Vincent Auriol

Vincent Auriol
Rysunek.
Oficjalny portret Vincenta Auriola (1947).
Funkcje
Użytkownik od Rady Konstytucyjnej francuskim
5 marca 1959 - 1 st styczeń +1.966
( 6 lat, 9 miesięcy i 27 dni )
Prezydent Léon Noël
Gaston Palewski
Prezydent Republiki Francuskiej
16 stycznia 1947 - 16 stycznia 1954
( 7 lat )
Wybór 16 stycznia 1947
Przewodniczący Rady Paul Ramadier
Robert Schuman
André Marie
Henri Queuille
Georges Bidault
René Pleven
Edgar Faure
Antoine Pinay
René Mayer
Joseph Laniel
Poprzednik Albert Lebrun
(pośrednio)
Następca René Coty
Prezydent w Zgromadzeniu Narodowym
( de facto głową państwa )
3 grudnia 1946 r. - 20 stycznia 1947
( 1 miesiąc i 17 dni )
Poprzednik Sam
(przewodniczący Zgromadzenia Ustawodawczego)
Następca Edouard Herriot
Prezydent z Konstytuanty
31 stycznia 1946 r. - 27 listopada 1946
( 9 miesięcy i 27 dni )
Poprzednik Feliks Gouin
Następca Sam
( przewodniczący Zgromadzenia Narodowego )
minister stanu
21 listopada 1945 - 23 stycznia 1946
( 2 miesiące i 2 dni )
Rząd de Gaulle'a II
Minister ds. Koordynacji Służb przy Prezydencji Rady
13 marca 1938 - 10 kwietnia 1938
( 28 dni )
Prezydent Albert Lebrun
Rząd Blum II
Poprzednik Ludovic-Oscar Frossard
Następca Camille Chautemps
Strażnik Pieczęci, Minister Sprawiedliwości
29 czerwca 1937 - 14 stycznia 1938
( 6 miesięcy i 16 dni )
Prezydent Albert Lebrun
Rząd Chautemps III
Poprzednik Marc Rucart
Następca Cezar Campinchi
Minister Finansów
4 czerwca 1936 - 21 czerwca 1937
( 1 rok i 17 dni )
Prezydent Albert Lebrun
Rząd Blum I
Poprzednik Marcel Regnier
Następca Georges Bonnet
Zastępca
10 maja 1914 - 31 maja 1942
( 28 lat i 21 dni )
Okręg wyborczy Górna Garonna
21 października 1945 - 31 grudnia 1947 r.
( 2 lata, 2 miesiące i 10 dni )
Okręg wyborczy Górna Garonna
Burmistrz z Muret
15 maja 1925 - 16 stycznia 1947
( 21 lat, 8 miesięcy i 6 dni )
Następca Henri Peyrusse
Biografia
Imię i nazwisko Jules Vincent Auriol
Data urodzenia 27 sierpnia 1884 r.
Miejsce urodzenia Revel ( Francja )
Data śmierci 1 st styczeń +1.966 (w wieku 81 lat)
Miejsce śmierci Paris 7 th ( Francja )
Narodowość Francuski
Partia polityczna SFIO
Małżonka Michelle Aucouturier
Ukończyć Uniwersytet w Tuluzie
Zawód Prawnik
Religia Brak ( ateizm )
Podpis Vincenta Auriola
Vincent Auriol Vincent Auriol
Prezydenci Republiki Francuskiej

Vincent Auriol , urodzony dnia27 sierpnia 1884 r.w Revel ( Haute-Garonne ) i zmarł dnia1 st styczeń +1.966w Paryżu jest francuskim mężem stanu . On jest Prezydent Rzeczypospolitej z dnia16 stycznia 1947 w 16 stycznia 1954.

Członek Francuskiej Sekcji Międzynarodówki Robotniczej (SFIO), w latach 1936-1937 był ministrem finansów w rządzie Frontu Ludowego kierowanego przez Léona Bluma , następnie Strażnika Pieczęci w latach 1937-1938, w rządzie trzecim i czwartym przez Camille Chautemps . Zajmował krótkotrwałe ministerstwo odpowiedzialne za koordynację nabożeństw w przewodnictwie Rady w drugim gabinecie Bluma w 1938 r.

Prezes Konstytuanty , a Zgromadzenie Narodowe w latach 1946 i 1947, został wybrany prezydentem wcześniej w tym w ubiegłym roku, stając się pierwszym trzymać pozycję w IV th Rzeczypospolitej i pierwszy szef socjalistycznego państwa we Francji. Nie ubiega się o drugą kadencję pod koniec swojej siedmioletniej kadencji.

Początki i początki

Narodziny i dzieciństwo

Jules Vincent Auriol jest jedynym synem Jacques'a Antoine'a Auriola, rzemieślnika piekarza i Angélique Virginie Durand. W wieku dziesięciu lat stracił możliwość używania lewego oka za niewłaściwą regulację spustu dziecięcego pistoletu uzbrajającego; przez resztę życia nosi szklane oko .

Studia

Licencję prawniczą uzyskał w 1905 r. w Tuluzie, gdzie uczęszczał na kursy Jeana Jaurèsa , ówczesnego doktora prawa, wykonuje zawód prawnika w Tuluzie . Na jakiś czas dołączył do Libertarian Youth, a następnie od początku prowadził kampanię na rzecz SFIO . Usłyszawszy Jeana Jaurèsa w Tuluzie, został socjalistą i założył wraz z Albertem Bedouce (zastępcą Haute-Garonne) socjalistyczny Midi . Utworzony w 1908 roku, ta gazeta miała realny wpływ na politykę regionalnych na początku XX -go  wieku, ze względu na osobowość kilku swoich współpracowników: Sam Vincent Auriol, Albert Bedouce Jean Jaures, Alexandre Varenne , Paul Ramadier , etc. Oprócz edycji Toulouse zawierała około dwudziestu edycji lokalnych, obejmujących dawne regiony Midi-Pyrénées i Langwedocja-Roussillon, a częściowo Limousin, Akwitania i Owernia.

Życie osobiste

W 1912 roku Vincent Auriol poślubił Michelle Aucouturier , córkę Michelle Aucouturier , mistrza hutnictwa szkła w Carmaux , związkowca (przyjaciela i towarzysza kariery Jeana Jaurèsa ) i założyciela spółdzielczej huty szkła w Albi . Vincent i Michelle Auriol mają syna o imieniu Paul. Ta ostatnia zrobiła karierę w Electricité de France, aw 1938 poślubiła Jacqueline Douet, która w 1948 została lotniczką Jacqueline Auriol , drugą po Adrienne Bolland we Francji pilotką testową .

Jako świetny strateg, Auriol stał się jednym z wpływowych członków partii na południowym zachodzie po zabójstwie Jeana Jaurèsa .

Tło polityczne

Pierwsze kadencje poselskie (1914-1926)

Z 10 maja 1914 w czerwiec 1940, został wybrany posłem Mureta ( Haute-Garonne ) w Zgromadzeniu Narodowym, następnie burmistrzem tego samego miasta w 1925, sekretarzem grupy socjalistycznej w Izbie Deputowanych od 1928, stopniowo został ekspertem finansowym partii, socjalistą, następnie jednym z jej główni przedstawiciele.

Zlecił SFIO przyjęcie w 1921 r., a następnie przez wszystkie Europejskie Partie Socjalistyczne w 1922 r., plan naprawczy przewidujący utworzenie centralnego biura, które zajmowałoby się wszystkimi dotkniętymi regionami i które byłoby finansowane z długoterminowych pożyczek. uzgodnione przez rząd. Niemcy zapłacą za pośrednictwem tej organizacji, jej naprawy, opłatami z tytułu dywidend od swoich banków i przemysłu. Ale socjaliści nie są wtedy wystarczająco potężni, aby narzucić taki projekt.

Od 1924 do 1926, w ramach kartelu lewicowego , Vincent Auriol przewodniczył komisji finansów Izby Deputowanych. Wspiera Léona Bluma na wszystkich kongresach. Podczas zwycięstwa wyborczego Frontu Ludowego (maj 1936 w Kwiecień 1938), mówi się o objęciu urzędu Prezesa Rady Ministrów przez Auriola, ale on aktywnie walczy o to, by Blum został przewodniczącym Rady.

Członek rządu (1937-1940)

Z 4 czerwca 1936 w 21 czerwca 1937, Auriol jest minister finansów w pierwszym rządzie of Leon Blum , która tworzy Frontu .

Vincent Auriol był wówczas Ministrem Sprawiedliwości ,29 czerwca 1937 w 14 stycznia 1938 rW trzecim rządzie z Camille Chautemps .

Z Marzec 13 w 10 kwietnia 1938 r, jest Ministrem Koordynacji Służb w Prezydencji Rady w drugim rządzie Léona Bluma, którego rezygnacja kładzie kres Frontowi Ludowemu (Kwiecień 1938).

Vincent Auriol jest wrogo nastawiony do porozumień monachijskich (wrzesień 1938), ale nadal głosuje na ich korzyść. Opowiada się za interwencją w Hiszpanii .

On jest jednym z osiemdziesięciu posłów do odmowy głosować pełnomocnictw do marszałka Petaina ,10 lipca 1940 r. W stałym kontakcie z Blum od maja dowrzesień 1940ukrywa to u swojego przyjaciela Eugène'a Montela .

W czasie II wojny światowej (1939-1945)

W wrzesień 1940, rząd Vichy kazał go aresztować w tym samym czasie co Léon Blum w Colomiers ( Haute-Garonne ) w Château de l'Armurier. Vincent Auriol był najpierw uwięziony w Pellevoisin ( Indre ), a następnie w Vals-les-Bains ( Ardèche ) i utrzymywał korespondencję z Léonem Blumem , gdzie był całkowicie optymistą co do zwycięstwa demokracji nad nazizmem i faszyzmem . Vichy kazało mu przeprowadzić śledztwo, ale sąd cywilny w Muret wydał zwolnienie. Został zwolniony ze względów zdrowotnych i umieszczony w areszcie domowym wsierpień 1941. Ze swojego domu doradza opornym socjalistom.

W 1942 zszedł do podziemia i wstąpił do ruchu oporu . Pisał wczoraj i jutro , które zostaną opublikowane w 1944 roku w Algierze , w którym zaczął refleksję na temat instytucji, powiedział, należy zastąpić te z III e Rzeczypospolitej. W 1943 udało mu się dotrzeć samolotem do Londynu i oddać się na służbę generałowi de Gaulle'owi . W następnym roku został przewodniczącym Komisji Finansów Zgromadzenia Doradczego Algieru i wstąpił do Union des évadés de France .

Przewodniczący Rady Generalnej Haute-Garonne (1945)

21 października 1945został wybrany posłem do Haute-Garonne na pierwszym Zgromadzeniu Ustawodawczym .

W Październik 1945, wykorzystując swoje paryskie umiejętności interpersonalne , został wybrany przewodniczącym rady generalnej Haute-Garonne .

minister stanu w rządzie de Gaulle'a (1945-1946)

Z 21 listopada 1945 w 23 stycznia 1946Auriol jest ministrem stanu w drugim rządzie generała de Gaulle'a.

Przewodniczący Narodowego Zgromadzenia Ustawodawczego (1946)

31 stycznia 1946został przewodniczącym pierwszego Zgromadzenia Ustawodawczego , zastępując Félixa Gouina, który został wybrany na przewodniczącego rządu tymczasowego .

2 czerwca 1946został ponownie wybrany na posła Haute-Garonne i nadal przewodniczył Zgromadzeniu Ustawodawczemu , odpowiedzialnemu za wdrożenie przyszłej konstytucji .

Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego (1946-1947)

10 listopada 1946został ponownie wybrany posłem Haute-Garonne do Zgromadzenia Narodowego , które wybiera go na przewodniczącego w dniu3 grudnia 1946.

Z tego powodu 16 stycznia 1947przewodniczy posiedzeniu parlamentu w Wersalu w wyborach prezydenckich, których jest zwycięzcą i które kończy jego mandat przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego, przejętego przez Édouarda Herriota .

Prezydent Republiki (1947-1954)

Podczas wyborów prezydenckich w styczniu 1947 roku , Auriol został wybrany pierwszym prezesem IV th Rzeczypospolitej , do Parlamentu w wspólnej sesji w Wersalu po powołaniu przez 452 głosów, przeciw 242 za Auguste Champetier de Ribes (MRP), 122 Jules Gasser (radykalne) i 60 do Michela Clemenceau (po prawej).

Po inwestyturze w Pałacu Elizejskim nowy prezydent Republiki wyraźnie pokazuje swoje ambicje uczynienia z głowy państwa prawdziwego arbitra między różnymi instytucjami narodowymi, nie mając zamiaru być „ wspólnym prezydentem  ”. Zamierza zatem „rozstrzygnąć różne opinie w kierunku woli powszechnej i interesu zbiorowego” , precyzując, że „[jego] rada kończy się na progu decyzji” . Ale kolejne kryzysy szaf konfrontacji z kruchego IV th Rzeczypospolitej nie zatrzymują się na czele, jako główny Prezesa Rady Ministrów, prezydent Auriol i karykaturalne w wielu kreskówkach. Na przykład rysownik Jean Sennep inscenizuje na rysunku opublikowanym w Le Figaro du9 września 1948Prezydent Auriol, chyba zmęczony, pisząc harmonogram dla osobistości powoływanych z dnia na dzień na przewodnictwo Rady.

Z okazji swojego mandatu Vincent Auriol, wspierany przez żonę, zlecił przeprojektowanie Pałacu Elizejskiego .

Auriol objął najwyższe stanowisko do… 16 stycznia 1954dnia, w którym zakończyła się jego siedmioletnia kadencja, której nie chciał odnowić.

Członek Rady Konstytucyjnej (1959-1966)

Vincent Auriol ostatecznie podpisał apel generała de Gaulle'a w 1958 roku, ale szybko pokłócił się z Guyem Molletem , opuścił SFIO w 1958 roku i wykorzystał swój status byłego prezydenta i historycznego przywódcy francuskiego socjalizmu do zbierania funduszy od partii członkowskich Międzynarodówka Socjalistyczna na korzyść nowego PSA .

W 1959 został z urzędu członkiem Rady Konstytucyjnej , ale w 1960 przestał chodzić na zebrania, aby zaprotestować przeciwko szczególnie restrykcyjnej interpretacji uprawnień Rady i Parlamentu przez generała de Gaulle'a  : kilku ustaw, w tym ustawy Debré o edukacji szkolnej , zostały uchwalone bez konsultacji z Radą Konstytucyjną. „Ta przypadkowość w odniesieniu do suwerenności narodowej i naszej fundamentalnej karty ukierunkowuje ustrój konstytucyjny z 1958 r. w kierunku systemu władzy osobistej i arbitralnej w opozycji do podstawowych zasad i reguł demokracji. » Vincent Auriol powraca6 listopada 1962głosowanie nad konstytucyjnością ustawy o referendum modyfikującej tryb wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej . Jego poparcie dla kandydatury François Mitterranda podczas wyborów prezydenckich w 1965 roku jest jego ostatnim zaangażowaniem politycznym.

Śmierć i pogrzeb

On umarł na 1 st styczeń 1966w Paryżu , w wieku 81, przy 11, Quai Branly ( 7 th ). Jego ciało zostało przeniesione do 2, quai Branly , gdzie następnego dnia ukłonił się Charles de Gaulle . Prezydent Auriol jest pochowany w Muret ( Haute-Garonne ), podczas gdy jego pogrzeb cywilny odbywa się we względnej prywatności.

Szczegóły mandatów i funkcji

Do Prezydencji Republiki

Do rządu

W parlamencie

Na poziomie lokalnym

Inny

Dekoracje

FrancjaObcy

Pracuje

Hołdy

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Już nie siedzi od 1962.
  2. Prezydent Albert Lebrun został odwołany przez Pétaina, stanowiska szefa Tymczasowego Rządu Republiki Francuskiej (GPRF) i głowy państwa są połączone, do czasu przyjęcia Konstytucji 27 października 1946 r. , Vincent Auriol był wówczas szefem Państwo jako przewodniczący Zgromadzenia Narodowego.

Bibliografia

  1. "  Vincent Auriol  " , na elysee.fr ,15 listopada 2018 r.(dostęp 16 lipca 2020 r . ) .
  2. http://www.lauragais-patrimoine.fr/HISTOIRE/VINCENT_AURIOL/VOYAGE-AURIOL.html .
  3. Anarchista z 1949 r. , raport Louisa Pauwelsa w tygodniku Carrefour z 19 października 1949 r. , s. 5-6.
  4. Nota biograficzna Vincenta Auriola .
  5. Zastępca przy drugiej próbie.
  6. http://www.elysee.fr/president/la-presidence/les-presidents-depuis-1848/histoire-des-presidents-de-la-republique/vincent-auriol-1884-1966.5369.html .
  7. Arnaud Folch i Guillaume Perrault, The Presidents of the Republic for Dummies , Éditions Général First,2011, 375  pkt. ( ISBN  978-2-7540-2066-4 i 2-7540-2066-7 ) , s.  165-176.
  8. Archiwa Narodowe, Vincent Auriol Fund , 552AP / 50 ( skonsultuj online ).
  9. Guillaume Perrault , „Vincent Auriol”, program W sercu historii o Europie 1 , 5 maja 2012, 16 min 36 s.
  10. Vincent Auriol, Journal du septennat , t.1 s.  59-60
  11. Baza Leonore
  12. Strona internetowa Elysée
  13. Raphaël Piastra, prezesi od 1870 do dnia dzisiejszego , edycje Eyrolles, 2012
  14. „  Raport nr 284 / Doręczenie Prezydentowi Auriolowi Wielkiego Krzyża Haitańskiego Zakonu Narodowego  ” , na temat francuskich archiwów (dostęp 21 września 2020 r. )

Zobacz również

Powiązany artykuł

Bibliografia

Linki zewnętrzne