Kamienny gruz (stare nazwy „maillon” lub „moilon”) jest to budynek z kamienia , na ogół z wapienia, mniej lub bardziej miękkie, częściowo lub całkowicie wyciąć, o wymiarach i masie, które ułatwiają uchwyt przez jednego człowieka. Gruz pochodzi zwykle z kamieniołomów, z których pobierany jest kamień wymiarowy i jest pobierany z niezbyt grubych ławek. Gruz chropowaty był używany głównie wewnątrz murów do blokowania murów . Prawidłowo oszlifowane zastąpiły kamień wolny i stały się okładziną w mało istotnych architektonicznie konstrukcjach. Mówi się, że gruz tworzy małe urządzenie , podczas gdy kamień wymiarowy o większych wymiarach tworzy duże urządzenie. Gdzie w dużej aparatury, kamień wymiar określony z ostrym stawu , Mur tłuczeń (z wyjątkiem kamienia suchej ) jest związana wapna lub cementowej zaprawy .
Kamienie gruzowe nie są dokładnie wzniesione lub wycięte na ich twarzach. Kamienie gruzowe mogą być nieregularne, szorstkie, tak jak w kamieniołomie; regularne, to znaczy odpowiednie do tworzenia ciągłych fundamentów; frezowane lub szyte - albo szorstkie na uśmiech, albo na czubek - tak, aby oferować, jeśli nie mniej lub bardziej wyprostowane powierzchnie, przynajmniej proste krawędzie w licu; przerzedzony, to znaczy ofiarowanie w licu twarzy wzniesionej młotkiem lub siekierą. Kamienie gruzowe są kamieniami szorstkimi, jak kamienie cięte, których różne krawędzie są wzniesione, ale ich powierzchnie pozostają szorstkie lub są wznoszone tylko doraźnie; służą one takie samo zastosowanie jak freestone : okładziny , voussoirs , klatki zatok , pilastry , etc. W przypadku murowania w kamieniu gruzowym, ubytek masy ogonów musi być wyrównany za pomocą małych kamieni przeplatanych.
Rzymianie nazywali gruz cæmenta , którego nazwa znajduje się w opus caementicium , aparacie z gruzu, który tworzy stałą masę większości rzymskich murów. Kamień stoi aparat przyjmuje nazwę opus uncertum lub opus reticulatum lub opus vittatum . Romański odziedziczyła ten sposób pojmowania murze.
Osoba odpowiedzialna za cięcie gruzu nazywana jest zbieraczem gruzu, zbieraczem gruzu lub cieńszym .
Kamieniołom wydobywa surowy kamień z ziemi w kamieniołomie i dostarcza go do kamieniołomu, który tnie kamienie tradycyjnie w kamieniołomie. Kamień gruzowy nadaje kształt kamieniowi, który w zależności od potrzeb może być mniej lub bardziej wykończoną bryłą, na przykład tworzącą łuk , sklepienie , wykusz , chodnik , klatkę schodową lub po prostu ścianę . Ogólny rysunek tych elementów jest wykonywany przez architekta lub kierownika projektu. W większości przypadków dużych konstrukcji architekt lub monter „ napisuje ” cięte bloki, które są częścią wyglądu, inaczej jest w przypadku małych konstrukcji.
Kamieniarz używa piły lub koparki do rowów lub młota pneumatycznego lub, bardziej tradycyjnie, masy i dłuta, aby zdefiniować blok, zgrubnie go. Używa laye, rustykalnego (gładkie i ząbkowane kilofy do siekiery), boucharde (zębatego młotka) do szorstkowania i ubierania boków w rustykalny sposób (rustykalny).
Ewentualnie może zakończyć swoją pracę dokładnie na budowie na elewacji lub od wewnątrz budynku, a także dokończyć wyprostowaną głowę (widoczną twarz) gruzu.
Gruz odróżnia się od czystego kamienia oszlifowanego o ostrych krawędziach skośnym ogonem w przerzedzeniu, co nie czyni z niego bloku idealnie komponującego się z pozostałymi blokami. Kamień gruzowy to dość mały blok ( kamień używa również do cięcia kamienia dłuta, szydła, żłobienia, dojrzałego do wykonania ozdób i sztukaterii, kolei do wykonania płaskiego lica na elewacji). Wiadomo, że kamień gruzowy nie jest w stanie wykonać prostych występów w pierzei bryły budynku tak ważnych, jak kamień cięty, który może mieć większe wymiary.
Płytka jest płaska tłuczeń kamienny, które umieszcza się na ścianie w jednym z cienkich bokach lub na szerokie poziomy bok do kostki, większą powierzchnię (większe twarz) są widoczne.
Gruz (gruz, garnis, zagubiony kamień) klasyfikuje drobny gruz bez dokładnego kształtu i wielkości, pochodzący z pracy szlifierza gruzu lub kamieniołomu.
Z gruzu wykorzystano ściany na elewacjach, a także na wpół zasypane podstawy i fundamenty (w tym przypadku kamienie przybierają nazwę libage ).
W ścianie blok jest zwykle umieszczany na podłożu do układania lub fundamentowania, licem do dołu, który znajduje się w poziomej płaszczyźnie wydobywczej kamieniołomu. Jest przedstawiana jako wykroczenie (w przeciwłóżku), pionowa płaszczyzna wydobycia, zwykle jeśli materiał podtrzymuje ją bez rozpadu (rozpadu z czasem). W sklepieniach, łukach, w górnych częściach otworów zastosowano kwadratowe bloki z niepoziomo ułożonymi łóżkami.
Kwadratowe kamienie gruzowe układa się w zwykłym murze na płasko (mała wysokość w pionie) lub w polu (duża wysokość w pionie) na ich łożu poniżej. Gruz można włożyć w głowicę, częściowo przecina ścianę, jednym końcem, mniejszym bokiem, widoczny jest w okładzinie. Można go umieścić jako nagłówek parpaigne , następnie całkowicie przecina ścianę, dwa końce są widoczne w okładzinie i można to zrobić płytkami (szczegół: Urządzenie ).
Gruz w zwykły sposób układa się w ścianach bez ułożenia formy, w opus uncertum z ewentualną okładziną z zaprawy ( powłoki ). Jeśli układa się je bez zaprawy lub tynku, mówimy o suchych kamieniach . W budownictwie jakości grzbiet spotkania w klin lub ponownego wprowadzania kątem dwa odcinki ściany mogą być wykonane z dużej kwadratu gruzu umieszczonego w siodłach pionowe naprzemiennie z dużą i małą ubocznych, stanowiących łańcuch. Lub łańcuchowych .
Kamienie są ułożone, sparowane , zgodnie z siatką układania z poziomymi spoinami, które są spoinami, prostoliniowymi lub nie, oraz z pionowymi spoinami, pionowymi, które same są uporządkowane lub nie. Instalacja ta zakłada we wszystkich przypadkach, że nie da się normalnie wykonać w murze wycięcia szablą (pojawiającego się z biegiem czasu pomiędzy oddzielonym gruzem, dającym dwie oddzielone części ściany).
Płytka może być stosowana jako kamień foliowy, kamień fornirowy klejony i zszywany do okładzin elewacyjnych oraz do boniowania podłoży z betonu lub bloczków aglomerowanych.
Gruz ( gruz ) to murowanie w zwykły sposób w bloczkach, stanowiące siatkę między gruzem, urządzeniami z ciosanych kamieni lub cegłami licowymi, a nawet między żaluzjami, które są umieszczone między łańcuchami ciętych kamieni., łańcuchami kątowymi i łańcuchami pionowymi. Kamień gruzowy z kamieniołomów bez kamieni jest również używany do robienia kamiennych jeży rzuconych na ziemię jako podpory płyty ; to wsparcie jest od niego oddzielone. Jest również używany do produkcji betonu cyklopowego, który był używany od starożytności rzymskiej do budowy dużej masy budynków.
Murarz wykonuje gruzu, na realizację .
Mur z gruzu może być jednorodny lub mieszany; mury mieszane są najczęstsze. Jednorodny mur z gruzu może być wykonany z gruzu wgłębionego lub smillé, które są małymi ciętymi kamieniami, które są umieszczane ręcznie. Stawy i łóżka są tylko trochę mniej zadbane. Biorąc pod uwagę mały wymiar materiałów, konieczne jest połączenie ich ze sobą za pomocą dobrej zaprawy i zapewnienie dobrego połączenia wycięcia i zaplątania; do układania nie ma potrzeby uciekania się do klinów, gruz umieszcza się w wannie z zaprawy, a ta ostatnia spływa z powrotem uderzając w gruz młotkiem.
Czasami sam murarz rozcina gruz, ale przy dużych konstrukcjach lepiej jest skorzystać z pomocy wyspecjalizowanych robotników zwanych zbieraczami gruzu . Rzadko spotyka się jednorodny mur z gruzu gruzowego; rzadko zdarza się, aby materiały te nie były kojarzone z innymi, bardziej wytrzymałymi, np. ciosami przeznaczonymi do formowania podstaw, kątów konstrukcji i linii głównych.
Gruby gruz jest prawie nie używany, z wyjątkiem wypełnienia. Jednak być może będziemy musieli użyć go jako okładziny, więc murarz wybiera ze stosu kamieni, które ma obok siebie na rusztowaniu, najpiękniejszą, której głowy podnosi najlepiej toporkiem. Robotnik posypuje te kamienie przed użyciem, aby nie wyschły zbyt szybko, następnie murarz rozprowadza kielnią na już istniejącym podłożu warstwę zaprawy o grubości od 2 cm do 3 cm , układa kamień w miejscach i podkleja zaprawę uderzając głową toporka. Może również, uderzając z boku, skorygować położenie kamienia i upewnić się, że licowanie jest dobrze równoległe do prowadnicy.
Aby przymocować drugi kamień do pierwszego, zaczynamy od nałożenia zaprawy na spoinę tego, następnie podchodzimy do drugiego kamienia uderzając go bocznie toporem w celu zmniejszenia grubości spoiny i ubicia masy ... Gruz ma nierówne ogony, a spoiny są przecinane z jednej warstwy na drugą. Przez większość czasu kamienie te są wychudzone w ogonie, a następnie spoczywają na dolnym siedzeniu tylko przy przedniej części łóżka. Wadę tę usuwa się umieszczając pod ogonem odłamki kamienia, które tworzą klin i które są mocno osadzone w moździerzu uderzając je toporem.
Pozostaje zrobić nadzienie. W tym celu kładziemy dobrą kąpiel z zaprawy na powierzchni siedziska i zbieramy szorstki gruz, który ułożyliśmy, splatając je jak najbardziej i wbijając młotkiem. Jeśli murarz nie znajdzie w pryzmie odpowiedniego kamienia, rozłupuje go i przycina krawędzią toporka do pożądanego kształtu. Odłamki są wbijane uderzeniami młotka w z konieczności nieregularne spoiny, które oddzielają cały gruz, a zaprawa musi dobrze spływać ze wszystkich stron, aby było pewne, że nie pozostanie żadna pustka.
Murarz bierze ręcznie spłyniętą zaprawę i rozprowadza ją równomiernie po powierzchni podłoża; musi uważać, aby nie wygładzić tej powierzchni kielnią, ponieważ ściskanie, jakie poddaje zaprawie, wysusza ją i utwardza; zachowuje gładką powierzchnię po nałożeniu kąpieli z zaprawy przeznaczonej na górne podłoże: przyczepność jest zła i mur jest zły. Widzieliśmy, jak murarze wysychają, kładąc gruz wypełniający podłoże, a następnie zalewając go mniej lub bardziej płynną zaprawą wapienną lub tynkarską, która ma wypełnić wszystkie puste przestrzenie. Jest to godna ubolewania operacja, w wyniku której powstaje pusty mur o odrażającej jakości.
Nazwy te są używane i charakteryzują materiał budowlany, kamień budowlany zgodnie z jego pochodzeniem.
Od lat 80. kilka multidyscyplinarnych podejść odnawia archeologię budowlaną . Renowację, rehabilitację, a nawet rozbiórkę starego budynku rzeczywiście można poprzedzić badaniami archeologicznymi elewacji, które pozwalają określić pochodzenie i ukształtowanie kamieni, ich transport i realizację na etapach budowy. i modyfikacje szkieletu ( szczegółowe badania kamień po kamieniu) oraz badania geoarcheologiczne badające złoża antropogeniczne (archiwum glebowe) znajdujące się w pobliżu budowy.
Użycie w tym samym budynku heterometrycznego gruzu lub ciosów o innym charakterze petrograficznym i pochodzeniu nazywa się polilityzmem budowlanym (od starożytnej greki πολύς, polús , „dużo” i λίθος, lithos , „skała”). Może przybierać dwa aspekty: oryginalny (pierwotny) polilit związany z budownictwem jednofazowym (ze względów architektonicznych - solidność, estetyka, technika, praktyka - lub prościej ekonomia); Nabyty (wtórny) polilit związany z budowlami wielofazowymi (budynki sakralne budowane na przestrzeni kilku wieków, konstrukcje rozdzielone epizodami zniszczenia i różnymi modyfikacjami).
Polilitizm może przybierać różne modalności (dyskretne, zaostrzone, niekontrolowane, kontrolowane), które wyrażają się zwłaszcza w budowlach sakralnych, dążąc tym samym do wyrażenia ich historii w ciszy rozszyfrowywanych przez geologa kamieni: Lapides clamabunt („Kamienie będą płakać” Ewangelie, archeologia rozszyfrowująca język kamieni).
Przykład ściany polilitycznej, łączącej granit z Aber-Ildut , ortognejs i kersantyt z Brześcia .
Dom malouine typowo polilityczny.