Ed Bickert
Ed Bickert
Ed Bickert (z lewej) i Fraser McPherson w 1989 roku.
| Imię urodzenia | Edward Isaac Bickert |
|---|---|
| Narodziny |
29 listopada 1932 Hochfeld ( Manitoba ) |
| Śmierć |
28 lutego 2019 r Toronto ( Ontario ) |
| Podstawowa działalność | Muzyk |
| Gatunek muzyczny | Jazz |
| Instrumenty | Gitara |
Ed Bickert to urodzony w Kanadzie gitarzysta 29 listopada 1932w Hochfeld ( Manitoba ) i zmarł dnia28 lutego 2019 rw Toronto , Ontario .
Biografia
Jego ojciec jest skrzypkiem, a matka pianistką ; Ed Bickert zaczął uczyć się gry na gitarze w wieku około jedenastu lat . W latach pięćdziesiątych przeniósł się do Toronto, gdzie pracował w lokalnej rozgłośni radiowej. Dostał kontrakt na Bourbon Street w Toronto i towarzyszył Redowi Norvo , Chetowi Bakerowi , Paulowi Desmondowi , Frankowi Rosolino , Charlesowi McPhersonowi , Miltowi Jacksonowi … Występował tam na czele tria podczas pracy w telewizji i studiach. Zwraca uwagę jego przejście na festiwalu w Monterey w 1976 roku w towarzystwie Paula Desmonda .
W 1987 roku połączył siły z Rikiem Emmettem , Lioną Boyd i Alexem Lifesonem, tworząc kwartet gitarzystów. Ed Bickert występował i nagrywał z Dave'em Brubeckiem , Jimem Hallem , Ruby Braffem , Paulem Desmondem , Dave'em McKenną , Jake'em Hanną , Don Thompsonem , Terry Clarke , Scottem Hamiltonem , Warrenem Vaché , Dave'em Youngiem , Ronem Carterem , Connie Kay i Rosemary Clooney .
We wczesnych latach 60- tych wykładał krótko w Advanced School of Contemporary Music w Toronto , Banff SFA (Banff CA) od 1978 do 1980 oraz na University of New Brunswick Chamber Music and Jazz Festival w 1978 i 1982 .
Niezwykły instrumentalista z dopracowaną i elegancką grą, jest jednym z najlepszych melodystów na gitarze.
W 1996 roku został mianowany Członkiem Orderu Kanady , najwyższym odznaczeniem cywilnym w Kanadzie .
Nagrody i wyróżnienia
- Juno Award , Best Jazz Recording, Sackville 4005 z Donem Thompsonem , 1980
- Członek Orderu Kanady , 1996
Dyskografia
Jako lider
- Ed Bickert , 1975
- Ed Bickert / Don Thompson ( Sackville , 1978)
- Bye Bye Baby ( Concord Jazz , 1984)
- I Wished On the Moon (Concord Jazz, 1985)
- Trzecie piętro Richard (Concord Jazz, 1989)
- To jest nowe z Lorne Lofsky (Concord Jazz, 1990)
- Out Of The Past , 1976
- Nareszcie: Live Toronto Canada , 1976 (Mambo Maniacs, 2005)
Jako sideman
- 1975 Pure Desmond ( CTI )
- 1975 The Paul Desmond Quartet na żywo ( Horizon )
- 1976 Paul Desmond ( Dom Artystów )
- 1992 Like Someone in Love ( Telarc )
- 1983 Rosemary Clooney śpiewa muzykę Harolda Arlena
- 1984 Rosemary Clooney śpiewa muzykę Irvinga Berlina
- 1985 Rosemary Clooney śpiewa ballady
- 1986 Rosemary Clooney śpiewa muzykę Jimmy'ego Van Heusena
- 1987 Rosemary Clooney śpiewa teksty Johnny'ego Mercera
Z Trudy Desmond
- 1988 RSVP
- 1995 Make Me Rainbows
- 1998 Mój jedyny
Z Moe Koffmanem
- 1958 Pasterz znów się huśta
- Sesja mistrzowska 1974
- 1977 Fragmenty muzealne
- 1976 The Jazz Album
- 1978 Big Band Jazz
- 1981 Present Perfect
- 1984 Old Friends New Music
- 1985 Boss Brass & Woods
- 1986 Mel Tormé, Rob McConnell i Boss Brass
- 1990 The Jive 5
- 1991 The Brass powraca
- 1992 Brassy i Sassy
- 1992 Live in Digital
- 1993 Nasz 25-ty rok
- 1993 Trio Szkice
- 1994 Dogrywka
- 1996 Nawet Kanadyjczycy dostają bluesa
- 1996 Hołd dla księcia Duke'a Ellingtona
- 1996 Trzy na drogę
- 1997 Zagraj w klasykę jazzu
- 1998 70: Obchody siedemdziesiątych urodzin
- 1998 Big Band Christmas
- 2002 Riffy, które znam
Z Philem Nimmonsem
- 1963 Take Ten
- 2003 Vintage Nimmons 'n' Nine: CBC Air Checks '59 -'64
Inne formy współpracy
- 1969 na północ od granicy w Kanadzie , Ron Collier (Decca)
- 1976 Może jutro , Hagood Hardy
- 1976 Thinking About You , Frank Rosolino
- 1977 Peter Appleyard prezentuje , Peter Appleyard
- 1979 Znowu , Hi-Lo's
- 1981 Ballada Artistry Buddy Tate , Buddy Tate
- 1983 W Kanada , Humphrey Lyttelton
- 1985 Dżentelmen i jego muzyka , Benny Carter
- 1986 Nocny lot , Sammy Nestico
- 1987 Podwójna ekspozycja , Ken Peplowski
- 1987 Ellington '87 , Fraser MacPherson
- 1991 Na żywo w 1990 Concord Jazz Festival: Third Set , Ernestine Anderson
- 1998 Going Home , Shirley Eikhard
- 1999 Sesje kanadyjskie , Ruby Braff
- 2000 Ostatni hurra , Shirley Eikhard
- 2001 Muzyka jest moim życiem , Jim Galloway
- 2004 Gitara i bas , Ron Carter
- 2004 Instant Party , Mel Tormé
- 2012 Próba czasu , Mike Murley
- 2017 With a Song in My Heart , Jane Hall i Ed Bickert (ArtistShare, 2017)
Źródło:
Uwagi i odniesienia
- (w) „RIP Ed Bickert” na ottawacitizen.com
- [1] , na noctamblues.com
- Philippe Carles, André Clergeat, Jean-Louis Comolli, Dictionary of Jazz , Editions Robert Laffont, 2002 ( ISBN 2-221-07822-5 )
- „ Search Awards ” , z The JUNO Awards (dostęp 18 marca 2019 )
- (w) Peter Hum Zaktualizowano: 4 marca i 2019 r. , „ RIP, Ed Bickert | Ottawa Citizen ” ,2 marca 2019 roku(dostęp 18 marca 2019 )
- (en-US) „ Ed Bickert | Album Discography ” , w AllMusic (dostęp 18 marca 2019 r. )