Teatr Tristana-Bernarda
Teatr Tristana-Bernarda
Fasada
Geolokalizacja na mapie:
8. dzielnica Paryża
Teatr Tristana-Bernarda
|
Geolokalizacja na mapie:
Paryż
Teatr Tristana-Bernarda
|
Geolokalizacja na mapie:
Francja
Teatr Tristana-Bernarda
|
Tristan Bernard teatr jest paryski teatr prywatnie położony 64, rue du Rocher w 8 th arrondissement z Paryża .
Historyczny
Zbudowany w 1911 roku przez Fundację Bellan Léopold (który nadal jest właścicielem dziś ) do organizacji spotkań i spektakli edukacyjnych swojej instytucji dla młodych dziewcząt, pokój otwarty w 1919 roku do publicznej wiadomości pod nazwą teatru Albert- I er na cześć króla Belgów .
Tristan Bernard przejął ją w 1930 roku. Nadał mu nazwę teatr Tristan-Bernard i przez sezon prezentował tam swoje komedie. Po jego odejściu, teatr znajdzie swój pseudonim Albert- I er .
W 1936 roku , aktor Charles de Rochefort , który wrócił ze Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował w szczególności dla Cecil B. DeMille , wznowił pokój, który stał się teatr Charles-de Rochefort z Allo, Police-adiutant , sztuce policji w której był autorem pod pseudonimem Chas D. Strongstone. Sukces zachęca go do zaprezentowania wielu policyjnych i niepewnych fragmentów. Konkurs dla Młodych Teatrów organizowany jest tam co roku w maju. Zmobilizowany i ranny podczas drugiej wojny światowej , musiał przekazać zarządzanie żoną, aktorką Mary Grant, zadanie, które wykonywała do 1972 roku wraz ze swoim synem Jeanem Dejoux .
W 1973 r. Dominique Nohain , syn gospodarza Jeana Nohaina , kupił teatr i przemianował go na teatr Tristana-Bernarda . Edy Saiovici zastąpiła go w 1986 roku i będzie reżyserować pokój do swojej śmierci w 2013 roku; zastępuje go jego żona Mireille.
Na prośbę Edy Saiovici kierownictwo artystyczne teatru objął Pascal Guillaume w 2013 roku. Jego właścicielem został w 2014 roku.
W 1991 roku Grande Salle i Salle Villiers zostały wymienione jako zabytki historyczne .
W 2010 roku 50 prywatnych teatrów paryskich zrzeszonych w Association pour le Support du Théâtre Privé (ASTP) i National Syndicate of Directors and Turners of Private Theatre (SNDTP), których częścią jest Teatr Tristana-Bernarda, postanowiło zjednoczyć swoje siłę pod wspólnym szyldem: stowarzyszone teatry paryskie .
Informator
Uwaga : daty w nawiasach odpowiadają pierwszemu wykonaniu.
Teatr Albert - I er (1919-1930)
Teatr Tristana-Bernarda (1930-1932)
Teatr Charles-de-Rochefort
Kierunek Charles de Rochefort (1936-1939)
Reżyseria Marie Grant (1939-1972)
-
1941 : Taïna lub niezwykła rodzina Dupont w Suzette Desty
-
1942 : La Tornade przez Pierre Maudru reżyserii Charlesa de Rochefort
-
1944 : Grób Achillesa przez André Roussin reżyserii autora
- 1944: Antygona przez Roberta Garnier , adaptacji przez Thierry Maulnier
-
1945 : Horace by Corneille , reżyseria Noël Vincent (październik)
-
1946 : Mariana Pineda przez Federico Garcia Lorca , adaptacja Marcel Moussy reżyserii Sylvain Dhomme (luty)
- 1946: Revivre przez Jacques'a de Benac reżyserii Charlesa de Rochefort (kwiecień)
- 1946: Mala przez Jean Laugier reżyserii autora (20 czerwca)
- 1946: Wierzyciele według Augusta Strindberga w reżyserii Charlesa de Rochefort (lipiec)
-
1947 : L'Ombre d'un maverick przez Sean O'Casey reżyserii André clave (styczeń)
- 1947 piekło przez Prosper Mérimée , skierowanego przez Andre autoklawie (styczeń)
-
1952 : Nie widzimy serca z André Chamson reżyserii Christiana-Gérard
-
1952 : La jacquerie przez Prosper Mérimée , skierowanego przez Clément Harari (13 listopada)
-
1953 : Umbrella Man przez Williama obiad i William morum , adaptacji przez Pol Quentin reżyserii Georgesa Vanderic (5 Maja)
-
1955 : Les Narzeczeni de la Seine przez Morvan Lebesque reżyserii René lafforgue (13 maja)
- 1955: Liberty Bar przez Frédéric Valmain po Georges Simenon , w reżyserii Jean Dejoux (17 października)
-
1956 : Traquenard przez Frédéric Valmain po James Hadley Chase , w reżyserii Jean Dejoux
-
1957 : Un remedium de cheval przez Leslie Sands , w reżyserii Jean Dejoux (5 listopada)
-
1958 : La Famille Hernandez przez Geneviève Baïlac reżyserii autora (12 kwietnia)
- 1958 Zabójstwa fis przez Frédéric Valmain po Boileau-Narcejac , skierowanego przez Jean Dejoux (5 grudnia)
-
1959 : Homicide przez ostrożności przez Frédéric Valmain po Double Cross przez Johna O'Hare w reżyserii Jean Dejoux
-
1960 : Ana Eboli z Pierre Ordioni , kierowane przez Pierre Valde ( 1 St X)
- 1960: Sammy przez Pol Quentin po Kena Hughesa w reżyserii Jean Dejoux (25 listopada)
-
1961 : Dwie nogi w grobie z Frédéric Valmain po Johna Lee Thompson w reżyserii Jean Dejoux
-
1962 : Illegitime Defense by Frédéric Valmain , reżyseria Jean Dejoux (10 stycznia)
- 1962: Brak prawa użytkowania ciotki Caroline przez Frédérica Valmaina , reżyseria Jean Dejoux
-
1963 : The Third Świadek przez Dominique Nohain reżyserii autora
-
1964 : The Trial of master Ferrari of Frederic Valmain and Jean Rebel , reżyseria Maurice Guillaud
-
1967 : L'Élixir du Révérend Père Gaucher, Le Secret de Maître Cornille , Les Trois Masses bases , według Alphonse Daudet , w reżyserii Jeana Dejoux (11 marca)
-
1968 : Le Mystere de River Lodge przez Reginald Longa , w reżyserii Daniela Crouet
- 1968: Le Verdict de James Cartier , reżyseria Daniel Crouet
Teatr Tristana-Bernarda
Reżyseria Dominique Nohain (1973-1986)
Reżyseria Edy Saiovici (1986-2013)
-
1986 : Les Aviateurs przez Farid Chopel i Ged Marlon , kierowane przez autorów (31 stycznia)
- 1986: Ariane ou L'Age d'Or przez Philippe Caubère reżyserii autora (7 kwietnia)
- 1986: Kwartet
- 1986: American Buffalo przez Davida Mameta w reżyserii Marcela Maréchal (30 września)
-
1987 : The Birthday of Harold Pinter , reżyseria Jean-Michel Ribes (2 marca)
-
1988 : Le Rebelle przez Jean-Michel Guenassia reżyserii Jean Rougerie (26 stycznia)
- 1988: L'Extra przez Jean Larriaga reżyserii Jacques'a Rosny
-
1990 : Albert Dupontel
- 1991: Trio by i przez Macloma
-
1993 : Les Acrobates przez Tom Stoppard , w reżyserii Jean-François Prévand ,
- 1993: Dany Boon Crazy? przez Dany Boon i Thierry Joly , skierowanego przez Thierry Joly
-
1994 : breves de Comptoir przez Jean-Marie Gourio reżyserii Jean-Michel Ribes (23 sierpnia)
-
1995 : Niezależność przez Lee Blessing , kierowany przez Béatrice Agenin
- 1995: Que je t'aime - Courrier du cœur , Clémence Massart , reżyseria: Philippe Caubère (grudzień)
-
1996 : Page 27 przez Jean-Louis Bauer , w reżyserii Pierre Santini (21 sierpnia)
-
1997 : Andre Wspaniałego z Isabelle Candelier , Loïc Houdré , Patrick Ligardes , Denis Podalydès , Michel Vuillermoz wystawiając autorów ( 1 st września)
-
1999 : Momo niepokornych przez Jean-Michel Noirey reżyserii autora (29 marca)
-
1999 : okulary Eltona Johna po David Farr , w reżyserii Stephana Meldegg (23 sierpnia)
-
2000 : The Frivolous Framboise autorstwa Petera Hensa i Davida Laisné (styczeń)
- 2000: Tu me squattes przez Roger Louret reżyserii autora (6 maja)
- 2000 Komentarz miłość od Jean-Marie Besset , w reżyserii autora i Gilbert Désveaux (31 sierpnia)
-
2001 : Kobieta z liter i bi-choco pod kanapą przez Alana Bennetta w reżyserii Jean-Claude Idée z Tsilla Chelton
- 2001: Teatr bez zwierząt przez Jean-Michel Ribes reżyserii autora (23 sierpnia)
-
2002 : Baron przez Jean-Marie Besset , w reżyserii autora i Gilbert Désveaux (27 sierpnia)
- 2002: Warunkowe przyszłość przez Xavier Daugreilh reżyserii Nicolasa Briançon (15 listopada)
-
2003 : Miłość jest bękartem dziecko z Alan Ayckbourn , adaptacja Michel Blanc , w reżyserii Jose Pawła (2 września)
-
2004 : Jeśli nie było ukończył z Allen Lewisa Rickman i Karl Tiedemanna , kierowane przez Alain Sachs (26 sierpnia)
- 2004: Les Muses orphelines przez Michel-Marc Bouchard reżyserii Didier Brengarth (19 listopada)
-
2005 : The Game of Truth przez Philippe Lellouche reżyserii Marion Sarraut (lipiec)
-
2006 : Romans przez Davida Mameta w reżyserii Pierre Laville (17 stycznia)
- 2006: The Flood Rękopisy przez Michel-Marc Bouchard , w reżyserii Laurence'a Renn (31 sierpnia)
- 2006: Le Jazz et la Diva przez Didier Lockwood , w reżyserii Alaina Sachs (3 listopada)
-
2007 : Dziennikarze autorstwa Pierre Notte , w reżyserii Jean-Claude Cotillard (23 stycznia)
- 2007: Le dindon przez Georges Feydeau reżyserii Thomasa Le Douarec (4 maja)
- 2007: Nie zostawiaj nas przez Gil Galliot i Yves Hirschfeld , skierowanej przez autorów (2 października)
- 2007: Czarodziejski flet przez Jean-Hervé Appéré , Gil Coudène po Mozarta w reżyserii Jean-Hervé Appéré (20 listopada)
-
2008 : Zielona mysz przez Douglasa Cartera Beane , adaptacja Jean-Marie Besset , w reżyserii Jean-Luc Revol (22 stycznia)
- 2008: Nieoczekiwany korespondencja przez Sacha Guitry , w reżyserii Jean-Laurent Cochet (27 maja)
- 2008: Panika na pokładzie z Stéphane Laporte i Patrick Laviosa reżyserii Agnès Boury (14 czerwca)
- 2008: Bez Leżąc przez Xavier Daugreilh reżyserii José Paul i Stéphane Cottin (27 sierpnia)
-
2009 : Le Véritable Inspecteur Whaff autorstwa Toma Stopparda , reżyseria Jean-Luc Revol (21 stycznia)
- 2009: Report on me by Grégoire Bouillier , reżyseria Anne Bouvier (4 lutego)
- 2009: L'Ingénu after Voltaire , reżyseria Arnaud Denis (8 kwietnia)
- 2009: Mission Florimont przez Sébastiena Azzopardi i Sacha Danino reżyserii Sébastiena Azzopardi (17 czerwca)
-
2010 : L'Illusion conjugale przez Éric Assous , w reżyserii Jean-Luc Moreau (15 stycznia)
- 2010: stand-up przez Gérald Sibleyras , w reżyserii Jean-Luc Moreau (20 sierpnia)
- 2010: Le Carton przez Clément Michel reżyserii Arthura Jugnot i David Roussel (6 listopada)
-
2011 : Gronholm Metoda przez Jordi Galceran reżyserii thierry lavat ( 1 st lutego)
- 2011: Małżonkowie z Éric Assous , w reżyserii Jean-Luc Moreau (31 sierpnia)
-
2013 : L'Entreprise de et par la Troupe à Palmade , teksty Bilco , Anne-Élisabeth Blateau , Guillaume Clerice, Julien Ratel i Sarah Suco (27 lipca)
Reżyseria Pascal Guillaume (od 2013)
- 2014: À Flanc de Colline autorstwa Benoît Moret z Didierem Brice , Benoit Moret i José Paulem . Wyreżyserowane przez Juliena Sibre
- 2015: Święty Mikołaj to śmieć z Troupe à Palmade . Wyreżyserowane przez Pierre'a Palmade'a
- 2015: Wenus w futrze Davida Ivesa , adaptacja Anne-Elisabeth Blateau . Z Marie Gillain i Nicolasem Briançonem . Wyreżyserowane przez Jérémie Lippmann Molière z filmu Aktorka 2016. Molière z Théâtre Privé 2016
- 2015: The Faux British autorstwa Henry'ego Lewisa , Jonathana Sayera i Henry'ego Shieldsa . Francuska adaptacja Miren Pradier i Gwen Aduh. Wyreżyserowane przez Gwen Aduh Molière z komedii 2016
- 2015: Życie na miarę Cédrica Chapuisa . Wyreżyserowane przez Stéphane Battle
- 2016: Bigre. Spektakl Pierre'a Guillois napisany wspólnie z Agathe L'Huilier i Olivierem Martin-Salvanem . Z Pierrem Guillois , Agathe L'Huilier , Jonathanem Pinto-Rocha Molière z Komedii 2017
- 2016: The Tragedy of the Bib 512 autorstwa i z Yohannem Metayem
- 2017: Ivo Livi czyli przeznaczenie Yvesa Montanda Cristosa Mitropoulosa i Ali Bougheraba . Wyreżyserowane przez Marca Pistolesiego . Molière z Musical Show 2017
- 2017: O mój Boże! przez Roberta Askinsa. Adaptacja: Sébastien Azzopardi i Sacha Danino . Wyreżyserowane przez Sébastiena Azzopardiego .
- 2017-2018: Życie szyte na miarę Cédrica Chapuisa . Z Axelem Auriantem . Wyreżyserowane przez Stéphane Battle
- 2017: My Angel autorstwa Henry'ego Naylora . Zaadaptowane przez Adelaïde Pralon . Z Liną El Arabi . Wyreżyserowany przez Jérémie Lippmann
- 2018: Kiedy ostatnio? użytkownika Emmanuel Robert-Espalieu. Wyreżyserowane przez Johanna Boyé. Z Virginie Hocq i Zinedine Soualem .
- 2018-2019: Miłość we wszystkich stanach - Guy Corneau , Danielle Proulx i Camille Bardery. Wyreżyserowane przez Victoire Theismann . Z Thomasem d'Ansembourg lub Marie Lise Labonté i Hervé Pauchonem , Camille Bardery lub Sandrą Valentin
- 2018: Małe królowe na podstawie powieści Clémentine Beauvais ( Editions Sarbacane ). Adaptacja Rachel Arditi i Justine Heinemann . Wyreżyserowane przez Justine Heynemann
- 2018: Rozdział XIII autorstwa Sacha Danino i Sébastien Azzopardi . Wyreżyserowane przez Sébastiena Azzopardiego. Molière Best Visual Creation 2019
- 2019: A co, jeśli już nie będziemy się okłamywać? autorzy: Emmanuel Gaury i Mathieu Rannou. Wyreżyserowane przez Raphaëlle Cambray
- 2019: 2 + 2 Cyrila Gely'ego i Erica Rouquette'a. Wyreżyserowane przez Jeoffreya Bourdeneta. Z Elsą Lunghini , Claire Nebout , José Paulem i Ericiem Savinem
- 2019: Mężczyzna w ramce na białym tle. Razem z Pierricem Tenthoreyem
- 2019-2020: Gorączkowe życie Brigitte Tornade Camille Kohler. Wyreżyserowane przez Eleonore Joncquez. Molière dla najlepszej komedii 2020.
- 2019: Conviviality of iz Arnaudem Hoedtem i Jérôme Pironem
- 2019: Stéphane Guillon „Rozszerzenie”
- 2020: aaAhh Bibi przez iz Julienem Cottereau. Wyreżyserowane przez Erwana Daoupharsa
Odniesienia i uwagi
Uwagi
-
André Rivollet na data.bnf.fr
Bibliografia
-
Gilles Costaz, „ Edy Saiovici: śmierć wielkiego reżysera ”, webthea.com , 11 kwietnia 2013.
-
Armelle Héliot, „ Edy Saiovici, instynkt, odwaga, skromność ”, Le Figaro , 9 kwietnia 2013.
-
Ona sama zmarła 18 marca 2014 roku.
-
" Teatr Tristan Bernard " , zawiadomienie n o PA00088895, podstawy Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury
-
Teatr Tristan-Bernard na oficjalnej stronie powiązanych teatrów paryskich.
-
Paris-midi z 26 kwietnia 1939 r
Link zewnętrzny