Luis Mazzantini

Luis Mazzantini
Przykładowa ilustracja artykułu Luis Mazzantini
Roczniki polityczne i literackie, 1902
Prezentacja
Imię urodzenia Luis Mazzantini y Eguía
Apodo Luis Mazzantini
Narodziny 10 października 1856
Elgóibar
Śmierć 24 kwietnia 1926
Narodowość hiszpański
Kariera
Alternatywny 13 kwietnia 1884w Sewilli
Ojciec chrzestny Frascuelo
Alternatywne potwierdzenie Madryt  :29 maja 1884
Ojciec chrzestny Lagartijo
Koniec kariery 1924

Luis Mazzantini y Eguía , urodzony w Elgoibar ( Guipuscoa , Hiszpania ) dnia10 października 1856, zmarł w Madrycie ( Hiszpania ) dnia24 kwietnia 1926, to hiszpański matador .

Prezentacja

Luis Mazzantini urodził się dla włoskiego ojca , José Mazzantiniego, zatrudnionego przy budowie kolei, oraz dla hiszpańskiej matki Bonifacii Eguía. Otrzymał „burżuazyjne” wykształcenie w szkole religijnej, gdzie maturę uzyskał w 1875 r. Towarzyszył ojcu w licznych podróżach zawodowych z Bilbao do Marsylii , Neapolu czy Rzymu .

W 1870 roku, kiedy Luis Mazzantini wrócił z Włoch , był członkiem orszaku Amédée de Savoie . Był pierwszym prywatnym sekretarzem Signora Marchino, szefa królewskich stajni, zanim rozpoczął karierę na kolei Estramadura, gdzie powierzono mu odpowiedzialność za stację Santa Olalla niedaleko Toledo .

Jego mierne dochody i chęć odniesienia sukcesu doprowadziły go najpierw do teatru, w którym przegrał, a następnie do walk byków. Przypisuje mu się również ten żart: „W tej prozaicznej krainie ciecierzycy mogą istnieć tylko dwie rzeczy: operowy tenor lub toros matador”.

Pracował w stylu, który przyniósł mu przydomek „señorito loco” (mały szaleniec). Z wyjątkową śmiałością i odwagą ostatecznie wygrał. On wybierze alternatywę w wieku dwudziestu ośmiu lat13 kwietnia 1884w Sewilli . Jego ojcem chrzestnym jest Frascuelo , byk to „Costurero” z ganadería de Adalid. Alternatywę potwierdza Lagartijo on29 maja 1884w Madrycie z bykiem „Morito” z Muruba ganaderia.

Jako elegancki torreador szybko zyskał popularność i wyróżniał się swymi poszukiwaniami krawieckimi w mieście, co jest raczej niezwykłe wśród torreadorów, którzy według Élisabeth Hardouin-Fugier są „... często rozrzutni, libertyni, żywiołowcy, bywający w tawernach, dziewczęta radości, a czasem bandyci, toreros z lat 1800-1870 prezentowali nietypowy tryb życia. Rekrutacja z drobnomieszczaństwa ( Paquiro (Francisco Montes), Mazzantini, Pepete ), wojska: „  El Salamanquíno  ” (Julián Casas del Guijo) lub arystokracji, jak Don Rafael Pérez de Guzmán , stopniowo narzucili zmianę postępowania w tym środowisku ( …) ”. Mazzantini, uprawiany torero, został przyjęty w całym Madrycie. Zarobił dużo pieniędzy w ruedo , co pozwoliło mu żyć na dużej stopie: chodził do opery w pełnym stroju w czasie, gdy torreadorzy zawsze nosili krótką kurtkę i wiedział, jak uzdrowić swoją popularność dzięki swoim koneksjom. .

Z areny wycofał się w 1904 roku po kilku pożegnalnych wyścigach w Hiszpanii , Francji i Ameryce Południowej . Następnie został radnym miejskim i zastępcą prowincjalnym Madrytu , cywilnym gubernatorem Guadalajary i Avili , a następnie komisarzem policji do czasu objęcia władzy przez generała Primo de Rivera w 1923 roku.

Jego styl

Biografowie zgadzają się, uważając go za przeciętnego, ale odważnego torreadora, który błyszczał przede wszystkim w ostatnim pchnięciu, olśniewającego al-volapié, który uczynił go niebezpiecznym rywalem dla Lagartijo i Frascuelo, a nawet dla Guerrity . Publiczności podobały się także jego „tańczące faeny”, podczas których muleta wydawała się go obciążać. Ze swoich teatralnych doświadczeń zachował silny gust reżyserski, co czyniło go doskonałym dyrygentem lidii .

Mówi się też, że Mazzantiniemu brakowało afición i że bieganie byków było dla niego tylko sposobem na wzbogacenie się. Około 1904-1905, kiedy pożegnał się na arenie, po kilku walkach byków w Hiszpanii, Francji i Ameryce Południowej , brał udział w 1022 walkach byków i zabił 2706 byków.

Odniósł triumfalny sukces podczas inauguracji aren przy rue Pergolèse w Paryżu ,10 sierpnia 1889obok innych hiszpańskich Figuras : Frascuelo , Lagartijo . Był również obecny na arenach północnej Francji, w szczególności w Arènes de Roubaix , the18 czerwca 1899

Innowacje

Mazzantini był pierwszym, który zażądał i narzucił sorto , podczas gdy do tego czasu byki były wybierane przez najstarszego torreadora lub pierwszy miecz.

Uwagi i odniesienia

  1. Casanova i Dupuy 1991 , str.  44
  2. Lafront i Tolosa 1950 , str.  169
  3. Popelin i harte 1970 i 1994 , str.  182
  4. Tutaj Elisabeth Hardouin-Fugier myli ojca „El Salamanquíno” i syna. Ojciec był żołnierzem, wysłał syna na studia na Uniwersytecie w Salamance . „El Salamanquíno” pochodzi tylko „z rodziny wojskowej”. Bérard 2003 , s.  366
  5. Éric Baratay i Élisabeth Hardouin-Fugier, „La Corrida”, PUF, Que sais-je, nr 568, Paryż, 1995 str.  31 ( ISBN  2130468829 )
  6. Casanova i Dupuy 1991 , str.  45
  7. Lafront i Tolosa 1950 , str.  170
  8. Bérard 2003 , str.  721
  9. Roubaix Cartel

Zobacz też

Bibliografia

Powiązany artykuł