły z praktycznie spłaszczoną górną częścią, która chroni wszystkich widzów przed złą pogodą, pozostawiając otwór tylko nad boiskiem. Kopuła o masie 13 000 ton spoczywa na filarach o wysokości 21 metrów w kształcie piramidy. Stadion ma średnicę 330 metrów przy maksymalnej wysokości 60 metrów.

Osobowości związane z miastem

Twinning

Uwagi i odniesienia

  1. Laurent Touchart , Geomorphology of Russia The Colossus of the Clay Plains , L'Harmattan ,2017( ISBN  978-2-336-79504-1 ) , „2.1.2.2 Luki pętli Samary i gór Zhiguli w rosyjskim stole”, s.  134/231
  2. Olivier Perrin, „Samara, miasto na szczycie”, Le Monde , 18 maja 2007.
  3. Pascal Marchand i in. , „  Katastrofa pochodzenia administracyjnego, zagospodarowanie Wołgi przez biurokrację  ”, Revue de géographie de Lyon , vol.  66, bez kości  3-4,Grudzień 1991, s.  231-237 ( DOI  https://doi.org/10.3406/geoca.1991.5788 , czytaj online )
  4. Richard Werly, „W Samarze, Rosja dzieli Unię Europejską”, Le Monde , 18 maja 2007.
  5. Malowniczy deptak w Moskwie.
  6. (w) „  2018 FIFA World Cup - Samara  ” na www.football-rus.com (dostęp: 27 czerwca 2018 )
  7. (ru) Samatrans.info
  8. (in) „  Transport of our city  ” , Samara Transport operator (dostęp 26 czerwca 2018 r. )
  9. (ru) "  http://www.samaratrans.info/wiki/index.php/%D0%A1%D0%B0%D0%BC%D0%B0%D1%80%D0%B0_%D1%80% D0% B5% D1% 87% D0% BD% D1% 8B% D0% B5_% D0% BF% D0% B5% D1% 80% D0% B5% D0% B2% D0% BE% D0% B7% D0% BA% D0% B8  ” , CAMAPATPAHC (dostęp 26 czerwca 2018 r. )
  10. „  Spisy powszechne i szacunki ludności od 1897 r.  ” , Na pop-stat.mashke.org - (ru) „  Federalny Urząd Statystyczny, Spis ludności Rosji 2010  ” , na www.ru - (ru) „  Populacja mieszkańców według gminy Federacji Rosyjskiej do 1 st stycznia 2012 roku  " [rar] na gks.ru - (rU) "  miejscowej ludności przez gminę Federacji Rosyjskiej do 1 st stycznia 2013 roku  " [rar] na gks.ru
  11. W Rosji rozróżnia się narodowość (deklarowane pochodzenie etniczne) i obywatelstwo (przynależność do państwa).

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne