Blaszka liściowa

Ostrze z liści z roślin jest częścią narządu znajduje się na końcu ogonka . Ta część liścia jest na ogół bardzo rozłożysta i zawiera wiele komórek fotosyntetyzujących , ponieważ jest to narząd szczególnie przystosowany do wychwytywania energii świetlnej . Ostrze może opadać (rozciągać się) nad ogonkiem.

Pewna liczba roślin jest w stanie zorientować swoje konary liścia w stosunku do padania promieni słonecznych, aby zwiększyć lub ograniczyć ekspozycję. Tak jest w przypadku wielu akacji .

Blaszka jest czasami bardzo zredukowana lub nieobecna. Funkcje asymilacyjne pełnią wtedy inne części rośliny:

• pręt lub jego oddziałów ( liście przekształcone z łodyg z Cactaceae )
• z liściastego (jak w niektórych Acacias )
• z przylistkami lub skrzydła trzpień ( Gesse aphaca )

Blaszka liściowa składa się z następujących tkanek :

• na ochronne naskórek , które pokrywają górną i dolną powierzchnię; na ogół składa się z pojedynczej warstwy komórek, które na ogół nie zawierają chloroplastów, czasami pokrytych zewnętrzną warstwą ochronną, kutykulą. Niektóre komórki naskórka mogą zamienić się we włosy. Na dolnym naskórku znajdujemy aparaty szparkowe . Są to rodzaje porów, utworzone przez dwie komórki w kształcie nerki, które pozostawiają między sobą zmienny otwór, ostiolę .,
• mezofilu lub liści miąższu, która posiada dwie warstwy:
  • pod górną częścią naskórka, miąższ palisady , tkanka złożona z kilku rzędów komórek wydłużonych prostopadle do powierzchni blaszki i blisko siebie, bez szczelin.
  • między tym a dolnym naskórkiem występuje luźny miąższ , z większymi komórkami pozostawiającymi między sobą sieć szczelin, która komunikuje się ze szparkami i zapewnia wymianę gazową z zewnętrzem.

Naskórek

Naskórek jest zewnętrzną warstwą komórkową liści. Warstwa ta jest przeźroczysta (komórki te nie mają chloroplastów) i pokryta woskowatym naskórkiem, co ogranicza utratę wody podczas nadmiernego ciepła. Dlatego też u roślin w klimacie suchym naskórek jest grubszy. Łuska naskórka jest czasami cieńsza na dolnym naskórku niż na naskórku górnym.

Dolny naskórek pokryty jest porami zwanymi szparkami . Umożliwiają one przenikanie i opuszczanie liści przez tlen i dwutlenek węgla . Podczas pocenia się przez aparaty szparkowe również odprowadzana jest para wodna. Aby oszczędzać wodę, aparaty szparkowe można zamknąć na noc.

Włosy pokrywają naskórek wielu gatunków roślin.

Mezofil

Większość wnętrza liścia, czyli między dolną a górną warstwą naskórka, składa się z miąższu zwanego mezofilem . Tkanka ta odgrywa bardzo ważną rolę w fotosyntezie . Mezofil składa się z dwóch części:

• w kierunku górnej powierzchni: miąższ pallissadic złożony z komórek pionowych, wydłużony i zwarty; tworzące ją komórki są bogate w chloroplasty , w tym miąższu zachodzi fotosynteza.
• w kierunku spodu: miąższ łezkowaty (lub gąbczasty). Komórki mają bardziej zaokrąglony kształt i są mniej ciasne. Szczeliny między komórkami służą do magazynowania gazów wymienianych między liściem a atmosferą.

Formularz