Luizjana (pl) Luizjana | |
Pieczęć Luizjany . |
Flaga Luizjany . |
Mapa Stanów Zjednoczonych z Luizjaną w kolorze czerwonym. Przydomek The Pelican State W języku francuskim : „L'État du Pélican”. Motto Unia, Sprawiedliwość i Zaufanie „Unia, Sprawiedliwość i Zaufanie”. | |
Administracja | |
---|---|
Kraj | Stany Zjednoczone |
Stolica | Czerwony kij |
członkostwo unijne | 30 kwietnia 1812 r (18 th State) |
Gubernator | John Bel Edwards ( D ) |
Senatorowie |
John Kennedy ( R ) Bill Cassidy ( R ) |
Liczba przedstawicieli | 6 |
ISO 3166-2 | Stany Zjednoczone-LA |
Strefa czasowa | UTC – 06: 00 |
Demografia | |
Miły | Louisianais (w języku angielskim : Louisianian ) |
Populacja | 4 648 794 mieszk . (2019) |
Gęstość | 34 mieszk./km 2 |
Ranga | 25 tys |
Najbardziej zaludnione miasto | Nowy Orlean |
Geografia | |
Wysokość | 30 m min. −2,5 m Maks. 163 m ( Mont Driskill ) |
Powierzchnia | 135 382 km 2 |
Ranga | 31 tys |
- Ziemia | 112 927 km 2 |
- Woda (%) | 21.455 kilometrów 2 (16%) |
Informacje kontaktowe | 29°N do 33°N 89°W do 94°W |
Różnorodny | |
Języki urzędowe |
De jure : brak De facto : angielski (92,65%), hiszpański (3,42%), francuski (1,79%) (w tym francuski Cajun i kreolski z Luizji ) i wietnamski (0,58%) (2019 ) |
Znajomości | |
Stronie internetowej | louisiana.gov |
Symbole Luizjany | |
Flaga Luizjany . | |
Żywe symbole | |
---|---|
Drzewo | Łysy cyprys |
Skorupiak | Rak |
Kwiat | Magnolia |
Owad | Pszczoła miodna |
Ssak | Czarny niedźwiedź |
Ptak | Pelikan brunatny |
Ryba |
Pomoxis ( słodkowodne ) Troć plamista ( słodkowodna ) |
Gad | Aligator amerykański |
Nieożywione symbole | |
jedzenie | Truskawka (owoc oficjalny) |
Drink | mleko |
Piosenka | „Jesteś moim słońcem” i „Daj mi Luizjanę” |
Kolor | Niebieski , biały i złoty |
Klejnot | Agat |
Instrument | Akordeon diatoniczny |
Hasło reklamowe | „Zakochaj się w Luizjanie na nowo. " " Zakochaj się ponownie w Luizjanie. " |
Państwowa moneta 25 centów | |
Louisiana moneta wydana w 2002 roku . | |
Louisiana (w angielskim : Louisiana , / l u ¯ I . Z i ć . N ə / ; w Louisiana Creole : Lwizyàn ) to stan w południowej części Stanów Zjednoczonych , otoczona od zachodu Teksasie , północy Arkansas , do na wschód przez Missisipi, a na południu przez Zatokę Meksykańską . To jest 31 th Stanu USA i okolicach i 25 th w populacji. Jej stolicą jest Baton Rouge, a największym miastem Nowy Orlean .
W 2019 roku liczyła 4 648 794 mieszkańców.
Jest to jedyne państwo amerykańskie, którego podziały polityczne nazywane są parafiami, a nie hrabstwami czy gminami (na Alasce ).
Państwo jest nazwany nazwa Louisiana dał regionu delty z Missisipi przez francuskiego badacza René-Robert Cavelier, pan de La Salle w 1682 roku, kiedy dopisać w imieniu króla Francji Ludwika XIV .
W Amerindians są pierwsi mieszkańcy regionu. Żyli z zasobów rybołówstwa, łowiectwa i rolnictwa. Przybycie Europejczyków oznaczało ich spadek, szczególnie demograficzny przez zakażenia wirusowe ( ospa i ospa ).
W Atakapas zamieszkiwali i zamieszkują w Southwest, albo w parafiach Iberia , Saint-Martin , Sainte-Marie , Vermilion , Acadia (Acadia), Cameron , Jefferson Davis , Lafayette i Calcasieu .
W Chitimachas mieszkał i mieszka w południowo-wschodniej części, albo w parafiach Iberia , w Wniebowstąpienia , Sainte-Marie , Saint-Martin , Terrebonne , Lafourche , Saint-Jacques , Saint-Jean-Baptiste , Saint-Charles , Jefferson , Orleans , Saint-Bernard i Plaquemines .
Bayougoulas (w) , jeden z narodu Choctaw , zostały rozproszone w parafii St. Helena , z Tangipahoa , w Waszyngtonie , z parafialnego Baton Rouge Wschodu na Zachód Baton Rouge Parish , z Livingston i św Tammany .
Houmas były w parafiach Félicianne i Pointe-Coupee . Pierwotna lokalizacja to 160 km na północ od miasta Houma . Ekspansja kolonialna pchała Houmas coraz bardziej w kierunku tego miasta. Obecne Houmas to głównie dwujęzyczne angielskie / francuskie Cajun i znajdują się wzdłuż wybrzeża parafii Terrebonne i Lafourche.
Niektóre obszary parafii Avoyelles i Concordie na brzegach Missisipi były zamieszkane przez Avoyelles (en) i Natchez .
W Tunicas mieszkają w północno-wschodniej, w parafiach Tensas, Madison, East i West Caroll Caroll.
Reszta północnej i środkowej części stanu była zamieszkana przez Naród Oink Caddo .
W 1682 roku , René-Robert Cavelier de La Salle , który pochodził z Nowej Francji , zbadaliśmy Mississippi miednicę do jej ujścia i dał tym terenie ogromną nazwę Luizjanie na cześć króla Francji , Ludwika XIV . Pierre Le Moyne d'Iberville wylądował w Luizjanie w 1699 roku i założył Biloxi , które stało się pierwszą stolicą Luizjany.
W XVIII -tego wieku , terytorium Luizjany rozciąga się od Wielkich Jezior do Zatoki Meksykańskiej . Następnie obejmuje znaczną część tego, co stałoby się środkowo-zachodnią częścią Stanów Zjednoczonych , w tym dziesięć obecnych stanów amerykańskich (dzisiejsza Arkansas , Dakota Południowa , Północna Dakota , Iowa , Kansas , Missouri , Montana , Nebraska , Oklahoma i Luizjana). a także działki przyszłego Kolorado , Wyoming , Minnesoty i Teksasu .
W 1712 r. pismem patentowym z14 września, Louis XIV przyznaje przywilej wyłącznego handlu na terytorium Luizjany do Antoine Crozat , który tworzy Kompania Missisipi i wprowadza czarnych niewolników tam. Dwa lata później Natchitoches zostało założone przez Louisa Juchereau z Saint-Denis .
W 1716 roku Antoine Crozat założył Fort Rosalie i sprzedał Luizjanę. Kompania Missisipi następnie pobiera monopol Company of Louisiana w Antoine Crozat i postanawia zrobić szeroki apel do dużej alzackim emigracji . Reklamy przyciągnęły Alzatów do Luizjany , którzy założyli miasto Niemców . Dwa lata później, w 1718 roku, Louisiana przyszedł pod kontrolą od Johna Lawa Compagnie d'Zachodu . W tym samym roku Jean-Baptiste Le Moyne de Bienville założył miasto Nowy Orlean na cześć regenta Philippe d'Orléans. Stało się stolicą Luizjany w 1722 roku.
W 1719 Jean-Baptiste Bénard de la Harpe udał się w górę Czerwonej Rzeki , spotkał Komanczów, a następnie zbadał Oklahomę i część Kolorado .
W 1721 r. John Law zwerbował niemieckojęzycznych, którzy osiedlili się na niemieckim wybrzeżu , gdzie w 1724 r. w parafii Saint-Jean-Baptiste i Paroisse de Saint-Charles wymieniono 59 imigrantów . W tym samym czasie Compagnie des Indes wraz z żołnierzami i kolonistami badała i rozwijała swoją działalność handlową. Działania te potrwają do 1731 r. Również w 1724 r. Étienne Vényard, Sieur de Bourgmont, udaje się w górę rzeki Missouri z kilkoma żołnierzami (w tym żołnierzem Gaillardem, który spotka Padoucas (Comanche). Bada Kansas , spotyka Indian Canza ( Kansa ) i podpisuje traktat pokojowy z wojowniczymi Padoucas.
Od 1726 do 1733 gubernatorem Luizjany był Étienne de Perier .
W 1729 r. powstanie Natcheza spowodowało śmierć 248 francuskich kolonistów wokół Fort Rosalie , w tym wiele kobiet w ciąży. W 1731 r., po zdobyciu fortu Natchez, 427 Natchezów zostało sprzedanych jako niewolnicy i wywiezionych do Santo Domingo . Inni zostają zmasakrowani w odwecie. Ich ocaleni mieszają się z zatoczkami .
W 1732 r., w jednym z aktów zemsty na Francuzach, którzy popełnili masakrę w Natchez w 1730 r., fort Natchitoches był przez dwadzieścia dwa dni oblegany przez bandę ocalałych wojowników Natchez . Jej dowódca Louis Juchereau de Saint-Denis nie odpowiada na ich atak. Zirytowani Natchez palą żywcem Francuzka pojmana tuż za fortem . Saint-Denis był tak zszokowany tym aktem, że wyszedł ze 140 mężczyznami, w tym 40 białymi żołnierzami i 100 sprzymierzonymi Indianami . Rozpoczyna się bitwa Blood for Blood Hill : 92 wojowników i 4 ich przywódców zostaje zabitych. Ci, którzy przeżyli, byli ścigani na brzeg wyschniętego już jeziora w Derry w pobliżu Clouterville . Są następnie eksterminowani przez Francuzów.
Według spisu z 1735 r . kolonia liczyła 2450 Francuzów i 4225 czarnych niewolników, czyli 6675 mieszkańców. Spośród nich 799 białych mieszka w Nowym Orleanie z 925 czarnymi niewolnikami i 26 indyjskimi niewolnikami . Według historyków te liczby, które nie uwzględniają wojska (około tysiąca mężczyzn), byłyby niedokładne i na pewno poniżej demograficznej rzeczywistości.
W 1736 roku , Jean-Baptiste Le Moyne de Bienville zamontowany wyprawę przeciwko Chicachas którzy sprzymierzyli się z Brytyjczykami w Wirginii i Karoliny. Jednak wyprawa ta zakończy się niepowodzeniem i Francuzi będą musieli wycofać się po kosztownych i ciężkich walkach.
Pierre Gaultier de Varennes i de La Vérendrye zbadali zachodnią Kanadę w 1738 roku . Jego syn François dotarł do Gór Skalistych w 1740 i zbadał Montanę i Wyoming . W 1739 Pierre i Paul Mallet opuścili Kanadę i dołączyli do Santa Fe ( Nowy Meksyk ).
W 1762 r. , po klęsce wojny siedmioletniej , Francja przekazała Luizjanę Hiszpanii na mocy traktatu z Fontainebleau . W tym samym czasie opuściła Kanadę na rzecz Anglii, która sprzymierzyła się z Indianami, obiecując im, że kolonizacja nie posunie się dalej niż Appalachy . W następnym roku, na mocy traktatu paryskiego , Francja oddała wschodnią Luizjanę Anglii. Zachód, pustynia, pozostaje hiszpańskim. Indianie Houmas , mówiący po francusku, zostali zepchnięci na skrajne południe, do parafii La Fourche .
W 1765 , pod władzą Hiszpanów , Francuzi przyjęli Akadyjczyków, którzy osiedlili się w Luizjanie, nie wiedząc, że terytorium nie jest już francuskie. Denis-Nicolas Foucault instaluje je na łąkach Attakapas wraz z rodzinami kreolskimi, które niedawno przybyły z Fort Toulouse i La Mobile.
Luizjanie ogłosili w 1768 r. republikę, która potrwa do 1769 r., zwaną Wolną Luizjaną i wysłali delegację do Wersalu.
W 1782 roku , oskarżony o korupcję, generał James Wilkinson zrezygnował, został generał brygady w milicji i deputowany do Pensylwanii, następnie przeniósł się do dzielnicy Kentucky w 1784 roku , gdzie twierdził niezależność Wirginii . Wujek Daniela Clarka negocjuje z Hiszpanami możliwość sprowadzenia statków z Santo Domingo przez Nowy Orlean , co umożliwia kupcom ze wschodniego wybrzeża łatwiejszy handel z Indiami Zachodnimi , a Santo Domingo staje się centrum przekierowań.
Od 1784 roku w okręgu Natchez szalały spekulacje na rynku nieruchomości , gdzie spis ludności wykazał 1500 mieszkańców, w tym 498 czarnoskórych niewolników. George Washington pokonuje Anglię w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych i zamyka Missisipi . W następnym roku hiszpański gubernator zaprosił 1598 Akadyjczyków do skolonizowania dalekiego południa Luizjany i osuszenia bagien przy użyciu techniki aboiteaux . Gubernator Georgii, George Mathews, podpisuje ustawę o hrabstwie Bourbon, która organizuje przydział ziemi wzdłuż rzek Missisipi i Yazoo wokół obecnego miejsca Natchez . To początek skandalu Yazoo Land, w który zamieszany jest generał James Wilkinson , już aktywny w spekulacjach w Kentucky .
W 1786 roku , Esteban Rodríguez Miró zakazała importu niewolników urodzonych na Karaibach, ale wolno ci, którzy przybyli z Afryki. W 1787 Wilkinson przybył do Nowego Orleanu, aby zaoferować Kentucky monopol handlowy na Missisipi w zamian za obronę hiszpańskich interesów na Zachodzie. Daniel Clark zorganizował wraz z Isaakiem Dunnem i generałem Jamesem Wilkinsonem firmę importującą plony z Doliny Ohio do Nowego Orleanu .
W 1788 roku Carlos de Grand Pré podał listę 180 osadników, którzy przybyli do dystryktu Natchez w ciągu dwóch lat, a nowe państwo federalne anulowało „ustawę o hrabstwie Bourbon”, miejsce skandalu Yazoo Land . W 1790 : Esteban Rodríguez Miró zakazał importu niewolników z francuskich wysp. W pamiętniku z 1802 r. Pierre-Louis Berquin-Duvallon wyjaśnia, że osoby urodzone w Indiach Zachodnich są „bardziej złośliwe i rozpustne”.
Eli Whitney wynalazł gin oddzielić bawełnianego materiału siewnego z jego szarpie w 1793 roku, co sprawia, że zadanie było pracochłonne w tym czasie. W tym samym roku rewolucja francuska zniosła niewolnictwo. Ponad 15 000 białych ucieka i zostaje francuskimi uchodźcami z Santo Domingo w Ameryce i na Kubie .
W 1795 r. Hiszpania przekazała Francji „hiszpańską część” Santo Domingo, co zachęciło do kolejnej hiszpańskiej imigracji do Luizjany, a traktat madrycki (1795) uświęcił wycofanie się Hiszpanii na skrajne południe kraju. Dystrykt Natchez . Hiszpania uzyskuje jednak prawo do przechowywania bawełny w wolnej strefie w Nowym Orleanie. Przepis ten będzie jednak stosowany dopiero w 1798 r.
Luizjana została zwrócona w 1800 roku przez Hiszpanię do Francji w ramach traktatu z San Ildefonso .
1 st październik 1802, Louis-André Pichon (1771-1850), francuski dyplomata, należy napisać do rządu amerykańskiego, aby ją uspokoić, gdy hiszpański Intendant z Nowego Orleanu postanawia położyć kres prawo złożenia amerykańskich sklepów w porcie.
3 maja 1803 r., Pierwszy Konsul Republiki Francuskiej Napoleona Bonaparte sprzedaje Luizjana w Stanach Zjednoczonych , na 5 milionów dolarów plus 10 milionów dolarów dla Nowego Orleanu , bez zgody Zgromadzenia Narodowego . Sprzedaż, nielegalna, narusza traktat z San Ildefonso z 1800 roku na kilka sposobów.
W 1806 roku , Louisiana, który stał się jednym z państw, w Stanach Zjednoczonych w 1803 roku , widział przybycie ponad 10.000 kreolska, bogatych plantatorów cukru z Haiti, według Carl A. Brasseaux, historyk i dyrektor Centrum Studiów. Louisiana od Lafayette'a. Niektóre z nich po raz pierwszy przeszły przez Kubę , gdzie piętnaście lat po roku 1792, kiedy wprowadzono wolny handel, dostarczyło więcej niewolników niż poprzednie dwa i pół wieku. W 1809 roku do Luizjany przybyła nowa fala białej imigracji z Santo Domingo. Jednak według Carla A. Brasseaux , dyrektora Centre d'études louisianaises de Lafayette , 10 000 z nich przybywa w ciągu roku. Podwajają populację Nowego Orleanu . Około roku 1810 szacuje się, że w pobliżu Baton Rouge na wschodzie mieszkało tysiąc osób , w większości francuskojęzycznych.
W 1812 Luizjana została przyjęta do Unii, 30 kwietnia 1812 r, Stając się 18 th stan USA. W tym czasie Luizjana była pierwszym i jedynym stanem w Unii, w którym nieanglojęzyczna grupa, potomkowie Akadyjczyków – Akadyjczycy – oraz Francuzów i Hiszpanów – Kreolowie – stanowili większość językową. Dzięki prawnikowi Louisowi Moreau-Lisletowi ustawodawca nowego państwa przyjął kodeks cywilny, pełniejszy od poprzedniego, oparty na zwyczaju paryskim i oparty na kodeksie napoleońskim. Ten kod został napisany po francusku, a następnie przetłumaczony na angielski. W przypadku problemów interpretacyjnych wersji angielskiej nadal dominuje tekst francuski.
W 1815 r. Charles Lallemand wraz z grupą oficerów napoleońskich utworzył w przyszłym stanie Alabama kolonię winorośli i oliwek o powierzchni 370 kilometrów kwadratowych. Sto dwadzieścia z nich stworzyło kolejną kolonię w pobliżu Galveston w przyszłym stanie Teksas .
Pierwszy projekt szybkiego połączenia pocztowego północ-południe ujrzał światło dzienne w 1830 r., dzięki czemu plantatorzy bawełny nie byli już ofiarami spekulantów. W tym samym roku na plantacjach trzciny cukrowej pracowało około 21 tysięcy niewolników. Podczas gdy w 1810 r. badania kolonii wykazały, że było 75 cukrowni, w 1830 r. było ich 725.
Dzięki Prawu Pocztowemu z 2 lipca 1836 roku dostawa jest dwukrotnie szybsza na 4 osiach, do Saint-Louis (Missouri) i Nowego Orleanu . Ten ostatni ma połączenie z Nowym Jorkiem w sześć dni, kiedy wszystko jest w porządku, w porównaniu z poprzednimi średnio 18, trasą uważaną za bardziej niebezpieczną niż przeprawa przez Atlantyk.
W 1849 roku , Baton Rouge stał się stolicą państwa.
Podobnie jak inne stany niewolnicze, Luizjana dokonała secesji w 1861 roku . Nie chce uwolnić swoich niewolników, którzy pracują na plantacjach i zapewnić bogactwo gospodarstwom zarządzanym przez białych Kreolów. W 1862 roku wojska federalne wkroczyły do Luizjany i zaczęły inwestować w forty Pike, Jackson i St. Philip. Władze Luizjany odwołują się do białego patriotyzmu kreolskiego, by walczył z Północą.
W 1864 roku nowa konstytucja uznała angielski za jeden z języków urzędowych w celu ochrony praw anglojęzycznych mieszkańców.
Po wojnie secesyjnej przez całą Luizjanę przechodziły uzbrojone gangi, które bezkarnie biły, biły lub zabijały Murzynów. Według generała Philipa Sheridana , wojskowego gubernatora regionu, ponad 3500 Czarnych zostało zmasakrowanych w ciągu 10 lat po wojnie.
W Marzec 1891jedenastu Włochów zostaje zlinczowanych przez kilka tysięcy osób. Relacje prasowe z wydarzenia były w dużej mierze zadowalające, a osoby odpowiedzialne za lincz nigdy nie zostały postawione w stan oskarżenia. New York Times chwalił morderców, ponieważ śmierć Włochów „zwiększyła bezpieczeństwo mienia i życia mieszkańców Nowego Orleanu”. The Washington Post zapewniał, że lincz położy kres „panowaniu terroru” narzuconemu przez Włochów. Według Demokraty z Saint Louis Globe, linczurzy korzystali tylko z „uzasadnionych praw suwerenności ludu”. Masakra miała poważne reperkusje dyplomatyczne. Włochy zawiesiły stosunki dyplomatyczne ze Stanami Zjednoczonymi po tym, jak prezydent Benjamin Harrison odmówił wszczęcia federalnego śledztwa. Prasa i publiczna plotka rozpowszechniały pogląd, że włoska marynarka wojenna przygotowuje się do ataku na amerykańskie porty, a tysiące ochotników zgłosiło się do wojny z Włochami. Prześladowania Włochów trwały w innych częściach Luizjany; sześć innych osób zginęło w linczu w 1891 roku.
Od 1916 zabroniono używania francuskiego w szkołach, aw 1921 Konstytucja Luizjany zezwalała tylko na używanie tylko języka angielskiego.
Luizjanie brali udział w II wojnie światowej od 1941 do 1945 roku; młodzi frankofony są uprzywilejowani na kontynencie europejskim.
W 1968 roku z inicjatywy Jamesa Domengeaux , przedstawiciela (zastępcy) i prawnika francuskojęzycznego , powstała Rada Rozwoju Języka Francuskiego w Luizjanie (CODOFIL), organ państwowy odpowiedzialny za promocję języka francuskiego w Luizjanie . Następnie nauczanie języka francuskiego jako drugiego języka w szkole staje się obowiązkowe. Ustawy z 1968 r. sprzyjające renesansowi frankofońskiemu zostały jednogłośnie przyjęte przez Izbę Reprezentantów i Senat Luizjany.
9 maja 1972 r., Edwin Edwards to pierwszy francuski gubernator wybierany z Louisiana do XX th wieku.
W 2004 roku Kathleen Blanco była pierwszą kobietą gubernatorską pochodzenia francuskojęzycznego w Luizjanie.
Huragan Katrina spustoszył południowe Luizjana w 2005 wymagając wszystkich ludzi Nowego Orleanu, aby ewakuować miasto. Luizjana została osiągnięta w 2010 r. przez wyciek ropy Deepwater Horizon , poważniejszy niż wyciek Exxon Valdez w 1989 r. ( Alaska ).
Położona w południowych Stanach Zjednoczonych, na skraju Zatoki Meksykańskiej , Luizjana jest płaską krainą, z wyjątkiem kilku pagórkowatych obszarów porośniętych lasami sosnowymi.
Jednym z największych obszarów przyrodniczych Luizjany jest Las Narodowy Kisatchie . Ponad połowa terytorium tego lasu jest domem dla ekosystemu sosnowego .
Woda jest pod dostatkiem, zajmuje około 9000 km 2 . Luizjana jest osuszana przez zlewnię Mississippi , która tworzy deltę Mississippi u jej ujścia, w dół rzeki od Nowego Orleanu .
Na zachodzie rozległa naturalna łąka, poprzecinana gajami, prowadzi do zamulonych bagien przybrzeżnych, graniczących z błotnistymi liniami brzegowymi (chéniers). Na wschodzie, zagrożone powodzią, choć chronione licznymi groblami, tereny aluwialne odwadniane są na wpół naturalnymi, na wpół sztucznymi kanałami zwanymi zalewami . W deltowego gładkie końce w pasie piasku , błota i mangrowe , gdzie woda i ziemia Mingle pod bujną roślinnością, a gdzie dla wieku człowiek został walcząc przeciw naturze przez gigantycznych zmian (kanałów, grobli ...), które mogą mieć tylko odsunął (poprzez zwiększenie ich) ryzyka.
Luizjana podlega wilgotnemu reżimowi klimatu subtropikalnego . Wilgoć jest wszędzie, zwłaszcza w okresie letnim. Zimy są łagodne (średnio 12 °C ), a lata na ogół upalne i wilgotne (ponad 35 °C i bardzo wysoka wilgotność), na co ma wpływ pobliska Zatoka Meksykańska . Średnia temperatura wynosi około 20 °C . Jednak tropikalne inwazje gorącego powietrza są możliwe przez cały rok.
40 ° C osiąga się prawie każdego roku (pod osłoną) w stan. Miesiącsierpień 2011zaznacza się przez 30 dni z temperaturami powyżej 40 ° C w cieniu w głębi państwa, szczególnie w Shreveport .
Najwyższa temperatura znana w Luizjanie jest zarejestrowana w Plain Dealing na 10 sierpnia 1936z 46 ° C, a najniższa znana jest zarejestrowana w Minden z −27 ° C na13 lutego 1899.
National Park Service zarządza następujące witryny w Luizjanie :
W przeciwieństwie do innych stanów w Stanach Zjednoczonych, stan Luizjana nie jest podzielony na hrabstwa, ale na 64 parafie.
Biuro Zarządzania i Budżetu określiła dziewięć obszarów metropolitalnych i dziewięć Micropolitan obszary w stanie Louisiana.
Obszar miejski | Populacja (2010) | Populacja (2013) | Zmiana (2010-2013) | Ranga krajowa (2013) |
---|---|---|---|---|
Nowy Orlean-Metairie, LA | 1 189 866 | 1 240 977 | 4,3% | 45 |
Baton Rouge, LA | 802 484 | 820,159 | 2,2% | 69 |
Lafayette, LA | 466 750 | 479 116 | 2,7% | 108 |
Shreveport-Bossier City, LA | 439 811 | 446,471 | 1,5% | 113 |
Houma-Thibodaux, LA | 208 178 | 209 890 | 0,8% | 207 |
Jezioro Charles, LA | 199 607 | 202.040 | 1,2% | 213 |
Monroe, LA | 176 441 | 178 564 | 1,2% | 231 |
Aleksandria, LA | 153 922 | 154,753 | 0,5% | 261 |
Hammond, LA | 121,097 | 125 412 | 3,6% | 313 |
Obszar miejski | Populacja (2010) | Populacja (2013) | Zmiana (2010-2013) | Ranga krajowa (2013) |
---|---|---|---|---|
Opelousas, LA | 83 384 | 83 454 | 0,1% | 60 |
Morgan City, LA | 54,650 | 53 543 | -2,0% | 182 |
Fort Polk Południe, LA | 52,334 | 52 606 | 0,5% | 191 |
Ruston, LA | 46 735 | 47,414 | 1,5% | 231 |
Bogalusa, LA | 47 168 | 46.419 | -1,6% | 242 |
Natchitoches, LA | 39 566 | 39 138 | -1,1% | 321 |
DeRidder, LA | 35 654 | 36 167 | 1,4% | 369 |
Bastrop, LA | 27 979 | 27 057 | -3,3% | 455 |
Natchez, MS-LA |
20 822
(53 119) |
20 442
(52,532) |
-1,8%
(-1,1%) |
(192) |
W 2010 roku 91,9% Luizjańczyków mieszkało w obszarze miejskim, w tym 82,9% w obszarze metropolitalnym i 9,0% w obszarze mikropolitycznym.
Połączone obszary metropolitalneBiuro Zarządzania i Budżetu określiło również cztery połączone obszary metropolitalne w lub w części w stanie Luizjana.
Obszar miejski | Populacja (2010) | Populacja (2013) | Zmiana (2010-2013) | Ranga krajowa (2013) |
---|---|---|---|---|
Nowy Orlean-Metairie-Hammond, LA-MS |
1,358,131
(1 413 965) |
1 412 808
(1467880) |
4,0%
(3,8%) |
(37) |
Lafayette-Opelousas-Morgan City, LA | 604 784 | 616 113 | 1,9% | 78 |
Monroe-Ruston-Bastrop, LA | 251,155 | 253 035 | 0,8% | 117 |
DeRidder-Fort Polk Południe, LA | 87 988 | 88 773 | 0,9% | 162 |
Stan Luizjana ma 304 gminy , z których 16 ma ponad 20 000 mieszkańców.
Ranga | Miasto | Parafialny | Populacja (2010) | Populacja (2013) | Zmiana (2010-2013) |
---|---|---|---|---|---|
1 | Nowy Orlean | Orlean | 343 829 | 378 715 | 10,1% |
2 | Czerwony kij | Baton Rouge Wschód | 229 493 | 229 426 | -0,0% |
3 | Shreveport | Caddo , Bossier | 199 311 | 200 327 | 0,5% |
4 | Lafayette | Lafayette | 120 623 | 124 276 | 3,0% |
5 | Jezioro Karola | Calcasieu | 71 993 | 74 024 | 2,8% |
6 | Kenner | Jefferson | 66 702 | 66 975 | 0,4% |
7 | Miasto Bossiera | Bossier | 61 315 | 66 333 | 8,2% |
8 | Monroe | Ouachita | 48 815 | 49 761 | 1,9% |
9 | Aleksandria | Szybki | 47 723 | 48 426 | 1,5% |
10 | Houma | Terrebonne | 33 727 | 34 040 | 0,9% |
11 | Nowa Iberia | Iberia | 30 617 | 30 797 | 0,6% |
12 | Centralny | Baton Rouge Wschód | 26,864 | 27 743 | 3,3% |
13 | Slidell | Św. Tammany | 27 068 | 27 526 | 1,7% |
14 | Ruston | Lincoln | 21 859 | 22 287 | 2,0% |
15 | Hammond | Tangipahoa | 20 019 | 20 337 | 1,6% |
16 | Siarka | Calcasieu | 20 410 | 20 155 | -1,3% |
United States Census Bureau szacuje ludność Luizjany na 4,648,794 IN1 st lipca 2019, wzrost o 2,55% od spisu powszechnego w Stanach Zjednoczonych z 2010 r., który oszacował populację na 4 533 372 mieszkańców. Od 2010 roku stan zna 28 th wzrost populacji bardziej trwały USA.
Z 4,533,372 mieszkańców w 2010 roku, Louisiana był 25 th stan najbardziej zaludnionych w Stanach Zjednoczonych. Jego ludność stanowiła 1,47% ludności kraju. Centrum demograficzne państwa znajdowało się w północno-wschodniej części parafii Pointe Coupée .
Z 40.51 inhab./km 2 w 2010 roku, Louisiana był 25 th najgęstsze stan w Stanach Zjednoczonych.
Wskaźnik miejski wynosił 73,2%, a mieszkańców wsi 26,8%.
W 2010 roku wskaźnik urodzeń wyniósł 13,8 ‰ (13,6 ‰ w 2012 roku), a śmiertelność w 9,0 ‰ (9,2 ‰ w 2012 roku). Współczynnik dzietności wyniósł 1,95 dziecka na kobietę (1,92 w 2012 roku). Śmiertelność noworodków 7,6 ‰ (8,2 ‰ w 2012 roku). Populację stanowiło 24,66% osób poniżej 18 roku życia, 10,47% osób w wieku 18-24 lata, 26,32% osób w wieku 25-44 lata, 26,25% osób w wieku 45-64 lata oraz 12,31% osób w wieku 65 lat i więcej . Mediana wieku wynosiła 35,8 lat.
W latach 2010 i 2013 roku wzrost liczby ludności (+ 92.098) był wynikiem udziału w dodatnim bilansie naturalnym (+ 68,030) z nadmiarem urodzeń (201,132) nad zgonów (133,102), az drugiej strony na pozytywny migracyjnego saldo (+24 263) z nadwyżką międzynarodowych przepływów migracyjnych (+ 21 772) i nadwyżką wewnętrznych przepływów migracyjnych (+ 2491).
Według szacunków z 2013 roku 95,4% Luizjańczyków urodziło się w stanie federalnym, w tym 77,9% w stanie Luizjana i 17,5% w innym stanie (10,7% na południu , 2,9% na środkowym zachodzie , 2,3% na zachodzie). , 1,6% na północnym wschodzie ), 0,7% urodziło się na terytorium nie posiadającym osobowości prawnej lub za granicą z co najmniej jednym rodzicem w Ameryce, a 3 , 9% urodziło się za granicą jako rodzice z zagranicy (52,8% w Ameryce Łacińskiej, 32,8% w Azji, 9,4% w Europa, 3,2% w Afryce, 1,7% w Ameryce Północnej, 0,1% w Oceanii). Spośród nich 41,6% stanowili naturalizowani Amerykanie, a 58,4% to obcokrajowcy.
Według szacunków Pew Hispanic Center z 2012 roku , stan ten miał 55 000 nielegalnych imigrantów, czyli 1,2% populacji.
Według amerykańskiego spisu powszechnego z 2010 r . populacja składała się z 62,56% białych , 32,04% czarnych , 1,61% metysów, 1,55% Azjatów (0,63% wietnamskich ), 0,67% Indian , 0,04% Oceanian i 1,53% osób nie należący do którejkolwiek z tych kategorii.
Metysowie zostali podzieleni na tych, którzy przyznali dwa wyścigi (1,48%) i tych, którzy przyznali trzy lub więcej wyścigów (0,13%).
Osoby niebędące Latynosami stanowiły 95,75% populacji, w tym 60,33% rasy białej, 31,82% czarnej, 1,53% Azjatów, 1,27% metysów, 0,62% rdzennych Amerykanów, 0, 03% mieszkańców wysp Pacyfiku i 0,15% osób, które nie należą do żadnej z tych grup. kategorii, podczas gdy Latynosi stanowili 4,25% populacji, głównie ludzie z Meksyku (1,73%) i Hondurasu (0,68%).
W 2010 r. stan Luizjana miał o 2 e wyższy odsetek Murzynów po Missisipi (37,02%). Przeciwnie , państwo miało 6 th najniższy odsetek białych w Stanach Zjednoczonych.
Stan miała również 10 th największą liczbę czarnych (1,452,396) Stanów Zjednoczonych.
1940 | 1950 | 1960 | 1970 | 1980 | 1990 | 2000 | 2010 | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Upławy | 63,95 | 66,95 | 67,91 | 69,80 | 69,24 | 67,28 | 63,91 | 62,56 |
——— Nie-latynoski | 67,56 | 65,78 | 62,53 | 60,33 | ||||
czarny | 35,93 | 32,88 | 31,91 | 29.85 | 29.44 | 30,79 | 32,49 | 32.04 |
——— Nie-latynoski | 32.30 | 31,82 | ||||||
Azjaci (i Oceani do 1990) | 0,04 | 0,05 | 0,06 | 0,12 | 0,57 | 0,97 | 1.23 | 1,55 |
——— Nie-latynoski | 1,21 | 1,53 | ||||||
Inny | 0,08 | 0,12 | 0,12 | 0,23 | 0,75 | 0,96 | 2,37 | 3,85 |
——— Nie-latynoski | 1,55 | 2,07 | ||||||
Latynosi (wszystkie rasy łącznie) | 2,36 | 2.20 | 2,41 | 4.25 |
W 2013 r. Biuro Spisu Ludności Stanów Zjednoczonych oszacowało udział osób niebędących Latynosami na 95,3%, z czego 59,5% stanowili biali, 32,1% czarni, 1,6% Azjaci i 1,4% Métis, a Latynosi na 4,7%.
W 2000 r. mieszkańcy Luizjany określali się przede wszystkim jako Francuzi (12,2%), Amerykanie (10,1%), Niemcy (7,1%), Irlandczycy (7,0%), Anglicy (5,2%), Włosi (4,4%) i Francuzi. Kanadyjski (3,0%).
W 2000 roku, państwo miało 4 th najwyższy odsetek oryginalnym francuskim i 7 th najwyższy odsetek osób pochodzenia francusko-kanadyjskiego.
Państwo jest domem dla 33 th społeczności żydowskiej w Stanach Zjednoczonych. Według North American Jewish Data Bank w 2013 r. stan liczył 10 675 Żydów (16 115 w 1971 r.), czyli 0,2% populacji. Koncentrowały się one głównie w aglomeracjach New Orleans-Metairie (7650) i Baton Rouge (1600).
W Indian są określone głównie jako Houma (22,4%), Cherokee (8,9%) i Choctaw (5,4%).
W Latynosów były głównie z Meksyku (40,8%) z Hondurasem (15,9%), z Puerto Rico (6,0%) i Kuby (5,4%), z Gwatemali (3,5%), Nikaragua (3,3%) i Hiszpanii (3,1%). Populacja latynoska, składająca się z 52,6% rasy białej, 7,9% metysów, 5,2% czarnej, 1,3% rdzennych Amerykanów, 0,4% Azjatów, 0,2% mieszkańców wysp Pacyfiku i 32,4% osób nienależących do żadnej z tych kategorii, stanowiła 21,3% mieszkańców wysp Pacyfiku. 20,7% Metysów, 8,1% rdzennych Amerykanów, 3,6% białych, 1,1% Azjatów, 0,7% czarnych i 90,2% osób nie należących do żadnej z tych kategorii.
Państwo ma najwyższy odsetek osób z Hondurasem (0,68%), z 5 -tego najwyższego odsetka osób z Nikaragui (0,14%) i 7 th najwyższy odsetek osób z Kuby (0,23%).
Stan miał również 7 th największą liczbę osób z Hondurasu (30 617) i 8 th największą liczbę osób z Nikaragui (6390).
W Azji są określone głównie jako Viets (40,4%), Indian (15,9%), chiński (14,3%), Filipinos (9,1%) i Korei (4,8%).
Stan miała 8 th najwyższą część Viets (0,63%).
Stan miała również 10 th największa liczba Viets (28 352).
Metysów podzielono na dwie rasy (92,2%), głównie białą i czarną (27,4%), białą i rdzennych Amerykanów (20,4%), białą i inną (13,5%), białą i azjatycką (12,3%), czarną. i rdzennych Amerykanów (6,1%) oraz czarnych i innych (4,5%) oraz tych, którzy twierdzą, że są co najmniej trzy rasy (7,8%).
Religia | Luizjana | Stany Zjednoczone |
---|---|---|
Ewangelicki protestantyzm | 27 | 25,4 |
katolicyzm | 26 | 20,8 |
Czarne kościoły | 22 | 6,5 |
Nie powiązany | 10 | 15,8 |
Tradycyjny protestantyzm | 8 | 14,7 |
Agnostycyzm | 2 | 4.0 |
Ateizm | 2 | 3.1 |
Inny | 3 | 9,7 |
Według instytutu badawczego The Gallup Organization w 2015 r. 54% mieszkańców Luizjany uważało się za „bardzo religijnych” (40% w kraju), 29% za „umiarkowanie religijnych” (29% w kraju) i 17% za „niereligijnych”. ” (31% w skali kraju).
Język | 1980 | 1990 | 2000 | 2010 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|
język angielski | 90,01% | 89,91% | 90,82% | 91,47% | 91,93% |
Francuski | 6,85% | 5,86% | 4,33% | 2,80% | 2,01% |
Cajun francuski | 0,71% | 0,35% | 0,51% | ||
hiszpański | 1,32% | 1,86% | 2,53% | 3,30% | 3,82% |
wietnamski | 0,23% | 0,37% | 0,56% | 0,59% | 0,55% |
Inny | 1,58% | 1,29% | 1,41% | 1,33% | 1,69% |
Francofonami są głównie Cajunowie , Francuskojęzyczni Kreole , Houma Amerindianie i Chitimachowie .
FrankofoniaDodając częściowe frankofony, całkowita liczba frankofonów sięga 7% populacji, co czyni Luizjanę najbardziej frankofońskim stanem w Stanach Zjednoczonych (odsetek frankofonów byłby nawet wyższy niż w anglojęzycznej Kanadzie, gdzie wynosi tylko 4%) .
HistorycznyPodczas sprzedaży Luizjany przez Napoleona do Stanów Zjednoczonych w 1803 roku , terytorium Luizjana została wypełniona głównie przez osadników pochodzenia francuskiego, składa się z francusko-Louisians, Acadians , francuskich Kanadyjczyków , kreolska i niewolników. . W stanie Luizjana od 1812 roku port w Nowym Orleanie będzie przyjmował duży i ciągły napływ imigrantów aż do wojny secesyjnej . Pierwszy na osiedlenie się między 1804 a 1810 było kilka tysięcy Francuzów z kolonią San Domingo uciekających z Haiti rewolucję ze swoich niewolników . Potem przyszły cztery ciągłe napływy imigrantów z pozostałych części Stanów Zjednoczonych, Francji, Irlandii i Niemiec.
Frankofony i anglofonyPodczas podróży do Ameryki Alexis de Tocqueville przebywał w Nowym Orleanie w 1832 roku i spotkał się z prokuratorem generalnym stanu Luizjana Étienne Mazureau, który dostarczył mu licznych danych socjologicznych, demograficznych i językowych dotyczących Luizjany, a zwłaszcza Nowego Orleanu. Miasto portowe dzieli się wówczas na trzy gminy; dwa są francuskojęzyczne, a jeden anglojęzyczny.
Do wojny secesyjnej w stanie Luizjana dominował język francuski, ale podział na frankofonów białych oraz frankofonów czarnych i kreolskich pojawił się podczas konfliktu zbrojnego między konfederatami a unionistami . Biali frankofoni, głównie handlarze niewolnikami, zawarli wspólną sprawę z konfederatami, którzy opowiadali się za systemem niewolnictwa. W rzeczywistości dwujęzyczni, de facto opowiadają się za asymilacją z anglo-amerykańską. Kreolowie, Metysowie, Mulaci i czarni niewolnicy, masowo jednojęzyczni, pozostali wierni językowi francuskiemu. Po spustoszeniach i wstrząsach wojny domowej, ale także silnej imigracji irlandzkiej, językowy krajobraz Luizjany zmienia się. Frankofony nie stanowią już większości i integrują się ze społeczeństwem amerykańskim. Nawet jeśli nadal mówimy po francusku w domu, większość szkół oferuje obecnie tylko angielski jako język nauczania. Jeśli chodzi o Kreolów, Mulatów, mieszańców i byłych francuskojęzycznych niewolników, nie mogą zakładać francuskojęzycznych szkół z powodu ich ubóstwa. Język francuski powróci do pierwszej wojny światowej, a na początku lat dwudziestych zostanie oficjalnie zakazany .
Odnowa języka i kultury francuskiejDopiero w 1968 roku język francuski został oficjalnie odrodzony w Luizjanie. Rada Rozwoju francuski w Luizjanie kierowany przez Jamesa Domengeaux będą walczyć narzucić język francuski jako drugi język urzędowy państwa Luizjany. Francuski nigdy nie zniknął całkowicie. Starsi nadal nim mówią, a ich wnuki interesują się ich francuskim pochodzeniem. W Luizjanie pojawia się wznowienie nauki języka francuskiego. Międzynarodowa Organizacja Frankofonii jest udział w tym entuzjazmem, wysyłając setki Francuska, Belgijska, Kanady, Szwajcarii, krajach Maghrebu, a nawet wietnamskie nauczycielom trenować zarówno uczniów i ich nauczycieli w przyszłości. Od tego czasu język francuski pozwolił Franco-Louisianais odzyskać dumę z mówienia w swoim języku i w pełni zaakceptować swoje pochodzenie. Region Akadyjski , zamieszkany przez frankofonów, teraz prezentuje swoją francuskosc na ulicach, w lokalnych rozgłośniach radiowych, podczas uroczystości, a także we wtorek Ostatki .
Obecna sytuacjaRada Rozwoju francuski w Luizjanie lub CODOFIL jest agencją stan na promocję wykorzystania francuskim (zarówno francuski metropolita Cajun francuski i Louisiana Creole) w populacji Luizjany. Rada ma siedzibę w Lafayette . Jej historyczny przywódca, James Domengeaux , walczył o narzucenie języka francuskiego jako de facto drugiego języka stanu Luizjana.
Obecnym prezesem CODOFIL jest William Arceneaux. CODOFIL, który nosi również tytuł „Agence des Affaires Francophones de Louisiane”, jest zarządzany przez zarząd składający się z 23 członków . Językiem roboczym tej agencji jest francuski, co czyni Luizjanę de jure państwem francuskojęzycznym .
18 i 17 marca 1982 r.Minister Edukacji Stanów Zjednoczonych Terrel Bell odwiedza Luizjanę na zaproszenie CODOFIL. Obserwuje stosowanie „rezolucji 161” przegłosowanej przez Senat Luizjany w 1980 r. w sprawie statusu języka francuskiego jako drugiego języka w Luizjanie.
Luizjana działa głównie w języku angielskim, przy czym języki Cajun French i Louisiana Creole są rzadkością poza „Trójkątem Cajun” na zachód od Nowego Orleanu. W stanie mówi się kilkoma dialektami francuskiego, w tym francuskim Cajun, francuskim kolonialnym, francuskim napoleońskim, francuskim metropolitalnym, francuskim szwajcarskim i francuskim belgijskim. Istnieją również dwa dialekty kreolskie używane w stanie: Louisiana Creole (który najbardziej przypomina Seszele i Mauritius Creole), a także dialekt podobny do Haiti Creole.
Francuski i kreolski mówi się głównie w trójkącie obejmuje 23 parafii w skrajnym południu stanu, położony na zachód od Missisipi. Miasto Lafayette jest francuskojęzyczną i kreolskojęzyczną stolicą kulturową regionu akadyjskiego (l'Acadiana).
Praktyka tych różnych sposobów mówienia po francusku zanika, chociaż w ostatnich latach doświadczyła odrodzenia dzięki działaniu i dynamice CODOFIL oraz na arenie międzynarodowej poprzez wymianę kulturalną z innymi narodami członkowskimi Frankofonii . W roku 1971 , Edwin Edwards został pierwszym gubernatorem francuskiej XX XX wieku Louisiana. Został ponownie wybrany na cztery kadencje. Kathleen Babineaux Blanco, która pełniła funkcję gubernatora w latach 2004-2008, również mówi po francusku.
W 2009 roku gubernator Bobby Jindal podpisał ustawę, w której fleur-de-lys stało się godłem Luizjany.
Rząd Luizjany | Ustawodawcę państwa | Kongres Federalny | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Gubernator | Zastępca gubernatora | sekretarz stanu | Prokurator Generalny | Skarbnik | Komisarz ds. Ubezpieczeń | Komisarz ds. Rolnictwa i Leśnictwa | Izba Reprezentantów | Senat | Izba Reprezentantów | Senat | |||||||
John Bel Edwards ( D ) | Billy Nungesser (pl) ( R ) | Kyle Ardoin (w) ( R ) | Jeff Landry (pl) ( R ) | John Schroder (pl) ( R ) | Jim Donelon (w) ( R ) | Mike Szczep (w) ( R ) |
D : 35 R : 67 Niezależne: 2 |
D : 12 R : 27 |
D : 1 R : 5 |
R : 2 |
Luizjana to popularne, stosunkowo biedne, południowe państwo o długiej tradycji demokratycznej . Podobnie jak w innych stanach południowych, Louisiana pochyla XXI th wieku do republikanów .
W wyborach prezydenckich w 1948 r . Dixiecrat Strom Thurmond zwyciężył z 49,07% głosów. W 1956 roku Dwight D. Eisenhower był pierwszym Republikaninem, który wygrał Luizjanę. W 1968 roku kandydat segregacjonisty George Wallace zdobył 48,32% głosów. Bill Clinton jest ostatnim Demokratą, który wygrał w Luizjanie w 1996 roku .
W wyborach prezydenckich w 2004 roku republikanin George W. Bush zdobył 56,72% głosów wobec 42,22% na kandydata Demokratów Johna Kerry'ego . W wyborach prezydenckich w 2008 r. Luizjana potwierdziła swój zwrot w prawo z rekordową 19-punktową różnicą na korzyść republikanów i stopniowo stała się stanem podzielonym między czarnymi i białymi. Tym samym senator McCain zdobywa 84% głosów białych, a senator Obama 94% głosów czarnych.
W 2016 roku republikański Donald Trump wygrał stan Luizjana, zdobywając 58,1% głosów wobec 38,4% na swojego demokratycznego przeciwnika Hillary Clinton .
Reprezentacja w KongresieNa szczeblu federalnym dwaj senatorowie stanowi to republikanie John Neely Kennedy , od 2017 roku, oraz Bill Cassidy , który w 2015 roku obejmuje urząd Demokratki Mary Landrieu przez 18 lat. Luizjana ma sześciu wybranych członków Izby Reprezentantów , z których pięciu to Republikanie i tylko jeden Demokrata.
Gubernator Luizjany jest wybierany na czteroletnią kadencję, z możliwością jednorazowego ponownego wyboru. Po Republikanin Bobby Jindal , pierwszym Indo-Amerykanie wybranym na takie stanowisko w 2007 r. i ponownie wybranym w 2011 r., gubernatorem jest Demokrata John Bel Edwards od czasów11 stycznia 2016.
LegislaturaIzba Reprezentantów liczy 105 członków wybieranych na cztery lata. Senat składa się z 39 senatorów wybieranych na czteroletnią kadencję. W kadencji 2012-2016 Izba jest zdominowana przez 59 Republikanów , w obliczu 44 Demokratów i 2 Niezależnych , a Senat ma 26 Republikanów i 13 Demokratów .
Organ prawnySądownictwo w Luizjanie, zwany także Władza sądownicza lub Sądownictwa Louisiana , składa się z następujących sądach:
Sąd Najwyższy Luizjany w Nowym Orleanie.
Rolnictwo od dawna prosperuje dzięki swojemu półtropikalnemu klimatowi. Zasoby rolne obejmują kukurydzę , ryż , pszenicę , soję , bawełnę , trzcinę cukrową , owoce , warzywa i słodkie ziemniaki . Ostatnie cyklony i międzynarodowa konkurencja (zwłaszcza z Brazylią ) powodują poważny kryzys. Około 30% owoców morza i ryb w Stanach Zjednoczonych pochodzi z Luizjany. Jest to pierwszy stan produkujący krewetki ; sektor ten został zdewastowany przez wyciek ropy Deepwater Horizon dokwiecień 2010.
Stan koncentruje część krajowych rafinerii i jest punktem wejścia dla części ropy naftowej produkowanej w Zatoce Meksykańskiej . Huragan Katrina poważnie uszkodzone części urządzeń w 2005 roku .
Przemysł turystyczny koncentruje się w dużych miastach wybrzeża i jest ściśle powiązany z działalnością wielu tamtejszych kasyn , a także z wieloma festiwalami muzycznymi ( jazz , zarico , muzyka Cajun ) i tradycyjnym Mardi Gras , nie zapominając o Gastronomia Luizjany .
Luizjana to stan o silnym muzycznym bogactwie, w którym różne style są mieszane lub ignorowane, same w sobie bardzo bogate: Cajun, Creole, folk, country, rock, blues ... Ponadto Luizjana jest jednym z niewielu stanów (m.in. Nowy Jork, Michigan , Illinois) za tworzenie funku w latach 60. i 70.; Rzeczywiście, obok wokalistów spoza Luizjany, takich jak James Brown, śpiewacy z Luizjany i muzycy tacy jak The Meters wywarli głęboki wpływ nie tylko na funk, ale także na pop i rock w ogóle.
Muzyka Cajun i kreolskaPieśń francuskojęzyczna jest reprezentowana przede wszystkim przez trzy przecinające się style muzyczne; muzyki Cajun The Zydeco i bagno pop . Odnajduje swoje korzenie i witalność w regionie Acadiana w południowo-zachodniej Luizjanie. Nowy Orlean i Baton Rouge pozostają ważnymi ośrodkami twórczości muzycznej z wieloma grupami, na które wpływ mają te trzy style muzyczne Luizjany.
Międzynarodowy Festiwal de Louisiane jest francuskojęzyczna muzyczny festiwal , który odbywa się co roku w miejscowości Lafayette w regionie Acadian od 1986 roku .
Podobnie jak większość południowych stanów (Floryda, Teksas, Karolina Południowa itp.), Luizjana od dawna ma silną kulturę wokół futbolu amerykańskiego, który jest najczęściej obserwowanym i nagłośnionym sportem. Nie tylko mistrzostwa zawodowe są bardzo dobrze uczęszczane co tydzień, aż do Super Bowl, który odbywa się w lutym, ale także mistrzostwa uniwersyteckie ( liga kolegium ), które skupiają najlepszych zawodników ( 18-20 lat ) ze szkół wyższych (klasy przygotowawcze 2). lata później do liceum, jeszcze przed rozpoczęciem studiów) w równym stopniu podążają fani – mężczyźni i kobiety, młodzi i starzy – gotowi wydać kilkaset dolarów na udział w meczu. Każdego tygodnia zespół jednego landu mierzy się z drużyną innego landu, wzmacniając poczucie przynależności do regionu. Te mistrzostwa służą do identyfikacji przyszłych profesjonalnych graczy. W tym stosunkowo kiepskim stanie duża liczba graczy na boisku gra w obecności w przeważającej większości białych kibiców. Piwo pozostaje najczęściej spożywanym napojem podczas meczów, a zaraz po nim są koktajle z whisky, rumu i sody.
W 2019 roku Luizjana uchwaliła prawo zakazujące aborcji po szóstym tygodniu ciąży.