Gujana | |
Logo władz lokalnych Gujany | |
Administracja | |
---|---|
Kraj | Francja |
Status | Jedna zbiorowość terytorialna |
Główne miasto | Cayenne |
Dzielnice |
Cayenne Saint-Laurent-du-Maroni |
Gminy | 22 |
Międzywspólnoty | 4 |
Zgromadzenie dyskusyjne | Zgromadzenie Gujany |
Prezydent | Gabriel Serville ( PG ) |
Prefekt | Thierry queffelec |
Demografia | |
Miły | Gujański, Gujański |
Populacja | 276 128 mieszk . (2018) |
Gęstość | 3,3 mieszkańców/km 2 |
Języki lokalne |
francuski , kreolska Gujana , języki indiańskie , języki bushinengue , język Hmong |
Geografia | |
Szczegóły kontaktu | 3 ° 59 ′ 56 ″ północ, 53 ° 00 ′ 00 ″ zachód |
Obszar | 83 846 km 2 |
Różny | |
Gotówka | Euro |
Strefa czasowa | UTC-3 |
Domena internetowa | .gf |
Kod telefoniczny | 594 |
Kod pocztowy | 973 |
Kod ISO 3166-1 | GUF, GF |
Lokalizacja | |
Znajomości | |
Stronie internetowej | www.ctguyane.fr |
Gujana ( / g ɥ ja j ma n / ) w Creole Gujany : Lagwiyann jest regionem monodepartmental francuski znajduje się w Ameryce Południowej , graniczy z Brazylią w kierunku południowo-wschodnim i południowym, a Surinam na zachodzie. Jego uprawnienia, identyczne jak w innych regionach i departamentach Francji, są zgrupowane od 2015 roku w ramach jednej władzy lokalnej, której organem ustawodawczym jest Zgromadzenie Gujany . Jego kod INSEE to 973. Poza Francją region ten jest zwykle nazywany „ Gujana Francuska ”. O powierzchni 83,846 km 2 i populacji 294,146 mieszkańców (2021), Gujana jest drugim regionem we Francji pod względem powierzchni, a druga co najmniej zaludnionych. Jest to również najbardziej zalesiony departament , 97% terytorium pokrywa las równikowy, który pozostaje jednym z najbogatszych i najmniej rozdrobnionych ekologicznie na świecie, lasem Gujany .
Pierwsze instalacje francuskie rozpoczęły się w 1503 , ale francuska obecność nie stała się tak naprawdę trwała aż do 1643 i założenie Cayenne . Gujana, wcześniej znana jako Francja równonocy , stała się kolonią niewolników i obserwowała postęp ludności aż do oficjalnego zniesienia niewolnictwa w czasie Rewolucji Francuskiej .
Od 1797 przejściowo uzyskał status departamentu francuskiego, ale wraz z utworzeniem kolonii karnej stopniowo przekształcił się w kolonię karną . Jest to dokładniej sieć obozów i zakładów karnych rozsianych po całym wybrzeżu Gujany, w których przetrzymywani są skazywani na roboty przymusowe .
Podczas II wojny światowej , Gujany Félix Eboue był jednym z pierwszych w kolejce za generała de Gaulle'a od18 czerwca 1940. Gujana oficjalnie dołączyła do walczącej Francji w 1943 roku . Ostatecznie zrezygnował ze statusu kolonii i ponownie stał się departamentem francuskim w 1946 roku . De Gaulle , który został prezydentem, od 1965 roku postanowił tam założyć gujańskie centrum kosmiczne . Obecnie jest obsługiwany przez Narodowe Centrum Badań Kosmicznych (CNES), Arianespace i Europejską Agencję Kosmiczną (ESA).
Terytorium Gujany jest jednym z dziewięciu najbardziej oddalonych regionów (RNO) Unii Europejskiej . Jest to jedyne kontynentalne terytorium Francji i Unii Europejskiej w Ameryce Południowej oraz ostatnie francuskie terytorium w Ameryce kontynentalnej.
Limit części szelfu kontynentalnego , na które Francja ma wyłączne prawo eksploatacji został przedłużony do 350 mil morskich od wybrzeża w 2015 roku, tj +72.000 km na południowy 2 więcej od Gujany, po pozytywnej opinii Narodów Zjednoczonych The EEZ ciągle rozszerzające do 200 mil morskich dotyczących rybołówstwa i zasobów biologicznych.
Nazwa Gujana jest pochodzenia indiańskiego : „Guiana” oznacza w języku Arawak „kraj obfitujący w wodę” . Przestarzały wariant tego imienia w języku francuskim był pisany z dwoma n : „Guyanne” .
W części Francji znanej wcześniej jako „ Francja równonocy ” , czyli równikowa, oficjalna nazwa regionu to „Gujana”. Dodanie przymiotnika „francuski” w obecnych nazwach jest wygodą języka wynikającą z okresu kolonizacji i dziś przestarzałą o tyle, o ile nie ma już w naszych czasach w języku francuskim niejednoznaczności co do rozważanej Gujany . Historycznie istniało kilka innych Gujan :
Gujany te są częścią płaskowyżu Gujany , jednostki geograficznej ograniczonej od północy i zachodu przez rzekę Orinoko w Wenezueli , od północy i wschodu przez Ocean Atlantycki , od południa i od wschodu w Brazylii przez Rio Negro i Amazonkę do jej ust.
Gujana Francuska ma następujące kody:
Gujana graniczy z Brazylią na 730 km, a Surinam na 520 km , co czyni Brazylię krajem o największej granicy lądowej z Francją (szósty Surinam). Rozciągający się na powierzchni 83 846 km 2 , jest to drugi co do wielkości region we Francji po Nouvelle-Aquitaine .
Na południowym zachodzie, w trójkącie Itany- Marwini, niezamieszkałe terytorium o powierzchni 6000 kilometrów kwadratowych, które jest przedmiotem roszczeń Surinamu, zależy od Gujany Francuskiej. Jest rzadko odwiedzany, poza kilkoma górnikami złota i francuskimi żołnierzami. Ponowne oszacowanie obszaru Gujany nie jest związane z tym sporem granicznym, ale z błędem popełnionym przez dawną Służbę Geograficzną Kolonii, która z powodu złego oszacowania obszaru przeznaczyła 91 000 km 2 na terytorium. źródła Oyapock . Błąd został naprawiony w latach 60. przez IGN .
Ma klimat równikowy i jest pokryty głównie rozległym tropikalnym lasem deszczowym otoczonym przez namorzyny od strony morza, lasem Gujany . Podglebie składa się ze starożytnej, skalistej tarczy, bogatej w lateryt , ubogi i kwaśny, który tworzy relief zwany skórką pomarańczy, usiany ostańcami i poprzecinany sieciami rzek i strumieni. To były główne szlaki komunikacyjne od wieków lub tysiącleci. Stanowią one 7 dorzeczy, 953 zbiorniki wodne i zasilane są przez 2,5 do 4 m opadów rocznych.
Płaskorzeźba Gujany została wzorowana na starożytnej bazie otoczonej równiną przybrzeżną. Większość regionu położona jest na wysokości od 100 do 200 metrów, co jest oznaką bardzo starej ewolucji morfologicznej i geomorfologicznej, skutkującej osłabieniem kontrastów topograficznych.
Można wyróżnić dwa główne regiony topograficzne:
Gujana położona jest na płaskowyżu Gujany, który powstał w głębokim lądzie, który zniknął pod wpływem erozji , pozostawiając jedynie kilka przeobrażonych strzępów w kontakcie z granitowymi plutonami . Dziś spotykamy dwie grupy geologiczne: niedawne formacje osadowe i formacje prekambryjskie .
Brak pokrywy osadowej, erodowanej z czasem, pozwala na wyłonienie się formacji prekambryjskich, z których każda ma charakterystyczny rzeźbiony kształt: „wzgórza migdałowe” dla łupków Orapu, zasiew identycznych wzgórz o tej samej wysokości i zboczach. Granit gujański. Oprócz wpływu na eksploatację lasów (populacje, dostępność...), geologia wyjaśnia bogactwo różnych minerałów ( złoto , boksyt , tantalit ...) leżące u podstaw działalności wydobywczej Gujany, takiej jak płukanie złota .
W Gujanie opady deszczu są wysokie. Znaczna część deszczu wynika z kondensacji ewapotranspiracji z drzew tropikalnych lasów deszczowych.
Jest naturalnie kwaśny (ze zmianą pH, która może się znacznie zmieniać między porami suchymi i mokrymi) .
Gujana ma wilgotny klimat równikowy ; średnia temperatura wynosi 25,5 °C . Według odczytów Météo France roczne opady wynoszą średnio 2816 mm w Cayenne w latach 1981 - 2010.
Cayenne ma porę deszczową od grudnia do lipca i suchy okres przez resztę roku. Opady zaczynają się zmniejszać w lipcu (155 mm ), miesiące wrzesień i październik są „miesiącami suchymi” (odpowiednio 39 i 51 mm ) jako koryta , a następnie wzrastają w listopadzie (105 mm ). Najbardziej mokrym miesiącem jest maj ze średnią opadów 518 mm .
Głównym środkiem transportu w Gujanie jest samochód. Dla mieszkańców rzek ( Oyapock , rzeka graniczna z Brazylią i Maroni (rzeka) , granica z Surinamem) jest to kajak . Skutery są bardzo popularne wśród młodych ludzi, ale podczas sierpniowej wycieczki po Gujanie rowery są modne. Ponadto gminy Saül (Gujana) , Maripasoula , Grand-Santi i Saint-Laurent-du-Maroni są dostępne drogą lotniczą z Cayenne.
Od czasu opublikowania dekretu n ° 2016-1736 z dnia 14 grudnia 2016 roku, główne ośrodki miejskie z Gujany podlegają operacji interesu narodowego: Gujana terytorium futures .
W południowo-zachodniej, na wysokości trójkąta poprowadzoną przez Itany i Marwini rzek , terytorium od 6000 km 2 została odebrana przez Surinam od 1885 roku.
Dział ten należy do najbogatszych na świecie pod względem bioróżnorodności zarówno zwierząt, jak i roślin .
Gujany las jest na prawie całej jego powierzchni pierwotny las z bardzo wysokim poziomem różnorodności biologicznej ( hot-spot do najbogatszych na świecie), chronione przez Park Narodowy , utworzony w 2007 roku, a sześć rezerwatów przyrody . Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) i Unii Europejskiej (UE) zalecają specjalne wysiłki tam ochronnych.
W ślad za Grenelle de l'Environnement w 2007 r. projekt ustawy Grenelle II (w art. 49) zaproponował (w 2009 r., z zastrzeżeniem zmian) utworzenie jednego podmiotu odpowiedzialnego za Gujanę, który miałby przyczynić się do realizacji polityki na rzecz wiedzy i ochrona dziedzictwa przyrodniczego Amazonii (w zakresie kompetencji w zakresie fauny, flory, naturalnych i półnaturalnych siedlisk lądowych, rzecznych i przybrzeżnych oraz funkcjonowania ekosystemów). Pomoże w realizacji polityki środowiskowej prowadzonej przez państwo oraz władze lokalne i ich grupy. Artykuł 64 ustawy przewiduje również „ departamentalny plan orientacji górnictwa ” dla Gujany, promujący operacje wydobywcze zgodne z wymogami ochrony środowiska .
Środowisko obrzeża wybrzeża jest tym, które historycznie najbardziej się zmieniło wzdłuż RN1, ale lokalnie obserwuje się silną sztuczność wzdłuż RN2 i gdzie górnicy rzemieślniczy działają na zachodzie regionu Gujana.
Tropikalnych Gujany paradoksalnie rozwijała się na jednym z najuboższych gleb w świecie, azotu , potasu , fosforu oraz substancji organicznych . Z tego powodu, a także dlatego, że obszar ten jest zawsze zachowany ostoje dla wszystkich gatunków w okresach suchych lub zlodowacenia gruntów, ten las jest domem dla unikalnych ekosystemów , które są jednymi z najbogatszych i najbardziej wrażliwych na świecie. Bardzo pierwotnych lasów tropikalnych starożytny, namorzyny , sawanny , ostańce i wiele rodzajów mokradeł.
Kwasowość gleb jest również u źródeł tej miernoty gleb Gujany. Zmusza rolników do wapnowania pól i prowadzi do tradycyjnego rolnictwa polegającego na ścinaniu i spalaniu : popioły pomagają podnieść potencjał wodoru (pH) oprócz dostarczania soli mineralnych .
Można jednak zauważyć, że na tym terenie odkryto stanowiska Terra preta (gleby antropogeniczne ), w szczególności w pobliżu granicy z Brazylią . Badania są aktywnie prowadzone przez aktorów z wielu dyscyplin, aby określić sposób tworzenia tych najbogatszych gleb na planecie. Wysunięto hipotezę, że samo istnienie lasu deszczowego wynika z tych inteligentnych ludzkich interwencji z przeszłości (patrz artykuł Terra preta ), gdzie oparzenie ( slash-and-burn ) zostało zastąpione przez kopalnię ( slash -and- znak ).
Zarejestrowano 5500 gatunków roślin, w tym ponad tysiąc drzew, 700 gatunków ptaków, 177 gatunków ssaków, ponad 500 gatunków ryb, z których 45% to gatunki endemiczne (ryby mułowe i rybie łuski) oraz 109 gatunków płazów. Mikroorganizmy byłyby znacznie liczniejsze, zwłaszcza na północy, która rywalizuje z brazylijską Amazonką, Borneo i Sumatrą . Tylko ten francuski departament jest domem dla co najmniej 98% fauny kręgowców i 96% roślin naczyniowych we Francji .
Zagrożeń dla ekosystemu są fragmentacja drogami, które są bardzo ograniczone w porównaniu do innych lasach Ameryki Południowej , bezpośrednim wpływie i opóźnił tamy Petit-skok z EDF , do panoramowania ( Operation harpie ), chaotycznym polowania i kłusownictwo (polowanie gatunków chronionych), ułatwione przez utworzenie licznych torów i pojawienie się quadów . Wycinka drzew pozostaje umiarkowana ze względu na brak dróg, klimat i ukształtowanie terenu. Rozporządzenie z 28 lipca 2005 r. rozszerzyło francuski kodeks leśny na Gujanę, ale z ważnymi dostosowaniami i derogacjami. W podejściu, które ma być zrównoważone , koncesje lub bezpłatne transfery mogą być udzielane przez władze lokalne lub inne osoby prawne do użytku przez osoby tradycyjnie czerpiące swoje utrzymanie z lasu, ale stosowane środki nie zawsze są już środkami tradycyjnymi, a Ponieważ ekosystem Gujany jest wrażliwy, skutki eksploatacji lub polowań mogą być znaczące.
Połowa francuskiej bioróżnorodności znajduje się w Gujanie: 29% roślin, 55% wyższych kręgowców (ssaki, ptaki, ryby itp.) i do 92% owadów . Wszystko to w jednym oddziale o powierzchni 83 846 km 2 . Park narodowy i sześć rezerwatów przyrody działają na rzecz ochrony środowiska i gatunków, które są tak różnorodne, jak wyjątkowe.
Plaże rezerwatu przyrody Amana w miejscowości Awala-Yalimapo na zachodzie są wyjątkowym miejscem lęgowym żółwi morskich. Jest to jeden z najważniejszych na świecie żółwia skórzastego . Jeśli chodzi o rezerwat przyrody Wyspy Wielkiego Konstabla , jest on domem dla jedynej kolonii ptaków morskich między Tobago a Fernando de Noronha , obejmującej ponad 3000 km linii brzegowej.
Wymienione poniżej trzęsienia ziemi wskazują na lokalizację szacowaną jako najbliżej epicentrum, a także intensywność mierzoną w skali MSK z 1964 r., która waha się od 1 (drżenie nieodczuwalne, ale rejestrowane przez instrumenty) do 12 (zmienia ogromny krajobraz: szczeliny w ziemi , zakratowane doliny, przemieszczone rzeki…).
W 2014 roku ukazała się książka The Abandoned of the Republic , która dotyczy zanieczyszczenia środowiska rtęcią przez nielegalnych poszukiwaczy złota. Uważa się, że zagrożone jest zdrowie miejscowej ludności, której utrzymanie w dużej mierze zależy od rybołówstwa. Według World Wide Fund for Nature , 12.000 hektarów lasów deszczowych Amazonii w Gujanie zostały uszkodzone w wyniku tej działalności konspiracyjnej.
Poszukiwanie kopalń i źródeł ciekłych lub gazowych węglowodorów u wybrzeży Gujany to kolejne zagrożenie dla turystyki i rybołówstwa (trzeci sektor gospodarki Gujany). Total złożył wniosek o pozwolenie „Gujana Morska” w 2011 r., które zostało udzielone we wrześniu 2017 r., a następnie przedłużone przez rząd do czerwca 2019 r. W połowie maja 2018 r. Total złożył wniosek o odwiert poszukiwawczy; Urząd Środowiska poprosił go, aby zakończyć badanie wpływu, aby lepiej ocenić skutki ewentualnego wypadku ( także erupcji , zanieczyszczeń obecnych w płuczki wiertniczej, hałasu powodowanego przez wybuchowych materiałów wybuchowych. ..) i określić swoje podejście do unikać , zmniejszyć, zrekompensować nadal „bardzo częściowe”, lepiej polegając na informacjach zwrotnych, na przykład z eksplozji platformy wiertniczej DeepWater Horizon BP.
Od 2016 roku zwielokrotniły się pozwolenia na wydobycie. W maju 2018 r. blisko 300 tys. hektarów było już zaangażowanych w wydobycie lub projekty badawcze górnictwa.
Przestrzeń morska Gujany pozostaje bardzo mało zbadana, co umożliwia przyjęcie na jej wodach szczególnie bogatej różnorodności biologicznej, w tym wielu gatunków delfinów i wielorybów. Jednak kilka kilometrów dalej na południe, na wodach Brazylii, firmy naftowe planują wiercenie w dnie morskim, co niepokoi ekologów.
Pierwsze ślady archeologiczne ( ceramika , petroglyphs , polerki ...) wśród ludów indiańskich pomiędzy Oyapock i Maroni powrotem do V th tysiąclecia przed naszą erą. Wielu ich następców na tym samym obszarze geograficznym należy głównie do grupy językowej Tupi-Guarani .
Szacuje się, że na koniec III th wieku Indianie Arawak i palikurs , z brzegiem Amazonki, osiedlili się na wybrzeżu Gujany. Są one stosowane w VIII XX wieku przez Kalinago lub Karibes Kali'na (Galibis) i Wayana.
Wybrzeża Gujany jest rozpoznawany przez Krzysztofa Kolumba w 1498 roku Pomimo partycji Nowego Świata organizowanej w 1494 roku przez Traktat z Tordesillas między Portugalii i Hiszpanii , narody europejskie są u podstaw wielu próbach w kolonizacji w Gujanie z XVI -tego wieku .
Od 1503 pierwsze osadnictwo francuskie rozpoczęło się w rejonie Cayenne , zwłaszcza francuskie , wraz z podróżą Nicolasa Guimestre w 1539, a następnie Anglika Roberta Bakera (1562) i Gasparda de Sotelle (1568-1573), która założyła ponad 120 hiszpańskich rodzin na wyspie Cayenne.
W latach 1596-1598 Anglicy John Ley i Lawrence Keymis oraz Holender Abraham Cabeliau przeprowadzili dokładny rekonesans geograficzny wybrzeży Gujany. Prawdziwe rozliczenia Europejskiej pojawiają się głównie w XVII -tego wieku przez zawodów punktowych (kilka lat), ujść rzek i są dziełem Francji , z Anglii i Holandii .
W 1604 kolonia Gujany przyjęła nazwę Francji Równonocowej .
Jeśli pierwsze poważne próby francuskiej kolonizacji sięgają lat 20. XVII wieku, często są one podważane przez wewnętrzne waśnie osadników, złe stosunki międzyludzkie z Indianami , a nawet surowe warunki życia, zwłaszcza z żółtą febrą . Ze swojej strony narody indiańskie muszą zmierzyć się z wysoką śmiertelnością, spowodowaną wojnami toczonymi z kolonizatorami, ale także działaniem epidemii nowo importowanych z Europy .
Przez długi czas, kuratela króla Francji nad Gujaną jest regularnie kwestionowana; Dopiero wraz ze wznowieniem Cayenne w grudniu 1676 roku przez admirała Jeana d'Estrées Francuzi definitywnie ugruntowali swoją pozycję. A jednak kontrolują tylko wyspę Cayenne i, sporadycznie, kilka posterunków wojskowych w ujściach rzek. To właśnie ta słaba ludzka i militarna obecność w dużej mierze wyjaśnia niezwykłą łatwość, z jaką Portugalczycy z Brazylii zajęli wyspę Cayenne podczas wojen napoleońskich, wyspę, którą okupowali w latach 1809-1817.
Kolonizacja Gujany to przede wszystkim praca europejskich robotników, „najemnych”, zwanych też „trzydziestosześcioma miesiącami”, ponieważ są oni związani trzyletnim kontraktem ze swoim panem. Próbę tę, z braku ochotników, szybko zastąpili niewolnicy pochodzenia afrykańskiego, wykorzystywani w domach (farmach) do uprawy produktów kolonialnych: cukru, przypraw, czekolady i kawy.
Podobnie jak w innych koloniach francuskich, niewolnictwo jest w dużej mierze regulowane przez teksty Czarnego Kodeksu (1685). Ta firma mieszkaniowa pozostała dominującym modelem gospodarczym w Gujanie aż do drugiego zniesienia niewolnictwa w 1848 r. Jednak nie przyniosła rzeczywistego rozwoju Gujanie, która pozostaje biednym i słabo zaludnionym regionem francuskiego zespołu kolonialnego w Ameryce. W 1713 roku, na mocy traktatów utrechckich , król Francji Ludwik XIV , w celu ograniczenia lokalnych konfliktów z portugalską kolonią Brazylii , położył podwaliny pod granicę między Brazylią a Francją .
Wyprawa Kourou , która rozpoczęła się w 1763 roku, była bardzo słabo przygotowana. Została przeprowadzona na zlecenie Choiseula i kierowana przez Chevalier Étienne-François Turgot , gubernatora Jean-Baptiste Thibault de Chanvalon , intendenta i Antoine'a Brûletout de Prefontaine, dowódcę, aby założyć prawdziwą kolonię rolników pochodzenia europejskiego na sawannach zachodniej Gujany. Będzie to jednak głośna porażka: prawie wszyscy „ocaleni” osadnicy uciekli z Gujany, by dotrzeć do metropolii. W Gujanie pozostali tylko niemieccy i kanadyjscy osadnicy , którzy osiedlili się na stałe w Kourou, Sinnamary, Malmanoury, Corossony i Iracoubo i założyli tam oryginalne (i mieszane) stowarzyszenie rolników w Gujanie.
Gujana Francuska była okupowana przez Brytyjczyków od 1778 do 1783, a następnie od 1785 do 1788.
W czasie rewolucji stał się po raz pierwszy ( Collot d'Herbois i Billaud-Varenne ) miejscem deportacji politycznych; po nich nastąpią w 1798 r., kiedy Gujana zostanie przekształcona w departament „deportowani z Fructidor” i oporni księża: Counamama i Sinnamary będą cmentarzami większości z nich.
Niewolnictwo zostało zniesione we wszystkich koloniach w 1794 r., zanim Napoleon I er dokonał jego przywrócenia w 1804 r. Zostało ono trwale usunięte z dekretu znoszącego niewolnictwo z 27 kwietnia 1848 r. , kierowanego w szczególności przez abolicjonistę Victora Schœlchera . Zniknięcie pracy niewolniczej spowodowało zatrzymanie tradycyjnej gospodarki kolonialnej.
Podczas Rewolucji Francuskiej Gujana była okupowana przez Portugalczyków, którzy w latach 1809-1817 rządzili Brazylią: ten okres okupacji będzie oznaczał kreolski gujański , który włączy do swojego słownika wiele portugalskich słów. Wprawdzie Francuzi powrócili na wniosek traktatu wiedeńskiego z 1815 r., ale skuteczny powrót Francuzów ma nastąpić w kwietniu 1817 r. wraz z wysłaniem gubernatora.
Aby zrekompensować brak siły roboczej, ale przede wszystkim pozbyć się z metropolii republikańskich przeciwników politycznych i przestępców prawa zwyczajowego, Drugie Cesarstwo stworzyło skazańców w Gujanie . Przewieziono ich, deportowano, a następnie zdegradowano do 1946 r. W latach 30. XX wieku na Terytorium Inini utworzono Specjalne Zakłady Karne, znane również jako „skazani annamitów” (zob. Camp Crique Anguille ) . Zaludniani przez przeciwników politycznych i indochińskich intelektualistów, ale także drobnych przestępców, złodziei i alfonsów, ci skazani będą gorzką porażką.
Próby zaludnienia Gujany przez „wolnych” robotników ze środowisk imigranckich ( Afryka , Indie , Stany Zjednoczone , Madera itp.) nie będą trwalsze.
W 1713 traktaty z Utrechtu ustaliły granicę między francuskimi i portugalskimi terytoriami płaskowyżu Gujany. Jest to rzeka, która musi służyć jako granica, ale traktat nie jest pewny co do rzeki, którą wyznacza. W 1822 Brazylia uzyskała niepodległość. Kilkaset kilometrów kwadratowych jest przedmiotem sporu między Francją a Brazylią. „Spór” staje się terytorium neutralnym, schronieniem poszukiwaczy przygód, zbiegłych skazańców lub niewolników w marronażu. Pod koniec XIX -go wieku, oba kraje zgadzają się, aby przejść do arbitrażu w Szwajcarii. Dyplomacja brazylijska jest mocno zaangażowana w ten arbitraż, podczas gdy Francja nie inwestuje dużo w negocjacje. Szwajcarski arbitraż został wydany w 1900 roku na korzyść Brazylii, rzeka Oyapock została zachowana jako granica między Gujaną Francuską a Brazylią. Obywatele francuscy nie mogą osiedlić się na obecnie brazylijskim wybrzeżu.
W 1855 roku we wschodniej Gujanie na Arataye , dopływie Approuague , odkryto miejsce wydobycia złota . Na Zachodzie złoto wydobywa się z rzeki Inini (Haut-Maroni). Początek XX XX wieku charakteryzuje się gorączki złota, z 10 000 naukowców w działalności, w wyniku wzrostu często sztuczną handlu lokalnego i zatrzymać ostatnie działalności rolniczej ze względu na brak siły roboczej.
Z tą gorączką złota wiąże się efemeryczne istnienie Republiki niepodległej Gujany ( Amapá , 1886-1891, następnie Wolne Państwo Counani (1904-1912)).
Idąc za przykładem Reunion , Gwadelupy i Martyniki , Gujana stała się francuskim departamentem zamorskim w 1946 roku. Jednak wzrost gospodarczy miał trudności z urzeczywistnieniem się z powodu wysokich kosztów produkcji i liczebnej słabości ludności, zależności handlowej (importu) w stosunku do -vis Heksagon i rażący brak najbardziej podstawowej infrastruktury: ciągów komunikacyjnych, szkół, służby zdrowia itp.
Saint-Laurent-du-Maroni , Cayenne i Wyspy Zbawienia były miejscami deportacji skazanych na roboty przymusowe w latach 1852-1946 decyzją Napoleona III . Kapitan Alfred Dreyfus został tam wysłany w 1894 roku.
Gujana pozostanie wtedy francuską kolonią do 19 marca 1946, gdzie uzyskuje status departamentu zamorskiego . Francja oczekiwała, że więźniowie również będą osadnikami . Ale to była porażka. Więzienie zamknięto po II wojnie światowej po opublikowaniu 27 artykułów przez Alberta Londresa i za namową Gastona Monnerville'a . Dopiero w 1938 r. do Gujany wyruszył ostatni konwój skazanych, ale dopiero w 1945 r . Konstytuanta zdecydowała o repatriacji ocalałych, którzy tego pragnęli (pozostało bardzo niewielu). Operacja trwała osiem lat.
W 1964 roku generał de Gaulle podjął decyzję o budowie bazy kosmicznej w Gujanie, mającej zastąpić bazę Sahary w Algierii w Hammaguir. Stanowisko departamentu jest uprzywilejowane, blisko równika z szerokim otworem na ocean. Gujany Space Center , od pierwszych „Weroniki” rakiet, znacznie wzrosła w ostatnich latach. Europejski port kosmiczny z wyrzutniami, takimi jak Ariane 4 i Ariane 5 , które okazują się prawdziwym komercyjnym sukcesem na świecie, Gujańskie Centrum Kosmiczne rozwija również program Vega oraz bazę startową Sojuz zbudowaną w Sinnamary. Do 2021 roku Gujana będzie świadkiem startu nowej rakiety Ariane 6 , projektu opracowanego w 2014 roku.
W 1982 roku weszły w życie ustawy decentralizacyjne i nastąpiło przekazanie uprawnień władzom lokalnym, które miały stać się aktorami rozwoju Gujany.
Pod koniec marca 2017 r. w Gujanie rozwinął się duży ruch demonstracji i strajków, które spowodowały wizyty na miejscu ministrów spraw wewnętrznych i krajów zamorskich. Porozumienie zaproponowane przez rząd zostało odrzucone przez przedstawicieli demonstrantów i strajkujących 2 kwietnia.
Gujana to region administracyjny, którego prefekturą jest Cayenne . Stanowi ona z Gwadelupą i Martyniką , położone na Antylach , francuskie departamenty Ameryki (DFA).
Gujana wybrała jedno zgromadzenie od czasu zatwierdzenia przez Gujańczyków podczas referendum przeprowadzonego 24 stycznia 2010 r., aby połączyć radę regionalną i radę ogólną w jedno zgromadzenie lub „pojedynczą społeczność”.
Na szczeblu gminnym na czele stoją 22 gminy, na czele których stoją burmistrzowie . Niektóre z tych gmin, takie jak Maripasoula i Camopi , mają większe obszary niż departamenty metropolitalne. Ponadto niektóre gminy są podzielone na wsie nadzorowane przez kapitanów .
Ponadto Gujana jest reprezentowana na szczeblu krajowym przez dwóch posłów (patrz okręgi wyborcze ) i dwóch senatorów .
Jest to również największy z dziewięciu najbardziej oddalonych regionów Unii Europejskiej.
Od 1 st stycznia 2012, Gujana ponownie własny sąd odwoławczy , zniesione w 1947 roku, z jego prokuratora generalnego . Od 1947 do 2012 r. sprawy rozpatrywał Sąd Apelacyjny Fort-de-France na Martynice , ponad 2000 km od Cayenne . Pierwszy Prezes Sądu nowej funkcji podejmowania Apelacyjnego w 1 st stycznia 2012 jest Pierre Gouzenne, prezes wcześniej sądu Awinionu. Podejmowania urząd prokuratora generalnego nowego prokuratora generalnego do 1 st stycznia 2012 jest Raymond Morey, wcześniej prokurator Nancy.
Podobnie istnieje całkowicie autonomiczny trybunał administracyjny. Rzeczywiście, jeśli istniał już określony trybunał administracyjny, początkowo składał się on z sędziów z Fort-de-France (jak obecnie w Saint-Pierre i Miquelon). Stopniowo jednak funkcjonowanie sądu stało się autonomiczne wraz z przydzieleniem jednego, a potem dwóch sędziów na stałe miejsce zamieszkania. Obecnie jest czterech sędziów, w tym prezydent, dzięki czemu jurysdykcja jest całkowicie niezależna.
Na 1 st styczeń 2021Gujana jest podzielona na dwie dzielnice ( Cayenne i Saint-Laurent-du-Maroni ) oraz dwadzieścia dwie gminy.
Na czele każdej z dwudziestu dwóch gmin stoi burmistrz . Niektóre gminy są podzielone na wsie nadzorowane przez zwyczajowych wodzów, kapitanów .
Jedynym oficjalnym symbolem jest logo władz lokalnych Gujany . Oddział żandarmerii regionalnej używa do swoich mundurów herbu Cayenne .
Rada Generalna Gujany , która zniknęła w 2015 roku, przyjęła w 2010 roku flagę Gujany Workers Union (związek UTG) jako flagę Gujany .
Logo władz lokalnych Gujany (od 2016).
Flaga sześciu rdzennych ludów Gujany (od 2012).
Flaga UTG (flaga używana przez Radę Generalną w latach 2010-2015). Ta flaga jest również używana przez Panafrykanów Gujany.
Logo byłej rady regionalnej Gujany (1974-2015).
Logo byłej Rady Generalnej Gujany (1948-2015).
Trzy tendencje polityczne dzielą życie polityczne Gujany. Dwie główne siły polityczne pozostają, podobnie jak reszta Francji , lojalistyczną prawicą reprezentowaną przez Republikanów i lojalistyczną lewicą reprezentowaną przez Gujańską Partię Socjalistyczną (PSG), Demokratyczne Siły Gujany (FDG), Partię Socjalistyczną (PS). ) i Guyane Écologie (GE). Ale ta „lojalna lewica” ma teraz do czynienia z silną konkurencją ze strony La France insoumise . Wreszcie trzeci nurt polityczny to skrajnie lewicowy ruch niepodległościowy , reprezentowany przez Ruch Dekolonizacji i Emancypacji Społecznej (MDES) i Walwari ( PRG ). Ruch insoumise La France jest reprezentowany w Gujanie przez osiem Grup Działania (GA lub GdA). Wiodący wynik Jeana-Luca Mélenchona w wyborach prezydenckich w 2017 r. oraz poparcie ruchu dla kandydatury Davy'ego Rimane'a podczas wyborów uzupełniających w marcu 2018 r. pozwoliły zbuntowanej Francji zająć pozycję nowej lewicowej siły w regionie.
Od 1 st październik 2013dowódcą sił zbrojnych w Gujanie jest generał dywizji lotniczej Philippe Adam. Jest 2300 żołnierzy.
Siły te są rozłożone głównie w następujących jednostkach:
Populacja Gujany gwałtownie rośnie: według INSEE mogłaby wzrosnąć do 424 000 mieszkańców w 2030 r., gdyby utrzymały się tendencje obserwowane w latach 1999-2009, ze względu na wysokie tempo przyrostu naturalnego (nadwyżka urodzeń w stosunku do zgonów) oraz efekt znacznej imigracji z sąsiednich krajów ( Brazylia , Gujana , Haiti , Surinam ). Następuje jednak spowolnienie wzrostu demograficznego związane z niewielkim spadkiem liczby urodzeń, a przede wszystkim z odwróceniem salda migracji, które w latach 2008–2013 stało się ujemne. Jest to najsłabiej zaludniony departament we Francji (3 , 3 mieszk./km 2 ).
1830 | 1845 | 1853 | 1861 | 1876 | 1954 | 1961 | 1967 | 1974 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
23 747 | 19 795 | 16 817 | 19 959 | 18 230 | 27 863 | 33 505 | 44 392 | 55 125 |
1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 | 2016 | 2018 | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
73 022 | 114 678 | 157 213 | 205 954 | 237 549 | 269,352 | 276,128 | - | - |
Nazwisko | Kod INSEE |
Międzywspólnotowość | Powierzchnia (km 2 ) |
Populacja (ostatni legalny pop. ) |
Gęstość (mieszk./km 2 ) |
Edytować |
---|---|---|---|---|---|---|
Cayenne | 97302 | Zarząd Centrum Littoral | 23,60 | 63 652 (2018) | 2697 | |
Saint-Laurent-du-Maroni | 97311 | Zachodnia Gujana CC | 4 830,00 | 45 576 (2018) | 9,4 | |
Matoury | 97307 | Zarząd Centrum Littoral | 137,19 | 32 942 (2018) | 240 | |
Remire-Montjoly | 97309 | Zarząd Centrum Littoral | 46.11 | 26 143 (2018) | 567 | |
Kourou | 97304 | CC Savannahs | 2 160,00 | 24 959 (2018) | 12 | |
Makuria | 97305 | Zarząd Centrum Littoral | 377,50 | 15 602 (2018) | 41 | |
Maripasoula | 97353 | Zachodnia Gujana CC | 18 360,00 | 11 994 (2018) | 0,65 | |
Mana | 97306 | Zachodnia Gujana CC | 6 332,60 | 11 234 (2018) | 1,8 | |
Apatou | 97360 | Zachodnia Gujana CC | 2 020,00 | 9381 (2018) | 4,6 | |
Grand-Santi | 97357 | Zachodnia Gujana CC | 2 112,00 | 8698 (2018) | 4.1 | |
Papaichton | 97362 | Zachodnia Gujana CC | 2 628,00 | 6212 (2018) | 2,4 | |
Św | 97308 | Wschodnia Gujana CC | 2320,00 | 4 188 (2018) | 1,8 | |
Roura | 97310 | Zarząd Centrum Littoral | 3902,50 | 3390 (2018) | 0,87 | |
Sinnamary | 97312 | CC Savannahs | 1340.00 | 2895 (2018) | 2.2 | |
Montsinéry-Tonnegrande | 97313 | Zarząd Centrum Littoral | 600,00 | 2772 (2018) | 4,6 |
Mieszkańcy Gujany nazywani są Gujańczykami i Gujańczykami. Nie mylić z Gujańczykami, którzy są mieszkańcami Gujany .
Ludność jest zgrupowana głównie w kilku miastach na wybrzeżu, wzdłuż RN 1 (pas przybrzeżny) oraz na brzegach głównych rzek i ich ujść. Wiele społeczności współistnieje , pochodzących z 80 krajów, z obecnie około 40 narodowościami, w tym (w 2006 r.):
Na 7 sierpnia 2006Według Survival International „w amazońskiej części francuskiego departamentu Gujany żyje obecnie około dziesięciu tysięcy Indian, których prawa do zbiorowej własności ich ziem, nad którymi kiedyś sprawowali władzę, wciąż nie są uznawane”.
Gujana jest częścią Francji i jest francuski departament, ale korzysta ze specjalnego systemu: w prawie 1905 w sprawie separacji Kościoła i państwa nadal nie stosuje się w Gujanie, która pozostaje pod reżimem królewskiej zarządzenia. Karola X z27 sierpnia 1828 : duchowieństwo katolickie i tylko on jest opłacany przez Radę Generalną. W ten sposób 27 księży otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 800 000 €. Inny przepis rozporządzenia Karola X, który nie został uchylony przez departamentalizację Gujany, stanowi, że stan utrzymuje miejsca kultu katolickiego. Krótko mówiąc, zasady Karty Konstytucyjnej z 4 czerwca 1814 r. , zgodnie z którymi religia katolicka jest „religią państwa”, nadal obowiązują w Gujanie Francuskiej.
W rzeczywistości, w 1911 roku, kiedy ustawa z 1905 roku została rozszerzona na Indie Zachodnie i Reunion, część klasy politycznej Gujany sprzeciwiła się jakimkolwiek zmianom. Komisja Kolonialna wydaje wówczas opinię negatywną, choć nie jest w tej sprawie kompetentna.
Od tego czasu kwestia ta była podnoszona kilkakrotnie, w szczególności w 1970 r., kiedy utworzono stanowisko pastora protestanckiego w Kourou i kiedy wyznaczono muzułmańskiego imama w Gujanie. Na razie żadna decyzja polityczna nie zakwestionowała tego statutu, ani nie rozszerzyła go na inne kulty . Specyfika w żaden sposób nie kwestionowana przez dekrety Mandela z 1939 r. Jednak administracja, argumentując, że kulty te nigdy nie zostały uznane przez prawo w Gujanie, odpowiedziała negatywnie na prośbę o wynagrodzenie.
Po podjęciu decyzji o zaprzestaniu wynagradzania duchowieństwa katolickiego z końcem kwietnia 2014 r., Sąd Administracyjny Gujany nakazał Radzie Generalnej wznowienie tego wynagrodzenia.
Jeśli chodzi o religię, Gujańczycy są blisko narodów Ameryki Łacińskiej. Wśród Kreolów z Gujany praktyka religii katolickiej była od dawna zamieszkiwana przez popularne wierzenia, które dopuszczają czysto latynoamerykański katolicyzm. W historii kolonialnej religijność Kreolów czerpała wiele ze swoich cech od osobistości katolickich, które pomogły założyć kolonię, takich jak siostra Anne-Marie Javouhey . Przyjmowanie sakramentów, praktykowanie modlitwy, nabożeństwo do niektórych świętych, obrzędy pogrzebowe, święto Ducha Świętego w Approuague są ubarwione wierzeniami spisanymi na przestrzeni wieków.
Jeśli wspólnota protestancka jest dobrze ugruntowana, to jednak katolicyzm pozostaje pierwszą religią praktykowaną w Gujanie. Można to uzasadnić sukcesją kolonizacji znanych na tym terytorium oraz bliskością krajów łacińskich Ameryki Południowej. Muzułmanie, Hindusi i Żydzi pozostają tam w mniejszości.
Muzułmanie stanowią mniejszość szacowaną na 2400 mieszkańców z 5 meczetami, dwoma w Cayenne, jednym w Kourou, jednym w Mana i jednym w Saint Laurent du Maroni, reprezentowanymi przez Gujańczyków pochodzenia afrykańskiego, arabskiego i azjatyckiego.
Raport socjologiczny z 2013 r. na temat przestępczości w Gujanie podkreśla, że przemoc fizyczna i przestępczość zorganizowana są w Gujanie ważniejsze niż gdziekolwiek indziej we Francji.
Jeśli chodzi o umyślne zabójstwa, Gujana znalazła się we Francji w 2012 r. na szczycie statystyk dotyczących liczby mieszkańców z 10,2 zabójstw na 100 000 mieszkańców.
Gujana ma o połowę mniej lekarzy ogólnych i trzy razy mniej specjalistów niż Francja kontynentalna. Ma tylko 37 łóżek intensywnej opieki dla 283 000 mieszkańców.
Malaria i denga (z formy krwotoczny od początku dziewięćdziesięciu niekiedy śmiertelna) mają wysoką częstotliwością występowania w Gujany. Żółta febra występuje również znaczne ryzyko, jak gruźlica .
W wielu społecznościach występują utrudnienia w dostępie do wody pitnej, a niektóre ujęcia rzeczne przeznaczone do zasilania sieci wodociągowej mogą być w niektórych latach nieczynne ze względu na wnikanie soli z wody Ocean Atlantycki („front solny” i jego sezonowa ewolucja) zostały zaobserwowane przez BRGM w Mana i na Maroni, aby je modelować i lepiej przewidywać to zjawisko). Brak dostępu do wody pitnej zwiększa ryzyko chorób zakaźnych jelit . Gujana to także oddział, w którym zachorowalność na AIDS / HIV jest najwyższa. Według ARS w 2012 roku „Karaiby są drugim po Afryce najbardziej dotkniętym przez HIV/AIDS regionem na świecie” .
W 2012 r. śmiertelność niemowląt z powodu chorób zakaźnych i pasożytniczych (nawet z wyłączeniem AIDS) była najwyższa we Francji, znacznie wyższa niż we francuskiej metropolii (wynosiła 551 na 100 000 w Gujanie, przy wskaźniku metropolitalnym wynoszącym 182, według badania przeprowadzonego przez DREES i Inserm, w którym śmiertelność okołoporodowa i matek przewyższała śmiertelność w innych departamentach zamorskich.
Dla odwiedzających szczepienie przeciwko żółtej febrze jest obowiązkowe niezależnie od długości pobytu.
Jak we wszystkich obszarach tropikalnych, pasożyty są liczne. Między innymi możemy wymienić wesz agouti .
Gleby ubogie i kwaśne sprzyjają biodostępności i krążeniu metali ciężkich, w szczególności rtęci, która od dziesięcioleci wykorzystywana jest w wydobyciu złota, oraz ołowiu (źródło zatrucia ołowiem ).
Badania przeprowadzone przez CIRE i ARS w zachodniej Gujanie (między Saint-Laurent-du-Maroni i Mana) ujawniły „silną impregnację ołowiem u niektórych mieszkańców (we wsi 48% wszystkich mieszkańców (21/44) i 93% dzieci poniżej 7 roku życia (13/14) miały poziom ołowiu we krwi przekraczający 100 μg/L (próg definicyjny dla zatrucia ołowiem we Francji) i inne analizy” i badania potwierdziły problem, który mógł „wpłynąć na całą Gujanę i kraje sąsiednie (Surinam, Brazylia) . ” W 2015 r. dostępne elementy sugerują źródło pożywienia z tym ołowiem. I zauważono, że u kobiet w ciąży „Poziom ołowiu we krwi i odsetek uczestniczek z wysokim poziomem ołowiu we krwi wzrasta wraz z wiekiem. są 21,6% poniżej 18 roku życia wobec 32,5% u kobiet powyżej 35 roku życia z poziomem ołowiu we krwi ≥ 50 μg/L (p = 0,29) i odpowiednio 2,7% wobec 10,4% z poziomem ołowiu we krwi ≥ 100 μg/L (p = 0,023) ” Ubóstwo, a niski poziom wykształcenia, przygotowanie znachora w czasie ciąży, zjedzenie dziczyzny lub wypicie deszczówki (zamiast kranu lub butelkowanej) i mówienie nenge tongo są związane z wyższym poziomem ołowiu we krwi (co sugeruje możliwą rolę tradycji geofagii , ale przyczynowo nie można było jednoznacznie wykazać powiązania). Ponadto kobiety mieszkające w górnym biegu rzeki Maroni są bardziej dotknięte niż w dolnym biegu rzeki. W Saint-Laurent-du-Maroni maksymalny poziom ołowiu we krwi wynosi od 25,8 μg/L w centrum miasta do 42 μg/L na Île Bastien i Portal .
Sytuację tę, jak również bezczynność władz publicznych, potępia w Nager avec les piranhas (2017) Michel Onfray .
W 2015 r. raport parlamentarny rekomendował zalecenia dotyczące walki z „samobójstwami młodych Indian w Gujanie Francuskiej”.
Najpopularniejszym sportem w Gujanie jest piłka nożna , następnie koszykówka , kolarstwo , pływanie czy nawet piłka ręczna , jednak na wydziale jest kilka klubów dla kajakarstwa , judo , brazylijskiego jiu-jitsu , aikido , karate , szermierki , jazdy konnej , wiosłowania i siatkówka .
Dwa flagowe kluby pływania w Gujanie to klub Megaquarius i Cercle Nageurs de Cayenne (CNC).
Od kilku lat klub Megaquarius Club Guyane wygrywa większość mistrzostw Gujany dzięki swoim pływakom.
Gujańska Liga Pływacka podpisała również partnerstwo z Surinamem w celu zorganizowania większej liczby zawodów między tymi dwoma krajami, w szczególności mistrzostw Amazonii.
Djokan to dyscyplina wywodząca się z praktyk wojowników indiańskich , Bushinengue i gujański kreolski .
Gospodarka Gujany jest silnie uzależniona od Francji i przemysłu kosmicznego ( Gujana Space Center ). Istnieje kilka bezpośrednich linii lotniczych do innych krajów Ameryki Południowej , poza Surinamem i Brazylią . Jednak możliwe jest podróżowanie do reszty Ameryki z międzylądowaniem w Pointe-à-Pitre - Pôle Caraïbes ( Gwadelupa ) lub w Fort-de-France - Aimé Césaire ( Martynika ).
Oficjalne bezrobocie tempo w drugiej połowie 2013 roku to 21,3%, jednym z najwyższych we Francji.
8 lipca 2016, po czterech latach konsultacji, dekret Rady Stanu zatwierdzający plan rozwoju regionalnego (SAR) Gujany w Dzienniku Urzędowym ; są to nowe ramy dla wszystkich polityk planowania przestrzennego i rozwoju publicznego prowadzonych w Gujanie do 2030 roku . Definiuje obszary zakładania rolnictwa, urbanizacji oraz głównych urządzeń i infrastruktury, działalności przemysłowej, portowej, rzemieślniczej, rolniczej, leśnej, turystycznej i związanej z energią odnawialną, a także te związane z nowymi technologiami informacyjno-komunikacyjnymi, integrując jednocześnie wyzwania od ciągłości ekologicznej w zindywidualizowanym rozdziale dotyczącym zielony i niebieski Network , w ramach jednej z pięciu priorytetów: „Ochrona i zwiększanie niezwykłą środowiska i różnorodności biologicznej obszaru” . Gminy mają trzy lata na dostosowanie swoich dokumentów urbanistycznych do tego SAR.
Planowanie regionalne obejmuje element związany z mieszkalnictwem, co stanowi szczególny problem w Gujanie, bardzo różny od tego we Francji kontynentalnej. Gujana charakteryzuje się budownictwem indywidualnym, które stanowi 76% głównych rezydencji w 2013 roku, czyli około 19% więcej niż we Francji kontynentalnej. Mieszkania mają wyższe obłożenie niż inne DROM-y, średnio 3,4 osoby na gospodarstwo domowe, więc średnia metropolitalna wynosi raczej około 2,3. Gujana boryka się zatem z poważnym problemem kiepskich warunków mieszkaniowych : przeludnienia. Dotyka 36,1% gospodarstw domowych w Gujanie. Wskaźnik ten jest ponad dwukrotnie wyższy niż w przypadku innych departamentów i terytoriów zamorskich, takich jak Reunion, gdzie 14,6% gospodarstw domowych dotkniętych jest przeludnieniem. Przeludnienie dotyczy więcej niż 7 na 10 rodzin niepełnych.
Dodatkowo do kwestii przeludnienia dodaje się sam brak mieszkań: 47% głównych rezydencji w 2013 r. doświadczyło poważnego braku komfortu, z których najważniejszy był vis-à-vis, ale także wady ważniejsze, takie jak instalacja elektryczna lub brak urządzeń sanitarnych. Tylko 44% gospodarstw domowych ma ciepłą wodę.
Trudno jest uzyskać dostęp do nieruchomości w Gujanie: tylko 9% gospodarstw domowych ma do niej dostęp w porównaniu do 20% we Francji kontynentalnej. Jest to szczególnie związane z problemem braku budynków i wyższymi kosztami mieszkaniowymi, metr kwadratowy wyniósł 12,2 euro w 2016 r., wobec 10,6 euro we Francji. Wreszcie, znaczna obecność niehigienicznych mieszkań nie zachęca gospodarstw domowych do zakupów. Brakuje budowy mieszkań socjalnych, ledwie 1000/rok, podczas gdy popyt jest znacznie wyższy. Wskaźnik mieszkalnictwa socjalnego (HLM) jako udział głównych rezydencji wyniósł 15,1% w 2016 r., a wskaźnik ten osiągnął 17,3% w Cayenne.
Miejscowa architektura charakteryzuje się bogactwem wpływów kreolskich , indiańskich i buszinenge . Główne miasta zawierają głównie architekturę w stylu kreolskim, z niektórymi budynkami i fortami w stylu zachodnim. W gminach z populacjami czarnych bordowych można zobaczyć skrzynki stylów bushinengue. A indiańskie gminy są znane ze swoich przedkolonialnych karbetów . Większość z tych budynków została zaprojektowana z lokalnych materiałów, takich jak drewno z lasów amazońskich czy cegły wyrabiane na miejscu. Te lokalne architektury łączą się z budynkami w stylu współczesnym.
Muzea i zabytkiW Gujanie można znaleźć wiele muzeów.
Lokalna sztuka i rzemiosło są wysoko cenione przez opinię publiczną. Każda społeczność etniczna uczestniczy w ich rozwoju. Sztuka tembes , sztuka ludu Bushinengue, jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych sztuk w Gujanie. Boni wytwarzają również lokalne rzeźbione przedmioty z drewna: kajaki , grzebienie, składane ławki, stoły itp. Indianie i Kreole wyrabiają ceramikę, wyrabiają perły lub nasiona lasu (naszyjniki) oraz wikliniarstwo: sita, wachlarze, kosze. Do wyrobu biżuterii i innych przedmiotów używa się złota, nasion i liści palm amazońskich oraz innych rzeczy charakterystycznych dla tego obszaru.
Carnival jest jednym z najważniejszych wydarzeń Gujany. Uznawany za najdłuższy na świecie, odbywa się w niedzielne popołudnia , pomiędzy Objawieniem Pańskim na początku stycznia , a Środą Popielcową w lutym lub marcu . Grupy przebrane według tematu roku paradują wokół ozdobionych platform, w rytmie perkusji i instrumentów dętych blaszanych. Przygotowanie grup trwa kilka miesięcy przed karnawałem. Grupy paradują przed tysiącami widzów, którzy gromadzą się na chodnikach i specjalnie przygotowanych trybunach .
Następnie, na początku wieczoru, Touloulous i Tololos, typowe postacie karnawału w Gujanie, udają się do sal tanecznych, aby wziąć udział w słynnych bal paré-masques .
Grupy brazylijskie , identyczne jak te, które spotyka się na karnawale w Rio , są również cenione za rytmy i uwodzicielskie kostiumy. Azjatycka społeczność Cayenne również uczestniczy w paradach , wnosząc swój charakterystyczny akcent ze smokami .
Literatura Gujana jest uznawane na poziomie międzynarodowym dokonywania wschodzące talenty jak Léon Damas , ważną postacią ruchu négritude lub Maran , autor słynnej powieści Batouala , który w 1921 roku wygrał Prix Goncourt , a tym samym staje się pierwszym czarnoskórym otrzymywać tę nagrodę. Ale także mieć pierwszą powieść napisaną w języku kreolskim , Atipa .
Francuski jest językiem urzędowym Gujany ale wiele innych języków lokalnych są również używane. Pomimo statusu języka Moliera, kreolski gujański pozostaje zdecydowanie najczęściej używanym językiem w społeczeństwie. Ten język francuski oparte, angielski, hiszpański, portugalski, Afryki i języków indiańskich, by urodzić się w XVII -tego wieku między afrykańskich niewolników i ich francuskich mistrzów, którzy próbowali się porozumieć. Czasami jest mieszany z innymi językami kreolskimi społeczności imigrantów Martyniki (Martynika kreolska ), Gwadelupy ( kreolski z Gwadelupy ) i Haiti ( kreolski haitański ) ...
Sześć języków Bushi Kondé ( czarne bordowe ), którymi posługuje się Busi-Nengue Gujański lub Surinamski (surinamski dla Akademii Francuskiej ): języki boni , saramaca , paramaca , djuka , mataray, kwenty, aluku.
Pozostałe języki regionalne są sześć z siedmiu indiańskich językach ( Arawak , Palikur , Kali'na , Wayana , Wayãpi , obrotowe ), jak również Hmong (język Laosu). Język Apalai , którym posługuje się niewielu użytkowników, nie jest oficjalnie uznawany.
Wreszcie, inne społeczności, stanowiące znaczną część populacji, na co dzień posługują się językiem portugalskim , angielskim , chińskim , hiszpańskim itd.
Kuchnia Gujany jest bogaty z różnych kultur, mieszanka w Gujanie, restauracje Creole obok restauracji chińskich w dużych miastach, takich jak Cayenne , Kourou i Saint-Laurent-du-Maroni . Lokalna sztuka kulinarna pierwotnie łączyła kuchnię kreolską, Bushinengue i indiańską.
Wszystkie te kuchnie mają kilka wspólnych składników:
Tradycyjne daniaNa Wielkanoc Gujańczycy jedzą najbardziej kultowe danie Gujany: Bouillon d'awara .
Tradycyjnym gujańskim posiłkiem weselnym jest Kolombo .
Chociaż w kuchni Gujany znajdujemy wiele tradycyjnych potraw wspólnych, z niektórymi wyspami karaibskimi , takimi jak Colombo, Calou , Dombrés , Creole Boudin , Ti-punch , Dokonons itp.
Na tym południowoamerykańskim terytorium znajduje się wiele typowych dań, takich jak Awara Bouillon, Creole Galette , Dizé milé , Countesses , Cramanioc Cake , Kalawanng , Gratin and Salade de couac , Fricassee d iguana czy Pimentade (zazwyczaj na bazie ryb, możemy też znaleźć warianty, takich jak Pimentada Wołowa).
NapojeJako tradycyjne napoje znajdziemy w Gujanie lokalny rum, taki jak Rhum Saint-Maurice (la Belle Cabresse, Féfé, La Cayennaise, Coeur de Chauffe, Or Blanc itp.), Cachiri (piwo indiańskie), Bita czy bitter ( bazie roślin leczniczych), syrop szczaw, kreolski czekoladowych (kakao, wanilia, gałki muszkatołowej, cynamonowy ...), przy czym Planteur, różne dziurkowania (kokos poncz comou stempel, czekolada stempel, orzeszki ziemne poncz Wasai poncz maracudja stempel, Matador poncz ...), Ti-poncz i zasadniczą comou sok, Wasai sok (oba wykonane z amazońskich owoców palmy).
Desery, ciastka, wyroby cukierniczeNa deser kremy kreolskie, lokalnie zwane Angou lub Matété , wszelkiego rodzaju dżemy, przetwory ( batonik kokosowy), couac coco (delikatna słodka kasza manna), Crétique (kandyzowany kokos z imbirem), kreolska galette (zwana też gujańską galette), szczaw galaretka, Lotcho (cukierki z miazgą kokosową), Sorbety (kokos, pistacja, orzeszki ziemne, comou), Lafoufou bannann (sałatka bananowa), Jajka z mlekiem, Lanmou chinwè, American (lokalne ciasto), Bendenngwèl, Kontès , Dizé milé (pączek) , Dokonon (ciasto w koszulce w folii), Ciasto cramanioc (budyń z manioku), Marcepan , Mont-blanc , Sispa (naleśnik) itp.
Pierwszy znaczek specyficzny dla Gujany pochodzi z 1886 roku, jest to znaczek typu Alphée i jest przeładowany napisem „Grudzień 1886, Guy Franc”.
Do 1902 roku Gujana będzie używała znaczków z serii francuskiej lub kolonialnej ze specyficznym przeciążeniem.
Od 1904 wydawane będą znaczki charakterystyczne dla Gujany i noszące napis „Gujana Francuska”.
Ostatnie znaczki z napisem „Gujana Francuska” zostały wydane w 1947 r. Poza tym terminem używano znaczków Francji metropolitalnej.
Sportowcy
Muzycy
Osobowości historyczne
Postacie polityczne
Osobowości literackie
Aktorzy
Inne osobowości
"Gujana - Powierzchnia: 83 846 km 2 "
.