Realizacja | Marcel Carne |
---|---|
Scenariusz | Jacques Prévert (adaptacja) Pierre McOrlan (powieść) |
Główni aktorzy | Jean Gabin Michel Simon Michele Morgan Pierre Brasseur |
Firmy produkcyjne | Kino-Sojusz |
Ojczyźnie | Francja |
Dobry | Dramat |
Czas trwania | 91 minut |
Wyjście | 1938 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Le Quai des Brumes jest to francuski film w reżyserii Marcela Carné , wydany w 1938 roku , związanych z żyły poetyckiego realizmu adaptacją powieści Le Quai des Brumes przez Pierre Mac Orlan opublikowanej w 1927 roku .
Nagrodzony w 1938 roku Nagrodą Louisa-Delluca film jest trzecią po Jenny i Drôle de dramame współpracę Carné i Jacquesa Préverta . W rolach głównych Jean Gabin , Michel Simon , Michele Morgan i Pierre Brasseur . Stał się klasykiem francuskiego kina . To w tym filmie znajdujemy słynną odpowiedź Jeana Gabina na Michèle Morgan: „ Masz piękne oczy, wiesz. "
Tytuł jest czasem pisany „ Quai des brumes ”.
Jean, dezerter z armii kolonialnej , przybywa do Le Havre, skąd chce opuścić Francję . W bistro Panama, oryginał, spotyka Nelly, melancholijną dziewczynę terroryzowaną przez swojego nauczyciela Zabla, którego podejrzewa o zamordowanie Maurice'a, jej kochanka.
Marcel Carné wyjaśnione w jego Mémoires okoliczności, w których projekt nakręcić film adaptacją powieści Pierre Mac Orlan opublikowanych w 1927 roku urodził się: był Raoul Ploquin , szef francuskich filmów dla UFA , która zwróciła się do dyrektora Śmieszne dramat gdyby nie miał tematu filmu do zaproponowania Jeanowi Gabinowi , to w ramach kontraktu z niemiecką firmą. Carné zaproponował Le Quai des brumes .
Gabin i Ploquin po przeczytaniu poczuli, że można z tego zrobić ciekawy film. Jacques Prévert , któremu powieść bardzo się spodobała, zgodził się na udział w projekcie.
Akcja adaptowanej powieści toczy się głównie w Paryżu w dzielnicy Montmartre (a zwłaszcza w Lapin Agile ) około 1910 roku. Jednak po wizycie w pracowniach UFA Marcel Carné obawiał się, że rekonstrukcja miejsc w pracowni jest zbyt ciężki, zbyt teatralny i postanowił wraz z Jacquesem Prévertem przenieść akcję filmu do portu. Zdecydowali się na port w Hamburgu .
We Francji scenariusz przeszedł cenzurę , ale przedstawiciel Ministerstwa Wojny zażądał, by w filmie nie było słowa „dezerter”.
Adaptacja powieściPoza ramami akcji Jacques Prévert zmodyfikował pewną liczbę elementów powieści. Więc :
Marcel Carné od początku projektu przewidywał powierzenie roli Nelly Michèle Morgan, którą widział w Gribouille (1937) Marca Allégreta , ale była już zaangażowana do kręcenia innego filmu tego samego reżysera, Orage ( 1938).
Opóźnienia w produkcji filmu pozwoliły Michèle Morgan, która skończyła kręcić Orage , dołączyć do Quai des brumes .
Film nie mógł zostać nakręcony w Hamburgu , ponieważ niemieckie służby propagandowe wyraziły wobec niego silne zastrzeżenia. Raoul Ploquin wyjaśnił Carné, że sam Joseph Goebbels był szczególnie wrogo nastawiony do historii dezertera. UFA odmówiła więc kręcenia filmu, do którego prawa wykupił, a zarazem kontrakt wiążący Gabina z niemiecką firmą, przez producenta Gregora Rabinovitcha .
Marcel Carné zauważył w swoich Pamiętnikach, co było wyjątkowego w tej transakcji: czterech producentów zaproponowało kupno praw do filmu, a UFA wybrała spośród nich jedynego, który był Żydem (i który uciekł z nazistowskich Niemiec w 1933 roku).
Wybraną scenerią był wreszcie port Le Havre z powodu niespotykanej w Paryżu karuzeli samochodzików zderzakowych .
Jak wspomina Marcel Carné, krytycy Quai des brumes w prasie byli generalnie zachwalani , ale nie byli jednomyślni.
Negatywna krytyka pojawiła się w upolitycznionych gazetach i czasopismach (po prawej i po lewej): w ten sposób Lucien Rebatet wyraził swoją wrogość wobec filmu na łamach L'Action française , podczas gdy Georges Sadoul potępił w L'Humanité " polityka” martwego psa nad wodą ”przekazywaną według niego przez Le Quai des brumes .
Co więcej – jak wyjaśnia Carné w swoich Pamiętnikach – Jean Renoir rozgniewał Jacquesa Préverta (z którym pracował w 1936 roku przy Zbrodni Monsieur Lange ) za to, że zakwalifikował Le Quai des brumes jako „film faszystowski”.
Le Quai des brumes odniósł sukces, kiedy wszedł do kin w 1938 roku. Na przykład film przyniósł 509 000 franków w kinie Marivaux, ustanawiając rekord pobijając wpływy z La Grande Illusion i Carnet de Ball .
Od 1945 roku Le Quai des brumes zgromadził 2,5 miliona biletów dzięki premierom filmu fabularnego od tamtego okresu.
Film został zakazany dzieciom poniżej 16 roku życia, kiedy wszedł do kin w roku maj 1946i zakazane pod okupacją przez cenzurę francuską. Będzie musiał poczekaćmaj 2011 uzyskać ogólną klasyfikację publiczną.
Film został wydany we Włoszech z dialogami zmodyfikowanymi przez faszystowską cenzurę , która przekształciła postać Jeana Gabina ( dezertera ) w żołnierza na przepustce.
To w tym filmie odnajdujemy słynną linię między Jean Gabin (Jean) i Michèle Morgan (Nelly), które również były kochankami w mieście:
Jean: „ Masz piękne oczy, wiesz. " Nelly: „Pocałuj mnie. »( Całuje ją ) Jean: „Nelly! " Nelly: „Pocałuj mnie jeszcze raz. "Są też inne smakowite wersy, takie jak: „Lepiej mieć tę głowę, niż w ogóle nie mieć”, wypowiadane przez Michela Simona, czy ten aforyzm : „Wielkie decyzje muszą być podejmowane przed małymi butelkami” zaadresowane do Jeana Gabina przez René Genin .