Edgard Varese

Edgard Varese Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Edgard Varèse w 1931 r. (portret słoneczny Man Raya ) Kluczowe dane
Imię i nazwisko Edgard Victor Achille Charles Varese
Narodziny 22 grudnia 1883 r.
Paryż , Francja 
Śmierć 6 listopada 1965(w wieku 81)
Nowy Jork , Stany Zjednoczone
Podstawowa działalność Kompozytor
Styl muzyka współczesna , elektroakustyczna , mieszana
Dodatkowe zajęcia dyrygent , chórmistrz
Miejsca działalności Paryż , Berlin , Nowy Jork
Lata działalności 1903-1965
Redakcja Ricordi
Trening Schola Cantorum i
Konserwatorium Paryskie
Edukacja Charles-Marie Widor , Vincent d'Indy , Albert Roussel
Studenci Kapusta Wen-chung

Podstawowe prace

Edgard Varèse lub Edgar Varèse (obie pisowni były używane przez samego kompozytora w różnych okresach jego życia) jest naturalizowanym francuskim kompozytorem amerykańskim , urodzonym22 grudnia 1883 r.w Paryżu i zmarł dnia6 listopada 1965w Nowym Jorku .

Wykształcony początkowo w Schola Cantorum i Conservatoire de Paris , Varèse znalazł u bardziej niezależnych artystów, takich jak Debussy i Busoni , niezbędną zachętę do osobistej ekspresji.

Istotnie, na długo przed rokiem 1914 Varèse przewidywał porzucenie klasycznych metod komponowania, systemu temperowanego i tradycyjnych instrumentów muzycznych na rzecz „samego materiału dźwiękowego” . To idealny doprowadziły go zniszczyć swoje pierwsze wyniki jeśli chodzi o Ameryce - gdzie już wykorzystywanych dźwięków modulowane w częstotliwości i intensywności w ciągu syreny  - i wspierania badań w akustycznym polu , z dynamophone twórczości lew termen i Maurycego Martenota .

Varèse porzuca orkiestrę, zaczynając od Arcana , na rzecz mniejszych i bardziej zindywidualizowanych zespołów instrumentalnych. Jednak brak środków technicznych, studio nagrań lub laboratorium zmniejszona go do milczenia całej II wojny światowej i aż do połowy -1950s , gdy techniki nagranie opracowany studio. Eseje autorstwa Pierre Schaeffer i Pierre Henry . Varèse był wtedy w stanie wyprodukować dzieło takie jak Poemat elektroniczny na Wystawę Powszechną w Brukseli w 1958 roku .

Utrzymując bliskie stosunki z ważnymi przedstawicielami środowiska naukowego swoich czasów, Varèse interesuje się nauką, czego wyrazem są tytuły, które nadaje swoim pracom, nawiązujące do matematyki ( całki ), metalurgii ( gęstość 21, 5 ), krystalografii ( hiperpryzm ), botaniki ( Octander ), chemii ( Jonizacja ) a nawet alchemii ( Arcana ). Prace Varèse'a wydawały się początkowo bardzo abstrakcyjne. Jednak jego muzyka ma wielką moc zaklęcia, gdy tylko interweniuje ludzki głos ( Ofiary , Ecuatorskie , Nocne ).

Skandal stworzenia Pustyni , ,2 grudnia 1954w Paryżu ujawnia to nowemu pokoleniu kompozytorów klasycznych (m.in. Iannis Xenakis i Bruno Maderna ) i popularnych (jak Frank Zappa ), którzy uznali w nim znacznie więcej niż „prekursora”, wzór do naśladowania i jednego z wielkich innowatorów z XX th  wieku z Strawińskiego , Bartóka , Henry Cowell i Anton Webern .

Biografia

Dzieciństwo i szkolenie

Edgard Varèse urodził się w Paryżu dnia22 grudnia 1883 r.. Jego ojciec, inżynier, jest Włochem , a matka Francuzką pochodzenia burgundzkiego . Kilka tygodni po urodzeniu został wysłany do swojego stryjecznego dziadka w małym miasteczku Villars w Burgundii . Tam związał się ze swoim dziadkiem ze strony matki, Claude Cortot (także dziadek pianisty Alfreda Cortota, kuzyna Varese). Jego miłość do dziadka przewyższała wszystko, co czuł do własnych rodziców.

Pod koniec 1892 roku został przejęty przez rodziców, aw 1893 młody Edgard został zmuszony do osiedlenia się z nimi w Turynie. To tam pobierał pierwsze prawdziwe lekcje muzyki u dyrektora Konserwatorium Turyńskiego Giovanniego Bolzoniego . W 1895 roku skomponował swoją pierwszą operę Martin Pas, która od tego czasu zaginęła. Jako nastolatek Edgard był pod wpływem ojca i musiał zapisać się na Politechnikę Turyńską, ponieważ ojciec nie pochwalał jego zainteresowania muzyką i zażądał, aby studiował inżynierię. Ten utajony konflikt rozwinął się, zwłaszcza po śmierci matki w 1900 roku, do tego stopnia, że ​​w 1903 Varèse opuścił dom i wyjechał do Paryża.

Po ukończeniu studiów inżynierskich na Politechnice w Turynie powrócił do muzyki i studiował z Vincent d'Indy i Albert Roussel w Schola Cantorum w Paryżu ( 1903 - 1905 ) i Charles-Marie Widor u . Konserwatorium w Paryżu (1905- 1907 ). Następnie przeniósł się do Berlina , gdzie poznał w szczególności Richarda Straussa , Ferruccio Busoniego i Karla Mucka . W 1913 wrócił do Paryża, gdzie poznał Romaina Rollanda i Debussy'ego . Te różne spotkania mają decydujące znaczenie dla jego przyszłego rozwoju. Jednak w 1915 , rozczarowany środkami, jakie oferują kompozytorom , zdecydował się na emigrację do Nowego Jorku.

W USA

Wczesne lata spędził w Stanach Zjednoczonych, spotykając się z głównymi graczami muzyki amerykańskiej, promując swoją wizję nowych elektronicznych instrumentów muzycznych , dyrygując orkiestrami i tworząc Nową Orkiestrę Symfoniczną , która miała krótkotrwały żywot. Mniej więcej w tym czasie Varese rozpoczął prace nad Amerykami , które zakończono w 1921 roku . W tej pracy Varese jest szczególnie wrażliwy na dając substancję do Protean materiału dźwiękowego  : przemienia mas dźwiękowych do brzmieniowych barw , gry wzajemnych oddziaływań uwolnić z uścisku systemu. Aby to zrobić, musiał zintegrować nowe koncepcje dźwięku, które przekształcają klasyczne parametry muzyki w szersze kategorie, a więc w „  pola  ”.

Dopiero po zakończeniu tych prac, które Varese założył Międzynarodową Kompozytorów Guild , poświęcony interpretacji nowych prac przez amerykańskich i europejskich kompozytorów, a za którą składa się kilka jego utworów na instrumenty i głosy: transzami w 1922 roku , Hyperprism w 1923 (skandal twórczy ), Octandre w 1924 i Integrals w 1925 .

Powrót do Paryża

W 1928 Varèse wrócił do Paryża, aby zmodyfikować niektóre części obu Ameryk , włączając Ondes Martenota, który właśnie tam wynaleziono. W 1931 skomponował Ionization , który jest prawdopodobnie jego najbardziej znanym dziełem nieelektronicznym i jednym z pierwszych utworów muzyki zachodniej z wykorzystaniem instrumentów perkusyjnych. Choć skomponowana dla istniejących instrumentów, Ionization została pomyślana jako poszukiwanie nowych dźwięków i nowych metod ich tworzenia.

W 1933 roku , kiedy Varese był jeszcze w Paryżu, napisał do Fundacji Guggenheima i Laboratoriów Bella w nadziei uzyskania funduszy na rozwój studia muzyki elektronicznej. Jego następna kompozycja, Ecuatorial , ukończona w 1934 roku , zawierała partie na theremin , a Varèse, oczekując przychylnej odpowiedzi na jego prośbę o fundusze, wrócił do Stanów Zjednoczonych, by tworzyć muzykę elektroniczną.

Powrót do Ameryki, cisza i spóźnione uznanie

Varèse napisał Ecuatorial na dwie thereminy , głos basowy , instrumenty dęte i perkusję na początku lat trzydziestych . Został stworzony w dniu15 kwietnia 1934pod kierunkiem Mikołaja Słonimskiego . Następnie Varèse opuścił Nowy Jork , gdzie mieszkał od 1915 roku , i udał się do Santa Fe , San Francisco i Los Angeles . Kiedy Varese powrócił w 1938 roku , Léon Theremin wrócił do Rosji . Ten zrozpaczony Varese miał nadzieję współpracować z Thereminem nad ulepszeniem instrumentu. Varèse prezentował też theremin podczas swoich podróży po Wschodzie i demonstrował go dalej12 listopada 1936podczas wykładu na Uniwersytecie Nowego Meksyku w Albuquerque .

Kiedy pod koniec lat pięćdziesiątych redaktor skontaktował się z Varèse, aby opublikować Ecuatorial , pozostało bardzo niewiele thereminów i dlatego postanowił przepisać te części dla Ondes Martenot . Ta nowa wersja powstała w 1961 roku .

Mimo to po tej pracy wszedł w długi okres twórczego milczenia (patrz np. szkice do Studium przestrzeni ). Dopiero w 1954 roku i utworzenie pustynie , który spowodował skandal ogromne, porównywalne do tych, które miały miejsce na premierze z Strawińskiego Święto wiosny , że kompozytor był znany i uznany zarówno przez specjalistów i przez dużą publiczność.

Ostatnie lata

W 1958 roku krótki, dwuminutowy utwór Concret PH (Parabole - Hyperbole) Iannisa Xenakisa posłużył jako przerywnik podczas koncertu w pawilonie Philipsa na Brussels World 's Fair  : przygotował słuchaczy do elektronicznego poematu Edgarda Varèse . . Redystrybuowana przestrzeń dźwiękowa odgrywała wówczas znacznie ważniejszą rolę niż proste medium, niż podpora dzieła: osiąga rangę parametru kompozycji. Varèse wezwał do takiej integracji; z Hyperprism ( 1923 ) udało mu się stworzyć muzykę integrującą komponent przestrzenny dla nowego wymiaru reprezentacji, dla muzyki uprzestrzennionej. Zmarł w Nowym Jorku dnia6 listopada 1965. Jego żona Louise zmarła w 1989 roku w wieku 98 lat.

Pracuje

Katalog części wykonywalnych

  1. Wielki czarny sen (1906) na podstawie wiersza Paula Verlaine'a na sopran i fortepian
  2. Americas (1921), na dużą orkiestrę
  3. Ofiary (1921), na sopran i orkiestrę kameralną
  4. Hyperprism (1922-23), na perkusję i wiatry wind
  5. Octandre (1923) na osiem instrumentów solowych (flet, obój, klarnet, fagot, róg, trąbkę, puzon i kontrabas)
  6. Całki (1924-25) na małą orkiestrę i perkusje
  7. Arcana (1926-27), na dużą orkiestrę
  8. Jonizacja (1931), dla 13 perkusistów
  9. Ecuatorial (1934), na chór, 4 trąbki, 4 puzony, fortepian, organy, dwie fale Martenota i perkusje
  10. Gęstość 21,5 (1936, zrewidowana w 1946), na flet solo
  11. Tuning Up (1947) na orkiestrę (rekonstrukcja i wydanie Chou Wen-chung , 1998)
  12. Taniec dla Burgessa (1949) na orkiestrę
  13. Déserts (1954) na instrumenty dęte, perkusje i taśmę magnetyczną
  14. Wiersz elektroniczny na taśmę magnetyczną ("dźwięki zorganizowane") (1958)
  15. Nocturnal (1959-61) na sopran, chór i orkiestrę (nieukończony)

Prace niedokończone, niepublikowane i zniszczone

Estetyczny

Varèse wcześnie położył podwaliny pod nową etykę w badaniach muzycznych. Chciał, aby rygor badań zachował twardość artystyczną wolną od jakichkolwiek teorii a priori . Często przytaczamy jego słowa, które stały się sławne, bo są wizjonerskie, co samo w sobie jest podsumowaniem stanu poszukiwań, w jakim pogrążyli się od tamtego czasu kompozytorzy:

„Muzyka, która musi żyć i wibrować, potrzebuje nowych środków wyrazu, a sama nauka może nasycić ją młodzieńczym sokiem… Marzę o instrumentach posłusznych myśli i które dzięki rozkwitowi nieoczekiwanych barw nadają się do Kombinacje, które lubię im narzucać i dopasowywać do wymagań mojego wewnętrznego rytmu. " Te komentarze nie zaskoczy od kogoś, kto sam miał największy podziw dla Berlioza .

Potomkowie

Studenci

Najbardziej znanym z uczniów Varese jest z pewnością kompozytor pochodzenia chińskiego Chou Wen-chung (ur. 1923), który emigrując do Stanów Zjednoczonych, poznał Varese w 1949 i pomagał mu w późniejszych latach. Był wykonawcą Varese'a, a także zredagował i dokończył kilka prac.

Wpływ w muzyce klasycznej

Wśród kompozytorów, którzy twierdzili lub wykazali, że byli pod wpływem Varese, możemy wymienić Miltona Babbitta , Harrisona Birtwistle'a , Pierre'a Bouleza , Johna Cage'a , Mortona Feldmana , Roberto Gerharda , Oliviera Messiaena , Luigi Nono , Johna Palmera , Krzysztofa Pendereckiego , Wolfganga Rihma , Alfred Schnittke , William Grant Still , Karlheinz Stockhausen , Iannis Xenakis , Frank Zappa i John Zorn .

Wpływ na muzykę popularną

Edgard Varèse miał wyraźny wpływ na kilka amerykańskich i brytyjskich grup pop-rockowych lat 60. ( The Beatles , Grateful Dead , Jefferson Airplane , Soft Machine ), a zwłaszcza na muzykę Franka Zappy . Jonizację odkrywa, gdy był jeszcze nastolatkiem. Tak bardzo docenia twórczość Varèse, którą uważa za „największego żyjącego kompozytora” , że w roku swoich szesnastych urodzin dzwoni do mieszkającego wówczas w Nowym Jorku kompozytora, by wyrazić dla niego podziw.

Hołdy

Różnorodny

Wywiady z Edgarem Varèse

W 1955 Varèse nagrał w Paryżu serię ośmiu wywiadów z Georgesem Charbonnierem , który przedstawił je słuchaczom RTF du5 marca w 30 kwietnia 1955. Według Odile Vivier, „te programy przedstawiały Varèse tak żywe, że jego przyjaciele nalegali, aby je opublikować, ale odmówił, chcąc je wznowić, aby je pogłębić” . Pisemna transkrypcji został opublikowany w rzeczywistości, pięć lat po śmierci kompozytora, ale brakuje mu kęs oryginalnego nagrania z „jego ciepły, gwałtownym głosem jak człowiek . ”

Rozmowy te miały ogromne znaczenie dla rozpowszechnienia idei Varese wśród szerokiej publiczności słuchaczy. Tematy poruszane przez Varèse i Charbonniera były następujące:

W wielkim historycznym opisie opery Varese nie omieszka oddać hołdu „kolosowi” Monteverdiemu i przywrócić Wagnerowi „  Michała Anioła  ” Wagnera do czysto muzycznych rozważań.

Ostatnie dwa tematy są raczej przedmiotem lektury niż wywiadu – bardziej techniczne, trudniejsze, ale którym Varèse był szczególnie zainteresowany:

Kino

Uwaga tylko wygląd Edgard Varese w kinie w amerykańskim niemym filmie Doktor Jekyll i pan Hyde przez Johna S. Robertson ( 1920 , ze John Barrymore w roli tytułowej), gdzie gra małą rolę policjanta, który robi nie pojawiają się w napisach końcowych.

Bibliografia

  1. Digital Archive Vital Paryżu , urodzenie n o  10/5639/1883, kompletne stanu cywilnego, które pojawiają się na akcie: Edgard Varese Victor Achille Charles (dostępny 2 stycznia 2013)
  2. Honegger 1979 , s.  1137.
  3. Wywiad z Miltonem Babbitem
  4. Miles 2004 , s.  25-26.
  5. Miles 2004 , s.  36.
  6. Vivier 1987 , s.  158.

Załączniki

Bibliografia

Pisma Edgarda Varèse
  • Pisma , Paryż, Christian Bourgois, 1983
  • Georges Charbonnier , Wywiady z Edgard Varese (1955), a następnie przez badanie jego pracy przez Harry'ego Halbreich , Paryżu, Éditions Belfond ,1970, 169  pkt.
  • Wywiady z Edgarem Varèse , Georges Charbonnier (grudzień 1954 / styczeń 1955), 2 CD INA coll. „Żywa pamięć”, 2007)
Prace ogólne Monografie
  • Fernand Ouellette , Edgard Varèse , Paryż, Seghers ,1966, 342  s. ( ISBN  2-267-00810-6 )
  • Hilda Jolivet, Varèse , red. Hachette (1973)
  • Alejo Carpentier , Living Varese , Paryż, Le Nouveau Commerce,1980
  • Odile Vivier, Varèse , Paryż, Seuil , coll.  „Teoria muzyki”,1987, 192  pkt. ( ISBN  2-02-000254-X )
  • Felix Meyer i Heidy Zimmermann, Edgard Varèse, kompozytor, rzeźbiarz dźwięku, wizjoner , Boydell Press / Fundacja Paula Sachera / Musée Tinguely , 508 bogato ilustrowanych stron (2006)
Korespondencja
  • Maurice Ravel , Całka: Korespondencja (1895-1937), pisma i wywiady: wydanie ustalone, przedstawione i opatrzone adnotacjami Manuel Cornejo , Paryż, Le Passeur Éditeur,2018, 1769  s. ( ISBN  978-2-36890-577-7 i 2-36890-577-4 , informacja BNF n O  FRBNF45607052 )Zawiera 5 niepublikowanych korespondencji Maurice'a Ravela do Edgarda Varèse'a (1919-1924) nr 1083, 1760, 1761, 1773 i 1774
Artykuły
  • Julien Mathieu „Mit założycielski muzyki współczesnej: the” skandal „spowodowała w 1954 roku poprzez utworzenie pustynie Edgar Varese”, w Revue d'histoire moderne & contemporain , 2004/1, n O  51-1, p.  129-152 ( czytaj online )

Linki zewnętrzne