| IATA | ICAO | Znak wywoławczy |
|---|---|---|
| EI | EIN | koniczyna |
| Data utworzenia | 22 maja 1936 |
|---|
| Oparty o | Międzynarodowy port lotniczy w Dublinie |
|---|---|
| Inne bazy |
Międzynarodowy port lotniczy Cork Port lotniczy Shannon Międzynarodowy port lotniczy Belfastfast |
| Program lojalnościowy | Klub Aer |
| Wielkość floty | 54 |
| Liczba miejsc docelowych | 70 |
| Siedziba firmy | Dublin , Irlandia |
| Przedsiębiorstwo macierzyste | Grupa Międzynarodowych Linii Lotniczych |
| Liderzy | John Sharman (przewodniczący), Dermot Mannion (dyrektor zarządzający) |
| Stronie internetowej | www.aerlingus.com |
Aer Lingus ( kod IATA : EI ; kod ICAO : EIN , ISE : EIL1 ) to irlandzkie linie lotnicze z siedzibą w Dublinie .
Jest narodowym przewoźnikiem Republiki Irlandii .
Aer Lingus Teoranta powstała w dniu 22 maja 1936przez Blackpool i West Coast Air Services. Nazwa Aer Lingus to anglicyzacja irlandzkiego Aer Loingeas , co oznacza flotę powietrzną (podobnie jak Aeroflot ). Nazwę proponuje Richard F O'Connor, pracownik rejestru gruntów hrabstwa Cork, ale także entuzjasta lotnictwa. Pięć dni po powstaniu firma otworzyła swoje pierwsze połączenie lotnicze między Dublinem a Bristolem za pomocą De Havilland 84 Dragon (numer EI-ABA), ochrzczonego Iolar (orzeł). Jeszcze w tym samym roku firma nabyła drugi samolot, De Havilland 86 Express, czterosilnikowy i mieszczący 14 pasażerów.
W 1938 roku Iolar został zastąpiony przez de Havilland DH.89 Dragon Rapide i zakupiono drugi DH86B. W 1939 roku pojawiły się dwa Lockheed L-14 , pierwszy całkowicie metalowy z Aer Lingus.
W styczeń 1940, na przedmieściach Dublina zbudowano nowe lotnisko (obecne lotnisko w Dublinie ) i przeniosło się tam Aer Lingus. Zakup nowego DC-3 do obsługi tras Dublin - Liverpool i Dublin - Shannon . Ruch został zakłócony podczas II wojny światowej , jedynymi połączeniami były loty do Liverpoolu i Manchesteru.
9 listopada 1945regularne połączenia zostają przywrócone wraz z inauguracyjnym lotem do Londynu . Od tego czasu samoloty Aer Lingus malowano na zielono i srebrno i pojawiły się pierwsze stewardesy . W1946, nowa angielsko-irlandzka umowa daje Aer Lingus wyłączne prawa do ruchu między dwoma krajami w zamian za 40% udziałów British Overseas Airways Corporation i British European Airways (BEA) w Aer Lingus.
W tym samym roku zainaugurowano pierwszą regularną usługę do Europy kontynentalnej, otwierając połączenie Dublin-Paryż ( Le Bourget ) w DC3 , a następnie1947przez łącze Dublin-Manchester-Amsterdam. W związku z szybkim rozwojem firmy, siedem nowych Vickers Viking zostało zakupionych w1947jednak ze względu na ich wydajność i koszty utrzymania są szybko odsprzedawane.
Zawsze w 1947Aerlínte Éireann została utworzona w celu zapewnienia lotów transatlantyckich między Nowym Jorkiem a Irlandią . Trzy konstelacje Lockheed są zamawiane, ale kryzys finansowy opóźnia projekt. Konstelacje są następnie sprzedawane BOAC, a loty transatlantyckie są odkładane. Na przełomie lat 40. i 50. Aer Lingus wprowadził nowe połączenia do Brukseli , Amsterdamu i Rzymu . Dzięki rozbudowie swojej sieci firma była jedną z pierwszych, która zamówiła Vickers Viscount 707 w 1951 roku . W 1956 roku firma Aer Lingus zaprezentowała swoje nowe kolory: ciemnozielony z białą linią przy iluminatorach.
28 kwietnia 1958, Aerlínte Éireann obsługuje pierwszy transatlantycki lot Shannon do Nowego Jorku . Trzy konstelacje Lockheed są wykorzystywane do trzytygodniowego połączenia. Samoloty są dzierżawione od amerykańskiej linii lotniczej Seaboard World Airlines . 1 st styczeń 1960, Aerlínte Éireann zmienia nazwę na Aer Lingus - Irish International Airlines. Aer Lingus następnie wszedł w erę odrzutowców na14 grudnia 1960gdy dostarczone zostaną trzy Boeingi 720 . Służą one przede wszystkim do obsługi do Nowego Jorku, ale także do zupełnie nowego łącza do Bostonu .
W 1963 roku Aer Lingus dodał do swojej floty Carvairs. Urządzenie to pozwala na jednoczesny transport pięciu samochodów. Carvair jest dla firmy wyborem nieekonomicznym, częściowo ze względu na wzrost ruchu morskiego.
Boeing 720 jest sukcesem dla Aer Lingus i jej transatlantyckich lotów. W 1964 roku firma otrzymała swojego pierwszego Boeinga 707 .
Przekształcenie w 100% europejską flotę odrzutowców rozpoczęło się w 1965 roku, kiedy pierwszy BAC 1-11 rozpoczął służbę z Dublina i Cork do Paryża oraz przez Manchester do Amsterdamu, Kopenhagi, Dusseldorfu i Frankfurtu. Nowe kolory zostały przyjęte w tym samym roku z koniczynką na ogonie samolotu i tytułem Aer Lingus-Irish International tuż nad oknami. W 1966 roku ostatnie akcje należące do Aer Rianta zostały przekazane irlandzkiemu Ministerstwu Finansów.
W 1966 roku zainaugurowano drogi z Shannon do Montrealu i Chicago .
W 1968 rozpoczęły się loty z Belfastu w Irlandii Północnej do Nowego Jorku. Usługa zostanie wkrótce odwołana z powodu wybuchu konfliktu w Irlandii Północnej . W 1969 roku we flocie Aer Lingus wprowadzono Boeinga 737, aby sprostać wysokiemu zapotrzebowaniu na trasie Dublin - Londyn . Aer Lingus stopniowo rozszerza 737 lotów w swojej europejskiej siatce połączeń.
W 1970 roku Aer Lingus odebrał pierwsze dwa Boeingi 747 na loty transatlantyckie. W 1974 roku odsłonięto nowe kolory, a słowo „ International” zniknęło z kadłubów samolotów. Nowe kolory to niebieski i zielony oraz biała koniczyna na ogonie.
W wrzesień 1979Aer Lingus staje się pierwszą poza Alitalia linią lotniczą, która przewozi papieża Jana Pawła II . Suwerenny Papież latał specjalnie zmodyfikowanym Boeingiem 747 (numer rejestracyjny: EI-ASI, pseudonim: St. Patrick). Używał tego samolotu, by polecieć z Rzymu do Dublina, a następnie z Shannon do Bostonu .
We wczesnych latach 1980 , The 707s Boeing wycofano z floty, który na początku 1983 składał się z dwóch Boeing 747-100 dziewięć Boeing 737-200 , trzy Boeing 737-200C i cztery BAC jedną jedenastu 200 .
W 1984 roku powstała spółka zależna Aer Lingus Commuter . Następnie umożliwia Aer Lingus oferowanie miejsc docelowych w Irlandii i Wielkiej Brytanii, które ze względu na niewielkie odległości nie wymagają korzystania z odrzutowca z Dublina. Trasy te były początkowo obsługiwane przez pięć Shortów 360 , po udanych testach z Short 330 . W tym samym czasie Aer Lingus objął większościowy udział w firmie transportowej Aer Turas , która posiadała kilka wersji cargo DC-8 .
W latach 1987 i 1989 , nowy Boeing 737 zostały dostarczone do zastąpienia starszym we flocie, a sześć Fokker F50s zostały dodane do Commuter floty . W 1990 roku, po deregulacji ruchu lotniczego w Irlandii, Aer Lingus musiał ponownie przemyśleć swoją politykę i zmodernizować swoją flotę. BAC 1-11 są usuwane, a pięć Boeing 737 przybył. W 1991 roku Aer Lingus Commuter dostarczono cztery Saaby 340, aby zastąpić Shorty 360. W 1992 roku wszystkie Boeingi 737-200 zostały wycofane z floty dla drugiej generacji 737: serii -300, -400 i -500. Aer Lingus jest wówczas największym operatorem tego typu samolotów na świecie.
W 1994 roku Aer Lingus rozpoczął bezpośrednie połączenie między Dublinem a Stanami Zjednoczonymi przy użyciu Airbusa A330, a od maja wszystkie loty transatlantyckie były obsługiwane przez A330 . Zmiany te prowadzą do stopniowego wycofywania krótko używanych Boeingów 747 i Boeingów 767 -300ER. 2 października 1995 r., jumbo-jet wykonuje swój ostatni lot dla firmy po ponad 25 latach pracy. Boeingi 747 przewiozą ponad Atlantykiem ponad 8 milionów pasażerów . Pod koniec lat 90. Aer Lingus powrócił do Belfastu z usługą do Nowego Jorku przez Shannon. Międzynarodowe lotnisko Newark w New Jersey jest dodany do sieci transatlantyckiej. Ta usługa potrwa jednak tylko kilka lat.
1 st luty 2001, Aer Lingus Commuter zostaje zdemontowany, a wszystkie samoloty i miejsca docelowe zostają przejęte przez spółkę matkę: Aer Lingus. Po atakach z 11 września 2001 roku firma została poważnie naruszona. Operacje są drastycznie ograniczone, pracownicy są zwalniani, a urządzenia odsprzedawane. Od tego czasu firma znalazła drogę do zysku, dokonując przeglądu całej strategii handlowej: niższe koszty operacyjne, modernizacja floty, wybór jednego producenta (Airbus) w celu obniżenia kosztów utrzymania i szkolenia oraz rozwoju. w przeszłości Aer Lingus koncentrował się głównie na destynacjach w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych). Aer Lingus jest obecnie przedstawiany jako firma podobna do tanich linii lotniczych , na przykład Ryanair , easyJet czy Germanwings . Business class i tranzyt ładunków na krótkich trasach elektroniczną zostały usunięte.
W marcu 2006 r. Aer Lingus zaoferował swoje pierwsze regularne połączenie do Azji z lotem na Międzynarodowy Port Lotniczy w Dubaju w Zjednoczonych Emiratach Arabskich . Chociaż firma reklamuje go jako pierwszą usługę dalekodystansową poza Stanami Zjednoczonymi, lot do Montrealu w Kanadzie był oferowany w latach 1966-1979. Odległość między Dublinem a Dubajem wynosi 5926 kilometrów (3682 mil), jest to lot porównywalny do że do Chicago . Jednak Los Angeles pozostaje najdłuższą usługą Aer Lingus na 8338 km (5181 mil).
29 października 2005Aer Lingus oddziela się od swoich dwóch ostatnich Boeingów 737 . EI-CDH (a 737-500) odbywa ostatnią podróż w obie strony między Dublinem a Niceą . Te dwa Boeingi 737 (EI-CDH i EI-CDG) są sprzedawane rosyjskim liniom lotniczym Rossiya .
6 czerwca 2007Aer Lingus zacieśnia współpracę z europejskim producentem, zamawiając 6 nowych A350 i 6 dodatkowych Airbusów A330-300 . Zamówienie to pozwoli Aer Lingus rozszerzyć sieć dalekobieżną, ale także zastąpić starsze A330.
W 2015 roku Aer Lingus został kupiony przez grupę IAG (International Aviation Group), właściciela Iberii, British Airways i Vueling. Umożliwiło to firmie dalszy rozwój, zwłaszcza w sieci połączeń długodystansowych.
W celu przygotowania notowań Aer Lingus na Giełdzie Papierów Wartościowych w Dublinie , rząd irlandzki podjął decyzję o zniesieniu przesiadki w Shannon z końcem 2008 roku . W Ameryce Północnej Aer Lingus lata obecnie do Bostonu , Chicago , Los Angeles , Nowego Jorku , Waszyngtonu , Orlando , San Francisco , Newark , Miami , Hartford , Filadelfii i Toronto
Aer Lingus został po raz pierwszy wprowadzony na rynek wtórny („szarej strefy”) w dniu 27 września 2006 r., który następnie zostanie wpisany na oficjalne listy Irlandzkiej Giełdy Papierów Wartościowych i Giełdy Papierów Wartościowych w Londynie w dniu2 października 2006 r.. W momencie IPO irlandzki rząd posiadał 28% akcji, podczas gdy pracownicy posiadali 15%.
Aer Lingus wycofuje się z sojuszu Oneworld w dniu1 st April 2007, jednak firma zdecydowała się na utrzymanie bilateralnych relacji z członkami Oneworld i nie planuje dołączania do żadnego innego sojuszu. 19 listopada 2006zapowiada, że umowy zostały podpisane z American Airlines , Cathay Pacific i Qantas . Decyzja o opuszczeniu Oneworld została podjęta, ponieważ Aer Lingus zmieniła swoją pozycję jako tania firma typu point-to-point (w przeciwieństwie do firm działających przez huby ).
Jednakże 6 lutego 2007 r.Aer Lingus ogłasza sojusz z JetBlue Airways . Ten sojusz jest przede wszystkim sojuszem „internetowym”: klienci Aer Lingus mogą dokonywać rezerwacji z Dublina lub Shannon, jednego z 51 miejsc obsługiwanych przez JetBlue w Stanach Zjednoczonych, Meksyku i na Karaibach, ze strony internetowej Aer Lingus i odwrotnie w przypadku JetBlue klienci.
Aer Lingus będzie częścią One World w 2018 roku. Potwierdził to prezes IAG (grupy, która kupiła Aer Lingus w 2015 roku).
5 października 2006 r., Ryanair ogłasza publiczne wezwanie 1,48 mld euro dla Aer Lingus. Michael O'Leary , dyrektor generalny Ryanair, ogłasza, że jest to „wyjątkowa okazja” do utworzenia dużej irlandzkiej linii lotniczej. „Nowa” firma przewoziłaby ponad 50 mln pasażerów rocznie. Ryanair posiada już 16% akcji Aer Lingus i oferuje 2,80 euro za pozostałą akcję. Tego samego dnia kierownictwo Aer Lingus odrzuciło ofertę. 15 października 2006 r.Ryanair potwierdza, że nabył już 19,2% akcji Aer Lingus i że nie ma problemu z utrzymaniem przez irlandzki rząd 28,3%, które posiada.
29 listopada 2006Ryanair ogłasza, że posiada obecnie 26,2% akcji.
21 grudniaw tym samym roku Ryanair anulował swoją ofertę przejęcia Aer Lingus, ale z zamiarem uruchomienia nowej, gdy Komisja Europejska opiniuje pierwszą ofertę. Jeśli ta oferta zostanie przyjęta, Komisja Europejska obawia się zmniejszenia oferty i wzrostu cen.
27 czerwca 2007 r., Komisja Europejska ogłasza swoją decyzję o zakazie przejęcia Aer Lingus przez Ryanair, uzasadniając, że te dwie firmy kontrolują ponad 80% całego ruchu na lotnisku w Dublinie i że doprowadziłoby to do faktycznego monopolu.
14 lutego 2007 r., Aer Lingus ogłasza zamiar stworzenia na początku 2008 roku swojej pierwszej bazy za granicą, czyli poza Republiką Irlandii . Baza ta znajduje się międzynarodowe lotnisko w Belfaście , Irlandia Północna . Aer Lingus inwestuje w nią 100 milionów euro, umieszczając tam 3 samoloty, tworząc w ten sposób ponad 1000 bezpośrednich miejsc pracy.
22 marca 2007 r., w następstwie porozumień Open Skies, które usuwają bariery regulacyjne dla transatlantyckiego ruchu lotniczego, Aer Lingus ogłasza 3 nowe trasy długodystansowe do Stanów Zjednoczonych: Orlando (3 loty tygodniowo), San Francisco (4 loty tygodniowo) i Waszyngton DC (4 loty) lotów tygodniowo).
6 kwietnia 2009, Aer Lingus ogłasza natychmiastową rezygnację swojego Dyrektora Zarządzającego Dermota Manniona, sprawującego urząd od 4 lat, tymczasowo zastąpionego przez Prezesa Colma Barringtona. Dermot Mannion kierował prywatyzacją Aer Lingus w 2006 roku. Według kierownictwa „ w trudnym środowisku rynkowym zarząd i kierownictwo byli zdeterminowani, aby zmaksymalizować przychody, obniżyć koszty przy jednoczesnym utrzymaniu solidnego bilansu w celu zapewnienia wartości dla akcjonariuszy ”.
W styczeń 2015, Aer Lingus jest przedmiotem oferty przejęcia przez International Airlines Group za 1,36 miliarda dolarów, jednak nadal wymaga to zgody akcjonariuszy, w tym Ryanaira (29,8%) i państwa irlandzkiego (25%), oprócz organów ochrony konkurencji. Europejskie organy ochrony konkurencji wyraziły zgodę na to przejęcie w:lipiec 2015, przeciwko sprzedaży kilku slotów na lotnisku Gatwick.
20 sierpnia 2015, Aer Lingus jest oficjalnie członkiem International Airlines Group (IAG).
Aer Lingus wygenerował sprzedaż w wysokości 2,2 mld euro w 2018 roku.
Aer Lingus zatrudniał 4500 pracowników w 2020 roku i przewoził 8,6 miliona pasażerów w 2005 roku.
Wydajność na pracownika Aer Lingus jest prawie o połowę niższa niż w Ryanair, ponieważ zarobki są o 60% wyższe, a samoloty latają o połowę mniej .
W czerwiec 2020, następujące statki powietrzne są eksploatowane we flocie Aer Lingus:
Aby przedłużyć swoje loty długodystansowe, 6 czerwca 2007Aer Lingus złożył zamówienie w Airbusie na 9 samolotów A350 XWB .
W styczeń 2016średni wiek floty wynosił 11 lat.
W 2014 roku firma zmieni nie tylko harmonogram dostaw dziewięciu A350-900XWB, ale także typ samolotu, aby obniżyć koszty eksploatacji. Ponieważ nie potrzebuje zasięgu zgodnie z obecną siecią, kontrakt zostanie przekształcony na A350-900R o masie startowej 250 ton, a ich dostawa zostanie zaplanowana na lata 2018-2020.
Aer Lingus Airbus A330-300 .
A320 w barwach nowego
A330 zbliża się do New-York Newark-Liberty (EWR)
Aer Lingus ma dobre wyniki w zakresie bezpieczeństwa bez ofiar śmiertelnych w ciągu ostatnich 50 lat.
Doszło do 12 incydentów, w tym sześciu wypadków, w których samoloty zostały unieruchomione (w tym trzy ofiary śmiertelne) i porwania.
Aer Lingus obsługuje połączenia do iz lotnisk w Dublinie , Shannon , Belfaście i Cork