Germanicus

Germanicus
Przykładowa ilustracja artykułu Germanicus
Szef Germanicus ( muzeum Saint-Raymond ).
Tytuł Konsul w 12 i 18
Stopień wojskowy Generał
Biografia
Narodziny 24 maja, 15 av. AD
Rzym
Śmierć 10 października 19 (33 lata)
Antiochia
Tata Druzus
Matka Antonia Minor
Małżonka Agrypina Starsza
Dzieci Nero Cezar
Druzus Juliusz Cezar
Kaligula
Agrypina młodsza
Drusilla
Julia Livilla

Caius Julius Caesar, znany jako Germanika (urodzonego w Rzymie w dniu 24 maja, 15 BC , zmarł w pobliżu Antiochii na 10 października, 19 ), jest rzymski generał , członek Julio-klaudyjska rodziny cesarskiej . Bardzo popularny, pozorny spadkobierca Tyberiusza , zmarł przed tym ostatnim.

Rodzina

Jest synem Druzusa i Antonii Mniejszych oraz starszym bratem przyszłego cesarza Klaudiusza . Antonia Minor jest wnukiem Marca Antoine'a i Octavii, siostry Augusta. Po śmierci ojca i na rozkaz Augusta został adoptowany 4 kwietnia. AD przez wuja Tyberiusza , który ma już syna o imieniu Druzus .

W 5 kwi. AD poślubił Agrypinę Starszą . Z dziewięciorga dzieci z tego małżeństwa przeżyje sześcioro: Nero Cezar , Druzus Juliusz Cezar , Kajusz Cezar aka Kaligula , Julia Agrippina - która będzie matką Nerona  -, Drusilla i Julia Livilla .

W 10 pne AD Druzus otrzymuje przydomek „Germanik” za swoje zwycięstwa nad Niemcami. Po jego śmierci w następnym roku przydomek przeszedł na jego syna Kajusza. Po przyjęciu przez Tyberiusza Kajusz przyjmuje imię Germanicus Iulius Caesar i jest wtedy ogólnie określany jako Germanicus.

Działania intelektualne

Germanik zjednoczył niezwykłe talenty w zakresie wiedzy i elokwencji , zarówno łacińskiej, jak i greckiej. Był powiązany z Owidiuszem , który poświęcił mu swojego Fasti, gdy miał dwadzieścia kilka lat. Swobodnie przeniósł na łacinę poemat dydaktyczny Aratosa de Soles , Zjawiska , ćwiczenie praktykowane wcześniej przez Cycerona w młodości.

Życie publiczne

Został mianowany konsulem w 12 APR. AD i dowódca armii germańskiej, gdzie korzystając z popularności swego ojca Druzusa i obdarzony prokonsularnym imperium nad Galią , zostaje na życzenie Augusta potencjalnym następcą Tyberiusza.

W 13 roku na czele 80 000 ludzi znalazł zmarłych z legionów Warusa, którzy polegli w bitwie pod Teutoburgiem , pogrzebał ich z godnością i zwielokrotnił napady odwetowe na okoliczne plemiona. Arminius skutecznie opiera się jednak i nie udaje mu się unicestwić żołnierzy Aulus Caecina Severus .

Po śmierci Augusta w 14 APR. AD , Germanicus udaje się kontrolować cztery ze swoich legionów, które wstąpiły do ​​buntu, i odrzuca Cesarstwo, które oferuje mu jego żołnierze.

Prowadzi dwie inne kampanie, w 15 i 16, i wygrywa zwycięstwo na kampusie Idistavisus , a następnie kolejną bitwę na terytorium Angrivarii , wciąż walcząc z Arminiusem , i chwyta swoją żonę Icyneldę .

Ale podbój Germanii nie jest już celem od czasu katastrofy Warusa , kampanie Germanika są również bardzo trudne i kosztowne, są więc tylko demonstracjami zastraszania, a niemieckie niebezpieczeństwo ustaje 17 kwietnia. AD Tyberiusz przypomina to Rzymowi. Germanik świętował triumf w 7 th  dzień przed Kalends czerwca, według Tacyta .

Następnie został mianowany konsulem na 18 rok i wysłany na wschód z imperium majus na wszystkie te kraje, podczas gdy Gneusz Kalpurniusz Piso został mianowany gubernatorem Syrii .

Germanicus koronuje nowego króla Armenii , Artaksiasza III Zenona ; przekształca Kapadocję w rzymską prowincję ; łączy Kommagenę z Syrią, a następnie spędza zimę w Egipcie , gdzie jest chwalony przez ludność. Według Tacyta Tyberiusz nie doceniał pobytu Germanika w Egipcie bez jego upoważnienia.

Po powrocie do Antiochii w 19 roku zauważył, że jego środki zostały odwołane pod jego nieobecność przez Piso. Zachorował i zmarł, zanim mógł uporać się z tym problemem.

Według Tacyta i Dion Kasjusz , jego śmierci pojawiła się podejrzana o odkryciu tabletek defixion kierowania nim oraz inne ślady rytuałów execration , natomiast Germanik rzekomo oskarżył Gnejusz Kalpurniusz Pizon i jego żona Munatia Plancina posiadania otruł go, by poprosił żona Agrypina, aby pomścić swoją śmierć.

Po powrocie do Rzymu Pison zostaje postawiony w stan oskarżenia. Tyberiusz nie komentuje i zwraca sprawę do Senatu. Bez nadziei na uniewinnienie po zakończeniu debat Pison popełnia samobójstwo.

Pogrzeby i potomstwo

Pogrzeb Germanika odbył się w Antiochii bez rzymskiego ceremonii pogrzebowej procesji i wystawy portretów przodków. Ciało zostało wystawione na publicznym placu, a następnie poddane kremacji . Jego żona Agrypina następnie przywiozła morską prochy do Rzymu. W Rzymie wiadomość o chorobie, a następnie śmierci Germanika wywołała w ludności silne reakcje żalu i gniewu na bogów, którzy odebrali mu życie. Odznaczenia pogrzebowe, które zostały mu przyznane, takie jak przypisanie posągów i uroczystości ku jego pamięci, znane są dzięki kilku inskrypcjom łacińskim, w szczególności Tabula Hebana i Tabula Siarensis , które opisują posąg łuku przy wejściu do cyrku Flaminius  : oprócz Germanika na rydwanie są jego rodzice, jego brat Klaudiusz i jego siostra Liwilla oraz jego dzieci, z wyłączeniem Tyberiusza i jego potomków.

Germanik cieszy się popularnością znacznie przekraczającą jego zasługi wojskowe. Jedyny męski potomek Julii w dostatecznym wieku, sam symbol dobrego i cnotliwego młodzieńca, którego wszystko przeznacza na chwałę pryncypatu , uwielbiany przez ludność i wojska, może tylko przyćmić Tyberiusza . Swetoniusz pisze: „Okropności następnych lat jeszcze bardziej wzmogły chwałę Germanika i żal z powodu jego straty, gdyż wszyscy nie bez powodu odczuwali, że inspirując Tyberiusza z szacunkiem i podziwem, powstrzymał swoją zaciekłość, która wkrótce wybuchła. po. "

Jego syn Kaligula , jego córka Agrypina Młodsza i jej syn Neron wykorzystają niesamowity prestiż Germanika.

Jego imieniem nazwano asteroidę (10208) Germanicus .

Genealogia

Pochodzenie

Pochodzenie Germanika
                                       
  32. Appius Claudius Nero
 
         
  16. Tiberius Claudius Nero  
 
               
  8. Tiberius Claudius Nero
(-105 - ????)		  
 
                     
  4. Tyberiusz Neron
(-85 w Rzymie - -33 w Rzymie 		 
 
                           
  18. Klaudiusz  
 
               
  9. Claudia  
 
                     
  2. Nero Claudius Drusus
(11.04 / -38 w Rzymie - 14.09 / -9)		  
 
                                 
  20. Appius Claudius Pulcher Lentulus  
 
               
  10. Marcus Livius Drusus Claudianus
(-92 w Rzymie - -42 w Filippi )		  
 
                     
  5. Livia
(30/01 / -58 w Rzymie - 29/09/29 w Rzymie )		  
 
                           
  22. Marcus Aufidius Lurco  
 
               
  11. Aufidia  
 
                     
  1. Germanicus
( 24.05.15 w Rzymie - 10.10.19 w Antiochii )		  
 
                                       
  48. Gaius Antonius
 
         
  24. Marcus Antonius Orator
(-147-87)		  
 
               
  12. Marcus Antonius Creticus
(???? - 71)		  
 
                     
  25. Octavia  
 
               
  6. Marc Antoine
(14/01 / -83 w Rzymie - 01/08 / -30 w Aleksandrii )		  
 
                           
  52. Lucjusz Juliusz Cezar
 
         
  26. Lucjusz Juliusz Cezar
(-135-87 w Rzymie )		  
 
               
  53. Leszek
(???? - 110)
 
         
  13. Julia Caesaris
(-104-39)		  
 
                     
  27. Fulvia  
 
               
  3. Antonia Młodsza
( 31.01.36 w Atenach - 01.05.37 w Rzymie )		  
 
                                 
  56. Caius Octavius
 
         
  28. Caius Octavius  
 
               
  14. Caius Octavius ​​Thurinus
(-100-59)		  
 
                     
  7. Octavia Młodsza
(-69-11)		  
 
                           
  Marcus Atius Balbus
(-148-87)
 
         
  30. Marcus Atius Balbus
(od -105 do Ariccia - -52)		  
 
               
  61. Pompeia
 
         
  15. Atia Balba Caesonia
(-85 w Rzymie - -43 w Rzymie )		  
 
                     
  62. Caius Julius Caesar Strabo
(-135 w Rzymie - -85 w Rzymie )
 
         
  31. Julia Caesaris Minor
(-101-51)		  
 
               
  63. Aurelia Cotta
(-120 w Rzymie - -53 w Rzymie )
 
         
 

Rodzina

Drzewo genealogiczne julio-klaudyjskie
Zawiera AG Julio-Claudiens.png Drzewo genealogiczne julio-klaudyjskie C. Juliusz Cezar II Marcie Sylla Dykt Aurelia Cotta C. Juliusz Cezar III S. Julius Caesar III Bo ja Julia Caesaris Caius Marius Cos VII Cornelia Sylla Julia Caesaris Julia Caesaris Pan Atius Balbus Caius Marius Bo ja Cinna Cos IV Calpurnia Pompeia Sulla Cornelia cinna Juliusz Cezar Dykt. życie C. Octavius Atia Balba Caesonia L. Antonius Julia Caesaris Bo ja P. Clodius Pulcher Pompejusz Cos III Julia Caesaris C. Claudius Marcellus Bo ja Octavia Młodsza Marc Antoine Trv X • Cos II Fulvie Scribonia sierpień Trv X • Emp XLI Livie Ti. Claudius Nero Clodia Pulchra 1 st ep. Augusta Pan Claudius Marcellus Pan Vipsanius Agrippa Cos III Julie the Elder Tyberiusz Emp XXIII Vipsania Agrippina Druzus I Bo ja Antonia Młodsza Antonia Starsza Druzus II Bo ja Julia Livilla Tyberiusz Gemellus Agrippa Postumus Julia vipsania Lucjusz Cezar Caius Caesar Bo ja Agrypina Starsza Germanicus Cos II Claude Emp XIV Messalina Caesonia Milonia Caligula Emp IV Julia Drusilla Druzus III Cos II Nero Caesar Julia Livilla Agrypina Młodsza Cn. Domitius Ahenobarbus Bo ja Julia Drusilla Nero Emp XIV Claudia Octavia Britannicus
 

Uwagi i odniesienia

  1. Petit, 1974 , str.  71.
  2. Swetoniusz , Życie Dwunastu Cezara, Kaligula , 3, 1.
  3. Virginie Subias-Konofal, „Poezja, polityka i retoryka rytualna: hymn do Germanika w poście Owidiusza” , Biuletyn Stowarzyszenia Guillaume Budé , nr 1, 2003, strony 107-129, s. 109.
  4. Dehon 2003 , s.  104-109.
  5. Tacitus , Annales , Book I; Dion Cassius , Roman History , Book LVII, 5-6.
  6. W 1967 roku znaleziono miejsce rzymskiego obozu w Delbrück , zbudowanego w 4 lub 5 roku naszej ery, opuszczonego w 9 po bitwie pod Teutoburgiem i który z pewnością był ponownie używany punktualnie podczas ekspedycji karnych od 14 do 16 __ Źródła : Anreppen  (it) i Spedizione germanica di Germanico  (it) . Możemy zauważyć, że drugi link mówi o kampaniach przeprowadzonych między 14 a 16 rokiem.
  7. Petit 1974 , s.  79.
  8. Tacitus, Annals , II, 41.
  9. Tacitus, Annals , II, 53-61
  10. Tacitus , Annales , II, 69 do 72; Dion Cassius , Roman History , LVII, 18.
  11. Tacitus, Annals , III, 10-15
  12. Petit 1974 , s.  72.
  13. Tacitus , Annals , II, 73 i 75.
  14. Tacitus , Annals , II, 82; Swetoniusz , Życie Dwunastu Cezarów , Kaligula , 5 i 6.
  15. Lista referencyjna CIL VI, 40348
  16. „  Life of the Twelve Caesars / Caligula - Wikisource  ” , na fr.wikisource.org (dostęp: 3 grudnia 2018 )

Załączniki

Bibliografia

w językach obcych Artykuły

Powiązany artykuł