Miejscowość |
Miejsce Brazzaville Front de Seine 15 th Arrondissement Paryż |
---|---|
Region | Ile-de-France |
Informacje kontaktowe | 48 ° 51 ′ 01,6 ″ N, 2 ° 17 ′ 10 ″ E |
Budowa | 1970 |
---|
Wysokość | 130 m |
---|---|
Kolor | Biały |
Architekt | Francois Stahly |
Front de Seine kominek lub Grenelle kominek jest ognisko znajduje się na stronie Brazzaville , w dzielnicy Grenelle z 15 th dzielnicy z Paryża . Odprowadza spaliny z kotłowni zbudowanej na początku lat siedemdziesiątych przez CPCU w celu ogrzania okolicznych budynków na Front de Seine .
Ma 130 metrów wysokości i jest jedną z najwyższych konstrukcji w mieście. Wyróżnia się badaniami estetycznymi, został zaprojektowany przez rzeźbiarza, a nie architekta François Stahly .
Komin ten służy do odprowadzania dymu z palników, które służą do wytwarzania pary rozprowadzanej podziemnymi rurami w kierunku budynków dzielnicy (do celów c.o. i c.w.u. ). Operatorem jest Paryskie Okręgowe Przedsiębiorstwo Ciepłownicze (CPCU).
Kotłowni wykorzystuje bardzo niskiej zawartości siarki paliwa (TTBTS). Jego zdolność produkcyjna wynosi 590 ton pary na godzinę. Zwykle działają cztery kotły z sześciu dostępnych. Dwa dodatkowe są używane tylko przy bardzo niskich temperaturach lub w przypadku niedostępności innych zakładów produkcyjnych CPCU (zakład produkcyjny jest w pełni podłączony do sieci dystrybucyjnej CPCU w Paryżu i regionie paryskim).
Ten komin o wysokości 130 metrów jest najwyższą konstrukcją w dzielnicy, przewyższając o ponad 30 metrów inne budynki; jest jeszcze piąty najwyższy budynek w mieście na terytorium gminy Paryża, po wieży Eiffla , z wieży Montparnasse , w sądzie Paryżu i hotelu Concorde La Fayette .
Wysokość ta jest minimalną wysokością, która zapobiega przedostawaniu się dymu do sąsiednich budynków i ogranicza zanieczyszczenie atmosfery ; Wyznaczono to na podstawie testów w tunelu aerodynamicznym na makiecie odwzorowującej sąsiednie budynki, zmieniając prędkość i kierunek wiatru oraz prędkość wylotu dymu.
Kominek został zaprojektowany przez rzeźbiarza François Stahly i wybudowany w latach 1970 i 1971 .
Rzeczywiście, gdy ruszył projekt budowy tej kotłowni, władze miasta stanowczo sprzeciwiały się wszystkiemu, co mogłoby przypominać architekturę przemysłową . Ponieważ jednak kominka nie dało się schować w budynku i musiał stanowić samodzielne dzieło, architekt Bernard Zehrfuss polecił do wykonania projektu rzeźbiarza Stahly'ego. Celem było, aby było narysowane jak dzieło sztuki, aby było raczej „sygnałem, który ma swoje miejsce w krajobrazie” niż „brodawką” .
Początkowo komin miał zbieżność na szczycie, aby zwiększyć prędkość wylotu dymu, ale uznano go za brzydki, więc aby go ukryć, Stahly zaprojektował zbieżną pokrywę, która została przetestowana w tunelu aerodynamicznym, aby uniknąć spadków. kominek.
Kominkowi towarzyszy na tarasie dachowym kotłowni wodny ogród zaprojektowany przez córkę rzeźbiarki Catherine Stahly-Mougin.
Sam komin kosztował 4 miliony franków .
Model kominka został zaprezentowany w Halles Baltard du10 czerwca w 30 sierpnia 1970podczas wystawy zorganizowanej przez Centrum Kreacji Przemysłowej .
W 2016 roku kotłownia przeszła przekształcenia, aby móc pracować na biopaliwie ( diester ), które zastępuje olej opałowy. Kotłownia zyskała od 5% do 8% sprawności, a zanieczyszczenia spadły dziesięciokrotnie.
Kształt kominka jest czysty i całkowicie biały, z wyjątkiem czysto estetycznych otworów wentylacyjnych umieszczonych w górnej części konstrukcji. Jego lufa jest wykonana ze zbrojonego betonu . Jego profil jest „nerwowy i pikantny” .
Od jesieni 2011 roku para sokołów wędrownych osiedliła się w budce lęgowej znajdującej się na szczycie kominka. Ta budka lęgowa została zainstalowana około piętnaście lat wcześniej dla pary pustułek, które następnie ją opuściły. Jest to pierwsza para tego ptaka podano w Paryżu od końca XIX -tego wieku . Gniazdo jest pod stałą obserwacją kamer, a wiosną 2013 r. Urodziły się trzy młode z lęgu.