Luz to zestaw działań mających na celu wyeliminowanie min przeciwpiechotnych lub morskiej strefy. W szerokim tego słowa znaczeniu, chodzi o poszukiwanie, neutralizację, usuwanie i przechowywanie lub niszczenie amunicji, min, pułapek, urządzeń i materiałów wybuchowych, które mogą stwarzać problemy dla bezpieczeństwa lub środowiska. Istnieją dwa rodzaje rozminowywania, rozminowywanie wojskowe i humanitarne . W kontekście odbudowy, która nastąpiła po I wojnie światowej , mówiliśmy więcej o „ désobusage ”.
Oczyszczanie krzewów i rozminowywanie to działania, które naprawdę nabrały rozpędu podczas I wojny światowej , ale zwłaszcza po zawieszeniu broni, kiedy konieczne było oczyszczenie terenu w Belgii i 11 francuskich departamentów czerwonej strefy podziurawionych niewybuchami oraz zapasy niewykorzystanej amunicji wszelkiego rodzaju;
Czyszczenie urządzeń wojennych lub materiałów wybuchowych zostało po raz pierwszy opisane jako „debushing”. Po zawieszeniu broni w 1918 roku trafił pod fajerwerki , znajdujące się do końca 1919 bezpośrednio pod bezpośrednią odpowiedzialnością angielskich władz wojskowych (na czele z Douglasem Haigiem ) na północy Francji, a następnie struktur „cywilnych”.
„Usługa desobusage (poszukiwania i usuwania pocisków) była realizowana do grudnia 1919 r. pod opieką władz wojskowych. Ponieważ désobusage dostarczył pracy domowej " czytamy w raporcie Prefekta Pas-de-Calais Robert Leullier Rady Generalnej departamentu Pas-de-Calais ( 2 th sesji zwyczajnej 1920„ Służby na odbudowę regiony dotknięte wydarzeniami wojennymi ”). Ale słowo „désobusage” może również oznaczać szerzej czynności związane z demontażem amunicji (ogólnie pocisków i pocisków) w celu recyklingu metali, a czasem prochu (a także pocisków, które będą ponownie wykorzystywane przez Służbę Prochową ). operacja praktykowana m.in. we Francji w fabrykach desobusage Coucy-le-Château, czy w Albert (od 1918 do 1919).
Dopiero po powszechnym rozpowszechnieniu min zachowało się słowo trałowiec z czasów II wojny światowej.
W ZSRR rozebrano 58,5 mln min na obszarze 2 500 000 km 2 .
W Polsce, od 1945 do 1975 roku, 3834 osób zginęło, a 8384 zostało rannych w wyniku działań wojennych, 16 milionów min zostało usuniętych z ziemi tego kraju przez rozminujących.
Od prawie 100 lat miny celowo rozproszone lub zapomniane przez walczące strony, miliony pocisków i innych niewybuchów należą do głównych konsekwencji konfliktów zbrojnych . Po każdym konflikcie zbrojnym musi nastąpić rozminowanie, które czasami trwa dziesiątki lat.
Możemy odróżnić rozminowywanie wojskowe od rozminowywania cywilnego lub humanitarnego, które jest przeprowadzane po powrocie do pokoju lub na terytoriach ocalonych przez walki i które mogą być przeprowadzane przez wyspecjalizowane firmy, zwykle założone przez byłych wojskowych rozminowywanie.
W przeszłości do odkrzaczania (potem rozminowywania) wykorzystywano jeńców wojennych lub ochotników. Tak było na przykład z jeńcami niemieckimi podczas odbudowy po I wojnie światowej . Wielu z nich zostało zabitych lub ciężko rannych, a niektórzy nie mogli wrócić do Niemiec aż do 1920 roku.
Generalnie zawód pozostaje szczególnie niebezpieczny.
Rośnie liczba środków wykrywania i ochrony, ale liczba i różnorodność urządzeń wybuchowych stale rośnie, co zmusza deminerów do ciągłego szkolenia i dogłębnego szkolenia podstawowego.
Jej celem jest generalnie umożliwienie kontynuacji działań militarnych w czasie konfliktu. Najczęściej ma to na celu umożliwienie szybkiego oczyszczenia obszarów dojazdowych lub korytarzy komunikacyjnych, w szczególności zbiornika rozminującego .
Ponadto, w zależności od celów, rozminowywanie może ograniczać się do samej neutralizacji min przeciwczołgowych, wykluczając tym samym czyszczenie min przeciwpiechotnych, przy wyższym wskaźniku akceptacji ryzyka resztkowego niż w kontekście humanitarnego rozminowywania.
W wojskach lądowych wydobycie i rozminowanie powierza się inżynierom wojskowym .
Detekcja obejmuje kilka możliwości, przede wszystkim detekcję wizualną, detekcję sondą i/lub łopatą w zależności od rodzaju terenu, następnie detekcję konkretnymi środkami (DHPM, GRP itp.). Wykrywanie odbywa się za pomocą wykrywaczy metali lub wykrywaczy materiałów wybuchowych.
Wykrywanie przez zwierzęta lub roślinyZ cricétomes (sort of szczurów gigantów) są przeszkoleni w Tanzanii w zlokalizowaniu miny. Program ten, wyeksportowany przez belgijską organizację badawczą, daje dobre rezultaty i uzupełnia akcję rozminowywania psów .
W 2005 roku trwają badania z wykorzystaniem modyfikacji genetycznej nasion kraba Thalius, Arabidopsis thaliana . W obecności min roślina wysiana powietrzem nad polami minowymi zmieniałaby kolor, co ułatwiłoby ich usunięcie.
Istnieją zdalnie sterowane pojazdy do rozminowywania, w tym opracowany przez szwajcarskich inżynierów D-2 firmy Digger DTR .
Pojazdy te są przeznaczone do detonowania min bez powodowania uszkodzeń maszyny. Niektóre są pilotowane bezpośrednio z pojazdu, w chronionym miejscu, podczas gdy inne są zdalnie sterowane.
Żaden system nie jest w 100% niezawodny, a w przypadku niewybuchu kopalni konieczne jest przejście minerów. Maszyny te pozwalają jednak na sprawne oczyszczanie i znacznie przyspieszają pracę rozminowaczy. .
Akronim EOD od Neutralization Removal Destruction of Explosives został zastąpiony nazwą NATO: EOD (Explosive Ordnance Disposal). To najwyższa kwalifikacja wojskowa w rozminowaniu. EOD Armii i Żandarmerii są szkoleni w Pôle Inter Armées Munex (PIAM) w Angers i są podzieleni na następujące jednostki:
Wśród francuskich DOE kilku pracowników jest szkolonych w technikach rozbiórki szturmowej, przydzielonych do GPD Manche, GIGN i BRI PP w celu zapewnienia specyficznego wsparcia EOD w fazie ofensywnej podczas operacji antyterrorystycznych lub sił specjalnych.
Na terytorium kraju padlinożercy interweniowali podczas ataków z 7 stycznia i 13 listopada 2015 r.
Usunięcie kopalniach jest długotrwałe, czasochłonne i kosztowne. Rzeczywiście, wytworzenie kopalni kosztuje tylko 3 dolary, a likwidacja około 300 do 1000 dolarów. W większości przypadków możliwe jest tylko ręczne rozminowywanie ze względu na obecność gęstej pokrywy roślinnej, awarie terenowe itp. Tym samym rozminowanie obszaru o powierzchni 1 km 2 kosztuje od 1 do 2 milionów dolarów.
Na przykład ;
W przypadku ręcznego rozminowywania musimy doliczyć koszt życia ludzkiego, gdyż w fazie unieszkodliwiania wypadków jest bardzo dużo.
My Zdaliśmy sobie sprawę w latach 70., że ze względu na toksyczność większości składników amunicji , amunicja może również powodować znaczące skutki dla środowiska. Przygotowano raport ONZ z 44 rządami, w którym zalecono różne działania mające na celu eliminację materialnych pozostałości po wojnach i ich dotychczasowych skutkach (wymiana informacji, pomoc i doradztwo techniczne i finansowe, wspólne działania eliminacyjne) oraz zapobieganie i unikanie zagrożeń dla środowiska w przyszłości.
Centralne laboratorium prefektury policji w Paryżu
LCPP, u podstaw pierwszej cywilnej służby rozminowywania we Francji, z utworzeniem w jej ramach „służby materiałów wybuchowych” na 1 st kwiecień 1893dla departamentu Sekwany pozostaje organem referencyjnym w dziedzinie interwencji na improwizowanych urządzeniach wybuchowych ze względu na cechy charakterystyczne dla Paryża (waga instytucji, międzynarodowa rola Francji itp.). Identyfikuje i neutralizuje amunicję znalezioną lub przekazaną przez policję lub organy wymiaru sprawiedliwości. Prowadzi dochodzenia techniczne po wybuchach lub atakach. Wykonuje analizy w celu zbadania i identyfikacji składników substancji wybuchowych, w szczególności w przypadku ataku. Prowadzi misje współpracy za granicą na prawie wszystkich kontynentach, zarówno w celu wzięcia udziału w śledztwach po atakach, jak i w celu szkolenia lub wsparcia organizacji zagranicznych.
Ich obszarem kompetencji jest Paryż i wewnętrzne przedmieścia (75, 92, 93, 94). Interwencja w środowisku podwodnym w swoim obszarze kompetencji. Szkolenie międzynarodowe.
Usługi wykonywane na zlecenie policji lub wymiaru sprawiedliwości.
24 godziny na dobę, na wyłączną prośbę policji, 27-osobowy zespół rozminowujący przeprowadza interwencje ratunkowe w stolicy i na przedmieściach. Czterech minerów jest również oddelegowanych do paryskiego BRI . Misje deminerów to:
Będąc kontynuacją służb odpowiedzialnych za rozminowywanie i bombardowanie po pierwszej wojnie światowej, w latach 1945-1980 francuska służba rozminowania usunęła 13 milionów min, 23 miliony pocisków i 600 000 bomb, czyli 125 000 ton.
Przy tempie zbierania, neutralizacji i niszczenia w latach 90. komisja Deminex oszacowała w 1995 r., że przy wkładzie II wojny, z wyłączeniem naturalnej degradacji amunicji i jej koperty, całkowite wyeliminowanie wojny zajmie około 700 lat. pozostałości we Francji.
Obecnie trzy odrębne służby zajmują się rozminowywaniem na terytorium Francji (około 400 t rocznie w trybie „rutynowym”, plus lata dużych projektów pirotechnicznych w zakresie usuwania zanieczyszczeń )
Ze względu na podwójne niebezpieczeństwo amunicja chemiczna stwarza szczególne problemy. Przez długi czas były niszczone przez „wybuch pieca” w Baie de Somme w pobliżu Pointe de Saint-Quentin , zgodnie z metodą (obecnie zwaną Kulą Ognia ) opracowaną przez rozmineracza.
Połączenie klasyfikacji części Zatoki jako rezerwatu przyrody , przypadkowej eksplozji na jednym ze składowisk (w 1995 r.) oraz niezgodności tych petard z Konwencją o broni chemicznej (podpisaną przez Francję) i rosnącym zainteresowaniem opłacone skutkom toksycznych dyspersji w środowisku położy kres tej praktyce na rzecz przechowywania w oczekiwaniu na zakończenie projektu zakładu demontażu broni chemicznej SECOIA (który został opóźniony).
O zmianie tej zdecydował się w 2010 r. rząd, w ramach RGPP i „kontroli wydatków państwa” , w celu „racjonalizacji rozmieszczenia centrów rozminowania” . W 2011 r. siedmioletni program renowacji i doprowadzenia do standardów lokalnych miejsc usługi rozminowywania ma na celu odbudowę lub restrukturyzację 13 ośrodków; utworzenie 5 składów i miejsca niszczenia amunicji: restrukturyzacja składu amunicji chemicznej w Suippes . Jest też „w miarę możliwości” zapewnienie każdemu z ośrodków składu gromadzonej amunicji w pobliżu miejsca zniszczenia, aby uniknąć niebezpiecznego transportu niewybuchów . W latach 2007-2010 floty śmigłowców bezpieczeństwa cywilnego i żandarmerii musiały wykonywać te same misje, a na rok 2011 planowane jest połączenie centrów obsługi.
W 2009 roku , zgodnie z informacją przekazaną przez Dyrekcję Bezpieczeństwa Cywilnego Senatowi, w każdym z 26 ośrodków miał być sporządzony jednolity dokument oceny ryzyka zawodowego (DUERP) przez agenta odpowiedzialnego za realizację (ACMO) inżyniera BHP rekrutowanego na szczeblu centralnym. 50% z 26 ośrodków planowanych do zakończenia DUERP przed końcem 2010 r., druga połowa do lata 2011 r.).
W 2009 r. rozminowujący musieli odpowiedzieć na:
W 2009 r. wykonano 15 479 interwencji po koszcie jednostkowym 215 euro.
W 2011 r. ogólne kredyty państwa na bezpieczeństwo cywilne zmniejszą się o 5% (z wyjątkiem kredytów bezpośrednio związanych z działalnością operacyjną (opóźnianie, paliwo i obsługa statków powietrznych), które pozostaną na poziomie kredytów z 2010 r.). Dokładniej: w 2011 r. państwo przekaże 259,60 mln euro w ramach zezwoleń na zobowiązania (EA) (wobec 272,94 mln euro w 2010 r., co oznacza spadek o 4,88%) oraz 264,84 mln euro środków na płatności (CP) (wobec 264,80 mln euro w 2010, wzrost o 0,01%) na bezpieczeństwo cywilne. Środki na linię neutralizacji urządzeń wybuchowych powinny jednak wzrosnąć o + 2,49% (z 35 492 179 EUR w autoryzacji zobowiązań, tj. + 0,67% i 3 578 108 EUR lub + 2,49 w 2011 r. budżet „Neutralizacja urządzeń wybuchowych” wyniesie 13,67% całkowitego budżetu bezpieczeństwa cywilnego przeznaczonego na zatwierdzanie zobowiązań, dla 20 centrów rozminowywania i 6 anten, tj.
Łącznie usługi rozminowywania w zakresie zbierania, unieszkodliwiania i niszczenia urządzeń wybuchowych będą świadczone w 2011 r. za 3,32 mln euro (wobec 3,56 mln euro w 2010 r., tj. - 6,74%). W inwestycjach kredyty w wysokości 6,02 mln EUR w AE i 6,32 mln EUR w CP zostaną wykorzystane (z wyłączeniem nieruchomości (2,28 mln EUR w AE i 2,57 mln EUR w CP) na zakup:
Rozminowywanie był we Francji, wcześniej prawu n o 66-383 z dnia 16 czerwca 1966 roku w sprawie działalności górniczej prowadzonej przez państwo i przez wiele zarządzeń i dekretów z których niektóre zostały uchylone.
Zauważa dzisiaj:
Ponadto,