Ulica Gdańska
15 th arr t
Ulica Gdańska
| |||
 Rue de Dantzig w kierunku południowym. | |||
| Sytuacja | |||
|---|---|---|---|
| Miasto | 15 tys | ||
| Dzielnica | Saint-Lambert | ||
| Początek | 238 rue de la Convention | ||
| Koniec | 91, bulwar Lefebvre | ||
| Morfologia | |||
| Długość | 745 m | ||
| Szerokość | 22 m | ||
| Historyczny | |||
| Określenie | Postanowienie z dnia 8 czerwca 1946 r., Część A; Dekret z dnia 1 st lutego 1877, część B | ||
| Geokodowanie | |||
| Miasto Paryż | 2546 | ||
| DGI | 2554 | ||
Geolokalizacja na mapie: 15. dzielnica Paryża
| |||
 Zdjęcia na Wikimedia Commons
|
|||
Na ulicach Gdańska jest ulica w 15 th dzielnicy z Paryża , znajduje się w dzielnicy Saint-Lambert . Łączy rue de la Convention z bulwarem Lefebvre . Znajduje się w pobliżu parku Georges-Brassens .
Lokalizacja i dojazd
Rue de Dantzig prowadzi do Boulevard Lefebvre , jednego z bulwarów Maréchaux .
Jest obsługiwany przez metro na stacji Convention (linia
), liniami autobusowymi RATP 62 88 89 , a także linią tramwajową 
, na stacji Georges Brassens .
Pochodzenie nazwy
Nazwa tej ulicy pochodzi od starożytnego miasta Prus dla Gdańska , w hołdzie dla zdobycia miasta w 1807 roku przez armię francuską dowodzoną przez marszałka François Josepha Lefebvre (1755-1820) po oblężeniu Gdańska .
Zaanektowane przez Polskę po II wojnie światowej miasto jest obecnie znane w języku francuskim pod polską nazwą Gdańsk . Polski znak „ ń ” oznacza dźwięczną spółgłoskę podniebiennej stopki nosowej , oznaczoną w języku francuskim bigramem „gn” oraz znakiem [ ɲ ] w fonetyce. Często zadowalamy się po prostu napisaniem „Gdańsk” po francusku. W czasie tego zaboru był znany w języku francuskim jako Gdańsk, a po niemiecku jako Gdańsk.
Historyczny
Południowy odcinek tej trasy to dawna ścieżka gmin Vaugirard i Vanves , ścieżka Neullard lub Chemin de Vaugirard w Issy. Odcinek między rue Dombasle i Passage de Dantzig jest pokazany na mapie Roussel (1730) i był częścią Chemin du Moulin, który łączył rue de Vaugirard (w miejscu zwanym la Croix, na poziomie obecnej rue Dalou ) przy Porte de Plaisance, gdzie kiedyś stał wiatrak. W części południowej wprowadzono nazewnictwo ulic Paryża dekretem z23 maja 1863. Odcinek między rue des Morillons a bulwarem Lefebvre został poszerzony w 1897 roku podczas budowy rzeźni Vaugirard .
Część północna (między rue de la Convention i rue Dombasle ) zajmuje część Passage des Acacias, która później przekształciła się w Passage Dombasle, wchłoniętą w 1928 r. Przez przedłużenie rue de Dantzig.
Południowa część ulicy została tak nazwana dekretem z 1 st luty 1877 ; część północna, za rue Dombasle , w 1946 r. Długość 745 m, szerokość 22 m.
Niezwykłe budowle i miejsca pamięci
- Na n ° 7, jest plac Marcel-Toussaint , prywatna droga utworzona w 1935 roku przez La France Mutualiste.
- N o 20-22 domów płatnego urlopu w funduszach (1950/51), dzieła architektonicznego Bernard Zehrfuss .
- Na n ° 21, jest plac Léon Guillot , prywatna droga utworzona w 1934 roku przez France Mutualiste.
- N o 27 zadowoleniem kościół Matki Bożej z La Salette .
- N O 39 domów funta komunalnych i stwierdzono biurowych.
- N O 41 mieści dotychczasowe rzeźni Vaugirard, ponieważ stają się Park Georges Brassens .
- N o 52 domów Café Danzig , którego właściciel dorobił się fortuny z artystów klienta Ula i rzeźników uboju i doprowadził potem browar La Coupole .
- Pod numerem 62 znajdował się dom Georgesa Cochona , działacza związkowego, który zabarykadował się wraz z rodziną w swoim mieszkaniu w 1912 roku, aby zaprotestować przeciwko eksmisji. Znany jako „prezes bezgotówkowych”, był popularną postacią związkową wśród paryskich najemców.
Uwagi, źródła i odniesienia
- Brigitte Hermann i Sophie Marguerite, Paryż 15 th . Spacery i dobre adresy , Paryż, redaktor Christine Bonneton,2010, 224 s. ( ISBN 9782862534923 ) , str. 37.
- „Rue de Dantzig” , www.v2asp.paris.fr
- Jacques Hillairet , Słownik historyczny ulic Paryża , Éditions de Minuit , 1963, t. I , str. 411.