Standardowy niemiecki (de) Standarddeutsch | |
Kraj | Niemcy |
---|---|
Klasyfikacja według rodziny | |
|
|
Status oficjalny | |
Zarządzane przez | Porady dotyczące pisowni w języku niemieckim |
Norma niemiecka ( Standarddeutsch ) jest standardem odmiana z języka niemieckiego używanego w sytuacjach formalnych do komunikacji pomiędzy ludźmi używającymi różnych dialektów germańskich .
Pisownia została oficjalnie skodyfikowana przez organizację międzynarodową, Radę Ortografii Niemieckiej (Rat für deutsche Rechtschreibung) . Wymowa jest nieoficjalnie skodyfikowana w podręcznikach. Standardowy niemiecki służy jako ponadregionalne lingua franca . Jest nauczany w szkole.
Termin lingwistyczny Standarddeutsch jest rzadko używany przez Niemców; do standardowej odmiany swojego języka odnoszą się raczej jako Hochdeutsch lub Schriftdeutsch (pisane po niemiecku). To użycie słowa Hochdeutsch wywodzi się z faktu, że standardowy niemiecki pochodzi od odmian południowych, zwanych w językoznawstwie wysokoniemieckim . Ten grupuje Górna niemieckiego z południa ( Oberdeutsch ) i Bliskiego niemieckim od centrum kraju ( Mitteldeutsch lub Zentraldeutsch ) i sprzeciwia się dolnoniemieckiego Północy „wysokim” i „niskim”, odnosząc się do rzędnej terenu, jak w nazwie „ Holandia ”, a nie do jakości.
Standardowy niemiecki obecnie w dużej mierze wyparł dialekty północnych Niemiec i mówi się tam językiem dość zbliżonym do standardowego. Na południu język standardowy współistnieje z dialektami, które znacznie się od niego różnią. To przesunięcie geograficzne Hochdeutsch tłumaczy się właśnie tym, że na północy nauczono go jako języka obcego; w związku z tym wymowa wiernie podąża za pisownią, podczas gdy na południu pisownia nigdy nie opisywała różnych regionalnych wymowy, chyba że w sposób przybliżony. Miasto Hanower ma opinię miasta, w którym mówi się „najlepiej po niemiecku”; Dolnoniemiecki został tam prawie całkowicie wyeliminowany przez bardzo długi czas, ale był najbliżej standardowego niemieckiego.
Historia standardowego niemieckiego jest znacznie bardziej złożona niż historia standardowego francuskiego , który wywodzi się z języka używanego na dworze francuskim, a następnie stopniowo rozszerzył swoje terytorium na całą Francję .
Pomiędzy krajami niemieckojęzycznymi istnieje instytucja zajmująca się standaryzacją pisowni: Rada Ortografii Niemieckiej (Rat für deutsche Rechtschreibung) .
Pod względem wymowy i słownictwa nigdy nie było instytucji porównywalnej z Francuską Akademią Języka Niemieckiego. Standaryzacja standardowego języka jest w dużej mierze spowodowana pisarzami, redaktorami, gramatykami, decyzjami rządu, a ostatnio telewizją:
W Szwajcarii i Luksemburgu nawet przy najbardziej formalnych okazjach ludzie mówią dialektem. Dialekt luksemburski , odmiana języka średnio-niemieckiego , został podniesiony w 1984 roku do rangi języka narodowego . W tych dwóch krajach standardowy niemiecki nie jest już standardem, z wyjątkiem języka pisanego.
Standardowy niemiecki jest obowiązkowy w edukacji, a wszystkie media komunikują się w tym języku. Wszystko, co oficjalne, jest niemieckie. To jest język komunikacji. The Swiss Niemcy używać standardowych niemieckiego stale w życiu codziennym (w życiu prywatnym używają dialektu). Język niemiecki jest wymagany w Zurychu . Dialekt jest plusem, ale nie trzeba nim mówić.