Geografia fizyczna

Geografia fizyczna , zwana także naturalne geografia lub fizjografia jest oddział geografii , który opisuje powierzchnię Ziemi . Jest to zatem z definicji nauka o przyrodzie, która pozwala nam zrozumieć obecną Ziemię , przeszłe ewolucje i te, które nadejdą. W mniejszym stopniu interesuje się działalnością człowieka, a bardziej ogólnie działalnością zwierząt, głównie w kontekście relacji człowieka z przyrodą, aw szczególności wpływu człowieka na klimat i przemiany powierzchniowe. Pochodzenia naturalnego i ludzkiego. z ich konsekwencjami.

Dyscypliny

Geografia fizyczna obejmuje kilka dyscyplin:

geomorfologii jest nauką, która zajmuje się opisem terenu istniejącego naziemnego wynika głównie z oddziaływania klimatu i struktury geologicznej. Ta dyscyplina stara się zrozumieć powstawanie form terenu, a także historię i przewidywanie przyszłych form terenu dzięki doświadczeniom terenowym i modelom cyfrowym ( geomorfometria );
ekologia krajobraz jest badanie zmienności przestrzennej krajobrazu w różnych skalach, w tym biofizycznych i społecznych przyczyn i skutków écopaysagère niejednorodności;
nauka gleba jest naukowe badanie gleb w ich naturalnym środowisku. Jest to obok edafologii jedna z dwóch głównych dziedzin gleboznawstwa . Pedologia zajmuje się głównie pedogenezą , morfologią gleby i klasyfikacją gleby. W geografii fizycznej pedologia jest szeroko badana ze względu na wiele interakcji między klimatem (woda, powietrze, temperatura), życiem w glebie ( mikroorganizmy , rośliny , zwierzęta ), materią mineralną obecną w glebie (cykle biogeochemiczne), a także jej położenie i jego wpływ na krajobraz ;
Hydrologii jest nauką, której celem jest badanie wody, ich rodzaj oraz różne właściwości (mechaniczne, fizyczne i chemiczne). Ta dyscyplina obejmuje wodę z rzek , jezior , warstw wodonośnych i do pewnego stopnia lodowców . Obejmuje różne subdomeny badające określone zbiorniki wodne lub ich interakcje z innymi sferami, np. Limnologia i ekohydrologia ;
Glacjologia jest badaniem lodowców , ich dystrybucji, ich wpływem, ich ewolucji. Dyscyplina ta może również uczestniczyć w analizie zmian klimatycznych oraz w zrozumieniu skutków globalnego ocieplenia i klimatów poprzednich epok;
Oceanografia jest naukowe badanie środowiska morskiego (oceanu, masy wody i brzegowych obszarach mórz). Dyscyplina ta ma charakter ogólny, a także zajmuje się organizmami morskimi i ekosystemami (oceanografia biologiczna); prądy morskie, fale i geofizyczna dynamika płynów (oceanografia fizyczna); tektonika płyt i geologia dna morskiego (oceanografia geologiczna); oraz przepływy różnych substancji chemicznych i fizycznych w oceanie i przez ocean (oceanografia chemiczna);
geografia przybrzeżna jest oddział geografii fizycznej że badaniach obszarów przybrzeżnych;
biogeografia jest naukowe badanie dystrybucji zwierząt i roślin w biosferze , ich organizacji i ich relacji z otoczeniem, geologicznych epok jak do czasów współczesnych. Dyscyplina ta jest podzielona na pięć podkategorii, takich jak: biogeografia , paleobiogeografia , filogeografia , zoogeografia i fitogeografia ;
klimatologia to nauka zajmująca się badaniem właściwości i ewolucji klimatu w okresie czasu, w dłuższej perspektywie (nie mylić z meteorologii , który koncentruje się na badaniu zjawisk atmosferycznych i prognozowania pogody na krótkoterminowej). Klimatologia bada zarówno naturę (lokalnych) mikroklimatów i (globalnych) makroklimatów, jak również naturalne i antropogeniczne wpływy klimatyczne. Ta dyscyplina naukowa jest podzielona na inne podkategorie, takie jak paleoklimatologia ;
paleogeografia to nauka zajmująca się badaniem starożytnych okresy geologiczne, a zwłaszcza powstawanie oceanów i kontynentów, aby zrekonstruować geografię Ziemi przez geologicznych epok sięga kilku miliardów lat. Jest zatem nauką na styku nauk geograficznych , paleontologii i geologii, ponieważ wykorzystuje dowody geologiczne (skamieniałości) i paleomagnetyzm, a także ewolucję dryfu kontynentów i płyt tektonicznych.

Dziedziny te integrują wiedzę o pokrewnych środowiskach w ramach czasowo-przestrzennych, stąd ich obecność w geografii . Tak więc między innymi geologia , hydraulika , fizyka , chemia i biologia są wykorzystywane w tych dyscyplinach i traktowane we wzajemnych interakcjach.

Historia

Znani geografowie-fizycy

Wyczerpującą listę znajdziesz w artykule Lista geografów .

Eratostenes jest wynalazcą dyscypliny poprzez geodezję i pierwszym znanym człowiekiem, który był w stanie poprawnie oszacować wielkość Ziemi .
Ptolemeusz w swojej książce Geographia łączy wiedzę grecką i rzymską .
Avicenna (980-1037) formułuje prawo superpozycji i koncepcję uniformitaryzmu w Księdze Uzdrowienia .
Al Idrissi (Dreses, 1100) rysuje Tabula Rogeriana , najdokładniejszą mapę świata w czasach przednowoczesnych.
Gerardus Mercator (1512-1594), kartograf , wymyśla projekcję Mercatora .
Bernhard Varenius (1622-1650) napisał swoje ważne dzieło Géographie générale (1650).
Michaił Łomonosow (1711-1765) jest ojcem rosyjskiej geografii i założycielem glacjologii.
Alexander von Humboldt (1769-1859) uważany jest za ojca współczesnej geografii . Publikuje Kosmos i zakłada biogeografię .
Arnold Henry Guyot (1807-1884) zwraca uwagę na strukturę lodowców i pogłębia zrozumienie ruchu lodowców, szczególnie w szybkim przepływie lodu.
Louis Agassiz (1807-1873) jest autorem teorii lodowcowej, która kwestionuje pojęcie Ziemi, która regularnie się ochładza.
Alfred Russel Wallace (1823-1913) jest twórcą współczesnej biogeografii .
Vassili Dokoutchaev (1840-1903) jest patriarchą rosyjskiej geografii i twórcą gleboznawstwa .
Władimir Peter Köppen (1846-1940) opracował najważniejszą klasyfikację klimatyczną i założył paleoklimatologię .
William Morris Davis (1850-1934) jest ojcem amerykańskiej geografii. Założył geomorfologię i rozwinął teorię cyklu geograficznego .
Walther Penck (1888-1923) jest promotorem cyklu erozji (in) i jednoczesnego występowania podnoszenia i denudacji .
Sir Ernest Shackleton (1874-1922) był badaczem Antarktyki.
Robert E. Horton (1875-1945) założył nowoczesną hydrologię i przedstawił koncepcje, takie jak pojemność przesiąkania i przepływ lądowy .
Willi Dansgaard (1922-2011) jest paleoklimatologiem specjalizującym się w czwartorzędu. Wykorzystuje izotopy tlenu i współidentyfikuje zdarzenie Dansgaard-Oeschger .
Hans Oeschger (1927-1998) jest pionierem paleoklimatologiem w badaniach rdzeni lodowych , Współidentyfikacji wydarzeń Dansgaard-Oeschger.
Richard Chorley (1927-2002) jest kluczowym graczem w rewolucji ilościowej i wykorzystaniu teorii systemów w geografii.
Nicholas Shackleton (1937-2006) pokazuje, że oscylacje klimatyczne w ciągu ostatniego tysiąca lat mogą być skorelowane ze zmianami orbity Ziemi.

Publikacje

Czasopisma francuskie

Inne czasopisma

Uwagi i odniesienia

Jean DRESCH, Philippe PINCHEMEL, Pierre GEORGE, Céline ROZENBLAT, Dominique CROZAT, Jean-Paul VOLLE, „GÉOGRAPHIE”, Encyclopædia Universalis [online], dostęp 30 sierpnia 2017 r. URL: http://www.universalis.fr/ encyclopedia / geografia /

Zobacz też

Bibliografia

Jean-Paul Amat, Lucien Dorize, Charles Le Cœur, Emmanuelle Gautier, Elementy geografii fizycznej , Paryż, Bréal, wyd. Grand Amphi, 2002, ( ISBN 2749500214 ) : podręcznik dla studentów.
Yvette Veyret i Jean-Pierre Vigneau (red.), Geografia fizyczna. Media i środowisko w systemie ziemi , A. Colin, 2002. ( ISBN 2-200-25-236-6 )