Oko w architekturze oznacza dowolny otwór w niewielkim stopniu. Środek tarczy jest pionowa wnęka ( świetlika ) owalny lub okrągły kształt, jednym z rodzajów „oka”. Ten otwór można wykonać na elewacji , drzwiach , ścianie , przegrodzie itp. Zwykle umieszcza się go w górnej części jego podpory, najczęściej na strychu starych budynków. Kiedy oko byka znajduje się nad innymi jagodami, czasami określa się go jako oculus , a termin oko byka jest głównie zarezerwowane na dni wzięty u góry wspornika pionowego.
Może być wyposażony w okienko lub kratkę.
Celem jest wpuszczenie światła dziennego, szczególnie w pomieszczeniach bez okien, a jeśli nie jest to przeszklone, powietrza .
W architekturze fasadowej oeil-de-bœuf składa się z odsłoniętej cegły murowej, prostej rezerwacji w betonowej ścianie. W architekturze dachowej może to być cynkowana rama z falistymi krawędziami na ramie, we wnęce w aparacie sklepienia.
Oko - nazwa otworu pionowego, poziomego lub skośnego - jest czasami nazywane oculusem , okiem byka, na pamiątkę oculus łacińskich bazylik. Służy do mocowania dzwonów na wieżach kościelnych, czasem także do bicia ich od dołu, przez sklepienie.
W sztuce gotyckiej , dzięki dekoracyjnemu nastawieniu, powiększające się oko stało się różowe lub rozetkowe . W architekturze klasztornej jest to również mały otwór lub świetlik, okrągły lub o podobnym kształcie (spotykamy sześciokątne lub owalne).
Gotycka zatoka ze słupkiem zwieńczonym strzałem w dziesiątkę podzielona kamiennymi wnękami na kilka promieniujących płatów.
Oko byka z kutego żelaza w pałacu Zaouche.
Oculus wykonywany jest w centrum fasady Bazyliki Świętego Krzyża w Jerozolimie w Rzymie .
Oeil-de-boeuf z rustykalnej kaplicy w kształcie lejka.
Mieszkanie tradycyjne ( Vienne ): oil-de-boeuf.
Strzał w dziesiątkę w Lyonie (Francja).