| Ulster Unionist Party (w) Ulster Unionist Party | |
| Prezentacja | |
|---|---|
| Lider | Steve aiken |
| Fundacja | 2 marca 1905 |
| Siedzenie | Strandtown Hall, 2-4 Belmont Road, Belfast |
| Prezydent | May Steele |
| Pozycjonowanie | Środkowo-prawy |
| Ideologia |
Unionizm Konserwatyzm Eurosceptycyzm |
| Przynależność europejska | AKR |
| Zabarwienie | Czerwony biały i niebieski |
| Stronie internetowej | uup.org |
| Reprezentacja | |
|
Brytyjska Izba Gmin (siedziby w Irlandii Północnej) |
0/18 |
| Posłowie z Irlandii Północnej | 10/90 |
| Panowie | 2/795 |
| Radni Okręgowi | 75/462 |
Partia Unionistów Ulsteru ( English : Ulster Unionist Party , UUP ) jest partią polityczną z Irlandii Północnej . Konserwatywny , broni on unii Irlandii Północnej z Wielką Brytanią i dlatego otrzymuje zasadniczo protestancki głos . Jest członkiem Sojuszu Europejskich Konserwatystów i Reformatorów . Jej liderem jest Steve Aiken .
Założona w 1905 roku UUP od dawna dominuje w regionie. Między utworzeniem parlamentu północnoirlandzkiego w 1921 r. (W przededniu podpisania traktatu anglo-irlandzkiego, który dał początek Wolnemu Państwu Irlandzkiemu), a jego zniesieniem w 1972 r. (Kiedy Irlandia Północna wróciła pod bezpośrednią kontrolę Londynu), region był stale rządzony przez UUP. W każdych wyborach partii udało się zebrać większość głosów protestanckich, nawet jeśli oznaczało to podsycanie napięć religijnych, tak aby podział między wyznaniami pozostał priorytetem. Większość jego przywódców pochodziła z Pomarańczowego Zakonu , potężnego stowarzyszenia masońskiego założonego w celu przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się katolicyzmu.
W latach sześćdziesiątych, kiedy ruch na rzecz praw obywatelskich zażądał reform i zaprzestania praktyk dyskryminacyjnych wobec mniejszości katolickiej, partia była podzielona co do tego, co robić. Najbardziej radykalni bojownicy, sprzeciwiający się jakimkolwiek ustępstwom, przegrupowują się w Demokratycznej Partii Unionistów (DUP), a niektórzy tworzą gwałtowne grupy paramilitarne. UUP przegrał pod koniec lat 90., w następstwie porozumienia w Wielki Piątek, aby zakończyć konflikt północnoirlandzki , dominującą pozycję na rzecz swojego rywala, DUP.
Pod koniec wyborów w Wielkiej Brytanii w maju 2005 r. Partia posiadała tylko jedno miejsce posła w Westminsterze (z 18 reprezentujących Irlandię Północną), w posiadaniu Sylvii Hermon , zamiast sześciu posłów w 2001 r., Uzyskując 127.314 głosów, czyli 17,7% głosów. głosów, w szczególności na korzyść Demokratycznej Partii Unionistów (DUP). W tej chwili jedyny członek jest niezależny.
W związku z porozumieniem wyborczym z Brytyjską Partią Konserwatywną , UUP startuje z nią w wyborach do Izby Gmin i Parlamentu Europejskiego pod hasłem „Ulster Conservatives and Unionists - New Force”. Podobnie jak jego konserwatywny odpowiednik, przestrzega zasad22 czerwca 2009do nowej grupy europejskich konserwatystów i reformatorów w Parlamencie Europejskim .
Po utracie jedynego mandatu w Westminsterze w 2010 roku partia odzyskała dwa w wyborach w 2015 roku . Nie zdobył mandatów w wyborach w 2017 i 2019 roku . Opowiada się za utrzymaniem Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej.
| Lata | Głos | Siedzenia |
|---|---|---|
| 1922 | 10/13 | |
| 1923 | 10/13 | |
| 1924 | 10/13 | |
| 1929 | 9/13 | |
| 1931 | 11/13 | |
| 1935 | 9/13 | |
| 1945 | 61,0 | 9/13 |
| 1950 | 62.8 | 10/12 |
| 1951 | 59.4 | 9/12 |
| 1955 | 68.5 | 10/12 |
| 1959 | 77.2 | 12/12 |
| 1964 | 63.2 | 12/12 |
| 1966 | 61.8 | 9/12 |
| 1970 | 54.3 | 8/12 |
| 1974 (lut) | 32.3 | 7/12 |
| 1974 (paź) | 36.5 | 6/12 |
| 1979 | 36.6 | 5/12 |
| 1983 | 34,0 | 11/17 |
| 1987 | 37.8 | 9/17 |
| 1992 | 34.5 | 9/17 |
| 1997 | 32.7 | 10/18 |
| 2001 | 26.7 | 6/18 |
| 2005 | 17.7 | 1/18 |
| 2010 | 15.2 | 0/18 |
| 2015 | 16.0 | 2/18 |
| 2017 | 10.3 | 0/18 |
| 2019 | 11.7 | 0/18 |
| Rok | Głos | % | Mandaty | Ranga | Rząd |
|---|---|---|---|---|---|
| 1982 | 188,277 | 29.1 | 26/78 | 1 ul | |
| 1996 | 181,829 | 24.2 | 30/110 | 1 ul | |
| 1998 | 172,225 | 21.3 | 28/108 | 1 ul | 1 st wykonawczy |
| 2003 | 156,931 | 22.7 | 27/108 | 2 nd | Wakat na stanowisku kierowniczym |
| 2007 | 103,145 | 14.9 | 18/108 | 3 rd | 3 rd Executive |
| 2011 | 87,531 | 13.2 | 16/108 | 3 rd | 4 e Executive |
| 2016 | 87 302, | 12.6 | 16/108 | 3 rd | Sprzeciw |
| 2017 | 103,314 | 12.9 | 10/90 | 3 rd | 6 th wykonawczy (od 2020 roku) |
| Rok | % | Mandaty | Ranga | Grupa |
|---|---|---|---|---|
| 1979 | 21.9 | 1/3 | 1 ul | Z |
| 1984 | 21.5 | 1/3 | 3 rd | DE (1984–1986) , NI (1986–1987) , GDE (1987–1989) |
| 1989 | 22,0 | 1/3 | 2 nd | PPE-DE |
| 1994 | 22.8 | 1/3 | 3 rd | PPE (1994-1997) , IEN (1997-1999) |
| 1999 | 17.6 | 1/3 | 3 rd | PPE-DE |
| 2004 | 16.6 | 1/3 | 3 rd | PPE-DE |
| 2009 | 17,0 | 1/3 | 3 rd | CRE |
| 2014 | 13.3 | 1/3 | 3 rd | CRE |
| 2019 | 9.3 | 0/3 | 4 th | CRE |