Pierre de Montesquiou d'Artagnan

Pierre de Montesquiou d'Artagnan
Sophie Rochard , Pierre de Montesquiou d'Artagnan (1834), Pałac wersalski .

Narodziny	1640
Śmierć	12 sierpnia 1725 Plessis-Picquet
Pochodzenie	Francuski
Wierność	Królestwo Francji
Uzbrojony	Piechota
Godność państwa	Marszałek Francji
Lata służby	1660 - 1725
Konflikty	Wojna Ligi Augsburga Wojna o sukcesję hiszpańską
Wyczyny broni	1690 Bitwa pod Fleurus 1692 Bitwa pod Steinkerque 1709 Zdobycie fortu Warneton 1709 Bitwa pod Malplaquet 25 października 1705 Zdobycie miasta Diest 1706 Bitwa pod Ramillies 1708 Bitwa pod Oudenarde 1712 Bitwa pod Denain
Nagrody	Marszałek generalny obozów i armii Królewskiego Rycerza Zakonów Królewskich
Inne funkcje	Gubernator Bretanii - gubernator Prowansji
Rodzina	Dom Montesquiou

Lista gubernatorów Bretanii Lista gubernatorów Prowansji

Pierre de Montesquiou , znany jako hrabia d ' Artagnan, a następnie marszałek d'Artagnan, urodzony w 1640 r. , Zmarł dnia12 sierpnia 1725w Plessis-Picquet jest francuskim żołnierzem . Muszkieter króla, został podniesiony do rangi marszałka Francji w 1709 roku.

Biografia

W 1640 roku urodził się czwarty syn Henri I er de Montesquiou, Lorda Artagnan i Tarasteix (zmarł w 1668 r.) I jego żony Jeanne Gassion Pierre de Montesquiou . Jest pierwszym kuzynem Charlesa de Batz de Castelmore - powiedział hrabia d'Artagnan , który inspiruje słynnego bohatera powieści Aleksandra Dumasa .

Powierzony w 1655 Ojcom Oratorium, którzy kierowali Królewską Akademią w Juilly, opuścił ją w 1660 roku, aby zostać stroną kardynała Mazarina i uczęszczać na16 sierpnia 1660, przy wejściu króla i królowej do Paryża.

W 1664 roku był paziem króla. Wstąpił do Pierwszej Kompanii jako muszkieter. Służył przez 23 lata jako muszkieter w Gwardii Francuskiej , zanim awansował na brygadiera w 1688 r. , Feldmarszałka w 1691 r. I generała porucznika le.3 stycznia 1696. Awansował go Ludwik XIV, gubernator miasta i cytadeli Arras oraz generał-porucznik prowincji Artois , z pułkiem piechoty, który został zreformowany w pokoju Ryswick , po ogłoszeniu zwycięstwa w bitwie pod Nerwinde w 1693 roku .

W 1698 r. Opuścił pułk Gwardii Francuskiej, król zastrzegając mu pensje, wejścia i noclegi w pałacu wersalskim . W 1699 roku kupił Château du Plessis-Picquet od wierzycieli Sébastiena François de La Planche, generalnego skarbnika Budynków, całkowicie zrujnowany. Był w bardzo dobrych stosunkach z Madame de maintenon , a także z księciem Maine i jego żoną Louise Bénédicte de Bourbon , która przejęła władzę od Colberta w Château de Sceaux . Pod koniec 1699 r. Wyjechał do Flandrii z misją powrotu do Mons .

Drugie małżeństwo

Bezdzietny wdowiec Jeanne Pasdeloup, rok wcześniej ożenił się w drugim małżeństwie 27 marca 1700, Élisabeth l'Hermite d'Hieville (około 1675-1766), dama z Mesnil-Riant i Robillard en Auge, jedyna córka François Philippe l'Hermite d'Hieville (zm. Czerwiec 1714), S g od Hiéville, Sainte-Barbe-en-Auge, Montchampet Molly i Marie-Catherine Angennes, żony, z przodu L. Bodin, proboszcz Plessis. Wśród świadków zaślubin zaproszeni są m.in.Louis de France (1661-1711) , Dauphin du Viennois, następca tronu, jego dzieci, książę Burgundii i jego żona urodzona Marie-Adelaide of Savoy , książę Anjou , książę Berry , brat króla „Monsieur” ( Philippe de France ), księcia Orleanu , jego żona „Madame”, urodzona jako Elisabeth-Charlotte of Palatinate i ich syn, książę Chartres, wreszcie markiza de maintenon ( tajemnicza żona króla). Jego umowa małżeńska, która pozostała w zamku, została spisana przez Georgesa Teyssiera, zięcia ówczesnego właściciela, Louisa Hachette, w dziele, które napisał w 1885 r . O Lords of Plessis .

Wkrótce potem zamówił portret swój i swojej żony u malarza Nicolasa de Largillierre ( Muzeum Sztuk Pięknych Arras ).

Plik 6 stycznia 1701 Urodził się jego syn, Louis de Montesquiou, a nieco później jego córka, Catherine de Montesquiou, która zmarła w wieku dwóch lat.

Kampania w Belgii i kariera polityczna

Pierre de Montesquiou objął dowodzenie w Brabancji w 1702 roku , prowadząc kampanię w pobliżu osoby księcia Burgundii, gdzie ostatecznie rozkazano mu rzucić się do miasta Namur , zagrożonego oblężeniem aliantów. Pochodzi z bitwy pod Ramillies w 1706 roku i z 1708 roku z bitwy pod Oudenaarde . Otrzymał rozkaz zaatakowania Fort Rouge pod Gandawą , który uprowadził i w 1709 roku został mistrzem Pont-à-Marcq . Następnie zdobył fort Warneton z mieczem w dłoni, biorąc 800 jeńców . Następnie wstąpił do armii i dowodził piechotą prawego skrzydła w bitwie pod Blangies, znanej jako bitwa pod Malplaquet , gdzie został marszałkiem Francji na podstawie listów 20 września 1709osobistą decyzją króla Ludwika XIV , pod koniec bohaterskiej bitwy, w której uratował dużą część armii francuskiej, wycofując się w dobrym stanie pomimo nieustannych ataków wroga. On sam został ranny w walce, a trzy konie, na których dosiadał, zginęły. Rozkazano mu pozostać na granicy z Holandią, aby tam dowodzić zimą 1710 roku .

Po nominacji chciał zostać „marszałkiem de Montesquiou”, ale spotkał się z silnym sprzeciwem księcia Condé , który nie chciał, aby imię zabójcy jego pradziadka zostało uhonorowane w bitwie pod Jarnac . Chociaż po śmierci ojca został hrabią Montesquiou, na dworze pozostaje znany jako „marszałek d'Artagnan”.

Był namiestnikiem Bretanii od 1716 do 1720 roku . Plik5 lipca 1717traci jedynego syna i pułkownika piechoty. Wstąpił do Rady Regencyjnej dnia16 czerwca 1721. W październiku 1721 roku został dowódcą w Langwedocji, Prowansji i Sewennach .

Życie cywilne

Bardzo zaangażowany w długi zaciągnięte w pracach rozwojowych swojego zamku Plessis-Robinson , król zwrócił mu jego długi w Marly na 08 lutego 1709, w sprawie interwencji Madame de maintenon. Marszałek był także w latach 1700-1710 głównym nabywcą wina z luksusowych posiadłości Pierry i Hautvillers w Szampanii .

Jego druga żona była znajoma na dworze księżnej Maine , sygnetem Orderu Muchy Miodowej , gościem jej salonów literackich i uroczystości Grandes Nuits de Sceaux , do której poleciła Nicolas de Malézieu przesłał kilka pełnych podziwu wersetów .

Wybudował taras parku Henri-Sellier, zwanego również parkiem Hachette, z którego możemy zobaczyć Château de Sceaux . Taras ten był ozdobiony okrągłą wieżą strażniczą na półksiężycu i zawierał zegar słoneczny. Kazał też wykopać staw, którego wody było tak mało, że mieszkańcy nadali mu nazwę „Słuchając, jeśli pada”. Będzie miał również chłodnicę zbudowaną na nieruchomości.

Pisze testament 20 września 1723 i 23 marca 1724, a następnie zmarł w swoim zamku Plessis-Piquet the12 sierpnia 1725. Został pochowany 14 sierpnia w przylegającym do zamku kościele parafialnym Sainte-Marie-Magdeleine, obecnie Saint Jean-Baptiste. Jego epitafium wyryte w czarnym marmurze brzmiało:

„ Cy gist bardzo wysoki i bardzo potężny lord, prałat Pierre de Montesquiou, hrabia d'Artagnan, marszałek Francji, generał armii króla, doradca Rady Regencyjnej, gubernator miast, miasta i cytadeli Arras, Rycerz Komandor Orderu Jego Królewskiej Mości, zmarł w swoim zamku Plessis-Piquet 12 sierpnia 1725 r. W wieku 85 lat i 6 miesięcy. Reg in pace "

- Cytowane przez o. Lebœufa w Historii miasta i całej diecezji paryskiej .

Wydaje się, że jego grób zniknął podczas rewolucji francuskiej . Tablica pamiątkowa została umieszczona w kościele w 1933 roku .

Nie mając więcej potomstwo, jego siostrzeniec Pawła d'Artagnan dziedziczone i przechowywane Plessis aż 1751 , a następnie jego syn od 1751 do 1755 roku , który sprzedał go Pierre Czara, doradcy króla, prawnika na poddaszu w soli. Wdowa po Pierre de Montesquiou, zwana „Belle d'Artagnan”, zmarła w Paryżu w 1766 roku.

Louis de Gand de Mérode de Montmorency zastąpił marszałka-hrabiego d'Artagnana jako gubernator Arras i generał-porucznik prowincji. Był winien tę przysługę Louisowi de Bourbon-Condé , pierwszemu księciu krwi , ale z góry zgodził się zapłacić wdowie po swoim poprzedniku 40 000 koron i roczną emeryturę w wysokości 12 000 funtów.

Funkcje i rangi

1660 : strona z Jules Mazarin .
1661 po śmierci Mazarina: strona króla Ludwika XIV w jego Petite Écurie .
1665 : uchwyt na muszkiet w Pignerolu .
1666 : mousquetaire the I re Company (mousquetaire grey).
1668 : uczy w pułku francuskiej gwardii .
1671 : podporucznik w pułku Gwardii Francuskiej.
1673 : podporucznik w Gwardii Francuskiej.
1674 : mianowany adiutantem, który pełnił w bitwach pod Senefem .
1676 : major pod nieobecność majora pułku i na podstawie zlecenia od króla, co zostało zrobione po raz pierwszy.
1678 : uzyskuje kompanię od Gwardii Francuskiej, z poleceniem kontynuowania funkcji urzędu majora.
1681 : major naczelny po śmierci Sieur de Cezan.
1683 do 1688 : generał dywizji armii.
1689 : brygadier armii.
1691 : feldmarszałek .
1693 : gubernator miasta i cytadeli Arras ; Generał z prowincji Artois , z pułku piechoty zreformowanej następstwie traktatu Ryswick .
3 stycznia 1696 : generał porucznik armii i dyrektor generalny piechoty we Flandrii i Holandii .
1698 : opuszcza pułk Gwardii Francuskiej.
1702 : Kolejność w Brabancji od księcia Burgundii .
1704 : porządek zimą w kraju Sambre i Mozy .
1706 - 1708 : dowodzenie piechotą w Ramillies i Oudenarde .
1710 : porządek na granicy Holandii.
1716 do 1720 : gubernator Bretanii .
16 czerwca 1721 : członek Rady Regencyjnej .
Październik 1721 : gubernator Langwedocji .

Kampanie wojskowe i wyczyny zbrojne

1665 : Pignerol .
1667 : wojna przeciwko biskupowi Munster w Holandii .
1667 : oblężenie Tournai
1668 : oblężenia Douai , Lille i Besançon .
1672 : wyprawa z Holandii u boku króla.
1674 : bitwy pod Senefem .
1676 : siedziba Condé , Bouchain , Valenciennes , Cambrai i Saint-Omer .
1677 : bitwa pod Cassel .
1678 : oblężenia Gandawy i Ypres .
1682 : wysłany przez Ludwika XIV do wszystkich miejsc w królestwie, aby piechota obserwowała jednolite ćwiczenia, które sam król regulował.
1688 : Wojna Ligi Augsburga .
1689 : Cherbourg zagrożony oblężeniem księcia Orańskiego .
1690 : bitwa pod Fleurus .
1691 : oblężenie Mons .
1692 : oblężenie Namur .
1692 : Bitwa pod Steinkerque pod Steenkerque , the3 sierpnia 1692.
1693 : Bitwa pod Nerwinde , o której przekazał wiadomość królowi, który dał mu władzę nad miastem i cytadelą Arras .
1699 : wkracza do Mons w tym samym czasie co wojska francuskie, zgodnie z regencją Hiszpanii, która wkracza do innych miejsc w Holandii.
1702 : wojna w Brabancji.
1705 : założony w Louvain , po tym, jak wrogowie zmusili linie Brabancji. Nosił miasto Diest z mieczem w ręku, gdzie były cztery bataliony i cztery szwadrony, i uczynił garnizon jeńcami wojennymi.
1706 : Bitwa pod Ramillies .
1708 : bitwa pod Oudenarde .
1708 : zostaje mistrzem Pont-à-Marcq po zajęciu Fort Rouge pod Gandawą.
11 września 1709 : bitwa pod Malplaquet .
1709 : obozuje oddział żołnierzy w kierunku La Bassée i zostaje odłączony, aby zaatakować fort Warneton na Lys, który nosi z mieczem w dłoni i gdzie bierze 800 jeńców .
1710 : na granicy Holandii.
1711 : we Flandrii z marszałkiem de Villars .
Grudzień 1711 : przełamał groble i śluzy Skaldy na widok garnizonów z miejsc podbitych przez wroga, uniemożliwiając nawigację przez całą zimę.
1712 : bitwa o Flandrię, bitwa pod Denain , bitwa pod Marchiennes , bitwa pod Douai , którą oblegał.
1713 : bitwa pod Quesnoy , bitwa pod Bouchain .

Herb i motto

„Lub z dwoma bladymi ciastami Gules , jeden na drugim”
„ Deo duce et fero comite ” ( „Bóg dla pana i miecz dla towarzysza” )

Ikonografia

Nicolas de Largillierre , Portret Pierre'a de Montesquiou , olej na płótnie, Arras Museum of Fine Arts .
Sophie Rochard , Portret Pierre de Montesquiou d'Artagnan , 1834, olej na płótnie, 71 × 55 cm , Muzeum Narodowe Pałaców Wersalskich i Trianon .

Uwagi i odniesienia

Śmierć26 września 1685.
Ochrzczony dnia11 października 1685Matka Boża z Alençon, sponsorowana przez Charlesa Angennesa, S. Gr Fontaine-Riant oraz Księżną Guise, Alencon i Angouleme, hrabinę Ponthieu ( Bd Robert Hermit).
W pobliżu Saint-Pierre-sur-Dives .
„Catherine Élisabeth l'Hermitte” w Geneanet .
Miejskie Archiwa Alençon, seria E; 1 E 1, księga parafialna chrztów, ślubów i pochówków, 1662-1734.
Oryginał został utracony.
Prokurator z opactwa Hautvillers następnie Dom Perignon (Benedict Musset, "Cena jakości Champagne Wina Burgundii i XVIII th century" Modern and Contemporary History weryfikacja , n o 60, marzec 2013 str. 110-136 , online ).
Dziś wypełnione, znajdowało się na miejscu obecnej grupy szkolnej Henri-Wallon.
Jego spadkobiercami w linii ojcowskiej są: Charles Rozee, S. gr Infreville, spadkobierca połowy; Guillaume René d'Anneville, rycerz, S gr i patron Tamerville, Flottemanville itp. i Catherine Geneviève de Héricy, spadkobierczyni drugiej połowy.

Załączniki

Bibliografia

Archiwum Miejskie Alençon, seria E (1E1), rejestr chrztów, ślubów i pochówków, 1662-1734.
Simon Lamoral Le Pipre de Neuville, Instytucja dwóch kompanii muszkieterów królewskich , Paryż.
Ojciec Anselm, Honoré Caille du Fourny Angel od Sainte-Rosalie genealogicznym i chronologicznej historii Royal House Francji , tom VII, w Paryżu stowarzyszonych Księgarzy, 1733 3 th edition, pp. 261 i następne, s. 684-685.
M. de Reboulet, Historia panowania Ludwika XIV, króla Francji , Giraral, 1744.
Jean Lebeuf , Historia miasta i całej diecezji paryskiej .
E. Chouteau, Le Maréchal de Montesquiou i jego żona Élisabeth l'Hermite d'Hiéville , Le Puy-en-Velay, 1935.
Georges Poisson , Ewokacja Wielkiego Paryża .
René Pottier, Histoire d'un village, le Plessis-Robinson , Nouvelles éditions Latines, 1941; przedruk w 1996, s. 85 do 101.
P. Anselme, Genealogical History of the House of France .
Georges Teyssier, Le Plessis-Picquet, dawny Plessis-Raoul, le Plessis-Robinson , Ville du Plessis-Robinson, 1885; wznowienie w 1968, s. 23-29.
Joseph Varro, „Gdzie jest grób hrabiego d'Artagnana?” », Le Petit-Robinson , n o 81,Październik 1996.
Jacques Ledeux, Le Plessis-Robinson, dziewięć wieków przez historię , Boulogne, Éd. TerraMare, 2009, s. 31-36 .