Val d'Or | |
Budynek pasażerski w 2018 roku. | |
Lokalizacja | |
---|---|
Kraj | Francja |
Gmina | Święty Cloud |
Adres | 33, aleja Alfred-Belmontet 92210 Saint-Cloud |
Współrzędne geograficzne | 48 ° 51 ′ 25 ″ na północ, 2 ° 13 ′ 00 ″ na wschód |
Zarządzanie i eksploatacja | |
Właściciel | SNCF |
Operator | SNCF |
Kod UIC | 87 38 236 6 |
Usługi | |
Charakterystyka | |
Linie) | Paryż-Saint-Lazare do Versailles-Rive-Droite |
Pasy | 3 |
Doki | 2 (w tym jeden centralny) |
Coroczny tranzyt | 1532242 podróżnych (2017) |
Strefowy | 3 ( cennik Île-de-France ) |
Wysokość | 78 m |
Historyczny | |
Uruchomienie |
1903 (przystanek) 1911 (stacja) |
Korespondencja | |
Tramwajowy |
Stacja Coteaux (zdalna) |
Autobus i Noctilien | patrz Intermodalność |
Stacja Val d'Or znajduje się stacja kolejowa francuskiej z linii Paryż-Saint-Lazare Versailles Rive Droite , znajdujący się w terytorium miasta w Saint-Cloud , w departamencie Hauts-de-Seine , w Île -de-France .
W 1903 roku West Railway Company wstrzymała działalność , aby zapewnić obsługę hipodromu Fouilleuse (który od tego czasu stał się hipodromem Saint-Cloud ). Stacja przyjęła swoją obecną nazwę i konfigurację w 1911 roku, kiedy została podniesiona do rangi stacji. Od 1918 do 1952 roku był to punkt rozgałęzienia linii obsługującej firmy w Suresnes i Rueil-Malmaison, a zwłaszcza arsenał wojskowy. Na początku XXI wieku został całkowicie odnowiony z nową kładką i wyposażeniem, dzięki czemu stał się wzorem dostępności dla osób niepełnosprawnych .
Jest to stacja pasażerska francuskiego krajowego przedsiębiorstwa kolejowego (SNCF), obsługiwana przez pociągi linii L linii Transilien . Znajduje się 12,8 km od stacji Paris-Saint-Lazare .
Założona na wysokości 78 m stacja Val d'Or znajduje się w punkcie kilometrowym (PK) 12,769 linii Paris-Saint-Lazare do Versailles-Rive-Droite , między stacjami Suresnes-Mont-Valérien i Saint -Cloud .
Val d'Or to nazwa ścieżki prowadzącej z toru wyścigowego Saint-Cloud do stacji łodzi na Sekwanie , gdy w 1903 r. Utworzono przystanek , po przekroczeniu torów paryskiej linii Saint-Lazare w Wersalu. i linię Moulineaux . W 2013 roku została włączona do nazwy dzielnicy „Hippodrome / Fouilleuse / Val d'Or”, w której znajduje się stacja.
Mikrotoponim Val d'Or jest poświadczony w różnych formach: Vaudor w 1606 r., Vaulx d'or inLipiec 1607, Wartość złota wListopad 1607i Złotego Cielca wSierpień 1811. Przypomina położenie „bogatej i żyznej doliny” położonej między Saint-Cloud a Suresnes.
Linia od Asnières do Wersalu (prawy brzeg), oficjalnie na zlecenie4 sierpnia 1839przez Société anonyme du chemin de Versailles (prawy brzeg), nie obejmuje przystanku między stacją Saint-Cloud a stacją Suresnes, która została otwarta rok później.
Potrzeba nowego przystanku pojawiła się, gdy na równinie Fouilleuse powstał tor wyścigowy Saint-Cloud. Na krótko przed inauguracją15 marca 1901, Zilustrowany sport uniwersalny wskazuje, że ma dla widzów kilka istniejących lub planowanych środków, w szczególności utworzenie nowej stacji, 400 m od wejścia przez Chemin du Val d'Or. Będzie tam bliżej niż nowa stacja Coteaux na linii Moulineaux lub łódź pontonowa na wzgórzach Saint-Cloud, do której dostęp jest wówczas blokowany przez linię z Paryża-Saint-Lazare do Wersalu-Rive-Droite (patrz mapa lokalizacji obok).
W związku z tym, aby ułatwić dostęp do toru wyścigowego, firma Coteaux du Bois de Boulogne i Longchamp zwraca się o założenie kładki nad torami w punkcie kilometrowym (KP) 12.852 . Autoryzację uzyskujeWrzesień 1901, na tymczasową kładkę dla pieszych o szerokości dwóch metrów. Spółka zgadza się na własny koszt powiększyć go i przekształcić w metalowy pomost, gdy tylko zapadnie decyzja o postoju.
Plik 17 stycznia 1902, decyzja o wstrzymaniu jest przekazywana dyrektorom Western Railway Company . Prace rozpoczynają się w maju mniej więcej w równej odległości między stacjami Suresnes i Saint-Cloud. W 1903 r. Oddano do użytku tzw. Przystanek „Tor wyścigów Saint-Cloud” . Posiada dwa nabrzeża, ze specjalnym torem obsługującym nabrzeże wznoszące, założone pomiędzy przystankiem a Saint-Cloud. Jego budowa zakłada poszerzenie do trzynastu metrów otworu mostu przy rue du Calvaire , zwanego „mostem Trois Pierrots” . Całości dopełnia szeroka na cztery metry kładka dla pieszych. Kiedy się otwiera, pociągi z linii Paryża do Wersalu obsługują go tylko w dni wyścigów na hipodromie równinnym Fouilleuse.
Dekret z 29 grudnia 1909upoważnia gminę Saint-Cloud do pożyczenia 40 000 franków, aby wraz z innymi środkami zapłacić dotację w wysokości 80 000 franków na prace związane z przekształceniem postoju w stację. Dekret upoważnia również Administrację Kolei Państwowych do pobierania, przez okres maksymalnie dziesięciu lat, lokalnych dopłat dla podróżnych korzystających z nowej stacji (5 centów za bilet w jedną stronę i 10 centów za bilet w obie strony).
W 1911 r. Państwo utworzyło bocznice na różnych stacjach linii, w szczególności na przystanku toru wyścigowego w Saint-Cloud, znanego jako „Val d'Or” dla pociągów towarowych, które utrudniają ruch pociągów podróżnych . W tym samym roku państwo przeprowadziło prace mające na celu przekształcenie starej stacji międzylądowań, której nazwa została przemianowana na stację Val d'Or, w stację pasażerską. Z tej okazji powstał budynek dla podróżników. Plik7 października 1911rada miejska Saint-Cloud wyraziła życzenie zmiany nazwy stacji na „Saint-Cloud - Val-d'Or” , ale prośba ta nie została spełniona.
W 1917 roku Puteaux Construction Workshop , arsenał, w którym brakowało miejsca w swoim pierwotnym miejscu, zdecydował się przenieść część produkcji do Rueil i połączyć ten nowy warsztat „z linią kolejową Val d '.' Gold ' .
Pod koniec I wojny światowej obiekty stacji zostały zmodyfikowane, gdy utworzono oddział, który miał obsługiwać „doki i komory piaskowe, które mają być zbudowane na równinie Fouilleuse […] przez służby artyleryjskie z arsenału Puteaux” . Linia dokowa to jednotorowe skrzyżowanie o długości 2500 m, które przecina terytorium trzech gmin Saint-Cloud, Suresnes i Rueil-Malmaison. Odłącza się od linii wersalskiej na północ od stacji Val d'Or i kieruje się na północny zachód po wrażliwej rampie przez pierwsze 250 metrów, gdzie należy nadrobić czterometrowy spadek. Bocznicy utworów są ustawione w Val d'Or stacji, podłączony do specjalnego toru rosnącym.
W 1918 roku, wzdłuż Boulevard de Versailles, węzeł był podłączony do drogi w Bois de Boulogne (CFBB) kolejowej, Porte Maillot - Val d'Or - Saint-Cloud, która w 1921 roku stała linia 44 z tramwajem w Paryżu regionalne przedsiębiorstwo transportu publicznego (STCRP). To skrzyżowanie umożliwia ustanowienie dwóch codziennych połączeń między Porte Maillot i Rueil-Malmaison dla personelu. Odcinek jest zelektryfikowany od Boulevard de Versailles do zakładu Rueil.
Na początku lat dwudziestych XX wieku skromne instalacje Rueil stały się fabryką - lub arsenałem - Rueil, zależną od warsztatu budowlanego Puteaux (APX), zlokalizowanego wzdłuż Boulevard National w Puteaux. W latach 1926-1927 burmistrzowie Rueil-Malmaison i Suresnes rozpoczęli rozmowy z STCRP i władzami wojskowymi w celu zainicjowania ruchu pasażerskiego na linii odgałęzienia. Ale projekt zostaje porzucony: linia 44 jest usuwana28 grudnia 1936podczas wielkiej fali wycofania tramwaju we Francji i zastąpienia go linią autobusową o tym samym wskaźniku. Od 1927 r. Bardzo zły stan podkładów jodłowych skłonił arsenał do rozważenia przeniesienia towarów na drogę.
Pomiędzy 20 marca i 17 kwietnia 1932oddział, składający się z oficera, chorążego, trzech podoficerów, sześćdziesiąt kaprali i saperzy , modyfikuje 650 m długość trasy na " torze wojskowej łączącej arsenał Puteaux stacji Val d'Or ” .
Plik 19 października 1945 rna 12 h 45 , poważnego wypadku doszło na skrzyżowaniu na przecięciu krzyża Roy, gdy pociąg wiozący dwóch zbiorników o trzydziestu ton do arsenału uderza autobus na linii 44 : istnieje kilka martwych i piętnaście zostało rannych. W 1953 r. Ulicę w mieście nadano imię doktora Bombigera, ponieważ poświęcił się niesieniu pomocy rannym podczas wypadku.
Funkcjonowanie oddziału jest przedmiotem porozumienia zawartego z Zarządem Kolei Państwowych , a następnie SNCF, który zapewnia środki trakcyjne; ostatni jest zalogowanyLipiec 1950. Podczas reorientacji działalności zakładu w Rueil, która znacznie ograniczyła transport ciężkiego sprzętu, w 1959 r. Ostatecznie zrezygnowano z odgałęzienia. W tym roku SNCF otrzymało 445 000 fr. Za trakcję i 70 000 za odchwaszczanie linii odgałęzienia.
Pod koniec lat sześćdziesiątych armia stopniowo scedowała fabrykę Rueil na Régie Renault . Część terenu tego skrzyżowania jest obecnie zajęta przez parking rezydencji Parc du Val d'Or (duży budynek w kształcie litery „S”, biały na zdjęciu obok). Na widokach lotniczych nadal widać ślady linii kolejowej.
Stacja, obsługiwana przez elektryczne pociągi podmiejskie od czasu zainstalowania trzeciej szyny zasilającej w 1928 r., Jest przystosowana do instalacji nowej sieci trakcyjnej oddanej do użytku w 1976 r. Staje się stacją linii stycznej , w ramach której zainstalowana zostanie instalacja o stałym kierunku przeciwnym do instalacji (IPCS) pomiędzy stacją a tym od Suresnes-Mont-Valérien , w 1995. linia, dlatego też stacja, są zintegrowane z nowym Transilien sieci w 1999 roku, a następnie w 2004 roku, w U linia , nowa nazwa stycznej (La Défense - La Verrière).
Na początku XXI wieku stara kładka dla pieszych, która wychodzi na stację i umożliwia dostęp do peronów, ale także połączenie między górnym a dolnym miastem Saint-Cloud, jest zmęczona po ponad stu latach istnienia. Rozważa się jego wymianę, biorąc pod uwagę cel dostępności dla osób niepełnosprawnych oraz ograniczenia wynikające z ciasnoty, różnych funkcji, a także estetyki, ponieważ znajduje się w naturalnej przestrzeni chronionej przed Mont Valérien . Projekt ten jest udoskonalany przez jego promotorów, SNCF, w ramach jego ram „Mobigare”, regionu Île-de-France, wraz z programem „wdrażania projektów dostępności”, w porozumieniu z miastem Saint -Cloud i wspomnienia.
Centralnym punktem tego ważnego projektu jest budowa nowej publicznej kładki nad linią kolejową, ze wspólnymi torami między górą a dołem wzgórza. Jego połączenia z terenem kolejowym, w szczególności peronami A i B , składają się z czterech wind , dwóch schodów ruchomych i czterech stałych klatek schodowych . W ramach gruntownej renowacji uwzględniono również doki i stary budynek pasażerski.
Aby teren był jak najbardziej dostępny, prace polegać będą na wymianie mebli poprzez usunięcie wszystkiego, co mogłoby stanowić przeszkodę na ścieżce, modyfikację pokrycia, umieszczenie oznakowania dostosowanego do różnych rodzajów niepełnosprawności oraz postawienie standardów oświetlenia. W celu kontroli biletów zainstalowano poszerzone przejście i zainstalowano nowy „szybki automat Transilien”. Ogólnie rzecz biorąc, ustalenia dotyczą różnych rodzajów niepełnosprawności, fizycznej lub sensorycznej.
W marzec 2011Przed zakończeniem prac teren stacji Val d'Or jest zwycięzcą, wraz z trzynastoma innymi obiektami, „konkursu na zbiór dobrych praktyk i dobrych praktyk w zakresie dostępności miasta”.
Trwają również remonty torów. WStyczeń 2013SNCF tworzy witrynę flash z około 200 pracownikami . W ciągu 48 godzin, zastępują trzy przełączniki 850 m na torze , z odnowienia podsypki .
W 2013 roku użytkownicy linii L , zmęczeni powtarzającymi się opóźnieniami i pociągami, które przejeżdżają bez zatrzymywania się, utworzyli stowarzyszenie „Więcej pociągów dla obrony ”. Po pozyskaniu innych użytkowników stowarzyszenie jest organizowane z co najmniej jednym odnośnikiem dla każdej stacji na linii. Osoby te są zainteresowane całą linią i rozkładami jazdy. To pozwala im otworzyć prawdziwy dialog z SNCF. Ustanowiono dwa komitety liniowe, które z powodzeniem posuwają sprawę do przodu, przedstawiając awaryjne propozycje, takie jak usunięcie pociągu, bezpośrednio lub nie, co pozwala kolejnym komisjom zatrzymać się na wszystkich stacjach bez obawy o opóźnienia. Kierownictwo SNCF jest przepychane w swoich planach; jeden z nich przyznaje: „Przez długi czas zgodziliśmy się poświęcić 1 000 podróżujących, aby następne 50 000 zdążyło być dokładnie na czas. Zmieniliśmy się ” .
Od momentu wdrożenia rocznej usługi 2016, rozszerzenie 13 grudnia 2015stacja nie jest już obsługiwana przez pociągi linii U Transilien, które zatrzymały się tam od czasu utworzenia tej linii na28 maja 1995. To wstrzymanie obsługi stacji, jak również modyfikacja oferty w ogóle były uzasadnione, ponieważ „jakość obsługi linii L Południe jest obniżona […] nie odpowiada pojawiającym się i przyszłym potrzebom, głównie w zakresie obronności [… ] Przedstawia pewną liczbę wewnętrznych słabości ” .
Kontynuacja usługi linią L.To samo 13 grudnia 2015Nowy rozkład jazdy zmienia częstotliwość kursowania pociągów linii L Transilien, wraz z rozpoczęciem corocznej usługi 2016 r. „500 użytkowników stacji”, aby „postrzegać jako poświęconych” w wyborach dokonanych w celu usprawnienia ruchu na L i U linii . Jednak najbardziej karane pod względem czasu podróży są ci, którzy nie jadą do Paryża, ale do innych podmiejskich miast, takich jak Suresnes dla pracowników Dassault Aviation .
Plik 14 stycznia 2016 rpierwsze wrażenie jest takie, że w pociągach jest mniej ludzi, co pozwala wsiąść zamiast czekać na następny, a także jest mniej odwołań pociągów. Użytkownicy czekają teraz na obietnice poważnych inwestycji w zakresie odnowienia taboru i ulepszenia infrastruktury, która ma być utrzymana w celu uzyskania naprawdę wydajnych usług transportowych.
Codzienny wzrost ruchu osiągnął 1 153 pasażerów w 1938 r., 2 950 pasażerów w 1973 r. I ostatecznie spadł do 2200 pasażerów dziennie w 2003 r., Co oznacza spadek po uruchomieniu linii tramwajowej 2 w 1997 r. Według szacunków SNCF roczna frekwencja na stacji wyniosła 1 533 985 pasażerów w 2016 i 1532242 podróżnych w 2017 roku.
Stacja Transilien , posiada budynek pasażerski, czynny codziennie, wyposażony w PLC do zakupu biletów Transilien i Outline. Zainstalowane są tam automaty z napojami, słodyczami i gazetami. Kładka wyposażona w windy i schody ruchome umożliwia przekraczanie torów i dostęp do peronów.
W pobliżu kładki, po stronie rue du Pierrier, klub Lions - usługa klubowa - sfinansował instalację „book boxu ”, który został zainaugurowany30 maja 2018 r. Te skrzynki rozmieszczone w kilku miastach lub stacjach we Francji mają na celu umożliwienie obiegu książek, na przykład bookcrossing .
Stacja jest obsługiwana przez pociągi linii L z „regionu” Transilien Paris Saint-Lazare z lub do Saint-Nom-la-Bretêche (z wyjątkiem wczesnego ranka i późnego wieczora, gdzie usługi są również świadczone przez pociągi do iz Saint-Nom-la-Bretêche). Versailles-Rive-Droite) w wysokości jednego pociągu co 10 minut w godzinach szczytu i co 15 minut poza godzinami szczytu oraz wieczorem.
Czas podróży z Paris Saint-Lazare wynosi 18 minut, z wyjątkiem pierwszego pociągu w ciągu dnia i późnego wieczora od 21 h 41, gdzie jest 21 minut . Orientacyjnie, według szacunków Google Maps , ta sama podróż samochodem trwa od 25 do 30 minut w zależności od obranej trasy.
Podróżni mają do dyspozycji parking dla rowerów oraz płatny parking dla pojazdów o pojemności od 100 do 200 miejsc . Zgodnie ze schematem linii L Transilien, połączenie autostradą publiczną (jadąc Avenue de Longchamp) jest możliwe ze stacją Les Coteaux na linii tramwajowej T2 .
Stacja jest obsługiwana przez linie 144 , 160 , 244 , 360 i 471 z sieci autobusowej RATP , przez linię 40 z zakładu Transdev w Nanterre oraz, w nocy, przy linii N53 na noctilien sieci .
Pochodzenie | Poprzedni przystanek | Pociąg | Następny przystanek | Miejsce docelowe | ||
---|---|---|---|---|---|---|
Versailles-Rive-Droite lub Saint-Nom-la-Bretèche - Forêt de Marly |
Święty Cloud |
Suresnes-Mont-Valérien lub Puteaux |
Paris-Saint-Lazare |