Orteza szyi | |||||
Herb |
|||||
Administracja | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | ||||
Region | Oksytania | ||||
Departament | Herault | ||||
Miasto | Béziers | ||||
Międzywspólnotowość | Wspólnota gmin od Minervois do Caroux | ||||
Mandat burmistrza |
Didier Vordy 2020 -2026 |
||||
Kod pocztowy | 34210 | ||||
Wspólny kod | 34158 | ||||
Demografia | |||||
Miły | Minervois | ||||
Ludność miejska |
112 mieszk. (2018 ) | ||||
Gęstość | 4 mieszk/km 2 | ||||
Geografia | |||||
Informacje kontaktowe | 43 ° 21 ′ 17 ″ północ, 2 ° 44 ′ 50 ″ wschód | ||||
Wysokość | 227 m min. Maks. 137 m 604 m² |
||||
Powierzchnia | 27,89 km 2 | ||||
Rodzaj | gmina wiejska | ||||
Obszar atrakcji | Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta | ||||
Wybory | |||||
Oddziałowy | Kanton Saint-Pons-de-Thomières | ||||
Ustawodawczy | piąty okręg wyborczy | ||||
Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: region Occitanie
| |||||
Znajomości | |||||
Stronie internetowej | https://www.minerve-occitanie.fr | ||||
Minerva , Menèrba w Occitan , to francuska gmina znajduje się w dziale z Herault w regionie oksytańskiej . Jego mieszkańcy nazywani są Minervois.
Historyczna stolica kraju Minervois , to małe miasteczko co roku przyjmuje ponad 300 000 turystów. Uznając turystykę i produkcję win wysokiej jakości za dwa filary swojej działalności, Minerve została wpisana na listę najpiękniejszych wiosek Francji . Niezwykłe środowisko naturalne (wąwozy Cesse i Brian, naturalny most , causse ) miasta przyniosło mu większość atrakcji turystycznych, podzielonych z tragiczną historią: pierwszy stos krucjaty albigensów .
Minerve znajduje się 10 km od Olonzac , 28 km od Saint-Pons-de-Thomières , 32 km od Narbonne i 46 km od Béziers .
Nazwa miejscowości poświadczona jest w formie [pagus] Minerb [ensis] w 843, Menerba w 873.
Jest to imię bogini Minerwy, jak wskazują stare formy, przy czym [v] przechodzi do [b] w języku prowansalskim . Homonimia z Ménerbes (Vaucluse, Menerba w 1081).
Obecna forma Minerwa jest wynikiem uczonej francuskiej rekonstrukcji formy prowansalskiej Menèrba ( * Menèrva wymawiane Menèrbo ).
Minerve to mała wioska położona na skalistym zboczu, prawdziwym naturalnym oppidum utworzonym przez kaniony dwóch zbiegających się tutaj rzek: Cesse i jej dopływu Brian . Dwa naturalne tunele , „Pont Grand” o długości 228 m i wysokości od 6 m do 28 m (przy wejściu) oraz „Pont Petit”, położony powyżej Cesse, o długości 126 m i średniej wysokości 15 m , należą do najpiękniejszych stanowisk geologicznych Herault.
La Livinière | Boisset | Aksamitny |
La Livinière | La Caunette | |
Syranie | Cesera , Azillanet | Aigne |
Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000
|
Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 roku jako „szczery klimat śródziemnomorski”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłoniło się z typu „klimatu śródziemnomorskiego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Dla tego typu klimatu zimy są łagodne, a lata gorące, ze znacznym nasłonecznieniem i częstymi silnymi wiatrami.
Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii na rok 2010, znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. Siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę przedstawiono w ramce obok.
Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższa „Siran”, w miejscowości La Livinière zlecenie w 1992et o 10 km na południowy w linii prostej , gdzie średnia temperatura roczna suma opadów wynosi 14,8 ° C i poziom opadów w latach 1981-2010 wynosi 650,6 mm . Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Carcassonne” w miejscowości Carcassonne w departamencie Aude , oddanej do użytku w 1948 r. i oddalonej o 36 km , średnia roczna temperatura zmienia się o 13,7 °C w okresie 1971-2000, o godz. 14,1 °C w latach 1981-2010, następnie 14,5 °C w latach 1991-2020.
Minerve jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.
Teren miasta, jak wynika z bazy danych Europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (84,1 % w 2018 r.), w proporcji identycznej jak w 1990 r. (84,2 %). Szczegółowy podział w 2018 r. przedstawia się następująco: roślinność krzewiasta i/lub zielna (57,7%), lasy (26,4%), uprawy trwałe (12,1%), niejednorodne tereny rolne (3,8%) .
IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).
Jaskinia Aldène (znana również jako jaskinia Fauzan lub jaskinia Coquille) znajduje się 4 km w górę rzeki od Minerve, w mieście Cesseras , w wąwozach Cesse. Przyniosła przemysły litowe zbliżone do starożytnych Tajaków i górnych Aszelów, a także ryciny oryniackie , ślady stóp i smugi pochodni mezolitu .
W Galerii Rycin ostatnie wtargnięcie człowieka zostało datowane przez rozrzucone węgle z ponad 30 000 lat BP . „Ta data, podobnie jak styl, ale także bestiariusz przedstawień ciemieniowych Aldène, są zatem identyczne i współczesne z tymi, które odpowiadają pierwszemu okresowi sztuki jaskini Chauvet ”.
Ponadto przejście grupy ludzkiej pozostawiło wiele śladów datowanych na około 8000 lat.
Jaskinia Aldene doświadczyła również wysokiej frekwencji w późnej epoce brązu i wczesnej epoce żelaza .
Można go więc skojarzyć z licznymi pozostałościami dolmenów znajdujących się na causses, wokół ostrogi Minerve. „Zlokalizowane na lewym brzegu Cease, tworzą cztery grupy, które są z zachodu na wschód: grupa Wood Netherlands, Bouïs, Lakes i Mayranne”, których historia sięga II i I pierwszego tysiąclecia pne. J.-C.
Na caussach okalających wioskę znajdują się dwa oppidy: oppidum Gasque o powierzchni około 7 ha , na którym możemy zobaczyć pozostałości murów obronnych i fundusze chat oraz oppidum Cap Barré de Minerve-la -Vieille, położona naprzeciwko jaskini Aldène, która została ponownie wykorzystana w czasach galijsko-rzymskich.
W latach 2007-2008, w ramach renowacji wałów, wykopaliska prewencyjne potwierdziły, że teren samej Minerwy był zajęty od Protohistorii, w ostatnim okresie epoki brązu (-850 / -725), cofając historię miasta o około 1600 lat. Później, po krótkiej okupacji II e i I st wiekach pne. AD , witryna jest reoccupying się V th i VI th stulecia w czasie z Wizygotów i bezproblemową pory.
Minerbensis PAGUS pojawia się w tekstach w okresie Karolingów. W Karcie z 836 r. rozróżnia się „territorium Narbonense” i „suburbium Minerbense”. W tym czasie istniała więc już stolica carolingu vigilante. Prawdopodobnie to jakość strony do jej obrony skłoniła go do wyboru. Możliwe, że wybór ten został narzucony w czasie najazdów muzułmańskich po 719 r., aby schronić ludność.
Znamy „nazwiska niektórych karolińskich panów feudalnych i wicehrabiów, którzy ich następcą”. Pierwsza pisemna wzmianka o castrum Minerwy, castrum leadba , znajduje się przy okazji zgromadzenia sprawiedliwości, które odbyło się w 873 roku „przed ufortyfikowanym miejscem Minerwy i przy ołtarzu Saint-Nazaire, którego kościół znajdował się w okolice wsi pod przewodnictwem Béralda, wicehrabiego Minerwy iw obecności Salomona, delegata króla ... ”.
Minerva Zamek jest częścią majątku viscounts Beziers, jak pokazano w testamencie z dnia 1002 z Rogerem I st , Hrabia Carcassonne , wskazując, że otrzymała 969 Rainard, wicehrabiego Beziers , część „CASTELLUM» od Minerwy. Roger I po raz pierwszy sprzedał swój udział w Minerva Castellum swojemu synowi Raymondowi, który zmarł przedwcześnie. Możemy przypuszczać, że inna część zależna od wicehrabiów Béziers, ale wicehrabia Guilhem de Béziers, syn Rainarda, nie cytuje Minerve w swoim testamencie z 990. Widzimy pojawienie się w darowiznach Minerve, Ermangauda, arcybiskupa Narbonne , syna Matfreda, wicehrabiego Narbonne . Ta darowizna od Ermangauda, arcybiskupa Narbonne, dla jego siostrzeńca Guilhema, jest prawdopodobnie spowodowana faktem, że Minervois był częścią civitas Narbonne. Guilhem jest prawdopodobnie wnukiem Rogera I st . Po tym darowiźnie Minerve będzie stopniowo wciągany w ruch hrabiów Carcassonne.
Raimond-Bernard Trencavel , wicehrabia Albi i Nîmes , żona Ermengarde ( 1099), wicehrabina Carcassonne , Béziers i Agde , córka Pierre'a Raymonda , hrabiego Carcassonne i Raingarde. Udało mu się zjednoczyć wszystkie te tereny około 1066. Jednak w 1068 oddał hołd za Carcassonne i Razès Raimond-Bérangerowi , hrabiemu Barcelonne, który zwrócił go jako lenno. Wicehrabia Minerwy weźmie udział w walce o hegemonię między wielkimi rodzinami feudalnymi Południa.
W tym samym czasie opactwo Saint-Pons , wraz ze swoim opatem Frotardem, stanowi rozległe panowanie nad wicehrabstwem Minerve.
W 1209 roku tysiące rycerzy z północnej Francji iz całej Europy przekroczyło Rodan, aby przypomnieć panom oksytańskim o poszanowaniu wiary Rzymu i wykorzenieniu kataryzmu . Armia krzyżowców najpierw zaatakowała przywódcę regionu, potężnego wicehrabiego Raimonda-Rogera Trencavela , który zdominował dużą część hrabstwa Tuluzy: wicehrabiów Albi , Béziers i Carcassonne . Krzyżowcy zwolnili Béziersa, a następnie upadło Carcassonne . Raimond-Roger Trencavel jest zamknięty we własnych więzieniach. Szymon de Montfort , stojący na czele armii krzyżowców, wie, że aby zostać panem kraju, musi obalić zamki wasali, które rozsiane są we wrogim wnętrzu regionu ( Corbières i Minervois ). Potem zaczyna się „wojna zamków”.
Minerve jest wtedy castrum , ufortyfikowaną wioską związaną z zamkiem. Castrum i minerbensis PAGUS (Minervois kraj) się pod pana Minerve, wicehrabia Guilhem. Otoczone głębokimi dolinami Cesse i Brian , usadowione na jego skale, castrum Minerve wydaje się nie do zdobycia. W połowie czerwca 1210 krzyżowcy, przy wsparciu Narbonnais, założyli swoją kwaterę główną przed Minerve . Baronowie północy wykorzystają najbardziej zaawansowaną technikę wojskową tamtych czasów, machiny oblężnicze. Cztery zbudowane na miejscu trebusze (mangony i katapulty) otaczają i rozbijają mury Minerwy.
Jesteśmy na początku lata na suchych Causses Minervois . Obie rzeki są, jak co roku o tej porze roku, całkowicie suche. Piętą achillesową Minerwy jest dostęp do wody. Jego jedyna studnia znajduje się u podnóża miasta, z którym jest połączona ufortyfikowaną rampą; prawdopodobnie znajduje się na miejscu tej, która jest widoczna do dziś (studnia Saint-Rustique). Szymonowi de Montfort udało się szybko zniszczyć dostęp do studni dzięki umieszczonej nad studnią katapulcie Malvoisine (złego sąsiada), która umożliwiała wystrzeliwanie nie tylko kamiennych kul, ale także bez wątpienia zwierząt. kilka dni spowodowało chorobę przez gnicie. Jesteśmy około 20 lipca, a Minerwa, która stawia opór przez pięć tygodni, pod koniec dostaw, musi tylko skapitulować. Guilhem de Minerve wyrusza na negocjacje, aby ocalić swoją ludność i miasto. W końcu zostaje zmuszony do poddania się i poddania się bezwarunkowo. Niemniej jednak Szymon de Montfort obiecał uratować życie ludności, a nawet doskonałych katarów (nazywających się bonhommes lub Bons-Chrétiens ) , którzy schronili się w mieście po zdobyciu niziny, jeśli wyrzekli się swojej wiary. Mimo silnej presji, gdy przygotowywano dla nich stos, wszystkie z wyjątkiem trzech kobiet, ledwo uratowanych przez Matyldę de Garlande , odmówiły wyrzeczenia się siebie. Tak więc około 140 doskonałych ginie na tym stosie. Według Pierre'a des Vaux de Cernay „wyrzucamy ich tam wszystkich, prawdę mówiąc, nasi ludzie nie musieli ich tam wrzucać, wszyscy uparci, jak byli w złu, rzucili się w ogień”. Inni katarzy, którzy nie są „idealni”, terroryzują, wyrzekają się i ratują im życie. Guilhem następnie otrzymuje ziemię od Simona de Montfort niedaleko Béziers; Simon opuścił mały garnizon i wyruszył ponownie, by kontynuować swoją pracę w Corbières. Wiemy, że później Guilhem i jego syn wznowią walkę u boku krzyżowców.
Łatwo sobie wyobrazić, w jakim stanie zamek i wały musiały być po pięciu tygodniach oblężenia upiększone bombardowaniami. Wciąż jednak z tej Minerwy z 1210 roku prawie nic nie pozostało, z wyjątkiem niektórych elementów murowanych z podstaw wałów i zamku. Elementy Obecnie najbardziej widoczne daty, w ramach ruchu rekonstrukcji twierdz Occitan, od końca XIII p wieku. W 1271 r. Philippe le Bold definitywnie zjednoczył Langwedocję z koroną Francji, a Minerwa stała się châtellenie z gubernatorem.
W 1355 r. w Bordeaux wylądował syn króla Anglii, Czarny Książę . Na czele znacznego oddziału sieje postrach aż do Minervois. W 1363 r. uzbrojone bandy z Hiszpanii, które spustoszyły region i zajęły zamek Peyriac ; w 1364 r. zdobyli twierdzę Minerve, zanim dość szybko zostali wyparci z tych dwóch warowni przez milicje z Tuluzy, Carcassonne i Beaucaire.
Stopniowa pacyfikacja krajów oksytańskich (ziem hrabstwa Tuluzy i Trencavels ) była dzwonem śmierci dla ufortyfikowanych kastrów . Granica królestwa Francji ustala się coraz bardziej na południu (aż do Pirenejów za Ludwika XIV ). W granicach rozpadł się porządek feudalny, aby zrobić miejsce dla pokoju kapetyńskiego. Stare zamki już nie muszą istnieć. Wymóg obrony staje się niewielki dla ludności, która wyjeżdża, aby osiedlić się bliżej szlaków handlowych, w sercu bogatych ziem równiny, gdzie jest mnóstwo wody. Minerve to tylko mała, trudno dostępna wioska w sercu biednych ziem i bez wody.
Od 1562 do 1598 roku doszło do ośmiu wojen religijnych, które doprowadziły do zniszczenia Minervois. To wtedy baronowie Rieux , blisko rodziny Montmorency , byli gubernatorami Minerve, królewskiej twierdzy. W kontekście zawartych i zerwanych sojuszy , niejaki kapitan Bacou , pochodzący z Pierrerue koło Saint-Chinian , walczy w obozie protestanckim, a przede wszystkim na własny rachunek, z baronem de Rieux. W lutym 1582 zaskoczył Château de Minerve. Na rozkaz księcia Montmorency, w lipcu, który już był uważany za dobry czas, przed Minerve rozpoczyna się oblężenie i Bacou zostaje zmuszony do wycofania się. Po amnestii dołączył do zwolenników Montmorency. Po tych wydarzeniach w 1588 r. w Château de Minerve prowadzono prace: budowę mostu zwodzonego i naprawę bramy do mostu łączącego zamek z miastem. Wtedy właśnie „skarga powiernika diecezji Saint-Pons działa jednocześnie na rozbiórkę zamku i kilka lat później go pokona. ”. Zamek został rozebrany w 1636 roku.
W 1765 zbudowano "główną drogę" z La Caunette do Azillanet, która przechodzi przez Le Pech na wzgórzach Minerve. Aby dostać się do Minerve z Azillanet, musisz podążać ścieżką, która prowadzi przez farmę Aliberts i Verreries, a jadąc z La Caunette, musisz podążać biegiem Cesse. Do wejścia do wioski można dotrzeć tylko wozami ścieżką, która biegnie od cmentarza, przechodząc pod pozostałościami zamku i nie dalej niż główne wejście, Porte Saint-Nazaire, zanim ta ostatnia została zburzona. 1885.
W 1889 r. ukończono budowę ratusza-szkoły; szkoła liczy około trzydziestu uczniów w wieku od 5 do 13 lat, a we wsi jest ksiądz, nauczyciel, sklep tytoniowy, dwie kawiarnie, szewc, podkuwacz i dwa sklepy spożywcze. W latach 1894-1900 zbudowano ścieżkę „Grande Communication”, która łączy Minerve i Azillanet; w 1896 r. we wsi działa telegraf ; w 1901 r. zakończono prace przy bulwarze prowadzącym do La Caunette. Otwarcie wsi zostało zakończone w sierpniu 1912 r., kiedy po trzech latach pracy możemy wreszcie wejść do Minerve szerokim na 2,50 m torem wozowym imponującego 115-metrowego mostu wiaduktowego, który przecina Cesse. , ponad 60 m. Wieś została zelektryfikowana w latach 1931-32 i dała początek pamiętnemu „Festiwalowi Światła”; pojedyncze mieszkania zostały podłączone do sieci w 1939 r. W tym samym roku powstał obwód autobusowy, który połączył Olonzac z Saint-Pons przez Minerve.
Wiosną 1907 roku bunt winiarzy z Midi , inspirowany charyzmą Marcelina Alberta, których epicentrum znajduje się kilka kilometrów dalej, w Argeliers , dotarł do Minerve, gdy po kilku tygodniach zjawisko przybrało nieoczekiwaną skalę. Następnie delegacja wiejska przechadza się za znakiem, na którym możemy przeczytać: Avèm de vin, mas cal de pan per far saussola . W Narbonne 19 i 20 czerwca zginęło 6 demonstrantów; wśród wielu rannych Minervois, Édouard Picou. Ten ostatni został wybrany na burmistrza Minerve w następnym roku, ale zmarł z powodu obrażeń w 1910 roku. Podczas I wojny światowej 7 młodych mężczyzn z miasta, na 235 mieszkańców (proporcja wyraźnie niższa niż średnia krajowa), którzy są zabity na linii frontu.
Jeśli pierwszy spadek demografii objawia się za czasów Drugiego Cesarstwa , po którym następuje stabilizacja aż do II wojny światowej , to po wyzwoleniu wieś nieodwracalnie pustoszeje; w 1984 r. szkoła wiejska została zamknięta na stałe. Jest jeszcze kilku winiarzy, ale stopniowo działalność wsi staje się szczególnie urzekająca turystyką (piwnice, restauracje, bary, sklepy rzemieślnicze, obrazy i rzeźby, używane książki, ubrania i czekoladki…). Ogromny parking, wybudowany w 2007 roku na Causse, który dominuje nad wioską, stara się w okresie letnim przyjąć od 200 do 300 000 odwiedzających.
Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
---|---|---|---|---|
Czerwiec 1995 | Marzec 2001 | André Cavaillès | ||
Marzec 2001 | Marzec 2008 | Michel Jan | ||
Marzec 2008 | W trakcie | Didier Vordy | SE | Rolnik |
Brakujące dane należy uzupełnić. |
Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.
W 2018 r. miasto liczyło 112 mieszkańców, co oznacza spadek o 15,15% w porównaniu do 2013 r. ( Hérault : + 6,12%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
250 | 226 | 285 | 276 | 309 | 357 | 395 | 403 | 403 |
1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
386 | 350 | 326 | 289 | 266 | 265 | 246 | 261 | 240 |
1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
240 | 225 | 235 | 240 | 204 | 213 | 217 | 189 | 166 |
1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2004 | 2009 | 2014 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
138 | 125 | 106 | 112 | 104 | 111 | 112 | 125 | 131 |
2018 | - | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
112 | - | - | - | - | - | - | - | - |
Spisy nominalne spisu ludności zostały zdigitalizowane i są dostępne w Internecie na stronie Archiwum Departamentu Hérault .
Stawka jest wysoka dla Minerve, której klejnoty budownictwa i dziedzictwa naturalnego są dziś rozpoznawane. Niezbędna jest możliwość zaoferowania mieszkańcom mieszkań, gruntów i zajęć, aby uniknąć całkowitego przejścia do wioski-muzeum. Ponadto presja turystyczna jest ważna w bardzo delikatnym środowisku. Wśród problemów spowodowanych przez to współżycie, jest lokalizacja parkingów, oskarżanych o najazd na causse, a także szyldy handlowe, które kwitną na fasadach, ryzykując, że staną się brzydkie.
Pod zasobami naturalnymi w pobliżu wsi można zauważyć dwa naturalne mosty Cesse: rzeka wbiła się w skałę tuneli, porzucając w ten sposób stare meandry.
Renowacja muru cytadeli Minerve w kwietniu 2016 r.
Północne mury obronne
Jeden z naturalnych mostów wykopanych przez Cesse
Naturalny most nad Cesse
W łóżku Cesse
Wśród dziedzictwa budowlanego tego miejsca możemy zauważyć:
Znajduje się tu również replika tzw. katapulty Malvoisine , a także rzeźba Gołębicy (autorstwa Jean-Luc Séveraca, artysty z Capestang ), pomnik ofiar katarów ( 1210 ).
Herb | Gules do lochu z trzech srebrników na lazurowej skale. | |
---|---|---|
Detale | Oficjalny status herbu pozostaje do ustalenia. |