Jean-Marie Apostolidès

Jean-Marie Apostolidès Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Jean-Marie Apostolidès w 2006 roku. Kluczowe dane
Narodziny 27 listopada 1943
Saint-Bonnet-Tronçais , Francja
Podstawowa działalność pisarz
eseista reżyser
dramaturg

Jean-Marie Apostolidès , urodzony dnia27 listopada 1943w Saint-Bonnet-Tronçais , Francji , jest powieściopisarzem , eseistą , biograf , autor dramatu, reżyser i profesor uniwersytetu.

Biografia

Jean-Marie Apostolides urodził się w 1943 r. W Saint-Bonnet w lesie Tronçais i wychował w Troyes we Francji jako prowincjonalny, katolik i mieszczanin w latach 1950 - 1960, jak opisuje w The Audience . Ta autobiograficzna historia obraca się wokół spotkania z papieżem Piusem XII , „drobnego epizodu”, po którym porzucił religię, aby poświęcić się teatrowi.

Apostolidès uzyskał tytuł magistra psychologii w Nanterre, a następnie w 1968 r. Przeniósł się do Kanady, najpierw do Toronto, a następnie do Montrealu, gdzie uczył psychologii . Po powrocie do Francji w 1972 roku podjął doktorat z socjologii pod kierunkiem Jeana Duvignauda , założył firmę producencką i wyreżyserował filmy krótkometrażowe z Bertrandem Renaudineau oraz wykładał socjologię na Uniwersytecie w Tours. W 1977 roku obronił pracę i uzyskał stopień doktora. Jego niezwykła rozprawa podkreśla w szczególności korespondencję między teatrem klasycznym a wizją Ludwika XIV dotyczącą spektakularności jego polityki i politycznego charakteru dawanych przez siebie wspaniałości. ”Organizuje. Na przykład, po jego zaniechania z początku XX th  wieku, w programie wizyta w ogrodach Wersalu ustalonych przez Ludwika XIV (dla zagranicznych ambasadorów) doprowadza się do światła przez Apostolides w swojej analizie.

Od 1979 r. Wykładał w Stanach Zjednoczonych, na Uniwersytecie Stanforda od 1979 do 1981, na Harvardzie od 1981 do 1987, następnie ponownie w Stanford, gdzie jest profesorem literatury i teatru.

Grafika

Twórczość Jean-Marie Apostolidèsa kręci się wokół teatru i jego złożonych relacji z historią społeczną. Jego dwa pierwsze prace, zaczerpnięte z rozprawy, dotyczą spektaklu za panowania Ludwika XIV: Le Roi-machine  ; Książę złożył ofiarę . On opublikował esej na Cyrano z Edmond Rostand , Cyrano. Kto był wszystkim, a kto był niczym . Jest autorem sztuk teatralnych, m.in. Bobby Boom (1972), La Nauf des fous (1980 i 1988) oraz Musimy zbudować hacjendę (2006).

Obecnie jest uznanym specjalistą w dziedzinie Tintin , wydał w 1984 r. Les Métamorphoses de Tintin , a następnie L'Archipel Tintin we współpracy z Benoît Peeters . W swojej najnowszej pracy zatytułowanej Dans la peau de Tintin (2010) bliżej zgłębia psychologię autora, pogłębiając perspektywy, które otworzyły się w jego poprzednich pracach ( Les Métamorphoses de Tintin, które będą tematem `` Apostrophes on 20 -07-1984); Tintin i mit o superdzieniu ).

Zainteresowany ruchami awangardowymi i postaciami, które nadały im kształt m.in. Międzynarodówka Sytuacjonistyczna i Międzynarodówka Lettristowska Apostolidès opublikował esej Les Tombeaux de Guy Debord i sztukę Trzeba zbudować hacjendę , kilka opracowań i wydania we współpracy z Borisem Donné: biografia Ivana Chtcheglova , Ivana Chtcheglova , utracony profil , potem trzy książki Patricka Strarama , Butelki leżą , Biała i czarna wdowa trochę odmieniła , List do Guya Deborda  ; brał także udział w wydaniu Pism na nowo odkrytych Iwana Szczegłowa.

Jest także tłumaczem manifestów działacza i myśliciela antyindustrialnego Unabombera , Manifestu z 1971 roku i przyszłości społeczeństwa przemysłowego (1996 i 2009) oraz eseju pt. The Unabomber Affair (1996).

W oczach autora szczególnie ważne są jednak trzy bardziej odosobnione publikacje. Przede wszystkim L'Audience , opowieść rodzinna, opublikowana w 2001 roku i rozszerzona w 2008 roku. Jest to z pewnością jego najbardziej osobisty tekst. Tam porzuca swoje cierpienia i nieporozumienia, swoje nadzieje i miłość. Jest jeszcze Cyrano. Kto był wszystkim, a kto był niczym , esej o Cyrano de Bergerac autorstwa Edmonda Rostanda , w którym chciał „odkryć ukryte źródło tego utworu, powód, dla którego zafascynowało tak wiele osób sto lat po jego powstaniu, w tym [go] . […]. [Wyczuwał], że tajemnica tej pracy była związana z postacią ojca i że gdy [ona] ofiarowała tę książkę w przeszłości, był to również jego własny sekret, który [jego] ojciec [on] miał zwierzył się ”. Wreszcie, heroizm i wiktymizacja ma na celu, jak precyzuje podtytuł, „historię wrażliwości” na Zachodzie . W książce autor jest szczególnie, ale nie tylko, analiza wydarzeń z 68 maja i jej wpływ, dobre i złe, na francuskiego społeczeństwa u progu XXI -go  wieku. Ta książka została wydana w 2011 roku. Możemy dodać do tej serii dyptyk z historią L'Audience , autobiograficznym filmem-książką jego kuzyna, byłego sześćdziesięcioośmioletniego widza Guy Deborda , Michela Mazerona, Buvonsa, buvons et mquons nous du stay , opublikowany wraz z tym i Bertrandem Renaudineau w 2011 roku przez Harmattan.

W październik 2015opublikował biografię Guya Deborda zatytułowaną Debord, le naufrageur , której treść skrytykował Gianfranco Sanguinetti , przyjaciel Guya Deborda, w ten sposób: „  To nie jest biografia Deborda, ale fragment artykułu dziennikarstwo śledcze przeciwko Debordowi, gdzie podaje się jedynie „zeznania” oskarżycieli, w których nie mówi się nic o jego twórczości, jego sztuce i czasie, jego kinie, jego odwadze, prawie w swoim czasie samotnik. Więc ta książka nie ma wartości dla historyków, nie jest przede wszystkim dokumentem. A korzystanie z dokumentów wykonanych przez jego autora jest całkowicie nieuczciwe, bo wybiera tylko to, co można mu zarzucić.  "

Był także obiektem w 2016 roku kpiącego z niego motyli.

Bibliografia

Powieści

Biografia

Teatr

Testowanie

Prace zbiorowe


Tłumaczenie

Bibliografia

  1. https://blogs.mediapart.fr/lechatetlasouris
  2. https://situationnisteblog.wordpress.com/2016/07/30/papillons-de-paris-quinze-papillons-autocollants-a-decouper-2016/

Linki zewnętrzne