Francuski cywilnych i wojskowych komend naczelny , znany także jako francuski przykazaniu Głównego lub dowództwa cywilnego i wojskowego w Algierze , jest organem rząd kierowany w Algierze przez General Giraud po wyzwoleniu części francuskich terytoriów „Afryce Północnej podczas lądowania Aliantów na 7 i8 listopada 1942. Struktura stworzona przez François Darlana po wylądowaniu nosi najpierw nazwę Wysokiej Komisji Francji w Afryce ; nazwa francuskiego naczelnego dowództwa cywilnego i wojskowego została przyjęta przez Girauda, następcę Darlana, wLuty 1943. Francuski dowódca cywilny i wojskowy sprawował władzę nad francuską Algierią , francuskim Protektoratem Maroka , francuskim Protektoratem Tunezji (po jego ewakuacji przez Niemców i Włochów w maju 1943 r.) Oraz francuską Afryką Zachodnią . W czerwcu tego samego roku Dowództwo połączyło się z francuskim Komitetem Narodowym , organem zarządzającym Wolnej Francji , tworząc Francuski Komitet Wyzwolenia Narodowego .
Admirał François Darlan , po kilku dniach sprzeciwu wobec lądowania aliantów w Afryce Północnej na polecenie marszałka Pétaina i reżimu Vichy , zdaje sobie sprawę z realności równowagi sił i wpada do obozu aliantów. 13 listopada został uznany przez generała Eisenhowera za „Wysokiego Komisarza Francji przebywającego w Afryce Północnej” . General Giraud stał się jego boku dowódca sił zbrojnych w Afryce Północnej. Za radą generała Roberta Murphy'ego Darlan włączył do tej wysokiej komisji spiskowców z 7 listopada, do której należeli także wielcy feudatori. Władza była wtedy skoncentrowana w rękach jego i jego doradcy politycznego, generała Bergereta , byłego ministra Vichy.
Ale 24 grudnia 1942, Fernand Bonnier de La Chapelle , jeden z aktywistów 7 listopada zaciągnięty do Wolnego Korpusu Afryki , zabił Darlana. Zostanie stracony, po przyspieszonym procesie, 26 grudnia. Panuje największe zamieszanie. Zwolennicy „ hrabiego Paryża ”, w tym Henri d'Astier de la Vigerie , próbowali promować dojście do władzy orleanisty pretendenta do tronu Francji.
26 grudnia generał Giraud został wybrany przez członków Rady Cesarskiej na Wysokiego Komisarza . Wydaje się, że kandydatura „hrabiego Paryża” nie była brana pod uwagę. Że od Karola Nogués , preferowane przez Vichyists i że Giraud później twierdzić, że uważa się, że wsparcie na chwilę, nie ma zgody Anglosasów z powodu jego postawy podczas lądowania w Afryce Północnej . Zarządzeniem z 5 lutego 1943 r. Giraud przyjął tytuł „Naczelnego Wodza Cywilnego i Wojskowego”. Dziennik z Wysokiego Komisarza Francji w Afryce otrzymuje, od 20 lutego, przez które francuskiego cywilnych i wojskowych Komendanta Głównego. Giraud podpisuje swoje deklaracje i zarządzenia z następującym tytułem: „Generał armii, francuski głównodowodzący, cywilny i wojskowy” .
Giraud sprawuje władzę nad francuską Algierią i francuskim protektoratem Maroka , podczas gdy walki z Niemcami i Włochami trwają nadal w Protektoracie Tunezji ; Darlan, który wcześniej uzyskał wiec francuskiej Afryki Zachodniej , jest również w obozie żyraudystów, podczas gdy francuska Afryka Równikowa jest w obozie gaullistów.
Giraud ma u swego boku wielu pracowników Darlana. Kilka praw Vichy zostało chwilowo utrwalonych, tolerowanych przez Stany Zjednoczone pomimo protestów generała de Gaulle'a . 30 grudnia Bergeret kazał aresztować kilka osobistości „jako środek zapobiegawczy”, w większości gaullistów, którzy brali udział w operacjach alianckich 8 listopada. Pod naciskiem aliantów dwunastu aresztowanych gaullistów zostało stopniowo zwolnionych, podobnie jak dwudziestu siedmiu deputowanych komunistycznych internowanych wcześniej w Algierii w marcu 1941 r. 20 stycznia Giraud mianował Marcela Peyroutona , byłego ministra spraw wewnętrznych , na stanowisko gubernatora generalnego. de Vichy i aktor w sprawie uchylenia dekretu Crémieux .
Na początku marca 1943 r. Kilka kroków zapowiadało oddalanie się od Vichy. Z budynków publicznych i oficjalnych dokumentów stopniowo znikają wizerunki marszałka Pétaina i aluzje do państwa francuskiego . Rozwój ten przyspiesza przybycie na początku marca Jeana Monneta , wysłanego przez Franklina Delano Roosevelta, aby wesprzeć Giraud. 14 marca Giraud wygłosił przemówienie, które później określił jako „pierwsze demokratyczne przemówienie w [jego] życiu” , w którym zerwał z Vichym, twierdząc, że zawieszenie broni z 22 czerwca 1940 r. Nie zobowiązało Francji i że ustawa ogłosiła ponieważ nie ma żadnego efektu.
Jean Monnet zachęca Girauda do negocjacji z de Gaulle'em po tym, jak konferencja w Casablance była pierwszym kontaktem. Kilka sekcji ustawodawstwa Vichy jest stopniowo porzucanych. Giraud odmawia jednak cofnięcia się do uchylenia dekretu Crémieux , co skutkowałoby zwróceniem obywatelstwa francuskiego Żydom z Algierii , biorąc pod uwagę, że „w Afryce Północnej Żydów nie należy traktować inaczej niż muzułmanów. Są tubylcami wyznającymi inną religię niż ich sąsiadów, nic więcej ” . Dekret zostanie przywrócony dopiero w październiku. De Gaulle przybywa do Algieru dalej30 maja 1943. Plik3 czerwca, Cywilne i Wojskowe Dowództwo Algieru łączy się z Francuskim Komitetem Narodowym w Londynie, tworząc Francuski Komitet Wyzwolenia Narodowego .