| Narodziny |
15 maja 1940 Nashville |
|---|---|
| Śmierć |
22 lutego 2019 r.(w wieku 78) Nashville |
| Narodowość | amerykański |
| Czynność | Piosenkarz |
| Gatunek artystyczny | Pijany |
|---|
Jackie Shane , urodzony dnia15 maja 1940w Nashville w Tennessee i umarli19 lutego 2019 r.w tym samym mieście jest afroamerykańską piosenkarką muzyki soul i R&B .
W latach 60. stała się jedną z pierwszych ikon transpłciowych , łącząc swoje występy i nową tożsamość kobiety z pierwszym użyciem terminu gej w swoich piosenkach.
Pochodząca z Nashville ( Tennessee ), Jackie Shane przeniosła się do Montrealu w 1960 roku. Została zaproszona przez saksofonistę Kinga Herberta Whitakera na koncert popularnej grupy Frank Motley i jego Motley Crew w Esquire Show Bar . Ubrana w jaskrawoczerwoną sukienkę przyciąga uwagę muzyka Franka Motleya . Pianistka Curley Bridges zaprasza ją na scenę, gdzie wykonuje utwory Raya Charlesa i Bobby'ego Blue Blanda . W 1961 została wokalistką grupy i przeniosła się do Toronto .
Chociaż jest pionierem praw osób transpłciowych i pomimo wielkich sukcesów w latach 60., muzyka Jackie Shane pozostaje stosunkowo nieznana poza Toronto.
W 1962 roku Jackie Shane opublikował swoje pierwsze dwa utwory, w tym cover pieniądze (to co chcę) przez Barrett Strong i tor naprawdę muszę Blues. Uczestniczyła w obwodzie Chitlin ', zbiorowej nazwie nadawanej miejscom występów we wschodnich, południowych i środkowo-zachodnich regionach Stanów Zjednoczonych , które wtedy uważano za bezpieczne i akceptowalne dla afroamerykańskich muzyków , w epoce, gdy przemoc związane z segregacją rasową nadal się utrzymywały . Staje się sensacją w Toronto, chodzi po scenach Zanzibaru, The Blue Note czy Club 888. Jej elektryczne i często choreograficzne występy pozwalają jej nabrać kobiecości, ponieważ muzyk pojawia się tylko jako kobieta.
Podczas występu w Nowym Jorku poznała Henry'ego "Juggy" Murraya, właściciela Sue Records. Był wówczas producent z The Righteous Brothers , Lee Dorsey , Jimmy McGriff i Ike i Tina Turner . Nagrała dla wytwórni, cover piosenki jakikolwiek inny sposób przez William Bell , rozproszonych w Kanadzie w 1963 roku przez Phonodisc Artystka pozwala sobie korektę tekstu przez przekształcenie frazę : „Powiedz mu, że jestem szczęśliwy” do " Powiedz mu, że jestem gejem ” , sposób na potwierdzenie jego tożsamości transpłciowej i demokratyzację tego terminu, który w tamtych czasach był mało używany. Wiosną 1963 roku singiel pozostawał przez dwadzieścia kolejnych tygodni na drugim miejscu listy przebojów radiowych CHUM w Toronto.
Shane kontynuował nagrywanie singli dla Sue Records do późnych lat 60., w tym tytułów In My Tenement, Walking The Dog oraz Stand Up Straight and Tall . W 1968 roku album Jackie Shane Live został wydany przez Caravan Records, wytwórnię Boba Stone'a. Pojawia się jako jedna z niewielu transseksualistów czarnoskórych pracujących w muzyce soul, na długo przed zidentyfikowaniem transseksualności i lat przed dekryminalizacją aktów homoseksualnych w Kanadzie w 1969 roku.
Na początku lat 70. Shane prawie zniknął z oczu opinii publicznej. Po powrocie ze Stanów Zjednoczonych na krótko wzięła udział w trasie prowadzonej przez muzyków Charlesa Browna , Amosa Milburna i Johnny'ego Jonesa & The King Casuals. Piosenkarz odrzuca propozycję George'a Clintona, aby dołączyć do grupy Funkadelic . Ofiara pogłoski o morderstwie w Los Angeles w 1998 roku postanawia wrócić do rodzinnego miasta w Nashville.
W 2010 roku na wniosek Radio-Canada , Elaine Banki i David Dacks produkowane mam kopalni: Historia Jackie Shane , a dokument . Poświęconą słynnym muzykiem kanadyjskiej scenie muzycznej od 1960 roku muzyczne uniwersum artysty które zachowały się nieliczne nagrania.
Jego występy w Sapphire Tavern pojawiły się w telewizyjnym serialu dokumentalnym Yonge Street: Toronto Rock & Roll Stories of Bruce McDonald w 2011 roku. Stopniowo muzyka Shane'a pojawiła się ponownie w tym samym roku, jego jedyny album na żywo w Vintage Music, błędnie zatytułowany Jackie Shane Live '63. Album koncertowy z 1968 r. zostaje ponownie wydany jako All the Singles plus koncert w Cookin' Records, z sekwencją utworów na żywo, ale w innej kolejności. W 2011 roku Cookin 'Records wydało kompilację Soul, Singles, Classics, która oprócz głównych singli zawierała nowe utwory.
W 2014 roku krótkometrażowy film Whatever Happened to Jackie Shane? reżyseria Sonya Reynolds i Lauren Hortie jest wybierana na festiwale filmowe LGBTQ . Reżyserzy próbują wykorzystać animowane lalki, aby przełamać tajemnicę, która otacza życie i twórczość artysty.
W 2015 roku Komitet Nagrody Polaris Music wybrał Shane'a z listy artystów nominowanych w kategorii „lata 60-70” do nagrody Heritage Award w celu wyróżnienia wybitnych dzieł muzyki kanadyjskiej. Jest to album Niebieski przez Joni Mitchell opublikował w 1971 roku, który ostatecznie wygrał tę nagrodę.
Od grudnia 2016 roku na Yonge Street, kilka minut od Gay Village w Toronto, na muralu znajduje się portret piosenkarza stworzony przez malarza Adriana Haylesa . 22-piętrowa publiczna grafika jest jednym z wielu symboli nagłej i potężnej ciekawości spuścizny Shane'a.
Rzadkie i niepublikowane nagrania artysty zostały zebrane na Any Other Way , kompilacji wydanej w październiku 2017 roku przez wytwórnię Numero Group. Projekt obejmuje nagrania jego sesji na żywo z 1971 roku w Sapphire Tavern, w tym trzy niewydane utwory. W tym samym roku poświęcono mu artykuł w antologii Any Other Way: How Toronto Got Queer , wydanej przez Coach House Books.
Jackie Shane umiera 19 lutego 2019 r.w Nashville w wieku 78 lat.