Gwara

Slang jest „przede wszystkim język i słownictwo, które jest tworzone w ramach określonych grup społecznych lub społeczno-zawodowe i przez który wyświetla jego poszczególne należące do grupy i wyróżnia się z masy przedmiotów mówiących” .

Jest to socjolekt, który należy odróżnić od żargonu , który jest charakterystyczny dla przedstawicieli zawodu lub wspólnej działalności charakteryzującej się specjalistycznym leksykonem.

Według niektórych, podstawową funkcją wszystkich slang jest szyfrowanie w komunikacji , tak że niewtajemniczonych nie rozumie. Przeciwko tej tezie wypowiadali się specjaliści w tej dziedzinie, tacy jak Albert Dauzat czy Gaston Esnault . Dla G. Esnaulta „Slang to ustny zestaw nietechnicznych słów, które przemawiają do grupy społecznej” (definicja w Słowniku francuskich slangów z 1965 r.). Innymi słowy, jeśli zdarzy się, że mówca używa słów slangowych, aby uniknąć zrozumienia przez niewtajemniczonych, nie oznacza to, że użycie słów slangowych jest zasadniczo motywowane pragnieniem szyfrowania.

Historia słowników żargonu i slangu od żartobliwych popularnych librett Pechona de Ruby i Olliviera Chereau wskazuje wręcz przeciwnie, że slang powinien być raczej postrzegany jako poszukiwanie wyrazistości, że jest uprawiany w określonej grupie społecznej lub w dużej mierze wykracza poza pojęcie grupy (gdy słowo "slang" jest synonimem "języka zielonego"): w jaki sposób wyrażenia opactwo mont (e) -à-regret "szubienica" i ostrygi z Varanes (= varennes lub garennes) "fasola", wymienione Chereau (najstarsze zachowane wydanie lyońskie z 1630 r.), czy byłyby tajemnicze? i jak byłyby specyficzne dla konkretnej grupy?

W slangach grupowych konieczne jest włączenie w wyrazistość tych słów znamię przywiązania głosicieli do życia i działalności grup.

W języku angielskim slang nazywa się slang ( nie można wcześniej mówić o przestępcach). Według słownika Chambers , termin ten oznacza „słowa i zwyczaje nie należące do standardowego języka, używane tylko bardzo nieformalnie, zwłaszcza ustnie, pierwotnie socjolekt złodziei i podziemia , dziś żargon każdej klasy, profesji lub grupy” . Ale ta definicja w ten sposób przetłumaczona nie wprowadza wyraźnego rozróżnienia między tym, co jest slangiem, a tym, co jest żargonem we współczesnym znaczeniu tego terminu we francuskim językoznawstwie (terminy technolektyczne uważane za trudne do zrozumienia dla niespecjalistów); co do pojęcia „socjolekt złodziei i podziemia”, czy jest ono akceptowane przez socjologów i socjolingwistów?

Etymologia

Początkowo termin slangowy oznacza wszystkich żebraków lub żebraków, „wspólnotę żebraków” (1628), następnie, według Furetière’a, „nazwę, jaką żebracy nadają językowi lub żargonowi, którego używają, i która jest zrozumiała tylko dla tych ich kabała ”(1701). Pierwotnym znaczeniem byłoby zatem znaczenie grupy społecznej, która następnie dryfowałaby w kierunku własnej mowy. Ale z XVIII -tego  wieku , użycie terminu zostanie rozszerzony na inne obszary i możemy już mówić o slangu, w liczbie mnogiej.

Żadna z badanych etymologii (sporysz, harigoter, argaut, argumenter) nie jest wiarygodna ani z powodów chronologicznych, ani semantycznych, a pochodzenie tego terminu pozostaje niejasne.

Funkcja i pochodzenie slangu

Używanie slangu to sposób na ominięcie tabu ustanowionych przez społeczeństwo. Język potoczny wykazuje pewną powściągliwość w jawnym przywoływaniu pewnych rzeczywistości. Slang, ale także język potoczny, umożliwia zatem określenie tych rzeczywistości przez język okrężny, pozbawiony bezpośrednich skojarzeń związanych ze słowami zwykłego rejestru. To wyjaśnia, dlaczego leksykon slangu jest szczególnie bogaty w pewnych obszarach, takich jak seksualność , ale także przemoc , przestępstwa i narkotyki . Ta funkcja obchodzenia tabu jest wykorzystywana przez potoczny slang w pierwszym przypadku, w podziemiu w drugim.

Nie ma jednego , ale slang (lub slang parlures , w słowach Denise Geiger Francois i Jean-Pierre Goudaillier ). Różne grupy społeczne w różnym czasie wykształciły własną mowę. Znaczenie funkcji zaszyfrowanych i tożsamościowych różni się w różnych slangach. Zauważamy, że obecny trend przedkłada tożsamość nad tajemniczość: szczególnie współczesny francuski w miastach ma mniejszą potrzebę maskowania swojego przesłania, niż zaznaczania przynależności do swojej grupy i, przeciwnie, odrzucania wcześniej ustalonego społeczeństwa. Ale używanie języka korsykańskiego, który nie jest slangiem, nadal jest praktykowane w zorganizowanym środowisku wyspiarskim w Paryżu, Marsylii itd. by nie zostać zrozumianym przez nie-Korsykanów, a jednocześnie wzmocnić więź intymności między mówcami bez szczególnego odrzucenia społeczeństwa zewnętrznego. Funkcje slangu mogą zatem być polimorficzne.

Aby osoby trzecie były utrzymywane w niezrozumieniu komunikacji, slang musi stale odnawiać swoje metody wyrażania się, a konkretnie swój leksykon. Istnienie słowników slangowych przekreśla oczywiście wszelką skuteczność zdefiniowanych słów. Wiele terminów wywodzących się ze slangu przeszło ponadto do znanego rejestru , nawet do języka potocznego (na przykład włamywacz i jego pochodne wywodzą się od slangu włamywacza „pokój”). Tak więc, niektóre słowa lub wyrażenia mają mnóstwo tłumaczeń slangowych, przy czym dłoń sprowadza się do terminów takich jak „pieniądze”, „kobieta” czy „kochanie się”, które mają ponad tysiąc odpowiedników w slangu.

We Francji koncepcja wydaje się XIII th  wieku i jest uznawany prowansalskiej jako „żargon”. Jednym z pierwszych znanych tekstów żargonie bandytów jest zapis sąd procesu Coquillards w Dijon w 1455. Pierwsza książka drukowana (Levet, 1489) wiersze François Villon używa XV th  wieku termin „żargon jobelin” następnie w następnym stuleciu pojawiają się w szczególności „bełkot”,„ uśmieszek ”lub„ blesquien ”. Pierwszy francuski tekst w całości skoncentrowany na życiu i żargonie drobnych kupców i żebraków został opublikowany w Lyonie w 1596 r. przez Jeana Jullieron. To hojne życie Mercelotów, Gueux et Boesmiens sygnowane przez Pechona de Ruby . Tekst ten przejdzie pięć wydań do 1627 roku i będzie początkiem rozwoju literatury slangowej. W końcu zawiera leksykon 150 słów bleskwijskiego żargonu, który będzie ewoluował z jednego wydania na drugie. Dopiero około 1630 roku pojawiło się słowo slang , ale tylko w znaczeniu „świat żebraków” w dziele Olliviera Chereau , Le Jargon ou Langage de l'Argot reformé .

Oprócz obfitej produkcji leksykograficznej, literatura pomogła w upowszechnieniu „zielonego języka”. Możemy przytoczyć: esej o slang ( filozoficzną , językowej i literackiej tekstu na slang, dziewcząt i złodziei), 1834 , przez Honoré de Balzac , że wspomnienia z byłego skazańca Vidocq , Les Mystères de Paris przez Eugène Sue , Victor Hugo , ( "L'argot jest czasownik stać skazaniec!" ), Les Mohikanin de Paris przez Dumas , a pod III RP Émile Zola , Jean Richepin i jego Chanson des Gueux , Francis Carco , Céline , Édouard Bourdet i Jacques Perret . Dzięki tym pracom na światło dzienne wyszedł raczej paryski slang .

Slang, który nieustannie się odradza i odnawia, ewoluował w powieściach takich jak te Alberta Simonina czy Frédérica Darda w serii San-Antonio , w dialogach filmów z Michelem Audiardem czy Alphonse'em Boudardem , w piosenkach z Pierre'em Perretem , przez Renaud lub w szkicach komediowych Coluche . Często kojarzony z slangiem Michel Audiard nie doceniał jego pojęcia, woląc mówić o „języku popularnym” i odnajdując słownictwo ogólnie kwalifikowane jako slang „całkowicie wymyślone, całkowicie literackie (...), nie używam tego. nigdy nie używaj popularnych wyrażeń, ale nie używaj slangu. Tak, w Le Cave se rebiffe był slang, ale slang całkowicie wymyślony. Gdyby ludzie w terenie mówili, kiedy piszę, nie rozumieliby się nawzajem” .

Slang jest stary proces slang, który rozwinął się w paryskich pięćdziesiątych slang i zyskała nowy impuls i nowych form w latach 1970 , szczególnie ze współczesnym językiem miast.

Powszechny slang

Potoczny slang, czasami nazywany żargotem , to potoczna mowa wywodząca się od slangu, która utraciła jednak swoje funkcje zagadkowe i tożsamościowe. Nie jest już specyficzny dla grupy i jest używany głównie do celów zabawowych: głośniki „bawią się” przy odtwarzaniu szeroko skojarzonej mowy . Na ogół posługuje się „przestarzałym” słownictwem slangowym, porzuconym przez grupę społeczną, z której pochodzi, gdy tylko zostanie zrozumiany przez innych. „Modny francuski” z lat 80. jest typowym przykładem popularnego slangu.

Proces tworzenia slangu

Aby rozwinąć własny język , grupa społeczna korzysta z różnych środków. Najważniejsza jest leksyka: na ogół kojarzymy slang tylko z określonym słownictwem. Jednak może również nastąpić zmiana składni , chociaż ma to znacznie mniejsze znaczenie.

W rzeczywistości slang wciąż jest znany ze swojego słownictwa, ale to nie znaczy, że przestrzega zasad składniowych, gramatycznych, fonetycznych, pragmatycznych... reguł standardowego języka. Formowanie zdań, wymowa, intonacja, gesty... bardzo różnią się od oficjalnej normy i tym samym uczestniczą w wyróżnieniu grupy. Jednak metody inne niż leksykalne stosowane przez slang generalnie nie są dla niego specyficzne: są to zazwyczaj znaki języka potocznego lub popularnego .

Jeśli chodzi o procesy opracowania leksykalnego, są one dwojakiego rodzaju: semantyczne (modyfikacja i gra na znaczeniach słów) lub formalne (tworzenie lub modyfikacja słów). Kiedy opracowanie leksykalne jest formalne, często jesteśmy świadkami dekonstrukcji języka potocznego: slang wypacza, miesza, destrukturyzuje, tnie… słowa i łamie zasady. Ta dekonstrukcja ujawnia wolę grupy społecznej, by wyróżnić się poprzez odrzucenie ustabilizowanego społeczeństwa.

Opisane tutaj metody odnoszą się do aktualnego francuskiego slangu , aw szczególności do współczesnego francuskiego w miastach .

Ta lista jest inspirowana klasyfikacją Marca Sourdota (opus cytowany poniżej).

Wszystkie te procesy podlegają reeksyfikacji .

Przykłady francuskich terminów slangowych

Przykłady te podkreślają preferowane semantyczne domeny slangów, czyli ogólnie to, co jest tabu w użyciu uważanym za dozwolone w języku. Seks i świat oszustw w różnych formach:

Srebro

karczoch, aspina, aubert, owies, kulki, batonik, masło, biff, biftony, blanquette, pszenica, kulki, żar, cegła, bańka, kair, karbid, carme, chels, kapusta, caillasse, claude, craisbi, gniazdo, rozeta, fafs, fafiots , fifrelins, strzała (jedna lub nie jedna), flouze, pasza, świeża, fric, galette, galtouse, ganot, gen-ar (verlan), gibe, gras, grisbi, japoński, bekon, louis d ' złoto, miłość, maille, monaille, mornifle, mola (często wymawiane „moula”), nemo, kości, szczaw, wiklina, ziemniaki, ciasto, pélauds, pépètes, pèse, picaillons, pimpiony, pionki, talerze, gips, ciasto, rzodkiewka , rafia, rundy, pascal, torba, sos, lut, sub, talbins, koniczyna, tuńczyk  itp.

Jeść

żłopać, dziobać, jeść, boulotter, briffer, kartridż, przekąskę, złamać płytę, złamać nasiona, klaskać, skórkę, ubijać, galimafrer, menażkę, smar, jaffer, mastéguer, morfiller, tortor, morganer, crayave  itp.

Policjant

łucznik, wół, bignolon, niebieski, burdille, świnia, grzywka, condé, coyotte, cop, keuf, matuche, pandore, kuropatwa (→ drauper), popo, wieprzowina, kurczak (→ poulagas, poulardin, pouleman), royco, hendek ( → dekiz, kizdé), chtar, roussin, schmidt, handlarz sznurowadłami (policjant w cywilu), ripou (zgniły), mondeo  itp.

Komenda Główna Policji Sądowej

duża woliera, dom parasolowy, dom dla puulagi, dom poulemane, KFC (związany z kurczakami), MIB (dla mężczyzn w kolorze niebieskim)  itp.

Pijany

maślane (var: comme un p'tit Lu), bitu (bituré), faszerowane, pełne, okrągłe (jak ogon łopaty), podarte, roztrzaskane, podarte, gorące, pakowane, podchmielone, smash / é, schlass, à la street , szaro-czarny, schtrac, zimny, pierdnięty, rozpalony, skończony, skończony, zaatakowany, załadowany na muła, przepadło niebo, martwy, kervé, mój, luche, kwadratowy, strzel w bambus, uderz w skrzydło, leuzois, chibard, berlé, postaw minę itp.

Daj się nabrać

być patchaquer (pataque), być pieprzonym, być pieprzonym, być ubranym, być błogosławionym, być bebar, być koronowanym, być umieszczonym (głęboko), być beh, mijać drzewo, być ruchanie, błyszczenie w czekoladowej turbinie, bita kalafiora, nadziewanie, ruchanie, ruchanie, sodomizacja werbalna, nadziewanie, penetracja, palcówka, ruchanie walenie, przyłapanie, ssanie, przyłapanie (do kość), przycinanie się, prasowanie, prasowanie  itp.

Jesień, jesień

kruszyć, kruszyć, kruszyć, tarzać się, zbierać, jeść, drapać, bananować, być w więzieniu, wziąć pudełko, włożyć do stosu, wyłamać usta, rozłożyć, dmuchać twarz, jeść, wziąć miskę, wziąć łopatę, zjeść bitum, kopać  itp.

Penis

kogut, kogut, paf, braquemard, kogut, chibraque, braque, popaul, piekielny pędzel, por, ogon, dziób, penis, zigounette, zguègue, kutas, zboub, bistouquette, biroute, klub, bar, rodzinny klejnot, serwis trzyczęściowy , vier  itp.

Srom lub pochwa

morela, brodaty, ślisko, berlingot, klejnot, schowek na rękawiczki, zakonnica, kot, chagatte, choune, krocze, craquette, con, jadalnia, gwiazda pasterza, split, figa, słodycze, smakołyk, kot, srom, obżarstwo, jeż, nieposkromiony, zakazana dziczyzna, kiwi, wydra, kotek, młodzieniec, włochata góra, małż, grudka, grudka, muflette, mousse, zakonnica, dziobak, pantofel, raj, rigondin, lizak, fartuch saperski, wyjątkowy, włochaty, wassingue, X, jogurt naturalny, zezette  itp.

Związek seksualny

całuj, jebaj, zabierz malucha do cyrku, posmaruj mille-feuille, wypluwaj por, nadziewaj motlet, posadź mont-velu, ssij cukierki, poleruj karton, łaskotaj klejnot, napompuj muflet, zgarnij miniaturyzuj, rozpieszczaj kotka, rżnij się, baw się w nogi w powietrzu, wyżymaj, maczaj biszkopty, rozsmaruj (z obu stron)  itp.

Slang w literaturze i w piosence

Slang jest często używany w literaturze dla stworzenia klimatu i kontekstu: aby przedstawić postacie gangsterów, czy po prostu ludzi należących do klas ludowych, trudno byłoby włożyć im w usta skarcony język dyplomaty lub akademicki.

Jest to klasyczny proces w literaturze detektywistycznej lub parapolicyjnej ( Albert Simonin , który do swojego Touchez pas au Grisbi dodał też około dwudziestu stron slangu/francuskiego leksykonu , Frédéric Dard (pseudonim San-Antonio), Auguste Le Breton , Alphonse Boudard , ale nie tylko, można cytować innych mniej wyspecjalizowanych autorów, takich jak m.in. Louis Ferdinand Céline , Jean Hougron , Vincent Ravalec .

To samo dotyczy pieśni, autor i wykonawca, taki jak Pierre Perret , uczynił to swoim znakiem rozpoznawczym, jednak niektóre piosenki przyjęły slang jako bardziej centralny element; możemy zatem przytoczyć dwie piosenki skupione na dwóch kluczowych obszarach wyrazu slangowego, akcie seksualnym i pieniądzach: Colette Renard w swojej ulubionej piosence Noce młodej damy złośliwie wymienia najbardziej pomysłowe wyrażenia slangu stosowane do fizycznej miłości (Por. supra, paragraf relacji seksualnych), podczas gdy bracia Jacques oparli swoją piosenkę Le fric na slangowych słowach oznaczających pieniądze w połączeniu z odpowiednim przymiotnikiem dla rymu:

Pieniądze / magia, ciasto / mignon, pèze / balèze, artiche / fortiche ... itd. W coraz przyspieszonym tempie wywołującym szaleństwo spekulacji na giełdzie.

Slang (jak mówi się w 1940 i 1950 roku) jest również tematem pracy parodia wspólnie napisany przez pisarza (byłego członka oporu i byłego bandyty) Alphonse Boudard związanego z Luc Étienne , znany czytelnikom Le Canard Enchaîné dla jego contrepèteries zbierane w dziale L'Album de la comtesse jest to Metoda Mimile (lub slang bez trudności), parodia Metody Assimila, której źródłem komiksowym jest kontrast między wyrażeniami slangowymi (tak trywialnymi, jak to możliwe), sklasyfikowanymi według tematu i w kontekście i ich francuskiego tłumaczenia, które wykorzystuje szczególnie karany rejestr języków.

Uwagi i referencje

  1. Argot , na stronie cnrtl.fr, konsultacja 2 lutego 2015 r.
  2. żargon , na stronie cnrtl.fr, konsultacja 2 lutego 2015 r.
  3. Jonathon Green, Słownik slangu , s.   xii
  4. "  slang  " , na atilf.atilf.fr (dostęp 10 stycznia 2021 )
  5. Victor Hugo, Nędznicy . Autor poświęca siódmą księgę czwartej części swojego dzieła prezentacji na temat slangu
  6. Cytowany w Audiard przez Audiarda , René Chateau, 1995, s. 146
  7. Isabelle Marc Martínez, francuski rap: teksty estetyczne i poetyckie (1990-1995) , Peter Lang, 2008, s. 270
  8. Leksykograficzne i etymologiczne definicje „mornifle” ze skomputeryzowanego skarbca języka francuskiego , na stronie Krajowego Centrum Zasobów Tekstowych i Leksykalnych
  9. "  LE FRIC Paroles - LES FRÈRES JACQUES - GreatSong  " , na GREATSONG: Official Song Lyrics and Music Translation (dostęp 30 grudnia 2017 )

Załączniki

Bibliografia

(w porządku alfabetycznym)

Powiązane artykuły

Link zewnętrzny