Pascal Cauchy
Pascal Cauchy.jpg)
|
Sekretarz Generalny Francuskiego Komitetu Nauk Historycznych | |
|---|---|
| od 2006 | |
| Bruno Galland |
| Narodziny | 18 czerwca 1961 |
|---|---|
| Narodowość | Francuski |
| Trening | Szkoła Zaawansowanych Studiów Nauk Społecznych |
| Czynność | Historyk |
| Pracował dla | Ambasada Francji w Rosji , Wydział Historii Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego ( en ) , Instytut Nauk Politycznych w Paryżu , French University College w Moskwie (od1991) |
|---|
Pascal Cauchy to francuski historyk, urodzony dnia18 czerwca 1961.
Biografia
Sekretarz generalny szkoły doktorskiej Sciences Po Pascal Cauchy jest wykładowcą w paryskim Instytucie Nauk Politycznych , m.in. na konferencji poświęconej metodom zajmującym się historią Paryża.
Studiował historię i historiografię Związku Radzieckiego oraz działalność w ramach Francuskiej Partii Komunistycznej .
Publikuje w kilku czasopismach z zakresu nauk społecznych ( Vingtième Siècle: przegląd historii ; Komunizm ); Jest doradcą redakcyjnym wydawnictw francuskich. Redagował: Emmanuel Le Roy Ladurie, Osiem lekcji historii , Les Editions de Paris, Max Chaleil, 2016
Stowarzyszenie Annie Kriegel
Członek zarządu stowarzyszenia ds. Studiów i badań w dziedzinie nauk społecznych „ Annie Kriegel ”. Jest kongres historii, założony po śmierci Annie Kriegel, która nosi jej imię. Są wśród nich Pascal Cauchy, historyk Emmanuel Le Roy Ladurie , Patrick Guis i Arthur Kriegel .
Kolokwia organizowane w ramach Stowarzyszenia:
- „Główne procesy i pedagogika zbiorowa”, Fondation Singer-Polignac ,28 września 2001, wydana pod tytułem Les grandes Procès politiques (reż. E. Leroy-Ladurie) przez Editions du Rocher, Monaco, 2002
- "Drogi emancypacji. Narody, tożsamości mniejszościowe, ideologie", na Uniwersytecie Paris X - Nanterre, 29 listopada 2002 (w trakcie publikacji).
Bibliografia
- Współczesna Francja od 1789 roku do dnia dzisiejszego , Saint-Petersburg, Aleteya, 2020.
- „Rosyjski (idea)”, w Słowniku konserwatyzmu , Paryż, wydanie jelenia, 2017.
- z Anne-Sophie Beauvais , Sciences Po for Dummies , Paryż, First, 2017
- Sześciu milicjantów z Grenoble , Paryż, Vendémiaire, 2015.
- Wybór wybitnego. Za kulisamiMaj 1981, Paryż, Vendémiaire, 2011.
- z Jean-François Sirinellim i Claude'em Gauvardem (pod kierunkiem), francuscy historycy przy pracy, 1995-2010 , zb. „Kolekcja koni ”, Paryż, PUF, 2010 ( ISBN 978-2130584988 )
- Jest tylko jeden burżua, który to zrobił: sprawa Bruay-en-Artois , Paryż, Larousse, 2010 ( ISBN 978-2035846051 )
- (Pod redakcją), Dictionary of Russia , Paryż, Larousse, 2008 ( ISBN 978-2035841742 )
- „Annie Kriegel i pieriestrojka: kwestia metody” w Cahiers d'histoire sociale , 2006.
- „The Historian and the Press”, Sciences Po Paris, 30 września 2005, materiały opublikowane przez Cahiers de l'Histoire sociale ,Maj 2006.
- „Annie Kriegel: dla indywidualnej historii politycznej”, w: Otwartość, społeczeństwo, władza , E. Le Roy Ladurie (pod kierownictwem), Paryż, Fayard, 2005 ( ISBN 978-2-213-62435-8 )
- z Alainem Bergougnioux, Jean-François Sirinellim i Laurentem Wirth , Faire des Européens? , Paryż, Delagrave, 2006 ( ISBN 978-2-206-01017-5 )
- „Königsberg, trofeum Armii Czerwonej”, Komunikat, EHESS / Le Seuil, N ° 55, Październik 1992.
- „Drogi MK”, Communisme nr 47-48, 3 rd i 4 TH czwarte 1996.
- „Biografie polityczne i autobiografie”, Fondation Singer-Polignac, Paryż, Fayard, 2005
- IV th Rzeczypospolitej , coll. Que-sais-je?, Paryż, PUF, 2004 ( ISBN 978-2130536512 )