Narodziny |
9 marca 1930 Fort Worth ( Teksas ) |
---|---|
Śmierć |
11 czerwca 2015 Manhattan ( Nowy Jork ) |
Gatunek muzyczny | Jazz , free jazz |
Instrumenty | Saksofon , trąbka , skrzypce |
aktywne lata | 1958 - 2015 |
Etykiety | Blue Note , Verve , Columbia ... |
Oficjalna strona | ornettecoleman.com |
Randolph Denard Ornette Coleman znany jako d ' Ornette Coleman , urodzony dnia9 marca 1930w Fort Worth ( Teksas ) i zmarł dnia11 czerwca 2015w Nowym Jorku , jest tenorowy i altowy saksofonista , trębacz , skrzypek i kompozytor , głównym prekursorem free jazzu .
Wielbiciel Charliego Parkera , jego wpływ jest rozproszony i skontrastowany; free jazzu ustąpi częściowo na fundamentach położył, ale funk twierdzi również prekursorem. Lou Reed i Daevid Allen często wyrażali swój głęboki podziw dla jego pracy.
Coleman był mało zaangażowany w albumach innych muzyków: Jackie McLean , w 1967 roku (album, na którym Coleman gra na trąbce), Claude Nougaro w 1976 roku (adaptacja z Don byas' Gloria na płycie Femmes et głodu ), James Blood Ulmer w 1978 roku , Joe Henry ( Scar ) w 2001 r. I Lou Reed w 2003 r. Są nielicznymi wyjątkami.
W wieku czternastu lat Ornette Coleman uczył się gry na saksofonie altowym, a dwa lata później na saksofonie tenorowym. Zaczął od gry w orkiestrach rytmicznych i bluesowych w południowych Stanach Zjednoczonych . Przeniósł się do Los Angeles, gdzie został zmuszony do pracy jako pomocnik windy , studiując harmonię , teorię muzyki (w większości samouk ) i rozwijając to, co stało się esencją jego stylu, zarówno harmonicznie, jak i rytmicznie. (Ocierając się o atonalność podtrzymywaną przez zmienne tempo ).
Coleman poślubił poetkę Jayne Cortez w 1954 roku, z którą rozwiódł się w 1964 roku. Ich syn, Denardo Coleman (w) , urodził się w 1956 roku.
Odbiór wśród rówieśników jest mieszany, ale on już otrzymuje wsparcie niektórych z nich. Dowiaduje się o tym basista Red Mitchell . Nagrywa w 1958 jego pierwszą płytę dla firmy Contemporary of Lester Koenig ( Something Else! The Music Of Ornette Coleman , z Donem Cherry , Walterem Norrisem (w) , Donem Payne'em, Billy Higginsem ), a następnie w 1959 Tomorrow Is the Question! (z kwartetem bez fortepianu, w tym Don Cherry , Red Mitchell, Shelly Manne )… W tym samym roku po raz pierwszy występował w klubach jazzowych w Los Angeles, a następnie w Nowym Jorku, gdzie grał na plastikowym saksofonie altowym .
Już wzbudził silny sprzeciw, ale nadal regularnie nagrywał, teraz dla firmy Atlantic , z Charliem Hadenem , Billy Higginsem , Edem Blackwellem , Don Cherry: The Shape of Jazz to Come ( 1959 ), Change of Century (1959), This Is Nasza muzyka (1959).
W 1960 roku album Free Jazz: A Collective Improvisation brzmiał jak manifest , choć jego autor później wyraził zażenowanie z powodu tej koncepcji. Na tej płycie zaimprowizowanej bez przygotowania przez dwa kwartety (po jednym na każdym kanale stereo ): Don Cherry i Freddie Hubbard na trąbce , Ornette i Eric Dolphy na saksofonie, Scott LaFaro i Charlie Haden na kontrabasie , Higgins i Ed Blackwell na perkusji . To pierwszy przykład zbiorowej improwizacji w awangardowym jazzie .
W 1962 roku występuje także na trąbce i skrzypcach.
W 1965 r. Powracał na scenę muzyczną (po dwóch latach względnej bezczynności), w Europie czy w kinie ( Chappaqua Suite ) często z Davidem Izenzonem (b) Charlesem Moffettem (d), następnie ze swoim synem Denardo, perkusistą z wiek dwunastu lat ( 1966 ). Uzyskał pewną uznanie (został koronowany „Jazzman of the Year” w 1966 roku , po czym wszedł do „Hall of Fame” w 1969 roku przez magazyn Downa beat).
W 1968 roku nagrał tytuł AOS z Yoko Ono, który dwa lata później zostanie włączony do albumu Yoko Ono / Plastic Ono Band .
W 1972 roku rozwinął koncepcję harmonii ( Skies of America z London Symphony Orchestra , gdzie muzycy grają tę samą melodię jednocześnie, w różnych tonach i w różnych tonach) i kontynuował nieco chaotyczną karierę, nagrywając jednak regularnie w wielu różnych kontekstach ( integrując muzykę tradycyjną , free jazz , rock , funk ), ale także z jednym z jego byłych kwartetów (Cherry, Haden, Higgins), z gitarzystą Patem Methenym i jego zespołem elektro-akustycznym Prime Time .
W 1991 roku Coleman udział w ścieżce dźwiękowej filmu Davida Cronenberga , The Naked święta .
Grał głównie na saksofonie altowym, rzadki Selmer Mark VI dół (bez F ♯ ) jako saksofon barytonowy nowoczesny.
W 1984 roku Ornette Coleman otrzymał tytuł Mistrza Jazzu w National Endowment for the Arts - NEA Jazz Master, najbardziej prestiżowej amerykańskiej nagrodzie jazzowej.
Plik 9 lipca 2009otrzymał nagrodę Milesa Davisa , przyznawaną przez Międzynarodowy Festiwal Jazzowy w Montrealu muzykom kultywującym tradycję jazzową.
Plik 1 st May +2.010Coleman otrzymuje tytuł Honorowego Doktora Muzykologii na Uniwersytecie Michigan za swój wkład w muzykę.