Narodziny |
W kierunku 1636 Paryż |
---|---|
Śmierć |
22 listopada 1697 Paryż |
Czynność | Architekt |
Rodzeństwo | Jacques Bruant |
Członkiem | Królewska Akademia Architektury |
---|---|
Mistrz | Francois Blondel |
Liberalny Bruand lub często pisany Bruant ( Paryż , ok. 1636 - Paryż,22 listopada 1697) jest francuskim architektem , jednym z głównych przedstawicieli „ francuskiego klasycyzmu ”.
Pochodzę z długiej linii architektów ( XVI th wieku - XVIII th wieku ), jest on syn Sébastien Sparrow ( 1602 - Paryż,31 maja 1670 r), architekt i mistrz generalny stolarstwa do króla i Barbe Biard (? - Paryż, 16 stycznia 1667).
Jest młodszym bratem Jacquesa Bruanta , który w szczególności zbudował (w 1655) pawilon wejściowy wspólnego domu korporacji des Drapiers, 11 rue des Déchargeurs (zniszczony z wyjątkiem fasady, ponownie złożony w muzeum Carnavalet ).
Uczeń architekta François Blondela , w 1663 został architektem królewskim i odziedziczył ciężar ojca, aw 1670 został mistrzem generalnego stolarstwa królestwa . W związku z tym prowadzi głównie projekty robót publicznych w mieście Paryż, takim jak Wersal, w trakcie transformacji nieruchomości i architektury (zwłaszcza w dzielnicy Marais). Pojawia się w księgach rachunkowych budynków za panowania Ludwika XIV od 1671 do 1680 roku za 1600 funtów rocznie, a także otrzymał 500 funtów jako architekt króla. Wraz z Colbertem liberał Bruant sprawował od 1669 do 1695 urząd „inżyniera Ponts et Chaussées de France” dla ogólników Paryża, Soissons i Amiens.
Mistrz budowniczy bazyliki Notre-Dame-des-Victoires , związał się z księciem Yorku, kuzynem Ludwika XIV i przyszłym Jacquesem II z Anglii , dla którego w 1662 roku zaprojektował plany zamku Richmond w Anglii.
W 1663 Bruant poślubił Katarzynę Noblet, córkę Michela Nobleta, mistrza robót i strażnika publicznych fontann Paryża, oraz Catherine Villedo, trzeciej córki Michela Villedo , murarza z Creuse, który został doradcą i architektem budynków króla Ludwika XIV. Para będzie miała dwóch synów, Michel-Liberal, najstarszy (ur7 listopada 1653 r) i François, najmłodszy (ur 22 lipca 1679 r i zmarł w 1732, który zostanie przyjęty w 1706 do Akademii Architektury, której będzie jednym z profesorów).
W 1666 odbudował Hôtel Vendôme (obecnie zniszczony) i zakończył przekształcenie Hôtel d'Aumont (rue de Jouy) dla księcia i księżnej Aumont (którego budowę zapewnił Michel Villedo).
Podobnie jak wielu architektów tego okresu intensywnych przemian urbanistycznych, Liberalny Bruant pełni zarówno działalność architekta, jak i rolę przedsiębiorcy zaangażowanego w działalność deweloperską przy okazji remontu dzielnicy. 11 marca 1666 rwraz ze swoim teściem Michelem Nobletem nabył otoczoną murami ziemię u zbiegu rue des Minimes i rue Neuve Saint-Louis (dziś przy rue de Turenne 34 ). Bruant i Noblet postanawiają zbudować na tej ziemi dwa sąsiadujące ze sobą domy, w których będą mieszkać. Praca odbywa się od22 marca 1666 r w 2 lipca 1667 r. Bruant (jego teść zajmuje dom na rogu rue des Minimes) mieszka w domu przy rue Neuve Saint-Louis. Pozostanie tam, m.in. po wybudowaniu sąsiedniego hotelu zwanego Hôtel Liberal Bruant, i będzie go dalej rozbudowywać (z instalacją balkonu w 1690 r., który teraz zniknął).
W 1669 r. sporządził plany i rysunki, a następnie prowadził (we współpracy z Louisem Le Vau ) prace szpitala żebraków w Salpêtrière, gdzie zbudował kaplicę. Po śmierci Le Mueta wznowił budowę kościoła Petits-Pères (kościół ten miał ukończyć Carlaud).
Wybrany przez Ludwika XIV spośród ośmiu projektów, zaprojektował plany i wykonał prace nad Hôtel des Invalides w latach 1670-1676 na rozległym terenie o powierzchni dziesięciu hektarów.30 listopada 1671 r. Plan siatki nawiązuje do pałacu-klasztoru Escorial w Hiszpanii, podczas gdy rozległe arkadowe dziedzińce zostały zaprojektowane tak, aby umożliwić żołnierzom ćwiczenia. W tym samym roku Bruant sporządził pierwsze plany Placu Vendôme i rozpoczął nad nimi prace (jednak zostały one podjęte ponownie w 1685 roku przez Mansarta, który dogłębnie je zmienił). W latach 1676-1680 kierował, we współpracy z Pierre-Nicolasem Delespinem , projektem przekształcenia Wielkiego Pałacu , w którym Ludwik XIV postanowił przegrupować sądy. Bruant wybudował przy rue Saint-Dominique 11 dawny hotel Matignon (oddzielony od obecnej rezydencji premiera, rue de Varenne).
Wstąpił do Królewskiej Akademii Architektury, której był jednym z ośmiu członków założycieli w 1671 wraz z François Blondel, pierwszym dyrektorem Akademii, François Le Vau , Danielem Gittardem , Antoine Lepautre , Pierre Mignard i François II d'Orbay , Claude Perrault następnie w 1678 Jules Hardouin-Mansart . Od tego momentu nie otrzymywał już większych zamówień publicznych i poświęcił się budowie arystokratycznych willi i rezydencji w Paryżu i Wersalu.
Zbudował swój dom ponownie, w latach 1683-1685, niedaleko rue de Turenne, która stała się Hôtel Liberal Bruant , położonym przy rue de La Perle 1, w pobliżu placu de Thorigny. Osiągnięcie to jest częścią większej operacji restrukturyzacji nieruchomości obejmującej obszar od 1 do 11 rue de la Perle, operacji, którą przeprowadza z bratem Louisem i notariuszem.
W 1694 r. nadal zawdzięczamy mu odbudowę kościoła parafialnego Saint-Denys w Vaucresson pod Paryżem, we współpracy z murarzem Geoffroyem Maillardem (kościół ponownie rozebrano, a następnie odbudowano w 1770 r.).
Był nauczycielem Julesa Hardouina-Mansarta, który został wybrany przez François Michela Le Tellier de Louvois (ten ostatni widzi w Bruanta protegowanego swojego rywala Jeana-Baptiste Colberta ) do ukończenia dzieła kościoła i kopuły Inwalidów.
Jest autorem książki: Visite des bridges de Seine, Yonne, Armançon i in., wykonanej w 1684 roku przez Sieura Bruanta, według planów narysowanych przez jego siostrzeńca Pierre'a Bruanta .
Liberał Bruant zmarł dnia 22 listopada 1697„W wieku około sześćdziesięciu lat” w Marais, rue Saint-Louis, gdzie znajdowała się jego rezydencja. Został pochowany dnia23 listopada, w masowym grobie św. Pawła. W akcie zgonu wymienia jego tytuły „dziedzica, doradcy, sekretarza króla i zwykłego architekta budynków Jego Królewskiej Mości” .
Liberalny Bruant, przez całą swoją pracę, jak i przez swoje interwencje w Królewskiej Akademii Architektury, był jednym z głównych architektów panowania Ludwika XIV, docenianym przez dwór za mistrzostwo techniczne, o czym świadczą liczne zamówienia publiczne. jak zamożni arystokraci i burżua, którzy w Paryżu i Wersalu wzywali go do swoich domów. To także charakterystyczny przykład częstych w dobie wielkich przemian urbanistycznych podwójnej aktywności architekta-przedsiębiorcy i dewelopera. Pomoże to stworzyć typologię z „dworu” poprzez nadanie mu innowacji technicznych i dystrybucyjnych cech rezydencji z XVII -tego wieku . Wreszcie, wraz z rówieśnikami założycielami Akademii, jest jednym z głównych przedstawicieli francuskiego klasycyzmu, poprzez okrojoną architekturę, dążącą do trzeźwości ornamentu i wygody w matematycznej harmonii.