Narodziny |
4 września 1961 Neuilly-sur-Seine ( Francja ) |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Zawód |
reżyser scenarzysta producent |
Wybitne filmy |
Młode niebezpieczeństwo Każdy szuka swojego kota Rodzinne podobieństwo Może Hiszpańska gospoda i apartamenty w Paryżu Co nas łączy |
Cédric Klapisch , ur4 września 1961w Neuilly-sur-Seine ( Francja ), jest reżyserem , scenarzystą i producentem kina francuskiego.
Ujawniają to zaskakujące sukcesy niskobudżetowych filmów The Young Peril (1994) i Każdy szuka swojego kota (1996). Potwierdza to Un air de famille (1996), adaptacją sztuki o tym samym tytule autorstwa Jean-Pierre'a Bacri i Agnès Jaoui ; film fabularny zdobył kilka nagród Cezarów .
W latach 2000-2010 napisał i wyreżyserował trylogię o przygodach Xaviera Rousseau, z L'Auberge Espagnol (2002), następnie Les Poupées russes (2005) i Casse-tête chinois (2013). Reżyseruje europejską obsadę pod wodzą Romaina Durisa , jednego z jego ulubionych aktorów, którego ujawnił w Le Péril jeune .
Urodzony w 1961 roku w Neuilly-sur-Seine , jest synem fizyka Roberta Klapischa i psychoanalityka Françoise Meyer. Ma starszą siostrę Coline. Jego dziadkami ze strony matki są Robert i Raymonde Meyer, żydowscy bojownicy ruchu oporu, deportowani do Auschwitz.
Cédric Klapisch mieszka w Paryżu i studiuje w Lycée Rodin . Po jego matury, zrobił dwa lata przygotowań literackiego ( hypokhâgne i khâgne ) Opcja filozofii w liceum Lakanal. Po niezdanym egzaminie wstępnym IDHEC rozpoczął studia filmowe na uniwersytecie Sorbonne Nouvelle - Paris 3, a rok później na uniwersytecie Paris 8 Vincennes - Saint-Denis , gdzie uzyskuje tytuł magistra filmoznawstwa. Jego teza, która zajmuje Tex Avery , Woody Allen i Marx Brothers pt Nonsens kino, 6 th poczucie 7 th sztuki .
W wieku 23 lat, po oblaniu po raz drugi egzaminu wstępnego IDHEC, gdzie krytykowano go za zbyt mały w tym czasie zamiłowanie do francuskiego kina, wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie studiował kinematografię na Uniwersytecie w Nowym Jorku (NYU). przez dwa lata. W 1984 roku nakręcił swój pierwszy film krótkometrażowy, Always Glamour . W tym samym roku wyreżyserował One, Two, Three Mambo , potem Jack the Liar , a w następnym In transit , w którym pojawia się filmowiec Todd Solondz , także student NYU.
Po powrocie do Francji, Cédric Klapisch pracował jako elektryk na kilku filmach, w tym Zła krew przez Leos Carax , przed kierowanie w 1989 nowy krótki film, Ce qui me meut , produkowane przez Adeline Lecailler dla firmy Lazennec. Ten krótkometrażowy film był bardzo głośny, zdobył kilka nagród na różnych festiwalach, a jego tytuł stał się nazwą stworzonego przez niego domu produkcyjnego (którym obecnie zarządza we współpracy z Bruno Lévym).
Następnie pracował jako scenarzysta lub reżyser filmów korporacyjnych lub telewizyjnych dokumentów; w szczególności wyreżyserował Masaiitis , 52-minutowy dokument dla Canal+ o Masajach w Kenii .
W 1992 roku Cédric Klapisch przerzucił się na filmy fabularne i wyreżyserował, przy wsparciu Lazenneca, Riens du tout , komedię społeczną o niepowodzeniach właściciela firmy walczącego ze swoimi pracownikami, która we Francji osiągnęła 500 000 widzów. Lazennec właśnie produkowane Un monde sans pitié przez Éric Rochant i La dyskretnych przez Christian Vincent i przygotowuje się do produkcji La Haine przez Mathieu Kassovitz . Chóralny film Riens du tout przyczynia się do pojawienia się nowej generacji filmowców, którzy zrywają z kinem Nowej Fali i lat 80. W tym pierwszym filmie fabularnym Cédric Klapisch skupia około trzydziestu aktorów, w tym Karin Viard , Antoine Chappey , Odette Laure , Zinedine Soualem , a zwłaszcza Fabrice Luchini .
W następnym roku Cédric Klapisch zgadza się nakręcić film telewizyjny dla Arte, który jest częścią kolekcji zapoczątkowanej przez Pierre'a Chevaliera : „Lata Lycée”. Le Péril jeune , wyprodukowany przez Vertigo i wyemitowany w telewizji w 1994 roku, zdobył Fipa d'or oraz nagrodę humorystyczną na festiwalu Chamrousse . Dzięki Pierre-Ange Le Pogam , obecnie wspólnikowi Luca Bessona w firmie EuropaCorp , a następnie pracującym dla Gaumonta , Le Péril jeune trafił do kin w 1995 roku. Ten niskobudżetowy film, który napisał wspólnie z dwoma przyjaciółmi z liceum , Santiago Amigorena i Alexis Galmot, a następnie odnieśli pewien sukces, zarówno krytycznie, jak i publicznie (650 000 przyjęć we Francji). Na rachunku znajdujemy następnie młodego Romaina Durisa, a także Vincenta Elbaza , który będzie potem kilkakrotnie koncertował z Cédrikiem Klapischem. The Young Peril jest dziś powszechnie uważany za jeden z najważniejszych i najbardziej przełomowych filmów w karierze filmowca, a obecnie zaliczany jest do kategorii filmów kultowych całego pokolenia.
Po obejrzeniu spektaklu ich sztuki Un air de famille Cédric Klapisch spotkał Jean-Pierre Bacri i Agnès Jaoui, którzy zaproponowali mu reżyserię tej adaptacji. Równolegle z przygotowywaniem Un air de famille postanowił przekształcić krótki projekt w film fabularny z Vertigo Productions, aw 1996 wyreżyserował Each Looking for His Cat (700 000 biletów we Francji) z Garancem Clavelem w roli głównej. Międzynarodowa Nagroda Krytyków na Festiwalu Filmowym w Berlinie , film spotkał się z doskonałym przyjęciem, kiedy został wydany w Stanach Zjednoczonych. W tej paryskiej komedii znajdziemy Romaina Durisa, Zinedine Soualem, Marine Delterme i Simona Abkariana , a także wielu mieszkańców dzielnicy Bastille we własnej roli. W tym samym roku ukazał się Un air de famille, który odniósł duży sukces (2 500 000 wejść we Francji) i otrzymał Cezara za najlepszy scenariusz oryginalny , a także dwóch Cezarów dla aktorów Catherine Frot i Jean-Pierre'a Darroussina .
O ile jego pierwsze cztery filmy pozwoliły Cédricowi Klapischowi zaistnieć w świecie francuskiego kina, to i tak kilka lat zajęło mu ukończenie filmu Może , projektu, do którego już kilka lat wcześniej zaczął pisać. Scenariusz i koszt filmu przerażają producentów i ostatecznie jest to Warner Bros. , związany z Vertigo, finansującym ten „antycypacyjny” film o ojcostwie, którego akcja toczy się w futurystycznym Paryżu i przysypany piaskiem. Być może w rolach głównych Jean-Paul Belmondo , Romain Duris i Geraldine Pailhas , ale także Vincent Elbaz, Julie Depardieu , Zinedine Soualem, Léa Drucker czy Olivier Gourmet . Ta piękna obsada spotkała swoją publiczność, kiedy weszła do kin w 1999 roku (800 000 wejść we Francji), ale spotkała się z mieszanym przyjęciem krytyków.
Klapisch napisał wówczas film detektywistyczny, którego przygotowanie zostało opóźnione o cztery miesiące, a następnie postanowił szybko wyreżyserować L'Auberge Espagnol , komedię o niepowodzeniach młodego Francuza, który wyjechał na studia do Barcelony . Nakręcony bardzo szybko, w jakości HD , ten film przekroczył próg 3 000 000 widzów, stając się największym sukcesem reżysera. Jeździł po świecie i umieścił Cédrika Klapischa w rodowodzie odnoszących sukcesy reżyserów współczesnego kina francuskiego.
W styczniu 2003 roku ukazał się Ni pour ni contre (wręcz przeciwnie) (400 000 biletów we Francji), thriller z Marie Gillain i Vincentem Elbazem (który po raz trzeci koncertuje z Cédric Klapisch po Le Péril jeune et Peut-être ). . Znajdujemy również Pierre-Ange Le Pogam, a także Diane Kruger w jednej z jego pierwszych ról.
15 czerwca 2005 roku ukazała się książka Les Poupées russes , w której pięć lat później Cédric Klapisch znalazł postacie L'Auberge Espagnol, a zwłaszcza Xaviera, głównego bohatera granego przez Romaina Durisa. Film odniósł nowy sukces z trzema milionami biletów i przyniósł Cécile de France jej drugiego Cezara .
W 2008 roku na ekrany kin wszedł Paris , chóralny film o stolicy i jej mieszkańcach, w którym zagrali Juliette Binoche , Romain Duris, Karin Viard , François Cluzet , Mélanie Laurent , Albert Dupontel i Fabrice Luchini. Film ten, w tradycji skróty przez Roberta Altmana czy Magnolia przez Paula Thomasa Andersona , jest również inspirowany przez Każdy szuka swojego kota . To kolejny sukces Klapischa z dwoma milionami biletów we Francji.
W 2010 roku w telewizji wyemitowano L'espace d'un instant , dokument wyreżyserowany przez Cédrika Klapischa o gwiazdorskiej tancerce Aurélie Dupont . W tym samym roku zaczął kręcić nową komedię społeczną, Moja część tortu , z Karin Viard i Gillesem Lellouche w napisach końcowych .
W 2013 roku, w związku z aferą Falciani list , w prasie ogłoszono, że Cédric Klapisch miał konto w Szwajcarii na kwotę 247 000 euro, niezgłoszoną we Francji, co było wówczas nielegalne.
Do teatrów powrócił w grudniu 2013 roku, by zakończyć trylogię przygód Xaviera Rousseau, tym razem między Paryżem a Nowym Jorkiem . Chińska układanka oznacza powrót części obsady: Romaina Durisa , a także kobiet z życia jego postaci, granych przez Kelly Reilly , Audrey Tautou i Cécile de France . Film ma we Francji 1 600 000 biletów i będzie sprzedawany w ponad 50 krajach.
W 2014 roku był członkiem komitetu wspierającego kandydaturę Anne Hidalgo na burmistrza Paryża .
Reżyser wrócił do dokumentu niedługo potem: w lutym 2014 roku Élévation , dokument dla Canal+ o tyczce Renaud Lavillenie . Filmuje15 lutego 2014mieszka w Doniecku nowy rekordzista świata ze skokiem na 6,16 metra. A w kwietniu płatny kanał emituje My History Book , który pozwala mu opowiedzieć historię swoich dziadków podczas II wojny światowej .
A we wrześniu wystawa fotografii w Paris Cinema Gallery zatytułowana Paris-New-York śledzi jego karierę artystyczną pomiędzy tymi dwoma megalopoliami.
Pod koniec 2015 roku powrócił do telewizji, we współpracy z Dominique Besnehard , dla swojego pierwszego serialu telewizyjnego Dix pour cent . Program, wyemitowany we France 2 , którego wystawia dwa z sześciu odcinków pierwszego sezonu, odniósł duży sukces wśród krytyków i widzów.
W listopadzie tego samego roku, Cédric Klapisch zainicjowany obok Alain Rocca , przewodniczący Universciné , Pascale Ferran i Laurent Cantet , LaCinetek , a VOD platformy poświęconej kinie dziedzictwa.
Klapisch aktywnie uczestniczy w debacie publicznej na temat sposobów wyjścia z kryzysu klimatycznego . W 2018 roku znalazł się wśród 200 sygnatariuszy artykułu opublikowanego w gazecie Le Monde, wzywającego do „stanowczego i natychmiastowego” działania politycznego w obliczu zmian klimatycznych, aby uniknąć kataklizmu.
Począwszy od 2020 roku przewodniczył jury 10 th Nikon Festiwalu Filmowym .
Dzieli swoje życie z Lolą Doillon , córką filmowca Jacquesa Doillona i montażystką Noëlle Boisson . Pobrali się dnia26 lipca 2014 i ma jedno dziecko, Emile, urodzonego w 2007 roku. Jest także ojcem dwójki dzieci, urodzonych w poprzednim związku: Pablo, urodzonego w 1998 roku i Thaïsa, urodzonego w 2000 roku.
Cédric Klapisch robi scenę , lub małego graficznego rolę w jego filmach:
Poniższe dane pochodzą z Europejskiego Obserwatorium Audiowizualnego i JPbox-office.com .
Film | Rok wydania | Kasa biletowa Europa |
---|---|---|
W ogóle nic | 1991 | NC (494 627 we Francji) |
Młode niebezpieczeństwo | 1994 | NC (645.639 we Francji) |
Każdy szuka swojego kota | 1996 | 678,995 |
Podobieństwo rodzinne | 1996 | 2665680 |
Być może | 1999 | 671.062 |
Hiszpańska karczma | 2002 | 2 971 899 |
Ani za, ani przeciw (wręcz przeciwnie) | 2002 | 378,260 |
Rosyjskie lalki | 2005 | 2 894 803 |
Paryż | 2008 | 1.723.642 |
Mój kawałek ciasta | 2011 | 1 025 887 |
Chińska układanka | 2013 | 1 536 489 |
Co nas łączy | 2017 | 717,198 |
Dwóch mnie | 2019 | 646,443 |