William Blake

William Blake Obraz w Infoboksie. William Blake przez Thomasa Phillipsa .
Narodziny 28 listopada 1757
Londyn , Wielka Brytania
Śmierć 12 sierpnia 1827 r.
Londyn , Wielka Brytania
Pogrzeb Cmentarz Bunhill Fields
Narodowość brytyjski
Działalność Malarz , rytownik , poeta , teolog
Szkolenie Henry Pars School of Drawing ( d ) (od)1767)
Szkoły Akademii Królewskiej ( d ) (odSierpień 1779)
Gospodarz James Basire (grawerunek)
Miejsce pracy Londyn
Ruch Romantyzm
Patroni Thomas Butts ( en ) , George Cumberland ( en ) , John Hawkins (geolog) , Joseph Johnson , Joseph Thomas ( d ) , Richard Edwards ( d ) , John Flaxman (od1783) , William Hayley (od (1799) , John Linnell ( w ) (od1818)
Wpływem Mary Wollstonecraft , Dante Alighieri , Emanuel Swedenborg , Ben Jonson , Jakob Böhme , John Milton , William Pars , James Barry , Jules Romain , Johann Heinrich Füssli
Ojciec James Blake ( d )
Matka Katarzyna Pustelnia ( d )
Rodzeństwo Robert Blake ( d )
Richard Blake ( d )
John Blake ( d )
James Blake ( d )
Catherine Elizabeth Blake ( d )
Wspólny Katarzyna Blake (od1782)
Podstawowe prace
Wesele Nieba i Piekła , I te stopy w starożytności , Pieśni niewinności i doświadczenia , Le Grand Architecte
podpis

William Blake , urodzony dnia28 listopada 1757w Londynie, gdzie zmarł12 sierpnia 1827 r., jest brytyjskim malarzem preromantycznym , grafiką i poetą .

Choć uważany za malarza - namalował kilka obrazów olejnych , preferując akwarelę i rysunek , a nawet rytownictwo i litografię - poświęcił się przede wszystkim poezji . Jest autorem pracy inspirowanej wizjami biblijnymi o charakterze proroczym . Jego halucynacyjny styl jest nowoczesny i wyróżnia go na tle rówieśników, chociaż jego motywy są klasyczne.

Biografia

William Blake jest synem pończosznika i od dzieciństwa wykazuje zadziwiające skłonności do rysunku i poezji . Świadom nietypowej i nadwrażliwej osobowości syna, rodzice wysłali go w wieku dziesięciu lat do szkoły rysunkowej, gdzie komponował swoje pierwsze wiersze. Uczeń grawera Jamesa Basire'a w wieku czternastu lat i przez siedem lat zlecono mu rysowanie antyków Opactwa Westminsterskiego i innych starych budowli, środowisk, które nie omieszkały wywrzeć silnego wpływu na jego melancholijną wyobraźnię . W 1782 ożenił się z córką ogrodniczki, Catherine Boucher , którą uczył czytać i pisać i która stała się jego bliską asystentką w jego dokonaniach artystycznych i nieustannym wsparciem.

Zbyt biedny, by ponieść koszty druku swoich dzieł, Blake stał się swoim własnym wydawcą i wyobrażał sobie, że stosuje do niego swoje pismo, podkreślone ugryzieniem na miedzianych płytach. W ten sposób opublikował swoje Pieśni o niewinności ozdobione rysunkami (1789, p. W-8), dzieło osobliwe, które odniosło sukces, co zachęciło go do nadania kolejno, w tej samej formie: Księgi proroctwa (1791) ; Bramy raju (1793); Ameryka, proroctwo (1793, ink.); Europa, proroctwo (1794, in-fol.); Pieśni doświadczenia (1794).

W tym samym czasie prezentował obrazy alegoryczne, historyczne i religijne na kilku wystawach Akademii Królewskiej . W 1790 roku opublikował Zaślubiny nieba i piekła (in-quarto), satyrę z Swedenborga Nieba i Piekła . W 1797 podjął się ilustrowanej edycji Młodych Nocy , którą zostawił niedokończoną, po czym wyjechał do Felpham w West Sussex , z poetą Williamem Hayleyem , wykonując dla niego rysunki, malując kilka portretów i dopiero wrócił do Londynu po trzech latach. Jego rysunki czterdzieści grawerowane przez Luigi Schiavonetti dla edycji od Blaira poematu Grave (1808, quarto) są podziwiany, jak jego duży druk The Pielgrzymka do Canterbury (1809).

Entuzjastyczny rewolucji francuskiej , został prawie aresztowany za obronę zasad rewolucyjnych podczas rozmowy z żołnierzem.

W międzyczasie nadal komponuje, ilustruje i drukuje dziwne wiersze, nasycone niejasnym mistycyzmem : Jerozolima: emanacja Olbrzymiego Albionu  ; Milton, wiersz z I zrobił te stopy w czasach starożytnych (1804); Hioba (1826); itp. Najbardziej oryginalny jest ostatni; to także ten, którego ryciny są najbardziej wykończone. Wszystkie te tomy są dziś bardzo poszukiwane, zwłaszcza kopie pokolorowane przez samego artystę.

Śmierć Williama Blake'a przerywa ilustrację Boskiej komedii Dantego (1825-1827) . Został pochowany wraz z żoną na cmentarzu Bunhill Fields w Londynie.

Wizje

Pomimo swojej pobożności i ewangelicznej inspiracji, William Blake był długo uważany przez współczesnych za szaleńca i włączając w to późne studia. Dopiero niedawno jego wizje stały się pełnoprawnym źródłem jego natchnienia i chwały .

Miałby wizje od najmłodszych lat. Pierwszy interweniował w wieku czterech lat, kiedy zobaczył Boga i zawył ze strachu. Kiedy miał około dziewięciu lat, zobaczyłby w Londynie drzewo pełne aniołów ze skrzydłami lśniącymi jak gwiazdy. Przy innych okazjach widział też postacie anielskie wśród rolników. Jednym z jego obrazów jest przywołanie wizji ducha czipsa ( Duch pchły  (w) , 1819-1820).

Był przekonany, że otrzymywał od archaniołów pouczenia i zachęty , aby tworzyć swoje dzieła, które zresztą według niego były przez nich doceniane i czytane.

Ponadto pisze w liście kondolencyjnym do Williama Hayleya, datowanym 6 maja 1800 :

„Wiem, że nasi zmarli przyjaciele są z nami bardziej niż wtedy, gdy żyli. Trzynaście lat temu straciłam brata, z którym codziennie rozmawiam w duchu przez długie godziny i którego widzę w wyobraźni. Słucham jego rad i piszę pod jego dyktando. "

W liście do Johna Flaxmana z dnia 21 września 1800wskazuje :

„[Miasto] Felpham jest słodkim miejscem do studiowania, ponieważ jest bardziej uduchowione niż Londyn . Niebo otwiera swoje złote wrota ze wszystkich stron. Jego okna nie są przesłonięte oparami; głosy niebiańskich mieszkańców są lepiej dostrzegane, a ich formy lepiej rozróżniane; a moja chata jest też cieniem ich domów. Jestem bardziej znany w Niebie ze swoich prac, niż mogę sobie wyobrazić. W moim mózgu są gabinety i komnaty pełne książek i obrazów starożytnych, które opisałem i namalowałem w wiekach wiecznych przed moim śmiertelnym życiem; te dzieła są rozkoszą archaniołów. (E710)”

W liście do Thomasa Buttsa z dnia 25 kwietnia 1803 r., on pisze :

„Mogę samodzielnie kontynuować moje wizjonerskie studia w Londynie bez nudy; Mogę w ten sposób rozmawiać z moimi przyjaciółmi w wieczności, mieć wizje, śnić o przeczuciach i proroctwach oraz swobodnie wypowiadać przypowieści, nie narażając się na wątpliwości innych śmiertelników. ( E565-6 )"

Praca

Zobacz także kategorięAplikacje Nuvola kpager.svg  Praca Williama Blakea 

Podświetlane książki

Niepodświetlany

Zilustrowane przez Blake .a

Inne prace graficzne

Produkcja literacka przetłumaczona na język francuski

W kulturze popularnej

Literatura

„Drzwi percepcji”

Formuła Blake'a: „Gdyby drzwi percepcji zostały oczyszczone, wszystko wydałoby się człowiekowi takie, jakie jest, nieskończone”. " ( The Marriage of Heaven and Hell ) zainspirowało do nazwania testu The Doors of Perception przez Aldousa Huxleya oraz nazwę zespołu rockowego The Doors .

Komiczny

  • W From Hell autorstwa Alana Moore'a i Eddiego Campbella The komiks płaci wielki hołd Blake z napisem Sir William Gull, bardzo znanego lekarza Freemason, podczas ponownego odkrycia Londynie i jego dzielnic.
  • W mandze Arago postać Seta często cytuje wersety z Williama Blake'a.
  • W Wolverine: The Origins of Paul Jenkins , Joe Quesada , Bill Jemas i Andy Kubert , wiersz Blake'a The Tiger jest cytowany w odniesieniu do postaci Logana.

Kino

  • W Le Corps de mon ennemi (1976) Henri Verneuila hołd dla Blake'a składa się cytując go tuż przed napisami końcowymi: „Rano ujrzałem z radością mego wroga leżącego pod drzewem” .
  • W The Doors (1991) Olivera Stone'a , postać Jima Morrisona wyjaśnia Rayowi Manzarkowi , że wybrał "The Doors" jako nazwę swojego zespołu z powodu cytatu z Blake'a: "Gdyby drzwi percepcji zostały oczyszczone, wszystko by się pojawiło do człowieka takim, jakim jest, nieskończonym” .
  • W Dead Man (1995) reżyser Jim Jarmusch składa hołd Blake'owi na kilka sposobów, w tym biorąc za swojego bohatera współczesnego imiennika Williama Blake'a, granego przez aktora Johnny'ego Deppa („  Jestem William Blake, nie znasz mojej poezji?  ”), ale także poprzez skłonienie go do spotkania z samotnym Hindusem, wielbicielem poety (w tej roli Gary Farmer ).
  • W Seven (1995) Davida Finchera .
  • W Studio 54 (1998) Marka Christophera , postać Steve'a Rubella ( Mike Myers ) cytuje podczas wywiadu telewizyjnego słynną linię Blake'a (którą deklaruje, że jest "swoim ulubionym poetą"): "Nadmiar drogi prowadzi do pałacu Mądrości ".
  • W Lara Croft: Tomb Raider (2001) jedna z jej linii ( „Zobacz świat w ziarnku piasku” ) jest kluczem, który pozwala bohaterce Lary Croft znaleźć i poskładać Trójkąt Światła.
  • W " Czerwonym smoku" Bretta Ratnera (2002) , zaczerpniętym z twórczości powieściopisarza Thomasa Harrisa , pojawiają się liczne nawiązania do twórczości Blake'a, z których najbardziej spektakularnym jest tatuaż ze smokiem na plecach Francisa Dolarhyde'a.
  • W The Heart of Me  (w) (2002) Thaddeusa O'Sullivana postać grana przez Helenę Bonham Carter recytuje zwrotkę z Broken Love Williama Blake'a; Paul Bettany , jego partner w filmie, ma na swoim pierścionku zaręczynowym wygrawerowane dwie ostatnie linijki wiersza:

I przez całą wieczność
wybaczam ci
wybaczasz mi

- William Blake, Złamana miłość

Telewizja

  • W serii Mentalist ( sezon 2 , ostatni odcinek), seryjny morderca John the Red cytuje fragment wiersza Tygrys po uratowaniu życia bohatera Patricka Jane . Pierwsze dwa słowa („  Tyger, Tyger  ”) tego wiersza są następnie regularnie cytowane w serii (ponieważ stanowią hasło tajnej organizacji).
Inne hołdy dla Williama Blake'a w Mentalist  : dyrektor Kalifornijskiego Biura Śledczego (CBI), Gale Bertram, ze swojej strony, cytuje fragment wiersza piosenki A Cradle ( sezon 3 , odcinek 16); Postać Bretta Partridge'a została nazwana w nawiązaniu do obrazu Blake'a A Brace of Partridge  ; siódmy odcinek szóstego sezonu nosi tytuł Wielki Czerwony Smok nawiązując do imiennikowego malarstwa Blake'a, a także ujawnia, że ​​organizacja kierowana przez Jana Czerwonego nosi nazwę „Stowarzyszenie Blake'a” w hołdzie artyście; wreszcie Patrick Jane w pierwszym odcinku trzeciego sezonu czyta wiersz Wiliama Blake'a Boski obraz (Pieśni o niewinności i doświadczeniu) .
  • W serii Zemsta (sezon 1, odcinek 14) Emily Thorne cytuje Blake'a: „  Gdyby drzwi percepcji zostały oczyszczone, wszystko wydałoby się człowiekowi takie, jakie jest, nieskończone  ”.
  • W serialu Hannibal , który wykorzystuje postacie stworzone przez powieściopisarza Thomasa Harrisa , seryjny morderca Francis Dolarhyde ( Richard Armitage ) nazywa siebie „Wielkim Czerwonym Smokiem”.
  • W serii The Originals (sezon 1, odcinek 6) Klaus Mikaelson recytuje wiersz The Poison Tree .
  • W serii Kroniki Frankensteina inspektor Marlott spotyka osobistości polityczne, naukowe i artystyczne, w tym poetę Williama Blake'a (w tej roli Steven Berkoff ) i powieściopisarz Mary Shelley . Ten ostatni daje Marlottowi ostatnią niepublikowaną książkę Blake'a, Księgę Prometeusza .
  • W serialu animowanym Batman odcinek „Nocny tygrys” („  Tyger, Tyger  ”) odnosi się do wiersza Tyger . Pierwsza strofa wiersza jest również dwukrotnie cytowana w odcinku.
  • W serii Penny Dreadful (sezon 2, odcinek 2) Frankenstein recytuje fragment wiersza Blake'a („... widząc świat przez ziarnko piasku...”) do pani Vanessy Hives.

Muzyka

  • Amerykański zespół rockowy The Doors zawdzięcza swoją nazwę słynnemu cytatowi Blake'a, a ich piosenka End of the Night cytuje dwie linijki z jego wiersza Auguries of Innocence  : „  Niektórzy rodzą się dla słodkiej rozkoszy / Niektórzy rodzą się w nieskończoną noc  ” .
  • Albumy Song of Innocence (1968) i Songs of Experience (1969) amerykańskiego kompozytora Davida Axelroda .
  • Album Themes From William Blake's The Marriage of Heaven and Hell norweskiej grupy Ulver jest muzyczną transpozycją dzieła The Marriage of Heaven and Hell .
  • Album The Westbrook Blake - Bright as fire of Mike Westbrook  (en) (CD Impetus Records, 1991)
  • Album Zvezda MIX z projektu Musical Gestalt Orchestra zawiera wiersze Williama Blake'a.
  • Album The Chemical Wedding of Bruce Dickinson również oddał mu hołd.
  • Piosenkarz Mort Shuman cytuje dwa wersy (przetłumaczone) poety w piosence Blake'a: „Kamienie prawa budują mury więzień / Burdele są zbudowane z cegieł religii” . Ten cytat będzie źródłem cenzury tej piosenki we francuskich stacjach radiowych.
  • Pascal Dusapin skomponował w 1985 roku utwór na sopran i klarnet Do Boga na podstawie poetyckiej sekwencji Jeśli utworzyłeś koło, to wejdź do niego sam i zobacz, jak byś chciał .
  • Wiersze Baranek i Tygrys ułożył do muzyki John Tavener (kompozycje na chór a cappella )
  • W jej albumu Elemental , Loreena McKennitt gra na harfie na poemacie Prolog zamierzonego wróg dramatyczny kawałek króla Edwarda Czwartego
  • Zespół Andy Blake & The Dead Men śpiewa różne teksty Williama Blake'a. Nawiązanie do filmu Dead Man Jima Jarmuscha jest oczywiste.
  • Pięć utworów z piętnastu albumów Mothers & Tygers of Emily Loizeau zawiera fragmenty kolekcji Songs of Experience Williama Blake'a.
  • Odzyskany album " Pieśni niewinności Étienne'a Daho " nawiązuje do kolekcjonowania pieśni niewinności i doświadczenia .
  • Album Songs of Innocence of U2 nawiązuje do zbioru piosenek o niewinności i doświadczeniu .
  • Album „Oda do Williama Blake'a”, rockowe piosenki ze słowami z umysłu (2011). 16 wierszy do muzyki i śpiewanych.
  • Grupa QNTAL umieściła wiersz Tygrys do muzyki na albumie QNTAL VII (2014).
  • Grupa Tangerine Dream albumem Tyger (1987) dedykuje mu płytę z tekstami zaczerpniętymi z jego wierszy.
  • Zespół Atomic Rooster używa obrazu Nebuchadnezzar ( Nebuchadnezzar ) do zilustrowania okładki albumu Death walks behind you .

Galeria obrazów

  • Okładka najsłynniejszego zbioru wierszy W. Blake'a.

  • Piekło Dantego (1824).

  • Ciało Abla znalezione przez Adama i Ewę (ok. 1825).

  • Hekate lub noc radości Enitharmona (1795).

  • Sędziwy (1794).

  • Newton jako boski geometr (1795).

  • Elohim tworząc Adama (1795).

  • Szatan pogłębia rany Hioba (ok. 1826).

Uwagi i referencje

  1. Chris Harman, Popularna historia ludzkości , Odkrycie ,2011, s.  336
  2. (w) Gerald Eades Bentley Jr. i G. Bentley, William Blake: The Critical Heritage , 1995 s. 36-7.
  3. (w) John Johnson, Memoirs of the Life and Writings of William Haley , ESQ Vol II, London, S. and R. Bentley, Dorset Street, 1823 s. 506.
  4. Oferowane przez stowarzyszenie Les Amis du Louvre , które nabyło tę akwarelę za równowartość 1 246 425 euro, źródło z biuletynu Amis du Louvre z września 2007, strona 3.
  5. Grób, trybuna sztuki Art
  6. Soul Raised, Sotheby's Catalog
  7. Szatan i Hiob, Tate
  8. Boska komedia, galeria Tate
  9. Kochankowie, Birmingham
  10. Simonic Papież, Tate
  11. Oberon i Titania, Tate
  12. Szkoda, metropolita
  13. Newton, Tate
  14. Adam, Tate
  15. Nabuchodonozor, Tate
  16. Szatan w chwale, Tate
  17. Unoszące się Anioły, Victoria & Albert M.
  18. Namawianie Santana, Victoria & Albert M.
  19. „  Stworzenie książki w sieci wokół pracy Williama Blake'a  ” , na stroniectualitte.com (dostęp 3 sierpnia 2020 r . ) .
  20. http://www.tchevalier.com/burningbright/index.html .
  21. ( "  Gdyby drzwi percepcji zostały oczyszczone, wszystko wydałoby się człowiekowi takie, jakie jest, nieskończone.  " )
  22. Éric Mandel, „Étienne Daho” Chęć powrotu do podstaw”, Journal du dimanche, 17 listopada 2013 r.
  23. Stowarzyszeniowa produkcja kulturalna, na stronie www.lezarts.info .

Zobacz również

Bibliografia

  • Peter Ackroyd, Blake , Londyn, Sinclair-Stevenson , 1995, ( ISBN  1-85619 278-4 )
  • Pierre Boutang, William Blake: Manichejczyk i wizjoner , Paryż, La Difference, 1990
  • Armand Himy, William Blake, malarz i poeta , Paryż, Fayard, 2008, ( ISBN  978-2-213-63463-0 )
  • Michael Phillips (red.) i Al. : William Blake, wizjonerski geniusz angielskiego romantyzmu , kat. do potęgi. Petit Palais / Muzeum Życia Romantycznego , wyd. Paryż-Muzea, 2009
  • Studium porównawcze trzech wierszy przeciwko niewolnictwu napisanych przez Williama Blake'a, Hannah More i Marcusa Garveya: Black Stereotyping Jérémie Kroubo Dagniniego dla GRAAT On-Line
  • John Yau , Dzikie dzieci Williama Blake'a , wyd. Autonomedia, 2017
  • Patrick Menneteau, „Jedność wiedzy według mistycznej wizji Williama Blake’a”, W Michel Cazenave (pod kierunkiem), Od nauki do filozofii. Czy istnieje jedność wiedzy? , Paryż, Albin Michel / France Culture, 2005, s.  329-355 ( ISBN  2-226-15564-3 )
  • Kathleen Raine, „  Nauka i wyobraźnia chez William Blake” ( s.  369-388 ) , W Michel Cazenave (pod kierunkiem), Science et Conscience. Dwa odczyty wszechświata , Paryż, Stock, 1980 ( ISBN  978-2234013438 )
  • David Worrall, „Relacje Williama Blake'a i jego patronów, widziane przez pryzmat neurologii”, w Le Mécénat littéraire aux XIXe et XXe siècle, Anne Struve-debeaux (red.), wyd. Hermanna, 2019.

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne