Członek Izby Lordów Austrii ( d ) | |
---|---|
od 18 kwietnia 1861 |
Narodziny |
11 maja 1787 Bruksela |
---|---|
Śmierć |
21 marca 1862(74 lata) Wiedeń |
Pogrzeb | Tachov |
Imię w języku ojczystym | Alfred Candidus Ferdinand Fürst zu Windisch-Grätz |
Narodowość | austriacki |
Zajęcia | Oficer , polityk |
Rodzina | Rodzina Windisch-Graetz |
Tata | Josef Niklas Windisch-Graetz ( we ) |
Matka | Léopoldine d'Arenberg ( d ) |
Małżonka | Éléonore de Windischgrätz ( d ) |
Dzieci |
Alfred II de Windisch-Graetz Victorin Leopold Karl Prinz zu Windisch-Grätz ( d ) Joseph Alois Niclas Fürst Windisch-Grätz ( d ) Ludwig von Windisch-Graetz ( d ) August Joseph Nicolaus Windisch-Grätz ( d ) |
Uzbrojony | Kawaleria |
---|---|
Stopień wojskowy | Marszałek polny ( D ) |
Konflikty |
Trzecia koalicja Szósta koalicja Piąta koalicja Rewolucja austriacka 1848 r. (1849) |
Nagrody |
Alfred Candidus Ferdinand , książę ( Fürst w języku niemieckim) zu Windisch-Graetz (również napisany zu Windisch-Grätz lub zu Windischgrätz ) lub Alfred I st Windisch-Graetz, to urodzony w Austrii marszałek Brukseli (wówczas posiadanie rodu Habsburgów-Lotaryngii ) włączony11 maja 1787i zmarł w Wiedniu dnia21 marca 1862. Był jednym z głównych aktorów reakcji na austriacką rewolucję 1848 roku .
Pochodzący ze szlacheckiej rodziny Styrii wstąpił do austriackiej armii cesarskiej (w roku) w 1804 roku i od tego czasu brał udział w wojnach napoleońskich . Wyróżnia się swoją podstawową rolą w reakcji na rewolucje nacjonalistyczne w Cesarstwie Austriackim .
Jego nominacja na szefa czeskiego wojska na12 czerwca 1848wywołuje wielkie protesty w Wiedniu. Po śmierci jego żony, księżnej Eleonory de Windischgrätz, zabity przez zabłąkany pocisk wszedł Praga na27 czerwca 1848i krwią kładzie kres diecie słowiańskiej.
Zamieszki w Wiedniu w październiku i zabójstwo ministra hrabiego Bailleta von Latoura skłoniły cesarski dwór do schronienia się w Olmütz pod ochroną Windischgrätz. Po otrzymaniu żołnierzy stacjonujących w Stany Lombard-weneckim wysłany przez hrabiego Radetzky wstąpił Wiedeń że zdobyty przez życie 1 st listopada . Popiera nominację jego brata, księcia zu Schwarzenberga , na kanclerza i obaj otrzymują abdykację cesarza Ferdynanda I er , uważanego za zbyt niskiego i zbyt liberalnego (a zwłaszcza epilepsję), na rzecz młodego Franciszka-Józefa .
Następnie książę Windischgrätz, któremu powierzono stawienie czoła węgierskim rewolucjonistom pod wodzą Kossutha , ponownie zajął Budapeszt w styczniu 1849 roku . Jednak jego powolność i różnice zdań z ministrem wojny skłoniły go do odwołania. Przeniósł się do Czech i wykonał tylko kilka misji dyplomatycznych.