| Narodziny |
1248 Medinaceli |
|---|---|
| Śmierć |
W kierunku 1325 Peñafiel |
| Czynność | Rabin |
| Religia | judaizm |
|---|
Józef ben Abraham Gikatila jest żydowski kabalista , urodzony w Medinaceli , Kastylia i León , Hiszpania w 1248 roku, zmarł w Penafiel , Portugalia , w 1325. Uczył przez długi czas w Szkole kabalistycznej w Segowii , Hiszpania .
Studiował Kabałę pod kierunkiem Abrahama Aboulafia w latach 1272-1274. Abulafia uważał go za najbardziej błyskotliwego ze swoich uczniów. Początkowo Gikatila jest pod silnym wpływem ekstatycznej i proroczej Kabały Aboulafii, jednocześnie wykazując wielką sympatię dla filozofii , jak twierdzi Gershom Scholem .
Gikatila weszła w związek w latach 80-tych z Moïse de Léon , głównym autorem lub kompilatorem Sefer Ha Zohar . Odtąd będą wpływać na siebie nawzajem, znacznie rozwijając Kabałę.
W wieku dwudziestu sześciu lat Joseph Gikatila opublikował Le jardin du noyer ( Ginat Egoz ), dzieło kosmologiczne i metafizyczne oparte na analizie systemu językowego Aboulafii. Praca zainspiruje w Spinozy słynną formułę: Deus sive natura („Bóg, to znaczy natura”), według Moshe Idela .
Gikatila jest autorem kilku przedstawień systemu sefirot i ich powiązań z imionami boskimi, uważanymi za tkankę literacką tekstu biblijnego . Jego dwa główne prace, The Doors of Justice ( Cha'aré Tsédeq ) i The Doors of Light ( Cha'aré Orah ), malują z precyzją, w wyraźny sposób, antropomorficzną i androgyniczną strukturę boskiego świata. Oferują pełny przebieg dziesięciu stopni emanacji (innymi słowy sefirot ) i kanałów, które je łączą.
W innych, krótszych traktatach, Gikatila oferuje mistyczną interpretację przykazań, niektórych formuł Talmudu i modlitw, tajemnicy cherubinów i szabatu .
Napisał komentarz na temat wizji Merkabah z Ezechiela , w Księdze Rodzaju , w Pieśni nad Pieśniami , historia Paschy imienia Bożego z 42 liter i wreszcie gęsty prezentację na Trzynastu atrybutów Miłosierdzia.
Joseph Gikatila wyobraża sobie, że ciało Kabalisty staje się sanktuarium, w którym boskość znajduje odpoczynek i miejsce na ziemi. Mówi o czystości i świętości każdego organu jako o fakcie jego przemiany w mistyczny pojazd, innymi słowy w miejsce zamieszkania odpowiedniego organu wielkiego ciała Bożego.
Gikatila usiłowała dokonać „szczegółowej, ale jasnej i systematycznej prezentacji myśli kabalistycznej”, według Gershoma Scholema .
Uważany jest za głównego przedstawiciela doktryny utożsamiającej En Sof (Nieskończoność) z pierwszą z dziesięciu sefir (Ketter, Korona).
„Bogactwo jego pism, poruszających wszystkie ważne tematy, świadczy o tym, że Kabała już za jego czasów była w stanie zaoferować całościową interpretację judaizmu i stała się wiarygodną alternatywą nie tylko dla filozofii, ale także dla dosłownej egzegezy i formalizmu prawnego. klasycznego nauczania rabinów ”- zauważa Charles Mopsik. Dzięki Gikatila Kabbalah staje się zdolna do podjęcia krytycznego dialogu z filozofią, ale także do wysuwania propozycji w kwestiach prawa religijnego, zgodnie z własną tradycją i własną wizją rzeczy.