Ludwik I st Bourbon
Ludwik Burbon
Ludwik I st. Burbon w Herbarzu Wilhelma Revela Auvergne ( 1450 ).
Tytuł
1 st październik 1310 - 22 stycznia 1341
( 30 lat, 3 miesiące i 21 dni )
| Poprzednik | Beatrycze Burgundii |
|---|---|
| Następca | Pierre I er Bourbon |
| Tytuł |
Książę Bourbon hrabia Clermont hrabia la Marche |
|---|---|
| Dynastia | Dom Burbonów |
| Narodziny |
1279 Clermont |
| Śmierć |
22 stycznia 1341 Paryż |
| Pogrzeb | Klasztor jakobinów paryskich |
| Tata | Robert z Francji , hrabia Clermont |
| Matka | Beatrycze Burgundii |
| Małżonka | Marie d'Avesnes |
| Dzieci |
Jeanne de Bourbon Pierre de Bourbon Beatrice de Bourbon Małgorzata de Bourbon Maria de Bourbon Filippa de Bourbon Jacques de Bourbon Jacques de Bourbon |
Louis I st Burbon , zwany „ Wielki ” lub „ Lame ”, urodzony w 1279 roku , a zmarł w 1341 roku , jest książę Burbon . Był księciem krwi , najstarszym synem Roberta , hrabiego Clermont-en-Beauvaisis i Beatrycze Burgundii , Pani Burbońskiej . Był więc wnukiem św. Ludwika i jest przodkiem przez mężczyzn króla Henryka IV . Za życia ojca nazywano go „Louis-Monsieur”. Uważany za najuczciwszego księcia swoich czasów, jest inicjatorem przyszłej potęgi rodu Burbonów i jednym z bohaterów romantycznej sagi o Przeklętych Królach i jej telewizyjnych adaptacji.
Biografia
Wojny we Flandrii
Uzbrojony w rycerza przez Filipa IV le Bela w 1297 roku , Louis de Clermont zadebiutował w tym samym roku w bitwie pod Furnes przeciwko Flemingom . Wykazał się tam wielką odwagą, przyczyniając się do zwycięstwa, wyrywając nieprzyjacielowi ciało śmiertelnie rannego kuzyna Filipa d'Artois .
Pięć lat później dowodził francuską strażą tylną w katastrofalnej bitwie pod Courtrai . Tam uniknął masakry swoich żołnierzy i własnej straty, wycofując się do Lille, gdy klęska stała się pewna.
W 1304 , po wygraniu kilku potyczek, Louis wziął udział w zwycięskiej bitwie pod Mons-en-Pévèle .
Stanowisko pod Philippe le Bel
W 1308 roku został zauważony wygrywając ze swoim bratem Jeanem de Charolais ceny turnieju Boulogne-sur-Mer zorganizowanego na cześć małżeństwa Edwarda II z Anglii i Izabeli z Francji , córki Philippe le Bel . Został wybrany wkrótce potem, aby towarzyszył jej podczas koronacji wraz z Charlesem de Valois .
Po powrocie, Filip IV le Bel powierzył mu zwierzchnictwo Wielkiego Chamberriera Francji (1312), który pozostał w Domu Burbonów do 1523 roku . Król Francji rzeczywiście obdarza Ludwika wielkim zaufaniem i powierza mu kilka ważnych misji dyplomatycznych. W szczególności wynegocjował traktat z cesarzem Henrykiem VII .
W tym samym czasie Ludwik musiał borykać się z licznymi długami, co zmusiło rodziców do wynajęcia kilku kasztelanii w Bourbonnais, aby go ratować.
W wrzesień 1310Ożenił Marie od Avesnes ( 1280 - 1354 ), córka Jean I er Hainaut , hrabia Holandii i Hainaut i Philippa Luksemburga . W tym samym roku, po śmierci matki, został Lordem Burbonu . Ojciec przekazuje mu wówczas większość swojego majątku, zachowując tylko kilka praw użytkowania .
W 1311 Ludwik ponownie wykorzystał swoje umiejętności dyplomatyczne, aby zapobiec wybuchowi konfliktu między hrabstwami Flandrii i Hainaut .
Rada Wiedniu od 1311 - 1312 - co wymawiane rozpuszczanie Zakonu Świątyni - uwzględniając wezwał do krucjaty, mianował go naczelnym dowódcą przyszłej wyprawy. Wyjechał do Lyonu, aby zebrać krzyżowców, ale byli oni tak dyskretni, że firma szybko została porzucona.
Lojalne wsparcie rodziny królewskiej
Pod panowaniem trzech synów Filipa le Bela, Ludwik uważał się za jednego z najsilniejszych zwolenników korony. W 1316 stanął po stronie regenta Filipa de Poitiers przeciwko intrygom hrabiego de la Marche i księcia Burgundii, który poparł kandydaturę do tronu małej Joanny z Nawarry , córki Ludwika X Hutina .
Wierny hrabiemu Poitiers, który kilka miesięcy później został królem pod imieniem Filipa V , Ludwik, który w międzyczasie po śmierci ojca został hrabią Clermont-en-Beauvaisis , sprzedał mu prawa do monet. złoto i srebro na jego ziemi za 15 000 funtów. Bardzo dobrze radził sobie w sądzie, wszedł też do Rady Królewskiej .
14 kwietnia 1321, kupuje prawa Eudes IV Burgundii na królestwo Salonik i księstwo Achaia , ale transakcja nie dochodzi do skutku.
Po śmierci króla Filipa V le Longa w 1322 r. Ludwik de Clermont poparł prawa do tronu hrabiego de la Marche , brata Filipa V , który został królem Karolem IV . Podczas tego panowania brał udział w wojnie pod Saint-Sardos pod rozkazami Karola de Valois . W ten sposób przejął od Anglików miasta Monségur , Sauveterre , Cour-Saint-Maurice i Agen .
Narodziny Księstwa Burbonów (1327)
Karol IV pragnie również, aby dołączyć do domeny królewskiej w hrabstwie Clermont-en-Beauvaisis , gdzie Louis urodził. Na mocy traktatu zawartego pod koniec 1327 r. król Francji zamienił go na hrabstwo Marche , stanowiące wcześniej jego prerogatywę , na hrabstwo Clermont. Louis otrzymuje również miasta Issoudun , Saint-Pierre-le-Moûtier i Montferrand .
27 grudnia 1327, Burbonia wzniesiony księstwa, którego Louis inwestuje Duke.
Sojusznik Filipa VI z Valois
Kilka miesięcy później, w Luty 1328, Karol IV zmarł bez dziedzica. Zawsze opowiadając się za wykluczeniem kobiet z tronu Francji, Ludwik de Bourbon zgromadził się przed hrabią Valois , wkrótce ogłoszony regentem, a następnie królem pod imieniem Filip VI .
Książę nie musiał długo czekać na nagrodę w postaci poparcia dla Valois : nowy władca uczynił go parą Francji .
Jednym z jego pierwszych działań podczas tego panowania było przyczynienie się do zwycięstwa Cassel nad Flemingami.
W 1329 roku książę Burbon został wysłany do Londynu, by zgiąć króla Anglii Edwarda III, który niechętnie złożył hołd Filipowi VI za księstwo Guyenne . Po sukcesie swojej misji został nagrodzony odzyskaniem hrabstwa Clermont, które również zostało utworzone jako Parostwo.
W 1333 projekty krucjaty ponownie pojawiły się na francuskim dworze, a Louis de Bourbon wierzył, że jest w stanie odnieść sukces tam, gdzie poniósł porażkę dwadzieścia lat wcześniej. Jednak wybuch wojny stuletniej między Francją a Anglią położył kres jego ambicjom.
Ludwik de Bourbon brał udział u boku Filipa VI w kampaniach wojskowych od 1338 do 1340 r. , następnie został wysłany jako pełnomocnik na kongres w Arras , na którym zawarto dwuletni rozejm między dwoma królestwami.
Zmarł wkrótce potem na początku 1341 roku i został pochowany w klasztorze jakobinów w Paryżu .
Składki
Od 1320 r. Ludwik kazał wznosić groby dla członków swojej rodziny w klasztorze Cordeliers de Champaigue niedaleko Souvigny . Grobowce te zostaną w dużej mierze zniszczone podczas Rewolucji .
Pochodzenie
Pochodzenie Ludwika I st BourbonPotomstwo
Z Marie d'Avesnes lub z Hainaut (1280 - Murat1 st wrzesień 1354) z którą poślubił na podstawie umowy z miesiąca Czerwiec 1310, obchodzony w Pontoise dnia 22 września w tym samym roku miał:
- Joanna , najstarsza z dzieci (1311 po sierpniu - Cleppé20 grudnia 1402 r), żonaty na podstawie umowy w Awinionie w dniu 14 lutego 1319, obchodzony w Bessay dnia 3 sierpnia 1324do hrabiego Guigues VII de Forez (1299-1358)
- Pierre I er (wrzesień 1313 - Poitiers 19 września 1356), książę Burbon
- Béatrice , druga córka (1314 † Paryż25 grudnia 1383), zaręczony w dniu 29 maja 1321Taranto do Filipa Andegaweńskiego (syna Filipa I st Taranto ), ożenił się w Ingrudzień 1334do Jana de Luxembourg († 1346), króla Czech, a następnie do Eudesa II z Gracey († 1389)
- Marguerite , trzecia córka (ok. 1315 - † później)20 lutego 1370), żonaty na podstawie umowy z czerwiec 1320do Jana II de Sully (†1343), następnie w 1346 do Hutina de Vermeilles, szambelana królewskiego , który zorganizował obronę Bourges przed wojskami angielskimi .
- Marie , poślubiona umową z29 listopada 1328, obchodzony w Nikozji dnia 9 maja 1330, do Guy de Lusignan († 1343), a następnie 9 września 1347do Roberta d'Anjou Tarente († 1364)
- Filippa (grudzień 1326† po. 1327)
- Jacques (martwy 9 grudnia 1318)
- Jacques I st (1321 - Lyonkwiecień 1362 13), Hrabia de la Marche i PONTHIEU , przodek króla Henryka IV Francji .
Ze związku z Jeanne de Bourbon-Lancy, Dame de Clessy, ma kilkoro bękartów:
- Jean (ok. 1297-1375), bękart Bourbon, rycerz, pan Rochefort , Ébreuil , de Beçay le Guérant, de Bellenave , de Jenzat , Serrant i de la Bure, doradca książąt Berry i Bourbon, porucznik du Forez , ożenił się w trzecim małżeństwie z Agnès de Chaleu. Jego postać leżąca, wraz z postacią Agnieszki, znajdowała się w przeorcie Souvigny ;
- N (najstarsza córka) poślubiona w 1317 r. kontraktem z Girardem de Châtillon en Bazois;
- Guy (około 1299-1349), lord Clessy, La Ferté-Chauderon i Montpensier (którego rozpoznał w 1346, ale który został mu odebrany w tym samym roku), ożenił się w 1315 z Agnès de Chastellus, a następnie między 1330 a 1333, aby Isabelle de Chastelperron;
- Jeannette, bękart z Bourbon, wyszła za mąż w 1310 roku za Guicharda de Chastellus.
Herb
.svg)
|
Blazon : Lazur, obsiany liliami złotymi, zagięcie kłębów |
Źródła
- Henri Louis de Coiffier Demoret, Historia Burbonów i Burbonów, którzy go posiadali , 1816 [1]
- Jean François Michaud, Starożytna i nowoczesna biografia uniwersalna , tom. 5, Paryż, Ch Delagrave et Cie,1843
- Marie-Nicolas Bouillet i Alexis Chassang (reż.), „Louis Ier de Bourbon” w Universal Dictionary of History and Geography ,1878( przeczytaj na Wikiźródłach )
-
Ludwik I er de Bourbon, hrabia Clermont i marsz (1280-1341) , wyimaginowane przedstawienie Louis-Félix Amiel (1802-1864).
Uwagi i referencje
- Genealogia Louisa de Bourbon na stronie Medieval Lands
- J. Longnon , Imperium Łacińskie Konstantynopola , s. 312
- Jacqueline Hoareau-Dodinau „ Marguerite występki Bourbon, dame de Sully: parodia epizodzie męki w Limousin XIV th wieku ,” Biuletyn archeologicznych i historycznych Towarzystwa Limousin , vol. 112,1985, s. 62-68 ( ISSN 0184-7651 ).