Otto Wagner

Otto Wagner
Przykładowa ilustracja artykułu Otto Wagner
Otto Wagner w 1904 roku
Prezentacja
Narodziny 13 lipca 1841
Wiedeń , Cesarstwo Austriackie
Śmierć 11 kwietnia 1918
Wiedeń , Austro-Węgry
Narodowość austriacki
Ruch Art Nouveau
secesja
Jego uczniowie Otto Schönthal , Emil Hoppe
Marcel Kammerer
Josef Hoffmann

Otto Koloman Wagner , urodzony dnia13 lipca 1841w Penzing , w dzielnicy w Wiedniu , a zmarł11 kwietnia 1918w Wiedniu jest austriackim architektem , działającym głównie w Wiedniu . Jego budowle w stylu secesyjnym i pisma na temat urbanistyki przyniosły mu światową sławę.

Biografia

Urodził się Otto Koloman Wagner 13 lipca 1841w Penzing na przedmieściach Wiednia . Jego ojciec Rudolf Siemeon Wagner, notariusz nadworny w Kancelarii Węgierskiej, i jego matka Susanne mieszkali w wielkim burżuazyjnym środowisku. Rudolf Wagner zmarł na chorobę płuc, gdy jego syn miał zaledwie pięć lat (prawdopodobnie główny powód silnej więzi między Otto i jego matką). Pomimo trudności finansowych spowodowanych śmiercią ojca, Otto przeszedł dobre szkolenie. Uczęszczał przez dwa lata od 1850 r. Do liceum akademickiego Wiednia, a następnie klasztoru Kremsmünster . W latach 1857 i 1862 studiował w Królewskiej Akademii Architektury w Berlinie i Wiedniu, najpierw w Instytucie Politechnicznym, a następnie w Akademii Sztuk Pięknych, gdzie sierpnia Sicard von Sicardsburg i Eduard van der Null byli jego nauczycielami. W 1862 roku , w wieku 21 lat, po praktycznym kursie murarskim wstąpił do warsztatu Heinricha von Förstera . Następnie znalazł się w kręgu krewnych Ludwiga Förstera i Teofila von Hansena i od 1864 roku zaczął rozwijać projekty budowlane w stylu historyzmu. Jego pierwszym wielkim sukcesem było zwycięstwo w konkursie na budowę Kursalon w wiedeńskim Stadtpark . Zrealizowano jednak inny projekt. W 1879 roku udekorował obchody srebrnej rocznicy ślubu pary cesarskiej. W 1880 roku zaprojektował projekt Artibus, monumentalną dzielnicę muzeów Wiednia. Dzieła jego wczesnych lat (głównie wille i domy na wynajem, dla których często był również klientem) nie są dobrze udokumentowane.

W 1895 roku opublikował książkę Architektura nowoczesna, w której przedstawił swoje stanowisko i pragnienie porzucenia stylów z przeszłości na rzecz nowych wymagań urbanistycznych i demograficznych. Był wówczas profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu .

W 1897 roku Arthur von Scala został dyrektorem Muzeum Sztuki i Przemysłu (obecnie Muzeum Sztuki Stosowanej) i zatrudnił Otto Wagnera, a także Felicjana Myrbacha , Kolomana Mosera , Josefa Hoffmanna i Alfreda Rollera , również zrzeszonych w szkole artystycznej (obecnie uniwersytet sztuk użytkowych). W następnym roku dołączył do wiedeńskiej grupy secesyjnej , gdzie znalazł absolwentów i nowoczesne myślenie sprzeczne ze stylem akademickim.

Jako architekt odnoszący sukcesy, prowadził także bogate życie prywatne. Miał dwoje dzieci Sophii Paupie (1840–1912), Otto (1864–1945) i Roberta (1865–1954), adoptowanych w 1882 r. Pod naciskiem matki ożenił się z Josefine Domhart w 1863 r., Z którą miał dwoje dzieci. ., Susanne i Margarete. Rozwiódł się w 1880 roku, wkrótce po śmierci matki, i cztery lata później ożenił się w drugim małżeństwie z Louise Stiffel, z którą miał troje dzieci: Stefana, Louise i Christine. Wydaje się, że przeniósł uwielbienie dla swojej matki na swoją drugą żonę, która jest 18 lat młodsza od niego.

Plik 11 kwietnia 1918Otto Wagner zmarł w wieku 76 lat w swoim mieszkaniu w Neubau , 4 Döblergasse, budynku, który zbudował w 1912 roku. Leży na cmentarzu w Hietzing , w zaprojektowanym przez siebie grobowcu.

Potomkowie

Pracuje

Od 1898 r. W jego twórczości coraz rzadziej pojawiają się typowe elementy historyzmu i wkracza w okres secesji, w szczególności z dużymi ornamentami, z których jest znany. Z biegiem czasu jego konstrukcje stawały się prostsze i coraz bardziej funkcjonalne w swoich formach. Można zatem uważać Wagnera za przodka nowej obiektywności . Jego druga willa, zaprojektowana w 1905 roku, ale zbudowana w latach 1912-1913 w Hütteldorfie, jak również Lupusheilstätte i jego ostatni budynek w Neubau są doskonałymi przykładami.

Duże uznanie przyniósł mu budynek Kasy Oszczędnościowej Poczty Wiedeńskiej. Wykorzystał nie tylko najnowocześniejsze materiały, takie jak żelbet i aluminium , ale udało mu się dokonać syntezy estetyki i funkcjonalności.

Nie wszystkie plany Wagnera zostały zrealizowane. Na przykład jego ulubiony projekt został zrealizowany tylko częściowo. Chodziło o przekształcenie alei wychodzącej z centrum miasta w kierunku Schönbrunn , omijającej Wiedeń , w luksusową aleję. Powstało tylko kilka budynków w pobliżu Naschmarkt. W wersji roboczej pozostało też kilka projektów dla muzeum miejskiego. Muzeum powstało kilkadziesiąt lat później, ale nie według planów Wagnera.

Pisał także książki teoretyczne o sztuce, zwłaszcza o planowaniu miast w ogóle. W 1893 roku zdobył nagrodę urbanizacyjną miasta Wiednia. W 1894 r. Zastąpił Hasenauera na stanowisku profesora Akademii Sztuk Pięknych. W tym samym roku zlecono mu stworzenie architektury wiedeńskiego metra. W 1898 roku zrealizuje swój pierwszy secesyjny dom zwany Maison Majolica.

Otto Wagner przeszkolił kilku znanych architektów, wśród których byli Josef Hoffmann , Emil Hoppe , RM Schindler , Otto Schönthal i Marcel Kammerer . Wpłynął także na Jana Kotěrę , Josepha Marię Olbricha , Jože Plečnika , Huberta Gessnera , Maxa Fabianiego , Karla Piricha , Ernsta Lichtblau i wielu innych.

Otto Wagner przez całe życie otrzymał kilka nagród i tytułów. Był architektem, doradcą dworu cesarskiego, profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, honorowym prezesem Towarzystwa Austriackich Architektów, honorowym prezesem Federacji Artystów Austriackich, członkiem honorowym Królewskiego Instytutu Brytyjskich Architektów w Londynie , członek stowarzyszeń architektów w Sankt Petersburgu , Brukseli i Amsterdamie , a także Portugalii , Węgier i Kanady , członek honorowy Amerykańskiego Instytutu Architektów i wiceprzewodniczący międzynarodowych kongresów artystycznych.

Groszstadt

Groszstadt (duże miasto) jest głównym pojęcie Otto Wagnera. Reprezentuje jego koncepcję nowoczesnego miasta (opartą na planach Wiednia ). To miasto nieograniczonego wzrostu, utworzone przez centrum i ścieżki, które zaczynają się od tego centrum i trwają w nieskończoność.

Dla niego głównym problemem do rozwiązania w jego nowoczesnym mieście jest transport. W planie przebudowy Wiednia, który wymyślił, to tramwaj (Stadtbahn) najbardziej go zdenerwował i doprowadził do idei nowoczesności.

Wreszcie w swoim nowoczesnym mieście Wagner zaplanował alejki o szerokości 80 mi zmiennej długości, oparte na module 5 × 80, 6 × 80 ... Chciał budować w sposób egalitarny dla społeczeństwa demokratycznego.

Kluczowe osiągnięcia

Studenci

Bibliografia

Linki zewnętrzne