Narodziny |
1 st grudzień 1716 Paryż |
---|---|
Śmierć |
24 stycznia 1791(w wieku 74 lat) Paryż |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Rzeźbiarz , współpracownik Encyklopedii |
Miejsca pracy | Paryż , Sankt Petersburg , Amsterdam , Haga (1778-1780) |
Ruch | Rokoko |
Jeździec miedziany |
Étienne Maurice Falconet , ur1 st grudzień 1716w Paryżu , gdzie zmarł dalej24 stycznia 1791, jest francuskim rzeźbiarzem .
Uważany za jednego z mistrzów szkoły barokowej Falconet jest także pod pewnymi względami neoklasycystycznym rzeźbiarzem . Jego najsłynniejsze dzieła to Groźna miłość ( Paryż , Luwr ) i Pomnik Piotra Wielkiego , znany jako Jeździec Miedziany w Sankt Petersburgu w Rosji .
Urodzony w skromnej paryskiej rodzinie z Bugey , Étienne Maurice Falconet jako pierwszy poznał stolarstwo, ale stworzone przez niego rzeźby z drewna i gliny zwróciły uwagę rzeźbiarza Jean-Baptiste Lemoyne, który wziął go pod swoje skrzydła. Falconet może w ten sposób rozwinąć swoje talenty, pozostając prawie dziesięć lat w warsztacie swojego mistrza, co jest niezwykle długim czasem dla ucznia; następnie spotyka Pigalle lub nawet Pajou . Jego powiązania z François Boucherem umożliwiły mu kontakt z Marquise de Pompadour , wielkim mecenasem sztuki i ulubieńcem Ludwika XV , który zamówił u niego kilka prac, w tym La Jardinière do dekoracji mleczarni w jego zamku w Crécy .
Dzięki jego Milo z Croton został członkiem Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby w 1754 roku .
Dzięki różnym rzeźbom, które wystawiał na Salach w latach 1755 i 1757, był jednym z najwybitniejszych rzeźbiarzy tamtych czasów. Groźna miłość zaprezentowana na Salonie w 1757 roku na zlecenie Madame de Pompadour była zresztą jednym z jego największych sukcesów. Ta nowa pozycja doprowadziła go do objęcia funkcji kierownika warsztatów rzeźbiarskich w królewskiej fabryce porcelany w Sèvres w latachLipiec 1757 i Wrzesień 1766. Aktywnie uczestniczył w sukcesie „ biscuit de Sèvres”, nazwy określającej rzeźby Sèvres (okrągłe zwieńczenia, płaskorzeźby), dobrowolnie i na ogół pozostawione w biszkopcie, to znaczy bez emalii i bez dekoracji. Stworzył tam ponad 70 różnych typów figur, w których spopularyzował swój kobiecy i dziecinny kanon.
W 1766 roku , z polecenia Frédérica Melchiora Grimm i Diderota , został wezwany do Petersburga przez Katarzynę II Rosję , której propozycję przyjął dopiero po śmierci Madame de Pompadour. Kiedy opuszcza pracownię przy rue d'Anjou, którą Diderot nazywa domkiem , powierza to miejsce dobrej opiece przyjaciela i zaprasza go do opróżnienia piwnicy.
Tam pracował nad pomnikiem Piotra Wielkiego z Rosji , konnym pomnikiem, który zajął dwanaście lat pracy artysty. Ze względu na złe stosunki, jakie utrzymuje z dworem Imperium Rosyjskiego, postanawia udać się z kilkoma przyjaciółmi do Zjednoczonych Prowincji, a następnie wrócić do Francji. Po powrocie został mianowany rektorem Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby i wykonał nowe arcydzieła: Moïse et David , dla kościoła Saint-Roch w Paryżu , Les Mangeurs de raisins , La Leçon de flute, Pygmalion , Alexandre , L'Hiver lub La Mélancolie . Został zastąpiony w 1780 roku przez Charlesa-Antoine'a Bridana jako profesora rzeźby w Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby .
Falconet jest także teoretykiem, który rozważa i pisze o swojej sztuce. On szczególnie przetłumaczone z Natural History of Pliniusza Starszego fragmenty dotyczące malarstwa i rzeźby, którą annotates z jego obserwacji, a on jest autorem kilku prac o sztuce w starożytności, a wśród współczesnych narodów. Diderot powierzył mu napisanie artykułu „Rzeźba” w Encyklopedii . Opublikował także swoje Refleksje o rzeźbie w 1761 roku i kilka innych prac, z których wszystkie zostały zebrane w sześciu tomach z 1781 roku .
W 1734 roku Falconet poślubił Anne Suzanne Moulin, córkę stolarza. Razem mają czworo dzieci, tylko Pierre-Étienne (1741–1791) przeżywa i zostaje malarzem i rysownikiem. Powielał również wiele dzieł swojego ojca, zanim wysłał go, aby ukończył edukację w Anglii.
Po śmierci Anne Suzanne Moulin wiemy o kilku związkach z nim, w szczególności z rzeźbiarką Marie-Anne Collot, której był mistrzem i teściem. Znamy portret Falconeta, przechowywany obecnie w Muzeum Sztuk Pięknych w Nancy . Ten ostatni podążył za nim do Rosji i Holandii i opiekował się nim aż do śmierci. Po tym, jak padł ofiarą paraliżu, który uniemożliwił mu podróż do Włoch w 1783 roku, Étienne Maurice Falconet zmarł w Paryżu dnia24 stycznia 1791.
Camille Falconet (1747), terakota, Muzeum Sztuk Pięknych w Lyonie .
Kąpiący się (1758), tynk, Sankt Petersburg , Ermitaż .
L'Âme aux roses (około 1760), marmur, Musée des Hospices Civils de Lyon .
Pigmalion i Galatea (1763), marmur, Sankt Petersburg , Ermitaż .
Madame de Pompadour en Venus aux Colombes (po 1755-1757), marmur, Waszyngton , National Gallery of Art .
Według Falconeta, Les Trois Grâces , herbatniki de Sèvres , Madryt , Muzeum Narodowe Sztuki Dekoracyjnej (ES) .