Wasilij Aksionow
Wasilij Aksionow
Wasilij Aksionow w 1983 roku.
Podstawowe prace
Moskiewska saga
Wasilij Pawłowicz Aksyonow (po rosyjsku : Василий Павлович Аксёнов ) jest lekarzem, autorem i scenarzystą urodzonym w Rosji20 sierpnia 1932w Kazaniu ( Związek Radziecki ) i zmarł dalej6 lipca 2009w Moskwie ( Rosja ).
Biografia
Vassili Axionov urodził się jako syn Pavela Axionova i Evgenia Guinzburg . Jej matka, Jewgienij Guinzburg, była znaną dziennikarką i pedagogiem, a jej ojciec, Pavel Axionov, zajmował wysokie stanowisko w kazańskiej administracji. Obaj „byli czołowymi komunistami”. W 1937 r. Zostali jednak aresztowani i sądzeni za rzekome powiązania z trockistami . Zostali wysłani do Gułagu, a następnie na wygnanie, gdzie „każdy służył 18 lat, ale wyjątkowo przeżył. Później Jewgienij stał się znany jako autor słynnych książek Le Vertige i Le Ciel de la Kolyma , dokumentujących brutalność stalinowskich represji.
Aksjonow pozostaje w Kazaniu ze swoją nianią i babcią do czasu aresztowania go przez NKWD jako syna „wrogów ludu” i wysłania go do sierocińca bez informowania rodziny o jego losie. Aksjonow przebywał tam, zanim w 1938 roku został uratowany przez wuja. W wieku 16 lat Vassili dołączył do swojej matki przeniesionej do Magadanu , gdzie ukończył szkołę średnią. Przyrodni brat Wasilija, Alexis (z pierwszego małżeństwa Guinzburga z Dmitrijem Fiodorowem) zmarł z głodu w oblężonym Leningradzie w 1941 roku.
Jego rodzice, widząc, że lekarze najprawdopodobniej przeżyją w obozach, zdecydowali, że Aksionow będzie studiował medycynę.
Najpierw studiował medycynę, potem poświęcił się pisaniu powieści. Portretuje rosyjskiego młodzieńca poszukującego wolności ciała i umysłu, to znaczy pod zewnętrzną powierzchnią sprzeczną z oficjalną radziecką wyobraźnią. Jego pierwsze opowiadania ( Confrères , 1960, Billet pour les étoiles , 1961, Les Oranges du Maroc , 1963) ukazały się w gazecie Iounost . Jego pierwsze powieści, Une brûlure (1975) i L'Île de Crimée (1979), zostały ocenzurowane. Wraz z Grigorijem Pojenianem i Ovidi Gortchakovem (ru) napisał w 1972 roku pod wspólnym pseudonimem Grivadi Gorpozhaks parodię powieści detektywistycznej Johna Greena, nietykalny .
W 1980 roku został pozbawiony obywatelstwa radzieckiego i wydalony. Przyjeżdża do Waszyngtonu , gdzie uczy literatury, nie podając się za dysydenta . W 1989 roku wrócił z wizytą do Rosji , a następnie opublikował Sagę moskiewską , w której opisał tragiczne, a niekiedy burleskowe życie rodziny lekarzy za Stalina . Opublikował także Le Doux Style Nouveau , À la Voltaire , który otrzymał rosyjską nagrodę Bookera w 2004 roku, Lumineuse Césarienne itp.
Po rozpadzie ZSRR władze rosyjskie przywróciły mu narodowość, a pisarz podzielił swój czas między Stany Zjednoczone i Rosję. Często jeździ też do Biarritz, na wybrzeżu Basków.
Wasilij Aksionow jest pochowany na cmentarzu Wagankowo w Moskwie.
Pracuje
Powieści
-
Confrères , Zjednoczeni redaktorzy francuscy, 1963 ( (ru) Коллеги , 1960 )
-
Les Oranges du Maroc , The French Editors Reunited, 1966 ( (ru) Апельсины из Марокко , 1963 )Przedruk: Actes Sud, pot. "Babel" N O 573, 2003 ( ISBN 2-7427-4159-3 )
-
Nadwyżka w beczkach po zapasach , ponowne zjednoczenie redaktorów francuskich, 1969 ( (ru) Затоваренная бочкотара , 1968 )
-
Miłość do elektryczności , Zjednoczeni redaktorzy francuscy, 1975 ( (ru) Любовь к электричеству , 1971 )
-
Szukaj gatunku , Gallimard, 1979 ( (ru) Поиски жанра , 1972 )
-
Nasz złom w złocie , Stock, 1978 ( (ru) Золотая наша Железка , 1973 )
-
Oparzenie Gallimard, 1983 ( (RU) Ожог , 1975 )
-
Stalowy ptak , Gallimard, 1980 ( (ru) Стальная птица , 1978 )Wznowienie: Gallimard, pot. " L'Imaginaire " N O 700, 2018 ( ISBN 978-2-07-276653-4 )
-
Wyspa Krym , Gallimard, 1982 ( (ru) Остров Крым , 1979 )
-
Krajobraz papierów , Gallimard, 1985 ( (ru) Бумажный пейзаж , 1982 )
-
Mały uśmiech, proszę , Gallimard, 1986 ( (ru) Скажи изюм , 1983 )
-
Egg Yolk , Denoël, 1992 ( (en) Желток яйца , 1989 )
-
Moskiewska saga : Pokolenie zimy; Wojna i więzienie; Prison et Paix , Gallimard, 1995 ( (ru) Московская сага: Поколение зимы, Война и тюрьма, Тюрьма и мир , 1994 )Wznowienie: Gallimard, pot. „ Folio ”, 2 obj., N O 2984-2985, 2018 (Vol. I), ( ISBN 2-07040222-3 ) (t. II) ( ISBN 2-07-040275-4 )
-
Le Doux Style nouveau , Gallimard, 1999 ( (ru) Новый сладостный стиль , 1998 )
-
Luminous Cesarean , Actes Sud, 2003 ( (ru) Кесарево свечение , 2000 )
-
Powieść staromodna A la Voltaire , Actes Sud, 2005 ( (ru) Вольтерьянцы и вольтерьянки , 2004 )Przedruk: Actes Sud, pot. "Babel" N O 831, 2007 ( ISBN 978-2-7427-6919-3 )
-
The Heights of Moscow , Actes Sud, 2007 ( (ru) Москва Ква-Ква , 2006 )Tłumaczenie powieści Les Hauts de Moscow wykonane przez Lily Denis zdobywa specjalne wyróżnienie na 2008 Russophonie Prize
-
Ziemie rzadkie , Actes Sud, 2008 ( (ru) Редкие земли , 2007 )
Kolekcje wiadomości
-
Bilet do gwiazd , Julliard, 1963 ( (ru) Звёздный билет , 1961 )
-
Physicolyrica , Gallimard, 1997 ( (ru) Fisikolirika , ? )
Teatr
-
Czapla , Actes Sud, 1984 ( (ru) Цапля , 1980 )
Antoine Vitez reżyseruje Le Héron w produkcji prezentowanej w Théâtre de Chaillot w Paryżu w 1984 roku
Inna publikacja
-
Szukam „Melancholy Baby”. O Ameryce , Gallimard, 1990 ( (ru) V poiskah Grustnogo Bebi , 1987 )
Filmografia
Oryginalne scenariusze
-
1963 : Kogda razvodyat mosty , radziecki film w reżyserii Wiktora Sołokowa , oryginalny scenariusz Vassili Axionov
-
1966 : Na polputi k lune , radziecki film w reżyserii Dzhemmy Firsovej , oryginalny scenariusz Vassili Axsionov
-
1971 : Khozyain , radziecki film wyreżyserowany przez Michaiła Jerhowa , oryginalny scenariusz: Wasilij Akionow, Akiba Golburt i Michaił Kurajew
-
1972 : The Marble House ( Mramornyy dom ), radziecki film w reżyserii Borisa Grigorieva , oryginalny scenariusz Vassili Axionov
-
1977 : Tsentrovoy iz podnebesya , radziecki film w reżyserii Isaaka Magitona , oryginalny scenariusz Vassili Axionov
-
1978 : Poka bezumstvuyet mechta , radziecki film w reżyserii Jurija Gorkovenko , oryginalny scenariusz Vassili Axionov
Adaptacje
Kino
-
1962 : My Little Brother ( Мой младший брат ), radziecki film w reżyserii Aleksandra Zarkhiego , adaptacja Vassili Axionov jego nowego Ticket to the Stars (1961)
-
1962 : Confrères (ru) ( Колеги ), radziecki film w reżyserii Alekseï Sakharov (ru) , adaptacja powieści Confrères (1959)
-
1966 : Zavtraki sorok tretyego goda , radziecki film w reżyserii Inny Toumanian , adaptacja jednego z jego opowiadań Vassili Axionov
-
1966 : Tatusiu, slozhi! , Radziecki film w reżyserii Inessy Seleznyovej , adaptacja jednego z jej opowiadań Wasilija Aksionowa
Telewizja
-
2004 : Saga moskiewska ( Московская сага ), rosyjski serial telewizyjny w reżyserii Dmitrija Barchtchevskiego (ru) , adaptacja powieści A Moscow Saga (1992)
-
2016 : Une passion mystérieuse (ru) ( Таинственная страсть ), rosyjski film telewizyjny w reżyserii Vladislava Fourmanova (ru) , adaptacja Une passion mystérieuse ou le roman des sześćdziesiąt osiem (2009)
Uwagi i odniesienia
-
„ Vassili Pavlovitch Aksionov or Vassili Pavlovitch Axionov ” , na larousse.fr (dostęp 11 października 2016 r. )
-
Emmanuel Hecht, „ Zniknięcie" dysydenta literackiego "Vassili Axionov " , na lexpress.fr ,2009(dostęp 11 października 2016 )
-
„ Rosyjski pisarz i były dysydent Wasilij Aksionow hospitalizowany w Moskwie ” , na sputniknews.com ,2008(dostęp 11 października 2016 )
-
22 lutego 1973, York Daily Record z York, Pensylwania, str. 27
-
„ Vassili Axionov nie żyje ” , na rfi.fr ,2009(dostęp 11 października 2016 )
-
Irina Barmetova, „ Russian Prize for Best Novel 2004. Voltaire and Catherine II, Imaginary Encounter ” , na courierinternational.com ,2004(dostęp 11 października 2016 )
-
„ Dysydent Wasilij Aksionow odbiera rosyjskiego Bookera ” , na liberation.fr ,2004(dostęp 11 października 2016 )
-
Michel Dantan, „ Death of the Russian pisarz Vassili Axionov ” , na rfi.fr ,2009(dostęp 11 października 2016 )
-
Odniesienie na stronie internetowej BNF.
Linki zewnętrzne