Alexis Le Veneur de Tillières

Alexis Paul Michel Le Veneur de Tillières
Alexis Le Veneur de Tillières
Narodziny 28 września 1746
Paryż
Śmierć 26 maja 1833(pod numerem 86)
Château de Carrouges
Pochodzenie Francuski
Wierność Królestwo Francji Królestwo Francji Republika Francuska Cesarstwo Francuskie
 
 
 
Uzbrojony Piechota
Stopień Dywizja generalna
Lata służby 1763 - 1810
Konflikty Oblężenie wojen rewolucyjnych na Gibraltarze
Nagrody Oficer Legii Honorowej
Chevalier de Saint-Louis
Daniny Nazwa wygrawerowane pod Łukiem Triumfalnym , 4 th  kolumny.
Inne funkcje Poseł do Orne

Alexis Paul Michel Tanneguy Le Veneur de Tillières , urodzony dnia28 września 1746 w Paryżu, zmarł dnia 26 maja 1833Hrabia Le Veneur de Tillières , lord Carrouges, był generałem Rewolucji i Pierwszego Cesarstwa oraz francuskim politykiem .

Od czasu rewolucji jego imię było napisane Leveneur .

Biografia

Pod Ludwikiem XV i Ludwikiem XVI

Jest trzecim i ostatnim synem hrabiego Jacquesa Tanneguy IV Le Veneur de Tillières , feldmarszałka , i jego żony Julie Bouchard d'Esparbez de Lussan d'Aubeterre de Jonzac, siostrzenicy prezydenta Hénault .

Karierę wojskową rozpoczął w 1763 roku jako podporucznik w Królewskim Pułku . Zostaje nauczycielem1 st sierpień 1767, pułkownik prowincjonalnego pułku Abbeville le 19 października 1773następnie drugi pułkownik pułku Neustria dalej18 kwietnia 1776.

Więc wicehrabia de Tillières ożenił się 15 czerwca 1778z Henriette de Verdelin (1757-1834), córką markiza de Verdelin (1728-1810), która jest korespondentką i opiekunką Jean-Jacquesa Rousseau .

Vicomte de Tillières był w tym czasie również masonem , będąc w 1777 roku bratem założycielem Loży Regularnej św.Jana de la Candeur na Wschodzie Paryża, opiekunem pieczęci i archiwów, reprezentującym Kandeura w delegacji GO Neapolu z GODF i drugim wielkim honorowym nadzorcą Wielkiego Wschodu Francji .

Plik 27 stycznia 1782staje się mistrzem obozu i 24 kwietniaobjął dowództwo Pułku Lyonnais, z którym służył w Hiszpanii przed Gibraltarem . Awansował do stopnia brygady piechoty1 st styczeń 1784, Następnie feldmarszałka na9 marca 1788.

Podczas rewolucji

Mianowany przewodniczącym Zgromadzenia Prowincji „departamentu miast Falaise i Domfront” na podstawie listów patentowych króla 31 lipca 1787, ówczesny przewodniczący Zgromadzenia Prowincjonalnego „departamentu Alençon” w piśmie patentowym 13 października 1788, przewodniczy zgromadzeniu zakonu szlacheckiego w Grand Bailliage w Alençon 17 marca 1789i wyznając progresywne idee, opowiedział się za porzuceniem przywilejów przed rewolucją .

Został wybrany pierwszy prezydent parafii Sainte-Marguerite-de-Carrouges na14 listopada 1789i administrator wydziału Orne on2 lipca 1790.

Generał wojen rewolucyjnych

Zaciągnął się do Armii Rewolucyjnej w rStyczeń 1792On jest od kwietnia w Armia Centrum pod La Fayette , gdzie w maju rozkazuje nawet 2 nd  podział w Dun-sur-Meuse. Następnie awansowany do stopnia generała porucznika dnia19 czerwca 1792, dowodzi lewą dywizją tej samej armii. Odszedł w tym samym czasie co La Fayette19 sierpnia i wraca do wojska dalej 27 sierpnia. Przywrócone w swej klasie pod Dumouriez dowodził prawym skrzydle z Armia Centrum w19 wrześniai służy Valmy dalej20 września.

Plik 25 września 1792był zastępcą dowódcy armii Ardenów pod dowództwem Dillona , a następnie w listopadzie pod dowództwem Valence'a . W armii Ardenów wziął pod swoje skrzydła Lazare Hoche , wówczas młodego oficera, i został jego mentorem. Wyróżnił się podczas zdobywania cytadeli Namur i został pełniącym obowiązki dowódcy armii Ardenów na12 stycznia 1793. Bierze udział w oblężeniu Maastricht od6 lutego w 3 marca 1793 następnie walcz z tym 18 marcana prawo od armii Dumourieza pod Neerwinden . Plik3 kwietnia, podczas zdrady Dumourieza, której odmawia poparcia, opuścił armię, został aresztowany w Neufchâtel-en-Bray na7 kwietnia następnie zwolniony 25 kwietnia.

Plik 13 czerwca 1793dowodzi dywizją Armii Północy , a następnie jest Naczelnym Dowódcą Armii Północy pod dowództwem Custine du16 czerwca w 28 lipca. Zawieszony w obowiązkach szlachcica25 lipca, zaprotestował, ale nakazał jego zatrzymanie 30 lipca, został aresztowany 31. Jego adiutant, przyszły generał Hoche , był oburzony i został z kolei aresztowany.

Tymczasowe wydanie w Maj 1794, Generał Leveneur przeszedł na emeryturę do Carrouges . Dekret o aresztowaniu wydany przez Komitet Bezpieczeństwa Publicznego w dniu15 lipca aresztowano go 20, przewieziono do Paryża i uwięziono 24 lipca, a następnie zwolniony 13 września.

Zwolnienie z zawieszenia w dniu 8 maja 1795On przywrócił w randze generała majora i przydzielony do 14 th  Wydziału Wojskowego na2 czerwca 1795. Zostaje tymczasowo przyjęty na emeryturę18 czerwca 1797 i zdecydowanie 16 marca 1810.

Pod Cesarstwem, potem za Karola X i Ludwika Filipa

W 1800 r. Został pierwszym przewodniczącym Rady Generalnej Orne , następnie był zastępcą Orne w Ciało Ustawodawcze (1808–1813) i wreszcie, w ramach I Restauracji , zastępcą Orne w Izbie Deputowanych departamentów .

Napoleon  Ja stawiam fakt Hrabiego Cesarstwa z primogeniturą4 czerwca 1810. Stając się prawie ślepym podczas swojej delegacji, nadal służył swojemu krajowi, dopóki nie stracił wzroku.

Generał Leveneur zmarł dalej 26 maja 1833w Château de Carrouges w wieku 86 lat.

Jego imię widnieje napis „LEVENEUR” po północnej stronie Łuku Triumfalnego w Paryżu. Został rycerzem Saint-Louis the18 października 1781i oficer Legii Honorowej Cesarstwa.

Uwagi i odniesienia

  1. Alexis Le Veneur przez długi czas nosił tytuł wicehrabiego Tillières (czasami nazywany jest także wicehrabią Carrouges), jego starszy brat Tanneguy noszący rodowy tytuł hrabiego Tillières. W czerwcu 1810 roku Bonaparte mianował go hrabią Le Veneur. Tytuł hrabiego Tillières powrócił do niego również po śmierci jego brata Tanneguy w 1811 roku, który nie miał syna.
  2. Źródło: Solene Cordier, szczerość: loży masońskiej w XVIII th  century , Paryż, Uniwersytet Paris I, Praca magisterska 2006
  3. „Miasto Namur zostaje opuszczone w Valence  ; ale zamki nadal stoją. Pod dowództwem Moitelle schroniło się tam sześć tysięcy Austriaków . Artyleria francuska dotarła tylko przez niezliczone przeszkody; ale już dwa forty zostały zdobyte, a trzeci zostanie zabrany przez jeden z tych śmiałych ciosów, które zburzą zdolność przewidywania naszych wrogów. Fort Villot jest głównym bastionem tej fortecy. Kopalnia jest gotowa; a fort ten został wyznaczony przez Moitelle jako grobowiec oblegających. Generał Leveneur zabiera ze sobą 1200 grenadierów. Noc okrywa ich cieniem; w milczeniu docierają do pierwszych palisad i przekraczają je. Sekundy są wyższe: Leveneur zostaje wyrzucony; jeden z jego oficerów naśladuje go; Sześćdziesiąt granatów podąża ścieżką, którą oczyścili. Wartownicy są zabijani; Leveneur rusza do austriackiego dowódcy. „Zabierz mnie do swoich kopalń” - powiedział do niej okropnym głosem, przykładając miecz do jej piersi; Austriak huśta się, Leweneur go naciska, przeraża, odciąga, chwyta knoty, gasi; Fort Villot został zdobyty, a dwa dni później Moitelle i jego garnizon, złożywszy broń u stóp Valence, oddali mu z powrotem miejsce, którego oblężenie już zilustrowało standardy Ludwika XIV. »Jean Pons Guillaume Viennet, History of the Revolutionary Wars , Ambroise Dupont & Cie, Paryż, 1831, s.  91-92
  4. „Le Veneur, który pod nieobecność Custine dowodził na północy, nakazuje Hoche podróżować po kraju”. Kiwnij głową, żeby odwiedzić go za trzy dni (…). Pewnego dnia, gdy po niebezpiecznym rekonesansie wracał do obozu, zobaczył, jak pięćdziesięciu żandarmów aresztowało generała Le Veneura na rozkaz przedstawiciela. Nie jest w stanie powstrzymać oburzenia: „Czy to Pitt i de Cobourg rządzą Francją?” On pisze. To oświadczenie powoduje, że zostaje on potępiony i postawiony przed trybunałem rewolucyjnym. Zostaje uniewinniony (…). „Louis François L'Héritier, The splendor of glory , Tome V, Raymond, Paryż, 1822, s.  309-310

Bibliografia

Inne prace dotyczące generała Le Veneura

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne